Todos los capítulos de magnum ที่แปลว่า...ไอติม: Capítulo 21 - Capítulo 30

บทที่22“นักรบ!” นี่พี่นักรบมันมาตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย แสดงว่าพี่มันก็ได้ยินเรื่องที่พี่แมคกับพี่เติ้ลคุยกันเมื่อตะกี้ทั้งมดแล้วสิ“กูต้องการคำอธิบายทั้งหมด” พี่นักรบหันไปบอกกับพี่แมค แล้วเดินเข้ามาจับมือผมเพื่อที่จะให้เดินตามเขาออกมาจากที่บริเวณนี้ เพราะตรงที่เรายืนอยู่ นักศึกษาค่อนขางที่จะเยอะ เพราะมันเป็นช่วงพักกลางวัน“กูต้องการคำอธิบายจากมึง” พูดจบพี่นักรบก็จูงมือของผมเดินออกมาจากตรงนั้น ซึ่งผมเห็นพี่แมคก็เดินตามออกมาเหมือนกันเราทั้งสามคนมาอยู่กันตรงม้านั่งด้านหลังคณะของผม ที่เวลานี้ไม่ค่อยมีผู้คนสักเท่าไหร่“กูอยากรู้เรื่องทั้งหมด” พี่นักรบเป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน“เรื่องมันก็นานแล้ว กูเล่าให้มึงฟังตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”“แล้วสิ่งที่พวกเราเป็นกันอยู่ตอนนี้มันดีแล้วหรือไง กูแค่อยากรู้ว่าเรื่องวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” พี่แมคนิ่งไป จนกระทั่งพี่นักรบบอกให้เล่าเรื่องทั้งหมด พี่มันจึงเริ่มเล่า“วันนั้น ที่งานวันเกิดของปาล์ม ที่เราไปเลี้ยงฉลองกันที่ร้านเหล้าหลังมหาลัยฯ มึงจำได้ไหมว่าเติ้ลมันก็ไปด้วย วันนั้นเติ้ลมันเข้ามาสารภาพกับกูว่าชอบกู แต่กูปฏิเสธมันไป เพราะกูมีคนที่ชอบแล้ว

บทที่24พวกเรานั่งทานอาหาร และพูดคุยกันอยู่จนเกือบสองทุ่ม ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ แต่ในระหว่างที่เราเดินมาที่รถ เสียงโทรศัพท์ของพี่นักรบก็ดังขึ้น ซึ่งปลายสายคือเพื่อนที่คณะบอกให้พี่นักรบมันเข้าไปดูงานที่คณะให้หน่อย เพราะงานน่าจะมีปัญหาซึ่งพี่นักรบเองทีแรกก็ว่าจะไปส่งผมที่บ้านก่อน แล้วถึงจะย้อนกลับมาที่มหาลัยฯ แต่พี่แมคมันอาสาว่าจะไปส่งผมเองที่บ้าน ถ้าพี่นักรบไปส่งผมก็จะเป็นการย้อนไปย้อนมา เสียเวลาเปล่าๆ ซึ่งคราวนี้พี่นักรบมันเห็นด้วย จึงยอมให้พี่แมคไปส่งผมแทน“ห้ามทำอะไรน้องกู” พี่มันพูดขู่ไอ้พี่แมค ซึ่งผมงงว่ามันหมายถึงอะไร ใครจะทำอะไรผมวะพี่?“นักรบ น้องมึง 18 นะ มึงคิดว่ามันจะยอมให้กูทำอะไรง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ”“พวกพี่หมายความว่าไงวะ” ผมหันไปถามพวกเขาทั้งสองคน ที่มันชอบพูดเรื่องที่มันรู้กันอยู่แค่สองคนเท่านั้น“ต้องตรงเข้าบ้านเลย ห้ามแวะที่ไหนทั้งนั้นรู้ไหม?” พี่นักรบหันมาสั่งผม“ก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้วป่าว พี่ก็พูดแปลกๆ ”“ไม่ต้องห่วงเพื่อนรัก กูจะส่งน้องมึงให้ถึงบ้านอย่างปลอดภัย” พี่แมคพูด“อยู่กับมึงน่ะ อันตรายที่สุดแล้ว กูไปล่ะ” พูดจบพี่นักรบก็เข้าไปนั่งในรถเตรียมที่จะไปที่มหาลัย

บทที่26วันนี้พี่นักรบต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้า เพื่อที่จะไปเตรียมงาน เฟรชชี่ไนท์ที่จะจัดขึ้นในช่วงเย็น ซึ่งผมเองก็ต้องไปเหมือนกัน เพียงแต่ว่าผมจะตามไปทีหลังเพราะผมเองก็ไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมอะไรมากนอกจากขึ้นสแตนเชียร์และพี่นักรบก็เห็นว่าวันนี้ไอ้กาวมันจะมารับเอง พี่มันก็เลยไม่ว่าอะไรที่ผมจะขอตามไปทีหลัง ไม่ได้ไปพร้อมพี่มันตั้งแต่เช้าเสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ซึ่งไอ้กาวมันคงจะมาถึงแล้วนั่นแหละ ผมจึงรีบวิ่งออกไปอย่างไว เดี๋ยวมันจะด่าเอาได้ว่าต้องมารอผมแต่งตัว ไอ้นี่มันปากแจ๋วเสียด้วยแต่เมื่อผมมาถึงหน้าบ้าน กลับไม่คุ้นกับรถที่มาจอดที่รั้วหน้าบ้านเอาเสียเลย เพราะนั่นไม่ใช่รถของไอ้กาว“ยืนมองอยู่ได้ จะขึ้นมาไหม?” เมื่อคนที่อยู่ในรถลดกระจกลง ผมถึงได้รู้ว่าคนที่อยู่ภายในรถไม่ใช่ไอ้กาว แต่เป็นไอ้พี่แมค เพราะรถที่พี่มันขับมาคนละคันกับที่เคยมาส่งผมที่บ้านครั้งนั้น ผมเลยไม่คุ้น“ทำไมเป็นพี่ล่ะ”“ก็กูว่าง เลยจะมารับมึงไง กูเห็นนักรบมันไปตั้งแต่เช้าละ”“แต่ผมนัดเพื่อนเอาไว้แล้วนะพี่ คงจะไม่รบกวนพี่ดีกว่า”“เพื่อนมึงไปมหาลัยฯ แล้ว”“หมายความว่าไงวะพี่ แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าไอ้กาวมันไปมหาลัยฯ แล

บทที่28วันนี้ผมจะได้เจอกับพี่ปาล์มเสียที เพราะเมื่อวานพี่ปาล์มเพิ่งจะบินกลับมาจากอังกฤษ แล้วก็เคลียร์เรื่องต่างๆ กับพี่นักรบจนเข้าใจกันดีแล้ววันนี้พี่นักรบเลยอยากให้ผมกับพี่ปาล์มได้รู้จักกันเอาไว้ เลยนัดกันออกมากินข้าว แล้วก็อาจจะหากิจกรรมอย่างอื่นทำต่อ เช่นดูหนัง แล้วก็เดินซื้อของกัน“ได้เจอตัวจริงเสียที ไดยินแต่ชื่อมานานละ” พี่ปาล์มบอก เมื่อเรามาถึงที่ร้านอาหารกันแล้ว“พี่ปาล์มหมายควาว่ายังไงครับ”“ก็แมคมันมาบ่นถึงให้ฟังอยู่เป็นประจำตั้งแต่มัธยมแล้ว ส่วนคนนี้ก็เอาแต่หวงน้อง” ประโยคหลังพี่ปาล์หันไปพูดกับพี่นักรบ“เลยไม่เคยมีใครได้เจอน้องจอมเลยจนกระทั่งเข้ามหาลัย ฯ นันแหละ เพื่อนในกลุ่มถึงได้เจอตัวจริงที่ไม่ได้มาแต่ชื่อเหมือนที่ผ่านมา”“ก็ไอ้แมคมันพูดมาก น่ารำคาญจะตาย” พี่นักรบมันว่า“รำคาญ หรือว่าหวงน้อง?” พี่ปาล์มหันไปพูดประชดใส่พี่มัน พี่นักรบมันเลยไม่พูดต่อสุดท้ายก็มีคนที่ปราบพี่มันอยู่จนได้นะ“ว่าแต่พี่แมคพูดถึงผมว่ายังไงเหรอครับ” อันนี้คือสิ่งที่ผมอยากรู้ เพราะคนอย่างไอ้พี่แมคมันไม่น่าจะพูดถึงผมในทางที่ดีแน่“แมคมันมาเล่าว่าน้องจอมน่ารัก ตะมุตะมิ น่าบีบแก้มที่สุด แล้วมันใช้เส

บทที่30“มานั่งเป็นหมาหงอยอะไรอยู่ตรงนี้” เสียงที่แสนจะคุ้นหูเอ่ยถามขึ้น เสียงที่ผมไม่ได้ยินมันมาสักพักหนึ่งแล้ว“มาถึงก็กวนประสาทเลยนะพี่” พี่แมคมันนั่งลงข้างๆ กับผมที่ตรงบันไดหน้าคณะของพี่มันนั่นแหละ ซึ่งผมมารอพี่นักรบกลับบ้านเหมือนทุกวันทั้งที่ปกติพี่นักรบจะไปรับผมที่คณะเอง แต่วันนี้ผมแค่รู้สึกอยากจะเดินออกกำลังกายเฉยๆ ก็เลยบอกกับพี่มันว่าจะมารอที่คณะ“มึงก็ลามปามกูไม่เปลี่ยนเลยนะ ไม่เจอกันไม่กี่วันไม่น่ารักขึ้นเลย” พี่มันว่าใครมันจะไปน่ารักเท่าน้องรหัสของพี่ล่ะ เห็นหน้าพี่มันแล้วโคตรจะหงุดหงิดเลยให้ตายเถอะ“สรุปมึงมาทำอะไรที่คณะกูเนี่ย อย่าบอกนะว่ามาหากู นี่คิดถึงกูขนาดนี้เลยเหรอ?” พี่แมคมันส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้“ใครคิดถึงพี่? อย่ามามั่ว อีกอย่างผมจะมารอใครก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่สักหน่อย”“เนี่ย เมื่อไหร่จะทำตัวน่ารักกับกูเหมือนที่ทำกับไอ้วุ้นมันบ้าง““ก็พี่วุ้นเขาไม่ได้กวนประสาทเหมือนพี่นี่ ในเมื่อผมไม่น่ารักก็ไม่ต้องมายุ่ง” ผมบอกก่อนที่จะลุกขึ้น ในเมื่อผมมันไม่น่ารักก็ไม่ต้องมายุ่ง ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน“แล้วนี่มึงจะไปไหน”“เรื่องของผม” ผมบอกแล้วก็เดินหนีพี่มันมา“จอมทัพ ม