Lahat ng Kabanata ng อเวจีขยี้สวาท: Kabanata 1 - Kabanata 7

อันที่จริงแล้วครอบครัวพอร์ตแมนเคยมั่งคั่ง แต่ตอนนี้กลับจนกรอบ เพราะกิจการฟาร์มปศุสัตว์ประสบภัยแล้ง ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล กอปรกับถูกพิษเศรษฐกิจเข้าเล่นงานอย่างต่อเนื่องมายาวนานหลายปี และที่สำคัญคือทุกคนในบ้านใช้เงินอย่างไม่รู้ค่า สุดท้ายมันก็เข้าขั้นวิกฤต จนวูล์ฟต้องยื่นมือเข้าไปช่วยด้วยการให้ว่าที่พ่อตาหยิบยืมเงินก้อนใหญ่มาพยุงกิจการฟาร์มให้ไม่ล้ม โดยตกลงกันว่าเงินส่วนนี้จะไปรวมอยู่ในค่าสินสอดของเจ้าสาว และถึงแม้ว่าตอนนี้อิซาเบลล่าจะกลายเป็นนางแบบเนื้อหอมที่มีคิวยาวเหยียดไปจนถึงต้นปีหน้า ซึ่งเป็นผลพลอยได้มาจากที่หล่อนปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนเคียงข้างเขาอยู่บ่อยครั้ง แต่เพื่อนสนิทของวูล์ฟต่างมองว่าสาวเจ้ายังไม่ใช่คนที่คู่ควร และพากันคัดค้านว่าเขาตกลงปลงใจเร็วเกินไปหรือไม่อย่างไร แต่วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน เป็นคนเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง ตัดสินใจรวดเร็วและเฉียบขาดแบบนี้เสมอ หากอะไรที่เขาเชื่อมั่นว่าใช่มันก็ต้องออกมาเป็นคำว่าใช่เท่านั้น! เจ้าของร่างทรงพลังมัวแต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนไม่รู้ว่าพาหนะคันหรูได้เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านพอร์ตแมนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อย่าห้ามผมเลยนะทูนหัว พรุ่งนี้เราสองคนก็จะเเต่งงานกันเเล้ว” กลิ่นสาบสาวทำให้พ่อหนุ่มคลั่งรักโยนความเป็นสุภาพบุรุษลงนรกไปทันควัน วูล์ฟเหมือนต้องมนตร์สะกดในชั่วเสี้ยวนาที ประหนึ่งมีแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างสาวเจ้ากับเขาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขายังไม่ ‘ได้’ อิซาเบลล่า เพราะยิ่งได้สัมผัสแตะต้องเรือนกายนุ่มนิ่มหอมกรุ่นมือไม้ของเขาก็ยิ่งอยู่ไม่สุข ความรู้สึกในครั้งนี้มันต่างออกไปจากทุกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้านี้อิซาเบลล่าพยายามยั่วให้เขาชิงสุกก่อนห่ามอยู่หลายหน ทว่าวูล์ฟก็ยังอดใจไหว แต่แล้ววันนี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้น เขาเป็นบ้าอะไร! ถึงได้กระหายอยาก ‘ร่วมรัก’ กับอีกฝ่ายเสียเดี๋ยวนี้ อภิมหาเศรษฐีหนุ่มได้แต่ฉงนในความปรารถนาที่เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน โดยไม่นึกเอะใจเลยว่าคนที่ตนกำลังลวนลามและอยาก ‘ร่วมรัก’ ด้วยจนแทบคลั่งนั้น ที่จริงแล้วหาใช่อิซาเบลล่า พอร์ตแมน แต่อย่างใด “เเต่ฉันไม่ใช่พี่เบลล่านะคะ ได้โปรดปล่อยฉันเถอะค่ะ” วาจาที่ได้สดับตรับฟังทำให้ความปรารถนาอันร้อนรุ่มพลันอันตรธานไปในชั่วพริบตา พ่อตัวโตผละจากร่างแน่งน้อยอย่างฉับไว แล้วรีบถอยห่างออกม

“โสโครกสิ้นดี!” วูล์ฟเริ่มสวมวิญญาณมัจจุราชในชั่วพริบตา วาจาร้ายกาจที่หลุดออกมาจากปากหยักของเจ้าชายในฝันทำให้มะลิร้อยต้องกัดปากแน่น น้ำตาคลอเบ้า นึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาครามครัน เขาทั้งหยิ่งยโส ถือตัว ปากจัด ขี้หงุดหงิด และโมโหร้าย แถมพ่อเจ้าประคุณยังตั้งแง่รังเกียจเธอตั้งแต่แรกจนน่าเศร้าใจ จากที่ได้ประจักษ์มาถึงสองครั้งสองคราในเวลาไล่เลี่ยกัน ทำให้สาวน้อยเริ่มแน่ใจแล้วว่าวูล์ฟ แอนเดอร์ตัน คงไม่ใช่สุภาพบุรุษอย่างที่เธอวาดภาพไว้ในวิมาน และมันก็อาจจะถึงเวลาที่เธอต้องเลิกหลงรูปจูบเงาพ่อเทพบุตรจำแลงเสียที ทว่าเสียงหนึ่งในใจกลับแย้งขึ้นอย่างฉับไวว่า…ถ้ามันทำได้ง่ายๆ แบบนั้นก็ดีน่ะสิ แต่หัวใจเจ้ากรรมหลงรักเขาไปแล้วนี่ให้ทำไงได้ “เอาไปขัดสีฉวีวรรณสักหน่อยก็สะอาดแล้วค่ะ” นางเดือนแขเอ่ยแทรกขึ้น หากแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ นัยน์ตาดุดันยังคงจ้องหน้านางซินตัวน้อยเขม็ง “นังหนู…เธออายุเท่าไหร่แล้ว หย่านมแม่หรือยังถึงคิดจะมีผัวตั้งแต่เด็ก” ในเวลาที่กำลังเดือดจัดเช่นนี้เขาดูพาลพาโลไปหมด แม่สาวน้อยเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินวาจาหยามหมิ่น อีกทั้งเจ็บปวดและอดสูระคนกัน “โอ๊ย! นังมะลิมันไม่