Ang lungsod ay nababalot ng liwanag ng gabi—mga neon sign, streetlights, at mga headlight ng sasakyan na kumikislap sa malalayong kalsada. Ngunit sa loob ko, tila may sariling mundo. Kahit tahimik na ang ingay ng mga makina, ang tibok ng puso ko ay patuloy na umaalon. Kasama si Enzo, pumasok kami sa isang pribadong dining hall, eksklusibo at elegante, na may kristal na ilaw at malalambot na upuan. Ang hangin ay may halimuyak ng mamahaling pagkain at mga bulaklak, at bawat detalye ay iniayos para sa aming selebrasyon pagkatapos ng karera.Para sa karamihan, ordinaryong dinner ito; para sa akin, isang eksena ng tensyon, kilig, at hindi mapigil na kaba.Bago pa man kami makaupo, ramdam ko na ang presensya ng mundo. Sa labas ng malaking bintana, paparazzi ang nag-aabang, cameras ready, flashes na sumasabog sa bawat galaw namin. Sa aking telepono, nagsimulang mag-pop up ang mga notifications—mga litrato at videos mula sa social media, mga tao na nagla-live stream, hashtags na nag-viral sa
Last Updated : 2025-11-18 Read more