บทที่25

บทที่25

วันนี้ถือเป็นวันแรกในรอบหลายอาทิตย์ที่พี่นักรบมันมีเวลามากินข้าวเช้ากับผม แต่พี่มันพาผมมากินข้าวที่โรงอาหารของคณะของพี่มันนะ ไม่ใช่ที่คณะของผม

คือผมไม่เขาใจว่าพี่มันจะลำบากย้อนไปย้อนมาเพื่อที่จะต้องไปส่งผมที่คณะทำไม ในเมื่อโรงอาหารที่คณะของผมมันถึงก่อนที่จะไปคณะของพี่มันด้วยซ้ำ

แต่พี่มันอ้างว่าข้าวหมูแดงที่คณะของมันอร่อยนักอร่อยหนา ก็เอาตามที่พี่มันสบายใจเลยก็แล้วกัน

“หวัดดีครับน้องจอม” อยู่ๆ เสียงของพี่แมคมันก็เอ่ยขึ้น แล้วก็มานั่งแหมะอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ กันกับผม พร้อมกับแก้วนมเย็นปั่นมาวางตรงหน้าอีกหนึ่งแก้ว

“กูซื้อมาฝาก”

“อะไรของมึง น้องจงน้องจอมอะไร อย่ามาทะลึ่ง” ส่วนนี่ก็เป็นเสียงของพี่นักรบมัน

“โห แตะไม่ได้เลยนะ กูก็เรียกน้องจอมอย่างที่ไอ้วุ้นมันเรียก”

“แต่เจตนามันไม่เหมือนกัน”

“มึงก็คิดมาก กูก็แค่เอ็นดูน้องมึงเหมือนน้องเหมือนนุ่ง”

“สาบาน!”

“ไม่ ทำไมกูต้องสาบาน”

“ชิ!”

“แล้วตกลงวันนี้ต้องไปดูน้องดาวเดือนอีกหรือเปล่า”

“ไม่แล้ว วันนี้กูไม่ว่าง เพราะติดทำงานที่ต้องส่งอาจารย์ชิ้นสุดท้าย ว่าแต่มึงเถอะทำเสร็จแล้วใช่ไหม ถึงได้ไปสิงอยู่แต่กับน้องกูที่คณะ อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึ