All Chapters of secret love ความรักหรือแค่ความลับ : Chapter 31 - Chapter 40

“รถเฮีย เฮียจะให้คันไหนคะ”“คันไหนก็ได้ เลือกตามใจได้เลย”“งั้นหนูจะเอารถคันใหม่ ที่แข่งชนะวันนี้ ได้ไหมคะ”“ได้สิ แต่เราต้องกลับกับเฮียตอนนี้เลย”“ทำไมหนูต้องกลับกับเฮียภีมด้วย เราไม่ได้มาด้วยกันสักหน่อย” ด้วยความที่ยังโกรธเขาอยู่นิดๆ เลยพูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจกลับดีใจที่เขามาหา มาง้อฉันแบบนี้ “แล้วจะกลับเมื่อไหร่”“ไม่รู้ตอนนี้ยังสนุกอยู่ ยังไม่อยากกลับ”“แล้วทำไมใส่เสื้อบางขนาดนี้มาเล่นน้ำ” ภีมมองเสื้อที่มินนี่ใส่แล้วถึงกับขมวดคิ้วเพราะเสื้อเธอบางจนเห็นบราสีสดด้านใน “ก็บราตัวนี้สวยดี อยากโชว์” มินนี่ตอบเขาหน้านิ่ง ไม่ได้สนใจว่าสีหน้าของอีกคนเข้มขึ้นทันที ภีมปลดกระดุมถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก แล้วถอดมาคลุมให้ร่างเล็ก “เฮียทำอะไรเนี่ย จะถอดเสื้อทำไม”ภีมได้แต่นิ่ง ไม่ได้สนใจว่าใครจะมองเขาบ้าง “เฮียภีมเอาเสื้อเฮียไปใส่เลยนะ”“ไม่ เราคลุมไว้แบบนั้นแหละ”“แต่หนูไม่ชอบ ฮึ้ย! น่ารำคาญชะมัด เห็นไหมผู้หญิงเอาแต่จ้องsix packเฮีย หนูไม่ชอบ” มินนี่หันมาโวยวายเขา แล้วก็เอาตัวเองมายืนบังไม่ให้ใครเห็นของหวงของฉัน เงยหน้าสบตามองเขาอย่างเอาเรื่อง“แบบนี้หนูกลับกับเฮียก็ได้ เอาเสื้อไปใส่เร็วๆ เ

@เพนต์เฮาส์ภีม “มินนี่ถึงแล้ว” ภีมเขย่าแขนเล็กเบาๆ ปลุกคนที่หลับมาตลอดทาง “อื้อ! ขี้เกียจเดิน เฮียอุ้มหน่อยสิ”“เราไม่ใช่เด็กแล้วไม่ใช่เหรอ จะให้อุ้มทำไม ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ”“ฮึ้ย! เฮียจะมีกล้ามทำไมกันถ้าจะอุ้มแค่นี้ก็มาบ่น”ภีมส่ายหัวลงจากรถ แล้วเดินมาเปิดประตูอุ้มคนตัวเล็กขี้บ่นโดยที่ไม่พูดไม่จาจนมาถึงห้องนอน และวางเธอลงบนเตียงนุ่ม “เฮียน่ารักที่สุดเลย กล้ามก็แน่น แข็งแรงที่สุด” “หึ! อย่ามาปากหวาน เมื่อกี้เพิ่งว่ากันอยู่เลย” “ก็อยากให้เฮียตามใจนี่น่า”“ไปอาบน้ำ จะได้มานอน” ภีมเดินไปถอดชุดออกและเดินกลับมายืนมองคนที่นั่งนิ่งบนเตียง ไม่ยอมขยับ“เอาไงเราคือจะไม่อาบ”“ก็หนูหนาว”“เปิดน้ำอุ่น ถ้าไม่อาบไม่ให้นอนด้วยนะ เหม็น” “โอ๊ย! ใครจะไปอยากนอนกับเฮีย หนูตัวหอมที่สุด ไม่อาบน้ำก็หอม”“อย่าคิดไปเอง มานี่มาเดี๋ยวอาบให้ อย่าเป็นเด็กขี้เกียจ” ภีมเดินไปจับคนตัวเล็กถอดเสื้อแล้วอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ มินนี่ เลยอยากแกล้งเขาบ้างโดยที่ตัวเองยืนเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้เขาอาบน้ำให้ฉันเหมือนเด็กๆ ภีมก็ทำให้ไม่ได้บ่นอะไร เสร็จแล้วก็อุ้มพากันออกมาจากห้องน้ำ หยิบเสื้อยืดของตัวเองมาสวมให้เธอ“เฮียภีมชุ

“คนอะไรเนี่ย”ฉันอายกับคำชมแบบนั้นของเขา แล้วก็รู้สึกว่าตรงนั้นเริ่มแฉะ เพราะคำพูดแบบนั้นมันกระตุ้นอารมณ์ได้อย่างประหลาดจริงๆ “อื้อ! เฮียภีม เสียวจัง” ฉันเผลอจิกผมเขาแต่ไม่ได้แรงมากเมื่อคนตัวโตดูดดึงยอดอกของฉัน จนยืดติดปากเขา สลับกับใช้ฟันขบกัดเบาๆ จนขนอ่อนลุกซู่ไปทั้งร่าง ด้วยความสยิว “เฮียขอใส่เข้าไปเลยนะ เราแฉะมากแล้ว” ภีมลูบไล้กลีบนุ่มที่เต็มไปด้วยน้ำหวานหล่อลื่น และค่อยๆ จับเอ็นร้อนกดจ่อเข้าไปในช่องทางรักคับแคบ สวบ!ปีก! “อ๊า…แน่น เสียวมากมินนี่” ภีมจับขาเรียวอ้ากว้างขึ้น และเริ่มขยับตอกเข้าใส่ ปึก! ปึก! ปึก! มือหนาบีบเคล้นคลึงเต้าสวยไปด้วย บีบขยำเล่นพร้อมสะกิดยอดอกสีหวานอย่างพอใจ มองสบตาหวานเยิ้มของคนตัวเล็กที่นอนระทวยไปกับความสยิวที่เขาเป็นคนปรนเปรอให้ ภีมละมือจากหน้าอกอวบ ส่งนิ้วชี้ไปลูบปากอวบอิ่มของมินนี่ คนตัวเล็กอ้าปากดูดนิ้วชี้ของเขา “อื้ม!” ภีมส่งเสียงพอใจ กับภาพตรงหน้า ทั้งสายตาและท่าทางยั่วยวนของเธอ มันเซ็กซี่มากแบบไม่ต้องพยายามเลย มินนี่โคตรน่าเอา เจอแบบนี้อยากจับตอกทั้งวัน ไม่อยากออกไปทำงานเลย “อยากอมของเฮียจังเลยค่ะ” ฉันจับนิ้วเขาดูด และพูดยั่วยวนเขา “อยากกิ

ภีมดูแลให้คนตัวเล็กนอนรอเขาประชุมเสร็จจะได้กลับบ้านพร้อมกัน เรียบร้อยแล้วก็ออกจากห้อง ไปห้องประชุมผ่านไปสักพัก คุณย่าเดินเข้ามาในบริษัทของภีม “สวัสดีครับคุณย่า” พนักงานเดินเข้ามาทักทายท่านด้วยความที่รู้จักกันเป็นอย่างดี “อืม! ภีมล่ะ” คุณย่าพยักหน้าทักทายพนักงานที่เดินเข้ามาหาด้วยท่าทีนอบน้อม“คุณภีมกำลังประชุมอยู่ครับ”“งั้นเหรอ” คุณย่าเดินตรงไปที่ห้องทำงานของหลานชาย “คือ คุณย่าครับ” พนักงานของภีมท่าทางอึกอัก“มีอะไร ฉันจะเข้าไปนั่งรอภีมที่ห้องทำงานของเขา”“คือ วันนี้ไม่น่าจะสะดวกครับคุณย่า”“อะไรของเธอ” คุณย่ามีสีหน้าสงสัย แล้วก็เดินตรงเข้าไปที่ห้องทำงานของหลานชาย โดยที่ไม่ได้สนใจที่พนักงานของหลานเอ่ยห้าม แกร๊ก!คุณย่าเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วก็ต้องตกใจ ท่านมีสีหน้าแปลกใจและงง ที่เห็นร่างเล็กนอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาตัวยาว ในห้องทำงานของหลานชาย “นี่เธอ” คุณย่าตัดสินใจปลุกคนตัวเล็กที่หลับใหลไม่รู้สึกตัว “นี่ตื่นสิ”“อื้อ!” มินนี่งัวเงียปรือตาขึ้นมอง พอรับรู้ว่าไม่ใช่เฮียภีมที่มาปลุก ฉันก็รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างงงๆ “เธอเป็นใคร ทำไมมานอนในห้องหลานชายฉันแบบนี้” คุณย่ายิงคำถามทันที

เช้าวันต่อมา ภีมอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปทำงาน เขาพยายามทำทุกอย่างให้เสียงเบาที่สุดไม่อยากให้มินนี่ตื่น อยากให้เธอนอนหลับสบายๆ ไม่ต้องรีบตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้เขา แต่คนตัวเล็กเริ่มขยับตัว และคว้ามือหาเขาทันที มินนี่ลืมตา พลิกตัวมองหาเขา “ตื่นแล้วเหรอ” ภีมรีบเอ่ยถามเพราะเห็นคนตัวเล็กตื่นมาก็หาเขาทันที “เฮียภีมจะไปไหนคะ”“เฮียมีนัดกับลูกค้าตอนเช้า ต้องรีบไป”“อื้อ! ไหนบอกว่าจะชดเชยให้หนูไงคะ แบบนี้ชดเชยยังไงอ่า ทำแต่งาน”“บนหัวเตียงนั้นไง เฮียกะว่าเราตื่นจะได้เห็น”มินนี่หันไปมองตามที่เฮียภีมบอก “แบล็กการ์ดเหรอคะ”“อืม อยากได้อะไรก็เอาไปซื้อได้เลย”“แต่เฮียเพิ่งให้รถหนูมาเองนะคะ จะให้ไปช็อปปิ้งอีกเหรอคะ เกรงใจนะคะแบบนี้” มินนี่หยิบบัตรที่เฮียภีมวางไว้มาถือเล่น “เอาไปเถอะ ชดเชยเรื่องเมื่อวาน”“เฮียพูดแบบนี้ เหมือนไม่รู้จักหนู อยากล้มละลายรึไงคะ” มินนี่ยิ้มทะเล้นให้เขา “หึ! เอาเถอะให้แล้วทำไงได้” ภีมอมยิ้มแล้วก็เดินมาใกล้ๆ คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเตียง “เสร็จแล้วรีบกลับนะมินนี่ อย่ากลับถึงบ้านช้ากว่าเฮียเด็ดขาด”“แหม! เมื่อคืนตัวเองยังกลับดึกได้เลย” ฉันอดไม่ได้ที่จะพูดยอกย้อนเขาบ้าง