All Chapters of magnum ที่แปลว่า...ไอติม: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1เช้าที่แสนน่าเบื่อเหมือนทุกๆ วัน ผมนั่งรถมากับพี่นักรบ พี่ชายสุดสวาทขาดดิ้นเพียงคนเดียวของตัวเองแบบเซ็งๆ หลังจากที่เพิ่งโดนบ่นไปชุดใหญ่เรื่องตื่นสาย ด้วยเหตุผลง่อยๆ ว่ามัวแต่นอนดูซีรีส์จนดึกดื่นของตัวเอง เพราะวันนี้พี่แกมีเรียนเช้า ซึ่งผมก็มีเรียนเช้าด้วยนั่นแหละแต่คนมันติดไงคุณเข้าใจอารมณ์คนติดซีรีส์ไหมล่ะ?“ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นตูดแบบนี้เลย ผิดก็ยอมรับว่าผิดสิวะ แมนๆ อะ” พี่แกว่าแล้วอะไรคือไม่แมนวะครับ?การที่ผมโดนพี่มันบ่นเรื่องดูซีรีส์แล้วตื่นสาย ผมควรยิ้มหน้าระรื่นเหรอ?“อะไรคือไม่แมนวะพี่ พี่จะให้ผมยิ้มหน้าบานแล้วบอก ขอบคุณครับสำหรับคำชมงั้นสิ”“ยอกย้อน”“อธิบายมั้ย?”“บ้านกูเรียกเถียงคำไม่ตกฟาก”“ก็บ้านเดียวกันป่ะวะ”“หุบตูดไปเลย กูไม่มีสมาธิขับรถ” นี่ปากโว้ย! ไม่ใช่ตูด!การได้ต่อปากต่อคำกันในทุกๆ เช้า ถือเป็นเรื่องปกติไปแล้วของบ้านเรา นี่ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลยใช่ไหม? ผมชื่อ จอมทัพ ส่วนพี่ชายของผม ชื่อพี่นักรบครับ เรามีกันสองคนพี่น้อง เลยสนิทกันจนแทบจะตบหัวเล่นกันได้เลยแต่เป็นพี่นักรบนะ ที่ตบหัวผมเล่นน่ะ อย่างดีผมก็แค่พูดจากวนประสาทเขาเล่นก็เท่านั้นแหละแต่ทั้งหมดทั้ง

บทที่3สิบนาทีต่อมา ผมเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับข้าวหมูแดงร้อนๆ หนึ่งจาน น่ากินสัดๆ เลยครับ แล้วก็ปล่อยให้ไอ้กาวไปซื้อข้าวมันไก่ของมันบ้างนี่ถ้าได้นมสดเย็นๆ อีกสักแก้วก็คงจะดี ในระหว่างที่ผมกำลังจะลุกไปซื้อนมสดที่ร้านน้ำ อยู่ดีๆ แก้วนมสดเย็นๆ ก็ถูกวางไว้ตรงหน้าผมเฉยเลย ส่วนคนที่เอามาวางไว้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย ไอ้รุ่นพี่ที่เพิ่งกวนตีนผมเมื่อตะกี้ก่อนมากินข้าวนั่นแหละ“กูซื้อมาให้ ถ้ามึงไปเองวันนี้คงไม่ได้แดกข้าว” มันรู้ได้ไงวะว่าผมกำลังจะไปซื้อน้ำ“พี่เป็นใครวะ แล้วรู้จักผมได้ไง แล้วอีกอย่างหนึ่งคือพี่ต้องการอะไรจากผมหรือเปล่าเนี่ย”“ถามอะไรเยอะแยะวะ ซื้อมาให้ก็แดกๆ ไปเถอะ อย่าถามมาก”อ้าว ก็กูสงสัยนี่หว่า แล้วการปรากฏตัวของมึงก็ชวนสงสัยด้วย อยู่ๆ ก็เข้ามาหาแบบงงๆ กูก็เลยงงไง“พี่ก็ตอบผมมาสิว่าพี่เป็นใคร รู้จักผมได้ไง”“กูชื่อแมค ส่วนรู้จักมึงได้ไงเนี่ยกูไม่ขอตอบ”“อ้าว”“กูไปล่ะ” พูดจบมันก็เดินจากไปตามสไตล์ของมันอยู่ๆ ก็โผล่มา แล้วก็จากไปเฉยๆ แบบนี้ จะไม่ให้กูงงได้ไงวะ“เมื่อตะกี้มึงคุยกับใครวะจอม เห็นหลังไวๆ ” ไอ้กาวที่เพิ่งกลับมาเอ่ยถามขึ้น“ก็รุ่นพี่ที่เราเพิ่งเจอก่อนมากิน

บทที่5ผมเข้าเรียนในคลาสแรกด้วยอารมณ์ที่เซ็งสุดๆ หลังจากที่แยกกับไอ้รุ่นพี่ปีสามนั่นมา และผมก็คิดว่าผมคงจะอารมณ์เสียไปทั้งวันเป็นแน่“น้องจอมทัพ” เสียงของใครบางคน ทำให้ผมต้องหยุดเดิน หลังจากที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องเรียนกับไอ้กาวเมื่อตะกี้“อ้าวพี่วุ้น มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่วุ้น คือรุ่นพี่ปีสามของคณะผมเอง“วันนี้น้องจอมทัพว่างหรือเปล่าคะ หรือต้องไปธุระที่ไหนต่อ”“ไม่ครับ ผมไม่ได้จะไปไหนต่อ”“คือพี่มีเรื่องจะให้ช่วยนิดหน่อย”“เรื่องอะไรเหรอครับ”“คือว่าวันนี้พี่กับเพื่อนอีก 2 คน มีนัดกันตอนเย็น ก็เลยอยากให้น้องจอมทัพบอกนักรบให้ตามไปเจอพวกพี่หน่อย” พี่วุ้นบอกธุระของตัวเองยาวเหยียด แต่ผมงงตรงที่ทำไมต้องให้พี่นักรบตามไปด้วยนี่แหละ“คืออย่างนี้ พี่กับนักรบเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมแล้ว แต่พอเข้ามหาลัยแล้วเรียนกันคนละคณะก็เลยมีเวลาเจอกันน้อย นี่พี่ก็เพิงรู้ว่าน้องจอมทัพเป็นน้องชายของนักรบ” พี่วุ้นคงเห็นผมทำหน้างงๆ เลยอธิบายต่อ“อ๋อครับ”“น้องจอมทัพช่วยบอกนักรบหน่อยนะ วันนี้ห้าโมงเย็นเจอกันที่ร้านเดิม”“ได้ครับพี่วุ้น ยังไงวันนี้พี่นักรบก็ต้องมารับผมอยู่แล้ว เดี๋ยวผมจะบอกให้”“ขอบใจมากนะจ

บทที่7วันนี้ช่วงบ่ายผมไม่มีเรียนเพราะอาจารย์ยกคลาส ผมเลยถือโอกาสนี้เพื่อที่จะไปสืบหาความจริงเรื่องพี่นักรบกับไอ้พี่แมค และไหนจะคนที่ชื่อปาล์มนั้นอีก ว่าจริงๆ แล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ซึ่งคนที่จะให้คำตอบผมได้ดีที่สุดคือ ไอ้พี่แมค แต่ปัญหาคือ ผมไม่รู้ว่าไอ้พี่มันเรียนอยู่คณะไหนนี่แหละ และวันนี้ไอ้กาวก็ไม่มาเรียนเพราะท้องเสียอีกไอ้เพื่อนเวรนี่ไม่เคยอยู่เวลาต้องการความช่วยเหลือเลยจริงๆวันนี้ผมเลยต้องไปสืบและเสือกแค่คนเดียว“อ้าวน้องจอมทัพ เลิกเรียนแล้วเหรอจ๊ะ?” อยู่ๆ พี่วุ้นก็เดินเข้ามาทัก“อ้อ ครับ พอดีวันนี้อาจารย์ยกคลาส”“สบายเลยล่ะสิ”“ครับ คือพี่วุ้นครับ ผมมีเรื่องจะถาม”“เรื่องอะไรจ๊ะ”“คือผมอยากรู้ว่าพี่แมคเรียนคณะไหนเหรอครับ”“แมคเหรอ เรียนคณะเดียวกับนักรบนั่นแหละ น้องจอมทัพมีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าครับ แค่ถามเฉยๆ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ผมมาถึงคณะสถาปัตย์ ด้วยสภาพเหงื่อท่วมตัว ก็อย่างที่บอกว่าคณะของผมกับคณะของพี่นักรบอยู่ไกลกันมาก และตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายด้วย แดดกำลังแรงได้ที่เลย ผมเลยหาที่นั่งใต้ถุนตึกเพื่อพักเหนื่อย แต่ก็ต้องหาที่ที่ลับสายตาผู้คนหน่อย เพราะไม่อยากให้

บทที่9“เมื่อคืนมึงแอบเอาขนมเข้าไปกินในห้องใช่ไหม?” พี่นักรบมันเปิดประเด็นขึ้นมา หลังจากที่เราสองคนเข้ามาอยู่ในรถกันเรียบร้อยแล้วซึ่งมันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับบ้านเรา การได้ต่อปากต่อคำในตอนเช้ามันคือการเติมพลังก่อนไปเรียนหรา???“ขนมอะไร? ไม่มี๊” เอาเสียงสูงเข้าข่มแม่งเลย“ก็ตอนที่ป้าแม่บ้านไปเก็บขยะที่ห้องมึงเมื่อเช้า กูเห็นมีถุงขนมติดมาด้วย”ตาดีไปอีกพี่กู“.....”“ไง ถึงกับใบ้แดกไปเลย?”ไอ้พี่บ้ามันยังไม่เลิกตอกย้ำ“แล้วถ้ามางอแงร้องปวดฟันให้กูได้ยินนะ ถูจะพาไปให้หมอถอนฟันมึงออกให้หมดปากเลยคอยดู”“ขู่จริง ขู่จัง ถึงผมจะแอบกินขนมตอนดึก แต่ผมก็แปรงฟันหรอกน่า”“ให้มันจริงเถอะ”และยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ เสียงแจ้งเตือนไลน์จากโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย ก็ไอ้คนที่เพิ่งได้ไอดีไลน์ผมไปเมื่อวานนี้ไงครับผมรีบเปิดเข้าไปดูทันที เพราะมันแจ้งเตือนว่า‘magnum ส่งรูป’แต่พอผมเปิดเข้าไปดูเท่านั้นแหละสวัสดีวันอังคาร?กวนตีนกว่านี้ก็พี่กูแล้วครับ แต่ไม่สิ เพราะพี่ไอติมแมคนั่มกับพี่นักรบ มันก็กวนตีนพอกันนั่นแหละjomtup > เพื่อนเล่นอ๋อ?magnum > ลามปามและjomtup> พี