All Chapters of หัวใจในตะวัน: Chapter 21 - Chapter 30

50 Chapters

บทที่ 19 แกล้งให้คิดถึง

พิณตะวันกับนายหัววิลและคนเก็บรังนกพากันไต่ขึ้นทางลาดชันเพื่อเข้าไปในถ้ำที่เป็นที่อยู่ของนกนางแอ่น เป็นการไปสำรวจเส้นทางแห่งขุมทรัพย์จากธรรมชาติ และตรวจสอบอุปกรณ์การเก็บที่ขนขึ้นมาไว้พร้อมแล้ว ทั้ง พะองไม้ไผ่ สำหรับปีนขึ้นเก็บ ตาจอบ ซึ่งเป็นไม้ยาวตรงปลายติดเหล็กงุ้มใช้สำหรับแซะรังนกจากผนังถ้ำ โดยคนเก็บรังนกต้องมั่นใจว่า ไม่มีนกนางแอ่นอยู่ในรังขณะเก็บรังนก เพื่อไม่ให้เกิดอันตรายกับนกนางแอ่น การเก็บรังนกโดยวิธีเดินแทงด้วยตาจอบนั้นจะใช้เฉพาะรังนกที่อยู่ไม่สูงมากเท่านั้นมีอุปกรณ์อีกอย่างที่เรียกว่า แสก ซึ่งก็คือ ตะกร้าหรือกระเช้าขนาดใหญ่ที่คนสามารถขึ้นไปได้ 1 คน การเก็บโดยวิธีนี้ต้องใช้คนเก็บรังนกประมาณ 3 คนในการดึงแสกขึ้นไปยังจุดที่ต้องการ และค่อยๆ ใช้ตาจอบแซะรังนกลงมา วิธีนี้จึงจำเป็นต้องใช้ความชำนาญของคนเก็บรังนกเป็นอย่างมาก และจะใช้เก็บรังนกที่อยู่สูงมากๆ ซึ่งอิ่มกับเอิบและทีมของพวกเขาเป็นผู้มีประสบการณ์และความชำนาญเป็นอย่างยิ่ง ทักษะความชำนาญเหล่านี้มีการถ่ายทอดกันจากรุ่นสู่รุ่นร่างสูงปีนป่าย เหยียบแง่งหินขึ้นไปอย่างชำนาญ ตามด้วยร่างเพรียวที่ปีนตามไปติดๆ มือจับเชือกซึ่งผูกไว้กับต้นไ
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 20 แกล้งให้คิดถึง

รังนกจากบริษัทอิสรีพัฒน์เป็นรังนกถ้ำคุณภาพชั้นเยี่ยมเกรดเอ มีสีเหลืองทอง มีเนื้อรังนกที่สะอาดและหนา จะส่งออกโดยตรงถึงผู้ซื้อรายใหญ่ในประเทศจีน คนจีนมีความเชื่อเรื่องสรรพคุณของรังนกมาตั้งแต่โบราณกาล มีตำรับยาอายุวัฒนะ รวมถึงสูตรลับเฉพาะในการปรุงยาต่างๆ ที่ต้องใช้ส่วนประกอบจากรังนก เริ่มแรกในสมัยโบราณนั้นรังนกเป็นอาหารชั้นสูงที่ใช้ถวายแด่พระเจ้าจักรพรรดิ์และพวกขุนนางชั้นสูงเท่านั้น ซึ่งปัจจุบันพวกมหาเศรษฐีจีนก็ยังนิยมบริโภคและนิยมใช้เป็นของกำนัลแก่พวกนักการเมืองและผู้มีอิทธิพลสรรพคุณหลักของรังนกนั้นก็คือ ช่วยซ่อมแซม สร้างและกระตุ้นการเจริญเติบโตของเซลล์เยื่อบุผิว ช่วยให้ผิวพรรณสดใส ดูอ่อนกว่าวัย ช่วยกระตุ้นเม็ดเลือดขาวให้ผลิตและสังเคราะห์สารต่อต้านเชื้อแบคทีเรียและไวรัส ช่วยบำรุงปอดและหลอดลม บำรุงระบบทางเดินหายใจ บรรเทาอาการหวัดและภูมิแพ้"สุดยอด... เอ็งไปคุยกัับชมเดือนให้เข้าใจ แล้วนายกับตะวันจะจัดการให้เอง โอเคม้ะ"คนเจ้ากี้เจ้าการเอ่ยสรุปต่อจากนายหัวอีกที ไอลวิลส่ายหน้าระอากับความยุ่งของอีกคน"ไปกันเถอะ นกออกไปจวนจะกลับมาอีกหนแล้ว ยังไม่ถึงปากถ้ำเลย"เสียงห้าวแกล้งเอ่ยประชดคนที่คุยจ
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 21 แกล้งให้คิดถึง

"เอาแค่ตังค์มา 525 บาทก็พอ ค่าเซ่นเจ้าแม่ 500 บวกดอกเบี้ย 5% เป็น 25 บาท รวมเท่ากับ 525 บาทถ้วนไม่ขาดไม่เกิน"ไอลวิลฟังแล้วก็ส่ายหน้า เห็นไหม...เขาคิดผิดที่ไหนกัน เจ้าหล่อนเก่งเรื่องตัวเลขโดยไม่ต้องใช้เครื่องจิ้ม ดีเหมือนกันให้ไปเรียนบัญชี กลับมาจะได้ช่วยเขาเรื่องทำตัวเลข ชายหนุ่มคิด ร่างสูงคว้าเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาลเข้มมาสวมทับเสื้อยืดสีขาว ก้าวลงบันไดไปยังชั้นล่าง ร่างเพรียวสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์ เจ้าหล่อนจูงมอเตอร์ไซค์ออกมารอเขาอย่างรู้ใจ กระดิกนิ้วเรียกเขาอีกต่างหาก"เร้ว...ถ้าช้าจะเกินฤกษ์ มันจะไม่ดี เจ้าแม่ท่านจะโมโหเอา"เสียงเล็กเอ่ยจริงจัง ไอลวิลขึ้นควบแล้วสตาร์ท ร่างโปร่งบางก็กระโดดขึ้นซ้อนแล้ววางมือบนบ่าของเขาอย่างที่ชอบทำ"โมโหแล้วยังไง"ไอลวิลต่อปากต่อคำอย่างเคยชิน... เพราะเจ้าตัวดีมักจะให้คำตอบอะไรที่เขาจะต้องอ้าปากค้างหรือเซอร์ไพรส์กับสมองไวเป็นลิงบวกปรอทของหล่อนเสมอ"เอ้า ก็ถ้าเจ้าแม่โมโหก็จะไม่ประทานลูกมะพร้าวให้เราเยอะๆ ไง นายไม่เห็นเหรอว่าสวนมะพร้าวเราลูกดกทุกปี นั่นก็เพราะไอ้ตะวันคนนี้หรอกนะจะบอกให้! ถ้าไม่มีตะวัน ก็ไม่มีคนคอยเซ่นไหว้เจ้าแม่ เจ้าแม่ก็คงจะไ
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 22 ตะวันในดวงใจ

ลมพัดใบมะพร้าวไหว เสียงดังเสียดสีกันน่าขนลุก ในขณะที่พระจันทร์กำลังเลื่อนลอยหายลับไปหลังก้อนเมฆหนา ก่อให้เกิดเงาสลัวตะคุ่มไปทั่ว"โบร๊ววววววว...."เสียงหมาหอน ดังเป็นระยะ ไอลวิลเดินตามร่างเพรียวที่ทำท่าเดินย่องเหมือนตีนแมว แล้วจู่ๆ เจ้าตัวก็หยุดเดิน ทำให้ร่างใหญ่ที่ไม่ทันระวัง ชนเข้ากับร่างบางอย่างจัง เขารีบคว้าเอวเล็กเอาไว้ก่อนที่เจ้าหล่อนจะหัวคะมำไปข้างหน้า รวบมากอดไว้กับแผงอกหนา"ปัดโธ่...น้าย! ตกใจหมดเลย!"คนในอ้อมแขนหันมาทำเสียงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันดุใส่ทันที"อ้าว แล้วเราหยุดทำไมล่ะ หยุดก็ไม่บอก ฉันเลยเบรกไม่ทันน่ะสิ"เขาต่อปากต่อคำตามความเคยชิน ไม่ยอมให้ถูกต่อว่าง่ายๆ และไม่ยอมเป็นลูกไล่เจ้าตัวดีเหมือนคนอื่นๆ เด็ดขาด"ก็เมื่อกี้ตะวันเห็นอะไรก็ไม่รู้มันชะแว้บวิ่งตัดหน้า เห็นเป็นเงาดำๆ"พิณตะวันหันมาทำเสียงกระซิบกระซาบใกล้หู ไอลวิลยังคงกอดร่างเพรียวเอาไว้เพราะไม่แน่ใจว่าเจ้าหล่อนยืนได้ถนัดหรือยัง..."อาจจะเป็นผีก็ได้นะนาย เสียงหมาหอนขรมขนาดนี้"เสียงเล็กกระซิบต่อ เบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขน ส่องไฟฉายส่องกราดไปทั่วบริเวณแถวนั้น"โบร๊วววววว...โฮ้วววววววว...แค็กๆ...โบร๊วว...ถุย!"เสียงคล้า
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 23 ตะวันในดวงใจ

"เจ้าแม่ศรีมหาพร้าวเอ๊ย..."เสียงห้าวเอ่ยตามอย่างฝืนๆ เพราะคิดว่าเจ้าเด็กแสบอาจจะกำลังแกล้งเขาอยู่ ไอลวิลหันซ้ายแลขวาเพราะระแวงว่าจะมีใครโผล่มาได้ยินและได้เห็นเขาทำอะไรเหลวไหลกับเจ้าเด็กบ้านี่... เสียงแจ๋วเอ่ยให้เขาพูดตาม"วันนี้เป็นวันดีศรีมหาฤกษ์...กระผมนายหัววิล...ขอกราบคารวะ...ด้วยเครื่องเซ่นไหว้ ขอขอบคุณเจ้าแม่ที่ช่วยดูแลและประทานมะพร้าวให้แยะๆ ทุกปี กระผมขอฝากสวนมะพร้าวด้วย และจะมากราบทุกเดือน...""ทำไมต้องกราบทุกเดือน"เสียงคนพูดตามหันไปถามคนกล่าวนำ..."เดือนละครั้งมันไม่มากหรอกน่า... 500 บาท แต่เอ๊ะ...ตะวันจะไม่อยู่นี่นา...อ้อ...ไม่เป็นไร ฝากธนาคารไปให้ก็ได้ ตะวันจะจัดพิธีออนไลน์สื่อสารกับเจ้าแม่เอา!""พิธีออนไลน์? เราไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้นหรอกมั้ง ฉันทำของฉันเองได้ เราไปเรียนก็ให้ตั้งใจเรียนไปเถอะ"ไอลวิลเอ่ย มองดูคนตัวเล็กที่หันมาทำตาโต"ไม่ด๊าย...เจ้าแม่ท่านกระซิบมาว่า...ต้องผ่านตะวันคนเดียวเท่านั้น ท่านถึงจะยอมช่วย""ไม่ต้องมาเล่นกลหลอกฉัน..." ไอลวิลเอ่ยสวนด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!เสียงลูกมะพร้าวหล่นจากยอดทำเอาไอลวิลสะดุ้งโหยง!"นั่นไง! เจ้าแม่ไม่พอใจ มะโหเข้
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 24 ตะวันในดวงใจ

พิณตะวันกำลังนึกภาพการใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย... มันจะเป็นอย่างไรนะ... แล้วพิณตะวันจะได้กลับมาที่นี่อีกเมื่อไหร่... แล้วนายหัวจะเป็นยังไง... สี่ปี นายหัวก็จะต้องอายุ...เท่าไร... ก็อาจจะต้องแต่งงานมีครอบครัว... นายหัวก็คงจะไม่มีเวลาให้พิณตะวันเหมือนที่ผ่านมา... พิณตะวันไม่อยากโตเลย...ให้ตายเถอะ... ถ้าหากการเติบโตหมายถึง พิณตะวันจะต้องไปอยู่ห่างไกลจากนายหัวและห่างไกลจากเกาะแห่งนี้... นายหัวทำให้พิณตะวันรู้สึกอุ่นใจว่ามีพวก เพราะมีหน้าตากระเดียดไปพวกทางตะวันตกเหมือนกัน...และยิ่งถ้าหากนายหัวแต่งงานมีครอบครัว มีลูกมีเต้ายั้วเยี้ย... แล้วพิณตะวันจะอยู่ตรงไหน...คิดแล้วก็รู้สึกเศร้าอยู่ในใจไอลวิลชำเลืองมองคนที่ทำท่าหงอยและถอนหายใจเฮือกๆ เหมือนคนกำลังคิดหนัก มือใหญ่ดึงร่างเพรียวให้นั่งลงบนโต๊ะ ใช้เท้าเหยียบตรงม้านั่ง"คิดอะไรอยู่"เขาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ ใบหน้านวลใสหันมามอง ดวงตากลมโตวาววับเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า ปากอิ่มทำท่าปากจู๋"ถ้านายหัวมีลูก...ตะวันจะต้องเป็นหมาหัวเน่าใช่ไหม"จู่ๆ ก็มีคำถามที่เขาเองก็ไม่เคยคิดดังขึ้นจากคนข้างๆ"เมียยังไม่มี จะมีลูกได้ยังไงหือ...แล้วถ้าฉันจะม
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 25 อ้อมกอดที่แสนอุ่น

งานเก็บรังนกเสร็จสิ้น ไอลวิลแจ้งแก่วัฒน์และจินดาเรื่องการศึกษาต่อของพิณตะวัน วายุได้จัดการให้เรียบร้อยแล้ว รวมทั้งจัดหาคอนโดที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยให้ด้วยพิณตะวันเข้ากรุงเทพฯ กับนายหัวเพื่อไปดูมหาวิทยาลัยและคอนโด เฮลิปคอปเตอร์มาจอดลงตรงลานหลังคฤหาสน์ใหญ่ที่พิณตะวันต้องกะพริบตากับความโอ่อ่าอลังการของมัน... คฤหาสน์อิสรีพัฒน์ร่างสูงก้าวลงจากเฮลิปคอปเตอร์ตามด้วยร่างเพรียวสวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีขาวสลับแดงกับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบ ผมยาวถูกรวบมัดแบบหางม้าตามปกติ ไอลวิลหันไปมองคนที่เดินตาม ใบหน้านวลใสนั้นนิ่งกว่าปกติ..."พี่วิล หวัดดีครับ"เสียงทักดังขึ้นจากลานระเบียงหลัง ร่างสูงสมาร์ทของชายหนุ่มหน้าตาหล่อคมคายสวมเสื้อโปโลสีแดงเข้ม และกางเกงยีนส์สีดำก้าวลงมาด้วยท่าทางยินดี ไอลวิลยิ้มให้น้องชายต่างมารดา ร่างสูงหยุดอยู่ที่ลานกว้างปูแผ่นหินสลับสีดำเทา พิณตะวันมองไปรอบๆ เห็นความสวยงามและเป็นระเบียบอยู่ในทุกมุม สวนหลังบ้านรายรอบด้วยไม้ดอกไม้ประดับ เป็นสวนหย่อมสวยที่ได้รับการดูแลอย่างดี บรรยากาศดูร่มรื่นอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นกรุงเทพฯหญิงสาวหยุดยืนเยื้องด้านหลังร่างสูงใหญ่ เขาสวมเสื้อเชิ
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 26 อ้อมกอดที่แสนอุ่น

นายหัววิพัฒน์เป็นตัวตั้งตัวตีให้ชาวเลที่ไม่รู้หนังสือได้ถือครองที่ดินที่ตนอยู่มาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษหลายร้อยปี เพราะเมื่อแรกที่มีกฎหมายออกมานั้น ชาวเลตามเกาะต่างๆ ไม่มีใครรู้ เพราะอ่านหนังสือกันไม่ออก มีแต่พวกข้าราชการที่รับผิดชอบเกี่ยวกับที่ดินที่ถือโอกาสร่วมมือกับพวกพ่อค้านายทุนและนักธุรกิจ รวมถึงผู้มีอิทธิพลในจังหวัด ออกโฉนดให้กับพวกกันเอง ถือครองที่ดินบนเกาะที่ตนเองไม่เคยเห็นด้วยซ้ำไป ดังนั้นเกาะรังนางจึงเป็นหนี้บุญคุณนายหัววิพัฒน์เป็นอย่างมากสำหรับเรื่องนี้ ที่ได้เป็นเจ้าของที่ดินของตนเอง และเกาะไม่ถูกรุกรานจากนายทุนผู้เห็นแก่ตัว พร้อมที่จะเข้ามาบุกรุกธรรมชาติเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน"นี่ลูกสาวของนายวัฒน์ใช่ไหม โตจนจำไม่ได้ ครั้งหลังสุดเราตัวกะเปี๊ยกนิดเดียวก่อนที่ฉันจะกลับมากรุงเทพฯ"ท่านกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง ทำให้พิณตะวันค่อยหายเกร็งลงหน่อย พิณตะวันยิ้มแฉ่งดีใจที่ท่านจำได้ พิณตะวันก็จำได้เช่นกัน"พ่อฝากน้ำผึ้งป่ากับดอกกล้วยไม้มาให้ท่านด้วยค่ะ"พิณตะวันเอ่ยกับนายหัวผู้ชราเสียงแจ่มใส ท่านยิ้มใจดีให้"ดีจริงๆ เพราะน้ำผึ้งที่ไหนก็หอมสู้ของเกาะไม่ได้ ที่ให้มาครั้งก่อนก็ใกล้จะหมดพอ
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 27 อ้อมกอดที่แสนอุ่น

"น้าย..."เสียงเล็กเรียก"หือ...""มานอนในนี้สิ...จะไปนอนทำไมที่โซฟา ขานายยาวอย่างกับไม้พะองแบบนั้น นอนไม่หนุกหรอก"คนในห้องตะโกนดังออกมา ไอลวิลมองดูขายาวของตัวเองที่เกยเลยโซฟาไปประมาณฟุตหนึ่ง"ไม่เป็นไร...เรานอนกรน ฉันขี้เกียจฟัง"เขาแกล้งกล่าว"บ้า จริงเรอะ! ไม่จริงหรอก ตะวันไม่เคยนอนกรน!"เสียงเถียงดังออกมา พร้อมกับร่างเพรียวที่เดินมายืนเท้าสะเอวมองเขาตาขุ่น ไม่ถูกใจที่ถูกหาว่านอนกรนไอลวิลเอาแขนรองศีรษะแล้วหลับตาลง แต่มือดีก็มาดึงแขนเหย็งๆ"ลุกๆ ไปนอนด้วยกัน ต่อไปจะไม่ได้นอนด้วยกันแล้วนะ"เจ้าตัวเอ่ยตามความรู้สึก เพราะในใจคิดมาตลอดว่า อีกไม่นานพิณตะวันจะไม่ได้อยู่กับนายหัวอีกแล้ว เพราะจะโต อีกสี่ปีถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว และถ้านายหัวแต่งงานมีลูก ก็ยิ่งจะแย่เข้าไปอีก...ไอลวิลหรี่ตาขึ้นมามอง ยอมให้มือเล็กลากไปยังห้องนอน เตียงใหญ่หกฟุตมีชุดผ้าปูเตียงและเครื่องนอนสีน้ำตาล... ร่างเล็กขยับไปนอน แล้วดึงให้เขานอนข้างๆ"ตะวันว่าไม่สบายเหมือนกระท่อมที่ถ้ำรังนกของเรา...เนอะ"เจ้าหล่อนเปรียบเทียบ ดึงผ้าห่มผืนใหญ่มาแบ่งให้ห่มครึ่งหนึ่ง ต่างนอนหงายมองเพดาน ต่อมาร่างบางก็หันนอนตะแคง จ้องมองใบหน้า
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more

บทที่ 28 มองฟ้าแล้วคิดถึงเธอ

วันรุ่งขึ้น ไอลวิลก็พาพิณตะวันขึ้นรถเมล์ไปลงที่มหาวิทยาลัย พาไปกินข้าวและเดินดูรอบๆ เพื่อให้เจ้าตัวเกิดความคุ้นเคย ชายหนุ่มรู้สึกพอใจที่ยัยตัวดีไม่ได้มีความรู้สึกตื่นกลัวกับสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยรถราและความแออัดวุ่นวาย แต่ทำตัวนิ่งสงบและสังเกตทุกอย่างอย่างเงียบๆเขาพาไปไหว้พระวัดพระแก้วและไปเที่ยวพระราชวัง พิณตะวันซื้อของไปฝากพ่อแม่และเพื่อนที่เกาะหลายอย่าง ตกบ่ายแก่ๆ กลับไปยังเกาะกัน ไปถึงก็กลางคืน พิณตะวันสุดแสนดีใจที่ได้กลับบ้าน"เฮ้อ! คิดถึงๆ ดีใจจังที่ได้กลับมาบ้าน"เสียงเล็กกล่าว เมื่อช่วยกันขนของขึ้นเรือนเรียบร้อย"ไปแค่วันเดียวเองนะ"เสียงห้าวเอ่ย ทำให้อีกคนเบ้หน้า ไม่อยากคิดว่าถ้าหากไปอยู่ตั้งสี่ปีจะเป็นอย่างไร"ตะวันจะไปบ้านนะ เอาของฝากไปให้พ่อกับแม่"เจ้าตัวกล่าวพร้อมกับยกถุงของฝากขึ้นมาถือ ไอลวิลพยักหน้าง่ายๆ"เดี๋ยวจะไปส่ง มันค่ำแล้ว"ชายหนุ่มเอ่ย แม้พิณตะวันจะคุ้นเคยกับการซุกซนไปทั่ว ในยามเวลาค่ำมืดก็ไม่กลัวอะไร แต่เวลานี้เขารู้สึกว่า เขาควรดูแลเจ้าหล่อนจนกว่าจะไปเรียนหนังสือ"ตะวันจะปั่นจักรยานไป นายหัวอาบน้ำพักผ่อนเถอะ ตะวันไปได้ นี่มันบ้านเรานะ"เจ้าตัวเอ่ย แต่ไอลวิ
last updateLast Updated : 2025-11-22
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status