พลาดท่ามาลุ้นรัก のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

"มายยยปล่อยยค่าาา พี่จะหนีลิตาใช่ไหม"คนเมาบอก พร้อมกับกระชากต้นคอคนตัวใหญ่ลงมาอย่างแรงและไว จนคนตัวใหญ่ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เซถลาร่างหนาทาบทับบนร่างบอบบางทันที ผมตกใจไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะดึงตัวเองลงมือหนาชันตัวเองเพื่อที่จะลุกแต่คนตัวยังคงเล็กกอดต้นคอไว้แน่ ตอนนี้ผมทำได้เพียงชันแขนเพื่อเท้ากับที่นอนกลัวว่าร่างกายที่ใหญ่กว่าจะทับคนตัวเล็กจนหายใจไม่ออก แม้ว่าอกของผมจะอยู่บนอกนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กก็ตามเถอะ "ไม่ได้หนี ปล่อยพี่ก่อน"ผมบอกคนขี้เมาที่จู่ ๆ ก็ดึงผมลงมากองทับร่างนิ่มนุ่มของแม่สาวขี้เมา อกแกร่งที่ทาบทับกับก้อนนุ่มนิ่มทำให้ไอ้ชายน้อยของผมตื่นตัว ผมได้แต่ท่องไว้ในใจ น้องเมา ห้ามทำคนเมา น้องไม่มีสติ อย่ารังแกน้อง รอทำตอนเช้าตอนที่น้องได้สติดีกว่า "ออกไปเลย อย่ามาทับ" ขณะคนเมายังคงดันผมให้ออกพ้นจากตัว นั้นคงเป็นเพราะตอนนี้คนเมาคงรู้สึกอึดอัดที่โดนคนตัวใหญ่และน้ำหนักเยอะกว่าทับแน่ ๆ ถึงแม้จะทับไม่เต็มแรงก็ตามที "ก็ลิตาดึงตัวพี่ ลงไปหาเองนะ"ผมลุกขึ้นนั่งข้างคนขี้เมาที่ยังคงส่งเสียงโวยวาย สายตามองใบหน้ามลที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อจากฤทธิ์สาเก พร้อมกับกลิ่นน้ำหอมอ่อน

ฉันสาวเท้าออกจากห้องน้ำหลังจากล้างคราบคาวที่คนด้านนอกได้ทำทิ้งไว้บนร่างกาย เหลือเพียงรอยคริสมาสต์ที่ไม่สามารถลบออกได้ ก่อนจะสาวเท้าออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันไว้รอบตัว...เดินไปใส่ชุดที่ถูกถอดเอาไว้ที่ตอนนี้เสื้อผ้าทุกชิ้นถูกพับเป็นระเบียบอยู่ที่ตะกร้าหน้าห้องน้ำ คาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของคนซวยโอกาสแน่ ๆเสื้อผ้าทุกชิ้นถูกสวมใส่จนเสร็จก่อนสาวเท้าเข้ามายังเตียงกว้างตวัดสายตามองคนตัวโตที่ตอนนี้นั่งสบายใจพิงหลังที่หัวเตียงยกมือทั้งสองประสานกันทางด้านหลังของศีรษะเพื่อเป็นที่วางทับแทนหมอนใบใหญ่ โชว์รางกายกำยำที่อวดกล้ามหน้าอกกับหน้าท้องที่เป็นมัด ๆ เรียงตัวเป็นรอนอย่างสวยงาม ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนที่จะเอ่ยเรียกและพูดในสิ่งที่ต้องการพูด"พี่ออกัส ทำไมถึงทำกับลิตาแบบนี้ พี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย"พูดจบก็สาวเท้ามาหยุดยืนข้างพี่ออกัส"พี่ขอโทษ ก็น้องเล่นมาถอดเสื้อผ้าโชว์พี่เอง พี่ก็ทนไม่ไหวนะสิ"เขาบอกพร้อมดึงฉันให้นั่งข้าง ๆ เขาฉันตวัดสายตามองเขาทันที ฮึ ! ฉันนะเหรอจะแก้ผ้าต่อหน้าเขา ไม่มีทางเสียหรอกฉันไม่เชื่อแน่ ๆ ขณะที่เขาคว้าฉันเข้าไปกอดก่อนจะเอ่ยขอโทษฉัน"เฮ้อ! คนอย่างลิตานั้น

ฉันจัดเรียงอาหารลงในจานสีขาว ไข่ดาว 1 ฟอง ไส้กรอก 3 ชิ้นมือเรียวถือจานในมือส่งในคนตัวโตที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารอยู่ก่อนแล้ว"เสร็จแล้วคะ พอทานได้ไหม"จานสีขาวที่มีไข่ดาวและไส้กรอกถูกนำมาวางบนโต๊ะรับประทานอาหาร ด้านหน้าของคนตัวโต รวมถึงซอสทุกชนิดไม่ว่าจะเป็นซอสแม็กกี้ มะเขือ และซอสพริกนมจืดที่แช่อยู่ในตู้เย็นและกาแฟดำ อะไรที่ง่าย ๆ ฉันสามารถทำได้หมด นมแค่เทใส่แก้ว กาแฟแบบแคปซูลถูกใส่ลงเครื่องชงกาแฟอัตโนมัติ สมัยนี้อะไรก็ง่ายดายไปหมด เหมาะกับยุคสมัยนี้จริง ๆ "เก่งนะเนี่ยทอดไข่เป็นด้วย"คนตัวโตเอ๋ยชมฉัน ไม่รู้ชมจริง ๆ หรือว่าประชด ใช่สิแค่ทอดไข่ดาวใครจะทำไม่เป็นเรื่องง่าย ๆ แค่ทอดไข่เอง แต่กว่าจะได้ฉันก็เกือบแย่เหมือนกัน"คะ ทานเยอะ ๆ นะคะ ลิตาไม่เคยทำอาหารให้ใครทานเลย"ฉันเอ๋ยบอกคนตัวโตพร้อมกับตักไข่เข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ ตามด้วยไส้กรอกที่ ไม่รู้ว่าสุกหรือเปล่าแต่ก็น่าจะกินได้แหละเพราะไส้กรอกก่อนจะทอดเขาก็ผ่านกระบวนการทำให้สุกมาแล้ว" โฮ้ ! พี่นี่โชคดีจริงได้กินอาหารฝีมือน้องลิตา แบบนี้พี่จะกินไม่ให้เหลือ"คนตัวโตร้องขึ้นด้วยความตื่นเต้นดีใจก่อนที่จะตักอาหารเข้าปากเช่นกัน"ลิตา เมื่อเช้ามีค

ช่วงเย็นตอนนี้ฉันถึงที่บริษัทของคุณแฟนเรียบร้อยแล้ว โดยฉันให้พรรณีเลขาฉันมาส่งและก่อนถึงบริษัทฉันแวะซื้ออาหารอ่อน ๆ กับผลไม้มาให้คนป่วยด้วย"คุณลิตาจะถือไหวเหรอคะ ให้พรรณีช่วยไหมคะ"เลขาสาวมองของที่เจ้านายตัวเองซื้อมาฝากคนป่วยก็ถึงกุมขมับ ไม่ว่าจะเป็นอาหารอ่อนอย่างโจ๊ก แบรนด์ซุปไก่ ผลไม้อีกหลายอย่าง ถ้าถือขึ้นไปคนเดียวคาดว่ามืออาจจะหักไปเสียก่อน"รบกวนพี่พรรณีหรือเปล่าคะ ลิตาถือไปเองก็ได้"ฉันรีบปฎิเสธเพราะแค่พี่พรรณีพาไปซื้อของกับขับรถมาส่งก็รึสึกเกรงใจมากพออยู่แล้วอีกอย่างเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องงาน มันเป็นเรื่องส่วนตัว"ไม่เป็นไรคะ แค่นี้เองส่งของมาเถอะพรรณีช่วย"เลขาสาวเอ่ยจบก่อนจะพากันลงจากรถ พร้อมกับคว้าถุงใส่ของที่ซื้อมาจากห้างดังทั้งสองพากันก้าวเดินไปยังลิฟท์เพื่อที่จะโดยสารไปยังชั้นของผู้บริหาร"สวัสดีคะคุณมาแกรนด์ พี่ออกัสเป็นอย่างไงบ้าง"ฉันเอ่ยทักเลขาที่ประจำอยู่หน้าห้องทำงานที่ตอนนี้นั่งเก็ททำหน้าหล่อ ส่งสายหวานหยดย้อมมาให้คุณพรรณี"มาแล้วเหรอครับคุณลิตา บอสท่าจะแย่ บอกให้ไปหาหมอก็ไม่ไป แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับ"เลขาหนุ่มเล่าถึงอาการที่เกิดขึ้น (แบบไม่จริง) พร้อมกับเสริม

ปลายนิ้วทั้งกด เขี่ย ขยี้ ก่อนจะส่งนิ้วร้ายเข้าไปในใจกลางสาว ดึงเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ปากก็พร่ำบอกเป็นระยะ"ลิตา พี่ขอนะ"เสียงแหบพร่าเอ่ยขอคนตัวเล็กพอเป็นพิธี ก่อนจะดูดดึงเม็ดทับทิมสีหวานสลับทั้งซ้ายและขวา มือหนาอีกข้างประคองแผ่นหลังบางไว้ กันคนตัวเล็กจะเซตกลงมาจากเคาเตอร์ครัวเวลานี้ความเสียวซ่านเล่นงานคนตัวเล็กแรงจะต่อต้านแทบไม่มีแม้แต่เสียงที่เอ่ยขัดยังไม่สามารถจะเปล่งออกมาได้ มีแต่เสียงครางที่ดังรอดออกมาเท่านั้น"อ้าส์...อืม...พี่ออกัส"ยิ่งได้ยินเสียงที่หวานครางเรียกชื่อผมยิ่งทำให้ผมคึกคะนองมากขึ้นอยากจะรีบส่งตัวตนของผมเข้าไปทักทายกับดอกไม้ดอกสวยแต่ความคิดนั้นต้องถูกพับไปเพราะน้ำหล่อลื่นที่คนตัวเล็กผลิตออกยังไม่มากพอ...เมื่อคิดได้เช่นนั้นผมละออกจากร่างบางทันทีฉันมองคนตัวโตหันไปจัดการเสื้อผ้าของตัวเองจนเปลือยเปล่า ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ผ่านลำคอสายตาคู่สวยมองมัดกล้ามที่ท่อนแขนไล่ลงถึงซิกแพคเป็นร่อนเรียงตัวกันสวยงาม ก่อนจะหยุดที่ท่อนเอ็นร้อนที่ตอนนี้มันชี้ตั้งสู้สายตาของฉันอยู่การกระทำของคนตัวเล็กทำให้ผมถึงกับส่งร้อยยิ้มร้าย"อย่ายัว"ผมบอกคนตัวเล็กก่อนร่างสูงจะโน้มลำตัวหนาลงมาจูบ