บทที่7

บทที่7

วันนี้ช่วงบ่ายผมไม่มีเรียนเพราะอาจารย์ยกคลาส ผมเลยถือโอกาสนี้เพื่อที่จะไปสืบหาความจริงเรื่องพี่นักรบกับไอ้พี่แมค และไหนจะคนที่ชื่อปาล์มนั้นอีก ว่าจริงๆ แล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ซึ่งคนที่จะให้คำตอบผมได้ดีที่สุดคือ ไอ้พี่แมค แต่ปัญหาคือ ผมไม่รู้ว่าไอ้พี่มันเรียนอยู่คณะไหนนี่แหละ และวันนี้ไอ้กาวก็ไม่มาเรียนเพราะท้องเสียอีก

ไอ้เพื่อนเวรนี่ไม่เคยอยู่เวลาต้องการความช่วยเหลือเลยจริงๆ

วันนี้ผมเลยต้องไปสืบและเสือกแค่คนเดียว

“อ้าวน้องจอมทัพ เลิกเรียนแล้วเหรอจ๊ะ?” อยู่ๆ พี่วุ้นก็เดินเข้ามาทัก

“อ้อ ครับ พอดีวันนี้อาจารย์ยกคลาส”

“สบายเลยล่ะสิ”

“ครับ คือพี่วุ้นครับ ผมมีเรื่องจะถาม”

“เรื่องอะไรจ๊ะ”

“คือผมอยากรู้ว่าพี่แมคเรียนคณะไหนเหรอครับ”

“แมคเหรอ เรียนคณะเดียวกับนักรบนั่นแหละ น้องจอมทัพมีอะไรหรือเปล่า”

“เปล่าครับ แค่ถามเฉยๆ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

ผมมาถึงคณะสถาปัตย์ ด้วยสภาพเหงื่อท่วมตัว ก็อย่างที่บอกว่าคณะของผมกับคณะของพี่นักรบอยู่ไกลกันมาก และตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายด้วย แดดกำลังแรงได้ที่เลย ผมเลยหาที่นั่งใต้ถุนตึกเพื่อพักเหนื่อย แต่ก็ต้องหาที่ที่ลับสายตาผู้คนหน่อย เพราะไม่อยากให้พี่นักรบมันมาเจอ

เพราะถ้าพี่นักรบมันรู้ว่าผมมาที่คณะ มีหวังผมโดนบ่นหูชาแน่ ยิ่งถ้ารู้ว่าผมมาที่นี่เพราะเรื่องเมื่อวานด้วยแล้ว ผมจะต้องโดนมันบ่นไปอีกเป็นเดือนๆ ดีไม่ดีอาจโดนพี่มันโกรธเอาด้วยซ้ำ

คือผมอยากรู้เรื่องระหว่างพี่นักรบกับไอ้พี่แมคมาก แต่ถ้าถามพี่นักรบยังไงเสียผมก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดี ผมรู้จักพี่มันมาทั้งชีวิต ยังไงพี่นักรบมันก็ไม่ยอมให้ผมรู้เรื่องที่มันไม่สบายใจหรอก

แต่ความอยากรู้ของผมมันไม่เข้าใครออกใครไง คือผมเป็นคนที่อยากรู้อะไรแล้วคือต้องรู้ให้ได้ เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ผมจะต้องรู้ความจริงทั้งหมดให้ได้วันนี้

“มาหากูถึงนี่เลยเหรอ?” เสียงอันแสนจะคุ้นหูเอ่ยขึ้น

ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่เดาได้ไม่ยากว่าใคร แต่ที่สงสัยคือมันรู้ได้ไงวะว่าผมมาหามัน

“ละเมอเหรอครับ ใครมาหาพี่? ผมมาหาพี่นักรบ” นี่คือการแถครับ แถไว้ก่อนพี่สอนไว้

“มึงไม่ได้มาหาพี่มึงหรอก มึงมาหากูนี่แหละ” แล้วพี่แมคมันก็นั่งลงที่ม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับผม

“แล้วทำไมผมต้องมาหาพี่ด้วย?”

“เพราะมึงอยากรู้เรื่องเมื่อวาน และกูก็รู้ว่าพี่มึงไม่เคยเล่าอะไรให้มึงฟังด้วย กูพูดถูกไหม?” สมแล้วที่เคยเป็นเพื่อนรักพี่นักรบ รู้จักพี่ผมดีพอๆ กับผมที่เป็นน้องแท้ๆ เลย

“ถ้าจะรู้ดีขนาดนี้ ก็เล่ามาเลยเถอะจะได้ไม่ต้องถามเยอะ”

“ง่ายไปไหม? อยู่ดีๆ จะให้กูเล่าเรื่องสำคัญขนาดนั้น มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อย”

เออ กูลืมไปว่ากูกำลังพูดอยู่กับใคร คนที่กวนตีนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแบบไอ้พี่แมค คงไม่เล่าให้ฟังง่ายๆ หรอก

“พี่จะให้ผมแลกกับอะไร”

“มึงอยากรู้หนึ่งเรื่อง ก็ต้องแลกมาหนึ่งอย่าง”

โห! มึงเอาไตกูไปเลยเถอะ เพราะสิ่งที่กูอยากรู้ไม่ใช่แค่หนึ่งเรื่องแน่ๆ

“โถ่ ยังไงผมก็เป็นน้องเพื่อนรักพี่นะ อย่าเขี้ยวดิ”

“มึงลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อวานพี่มึงบอกว่าไง มันบอกว่าไม่เคยมีเพื่อนแบบกู” โอเค กูเข้าใจ

“เพราะฉะนั้นมึงก็คือคนอื่นสำหรับกู แต่ถ้าอยากเป็นมากกว่าคนอื่นกูก็ยินดีนะ” มึงยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้วนะไอ้พี่แมค

“ก็ได้ ในฐานะที่ผมเป็นคนอื่น” กูไม่ยอมเป็นมากกว่าคนอื่นสำหรับมึงแน่ไอ้พี่แมค

“ผมจะทำตามข้อตกลงก็ได้ อยากรู้หนึ่งเรื่องต้องแลกหนึ่งอย่าง”

“ตามนั้น”

“เรื่องแรก คือผมอยากรู้ว่าคนที่ชื่อปาล์มเป็นใคร และเกี่ยวข้องอะไรกับพี่นักรบ”

“มึงถามเกินหนึ่งเรื่องนะ สรุปมึงจะแลกสองอย่างภายในวันนี้เลยใช่ไหม?”

แหม! กูกะจะเนียนสักหน่อย เสือกรู้ทันอีก

“โอเค เรื่องแรกของวันนี้ก็แล้วกัน คนที่ชื่อปาล์มเป็นใคร”