Masukจะจีบน้องชายของอดีตเพื่อนสนิท ที่ตอนนี้กลายเป็นศัตรูกันไปแล้ว ‘แมคนั่ม’ เลยต้องหาวิธีเข้าหา ‘จอมทัพ’ ด้วยตัวเอง โดยที่ ’นักรบ’ พี่ชายของจอมทัพไม่รู้
Lihat lebih banyakบทที่ 1
เช้าที่แสนน่าเบื่อเหมือนทุกๆ วัน ผมนั่งรถมากับพี่นักรบ พี่ชายสุดสวาทขาดดิ้นเพียงคนเดียวของตัวเองแบบเซ็งๆ หลังจากที่เพิ่งโดนบ่นไปชุดใหญ่เรื่องตื่นสาย ด้วยเหตุผลง่อยๆ ว่ามัวแต่นอนดูซีรีส์จนดึกดื่นของตัวเอง เพราะวันนี้พี่แกมีเรียนเช้า ซึ่งผมก็มีเรียนเช้าด้วยนั่นแหละ
แต่คนมันติดไง
คุณเข้าใจอารมณ์คนติดซีรีส์ไหมล่ะ?
“ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นตูดแบบนี้เลย ผิดก็ยอมรับว่าผิดสิวะ แมนๆ อะ” พี่แกว่า
แล้วอะไรคือไม่แมนวะครับ?
การที่ผมโดนพี่มันบ่นเรื่องดูซีรีส์แล้วตื่นสาย ผมควรยิ้มหน้าระรื่นเหรอ?
“อะไรคือไม่แมนวะพี่ พี่จะให้ผมยิ้มหน้าบานแล้วบอก ขอบคุณครับสำหรับคำชมงั้นสิ”
“ยอกย้อน”
“อธิบายมั้ย?”
“บ้านกูเรียกเถียงคำไม่ตกฟาก”
“ก็บ้านเดียวกันป่ะวะ”
“หุบตูดไปเลย กูไม่มีสมาธิขับรถ” นี่ปากโว้ย! ไม่ใช่ตูด!
การได้ต่อปากต่อคำกันในทุกๆ เช้า ถือเป็นเรื่องปกติไปแล้วของบ้านเรา นี่ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลยใช่ไหม? ผมชื่อ จอมทัพ ส่วนพี่ชายของผม ชื่อพี่นักรบครับ เรามีกันสองคนพี่น้อง เลยสนิทกันจนแทบจะตบหัวเล่นกันได้เลย
แต่เป็นพี่นักรบนะ ที่ตบหัวผมเล่นน่ะ อย่างดีผมก็แค่พูดจากวนประสาทเขาเล่นก็เท่านั้นแหละ
แต่ทั้งหมดทั้งมวลผมก็รู้แหละว่าพี่มันรักผมจะตาย ที่มันบ่นมันว่าก็เพราะรักทั้งนั้น เพราะพ่อกับแม่เราสองคนอยู่ต่างประเทศด้วยไง พี่มันก็เลยดูจะเป็นห่วงผมมากหน่อย
“วันนี้ไม่ต้องรอนะ จะกลับเอง” ผมเอ่ย เมื่อขับรถเข้ามาภายในรั้วมหาลัยฯ แล้ว
“ทำไม? จะไปไหน? กับใคร?”
“ขอบคุณสำหรับคำถาม แต่ขออนุญาตไม่ตอบนะครับ”
“อย่ากวนตีน! ตอบมา” พี่นักรบถามเสียงแข็ง เมื่อจอดรถบริเวณหน้าคณะของผมพอดีเป๊ะ
“นี่พี่หรือพ่อวะ วุ่นวาย”
“เออ กูก็เป็นทั้งพี่ ทั้งพ่อ มึงนั่นแหละ ให้เป็นแม่ด้วยเลยไหมคะลูกสาว”
“ไม่ขำ!”
“อ้าว นึกว่าตลก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
“ไม่กวนตีนใส่น้องสักวันจะตายไหมพี่”
“มึงนี่ไม่กวนตีนกูเลยนะ” กวนมาก็กวนกลับ ไม่โกง
“มีนัด จบนะ”
“กับใคร แล้วจะไปไหน?”
“กับเพื่อนที่คณะ จะไปดูหนังกัน พอใจยัง”
“เพื่อนมึงกูรู้จักหรือเปล่า?”
“แล้วมีเพื่อนผมคนไหนที่พี่ไม่รู้จักมั่งวะ”
ไม่น่าถามนะ!
ก็พี่แกเล่นไปแสดงอภินิหารจนเป็นที่น่าจดจำเสียขนาดนั้น จนไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าพี่นักรบอดีตเดือนมหาลัยสุดหล่อ คือพี่ชายของผม รู้กันทั้งคณะ
ก็พี่แกเล่นเข้าไปทำความรู้จักกับเพื่อนผมเป็นรายบุคคลตั้งแต่วันเปิดเรียนวันแรกขนาดนั้น พวกมันถึงกับงงแดกกันไปเลย
ธรรมดา...โลกไม่จำ แต่จำกันทั้งคณะ
ผมเลยดังเพียงชั่วข้ามคืนเพราะพี่มันนี่แหละ ก็ในฐานะน้องชายของไอดอลของสาวๆ ในมหาลัยไงครับ
“สรุปกลับเองแน่นะ”
“แน่นอนสิ แล้วก็ไม่ต้องโทรตามด้วย โตแล้วไม่ใช่เด็กน้อยสามขวบ”
“แต่สมองมึงก็สามขวบอยู่นะ”
ไอ้พี่เลววว
“กวนตีน”
พูดจบ ผมจึงรีบเปิดประตูลงจากรถอย่างไว ก่อนที่จะโดนมันตบหัวเอา พักนี้ยิ่งนอนน้อยอยู่สมองมันเลยเออเร่อบ่อยๆ ดีไม่ดีจะกลายเป็นเด็กสามขวบอย่าที่ไอ้พี่บ้ามันว่าเอาได้
บทที่30“มานั่งเป็นหมาหงอยอะไรอยู่ตรงนี้” เสียงที่แสนจะคุ้นหูเอ่ยถามขึ้น เสียงที่ผมไม่ได้ยินมันมาสักพักหนึ่งแล้ว“มาถึงก็กวนประสาทเลยนะพี่” พี่แมคมันนั่งลงข้างๆ กับผมที่ตรงบันไดหน้าคณะของพี่มันนั่นแหละ ซึ่งผมมารอพี่นักรบกลับบ้านเหมือนทุกวันทั้งที่ปกติพี่นักรบจะไปรับผมที่คณะเอง แต่วันนี้ผมแค่รู้สึกอยากจะเดินออกกำลังกายเฉยๆ ก็เลยบอกกับพี่มันว่าจะมารอที่คณะ“มึงก็ลามปามกูไม่เปลี่ยนเลยนะ ไม่เจอกันไม่กี่วันไม่น่ารักขึ้นเลย” พี่มันว่าใครมันจะไปน่ารักเท่าน้องรหัสของพี่ล่ะ เห็นหน้าพี่มันแล้วโคตรจะหงุดหงิดเลยให้ตายเถอะ“สรุปมึงมาทำอะไรที่คณะกูเนี่ย อย่าบอกนะว่ามาหากู นี่คิดถึงกูขนาดนี้เลยเหรอ?” พี่แมคมันส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้“ใครคิดถึงพี่? อย่ามามั่ว อีกอย่างผมจะมารอใครก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่สักหน่อย”“เนี่ย เมื่อไหร่จะทำตัวน่ารักกับกูเหมือนที่ทำกับไอ้วุ้นมันบ้าง““ก็พี่วุ้นเขาไม่ได้กวนประสาทเหมือนพี่นี่ ในเมื่อผมไม่น่ารักก็ไม่ต้องมายุ่ง” ผมบอกก่อนที่จะลุกขึ้น ในเมื่อผมมันไม่น่ารักก็ไม่ต้องมายุ่ง ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน“แล้วนี่มึงจะไปไหน”“เรื่องของผม” ผมบอกแล้วก็เดินหนีพี่มันมา“จอมทัพ ม
บทที่29หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“ช่วงนี้พี่แมคมันไม่มาตามตอแยมึงแล้วเหรอวะจอม” ไอ้กาวที่นั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ด้วยกันกับผมเอ่ยถาม“ถามกู แล้วกูจะไปถามใคร? คิดก่อนพูดบ้างสิ” ผมตอบมันไป แต่ช่วงนี้ผมไม่เจอไอ้พี่แมคมันเลยจริงๆ ก็ตั้งแต่หลังจบงานเฟรชชี่เมื่ออาทิตย์ก่อนโน้น พี่มันก็หายตัวไปเลย ไม่มาตามวอแวเหมือนแต่ก่อน“แล้วมึงจะอารมณ์สียใส่กูทำไมเนี่ย? กูก็แค่ถามดีๆ ไหม?”“กูก็ตอบปกติไหม?”“ปกติมากมั้ง” มันสวนกลับ“อย่ามาหาเรื่องกูได้ป่ะ รีบแดกไปเลยมึงน่ะ” อากาศร้อนๆ แบบนี้ยังจะมาพูดจากวนประสาทกันอีก โคตรจะหงุดหงิดเลย“จอมทัพ” เสียงเรียกของน้ำชาที่ดังเข้ามา ก่อนที่เจ้าตัวจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ กันกับผม พร้อมกับเพื่อนๆ ของเธออีกสองคน ทำให้ผมหันความสนใจไปที่น้ำชาแทนไอ้กาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน “น้ำชา มากินข้าวเหรอ?”“ใช่ เรามาหาเพื่อนที่อยู่คณะนี้น่ะ ก็เลยมากินข้าวกันที่นี่เลย”“นี่กาวเพื่อนเราเอง” ผมแนะนำให้น้ำชารู้จักกับไอ้กาว ส่วนทางน้ำชาเองก็แนะนำเพื่อนของตัวเองที่มาด้วยให้พวกผมรู้จัก“เสียดายที่ปริมไม่ได้มาด้วย ไม่อย่างนั้นจะได้ทำความรู้จักกับจอมทัพเอาไว้”“ปริมเหรอ?” ชื่อเหมือนคนที่พ
บทที่28วันนี้ผมจะได้เจอกับพี่ปาล์มเสียที เพราะเมื่อวานพี่ปาล์มเพิ่งจะบินกลับมาจากอังกฤษ แล้วก็เคลียร์เรื่องต่างๆ กับพี่นักรบจนเข้าใจกันดีแล้ววันนี้พี่นักรบเลยอยากให้ผมกับพี่ปาล์มได้รู้จักกันเอาไว้ เลยนัดกันออกมากินข้าว แล้วก็อาจจะหากิจกรรมอย่างอื่นทำต่อ เช่นดูหนัง แล้วก็เดินซื้อของกัน“ได้เจอตัวจริงเสียที ไดยินแต่ชื่อมานานละ” พี่ปาล์มบอก เมื่อเรามาถึงที่ร้านอาหารกันแล้ว“พี่ปาล์มหมายควาว่ายังไงครับ”“ก็แมคมันมาบ่นถึงให้ฟังอยู่เป็นประจำตั้งแต่มัธยมแล้ว ส่วนคนนี้ก็เอาแต่หวงน้อง” ประโยคหลังพี่ปาล์หันไปพูดกับพี่นักรบ“เลยไม่เคยมีใครได้เจอน้องจอมเลยจนกระทั่งเข้ามหาลัย ฯ นันแหละ เพื่อนในกลุ่มถึงได้เจอตัวจริงที่ไม่ได้มาแต่ชื่อเหมือนที่ผ่านมา”“ก็ไอ้แมคมันพูดมาก น่ารำคาญจะตาย” พี่นักรบมันว่า“รำคาญ หรือว่าหวงน้อง?” พี่ปาล์มหันไปพูดประชดใส่พี่มัน พี่นักรบมันเลยไม่พูดต่อสุดท้ายก็มีคนที่ปราบพี่มันอยู่จนได้นะ“ว่าแต่พี่แมคพูดถึงผมว่ายังไงเหรอครับ” อันนี้คือสิ่งที่ผมอยากรู้ เพราะคนอย่างไอ้พี่แมคมันไม่น่าจะพูดถึงผมในทางที่ดีแน่“แมคมันมาเล่าว่าน้องจอมน่ารัก ตะมุตะมิ น่าบีบแก้มที่สุด แล้วมันใช้เส
บทที่27ช่วงเย็น หลังจากที่การประกวดดาวเดือนสิ้นสุดลง และผู้ที่ครองตำแหน่งดาวเดือนของปีนี้ก็ได้แก่คณะสถาปัตย์ของพี่นักรบกับพี่แมคในงานมีการจัดบูทต่างๆ เอาไว้มากมาย มีทั้งการเล่นเกมต่างๆ การขายของจากบรรดานักศึกษาแต่ละคณะ“อยากกินอะไรไหม“ พี่แมคเอ่ยถาม หลังจากที่เราทั้งสองคนเดินกันจนทั่วงาน ซึ่งไม่รู้ว่าพี่มันไม่คิดที่จะอยู่กับพวกเพื่อนของตัวเองบ้างหรือไง จนไอ้กาวที่ตอนแรกก็เดินอยู่กับผมดีๆ ตอนนี้มันก็ขอกลับไปก่อนแล้ว แถมมันยังแชทมาบ่นอีกว่าพี่แมคอยู่ด้วยแล้วมันเกร็ง ทำตัวไม่ถูกก็พี่แกเล่นเอาแต่มองมันตาขวางแบบนั้น เป็นใครก็เกร็งกันทั้งนั้นไหมล่ะ“ไม่ล่ะ ผมยังไม่ค่อยหิว เดี๋ยวค่อยหาอะไรกินตอนกลับพร้อมพี่นักรบ””พี่มึงก็น่าจะดึกนั่นแหละ กูได้ข่าวว่าทางคณะจะพาน้องๆ ไปเลี้ยงฉลองที่ได้ตำแหน่งกันด้วย ดูแล้วกูอาจจะต้องไปส่งมึงแทน“”แล้วพี่ไม่ต้องไปกับพวกเขาเหรอ“”กูไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประกวดสักหน่อย แต่พี่ของมึงน่ะเกี่ยวเต็มๆ เลยต้องไปกับเขาแบบเลี่ยงไม่ได้” พอพี่แมคพูดจบ ก็มีสายเข้าจากพี่นักรบ ว่าวันนี้อาจจะต้องกลับดึก พี่มันชวนให้ไปงานเลี้ยงกับพวกพี่ๆ เขา แต่ผมเห็นว่าไม่ค่อยรู้จักกั