All Chapters of หัวใจในตะวัน: Chapter 31 - Chapter 40

รุ่งขึ้น รถโฟร์วีลสีดำของนายหัวก็ขับไปยังบ้านของอิ่มกับเอิบ ชายหนุ่มฝาแฝดที่เป็นทีมเก็บรังนกของนายหัว เวลานี้ชาวบ้านต่างรู้กันแล้วว่านายหัวจะไปขอสาวให้กับลูกน้อง ต่างก็ไปรอร่วมเป็นสักขีพยานที่บ้านเจ้าสาวเรียบร้อยแล้วพิณตะวันนั่งด้านหน้าคู่กับคนขับ มีบิดามารดานั่งเบาะหลัง เมื่อไปถึงก็รับอิ่มกับเอิบขึ้นรถ แม่ของตะวันได้เตรียมขันเงินใส่พวกของไหว้ตามประเพณีให้อิ่มแล้ว นายหัวก็มีห่อพกที่เป็นเงินอยู่ในนั้น ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่าเท่าไหร่อิ่มมีสีหน้าตื่นเต้นเป็นอันมาก เอิบก็ยิ้มดีใจกับพี่ชายฝาแฝดไม่ยอมหุบ"ไอ้อิ่มมันตื่นเต้นจนไม่นอนทั้งคืนเลยตะวัน กลัวป้าอางจะเบี้ยว"เอิบกระซิบบอกพิณตะวัน พิณตะวันยิ้มแฉ่ง ตบหลังอิ่มป้าบๆ เป็นการให้กำลังใจ"เฮ้ย...เอ็งไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอกอิ่ม...ป้าอางเขายกให้เอ็งแน่นอนอยู่แล้ว ลองนายหัวออกหน้าให้ขนาดนี้""ข้าไม่มีเงินเยอะ เดือนมันไม่เกี่ยง แต่ป้าอางแกก็อ้ำอึ้งอยู่""เอาน่า...เชื่อฝีมือไอ้ตะวันกับนายหัว เดี๋ยวจะออกฤกษ์แต่งให้เสร็จสรรพ ขอวันนี้ แต่งอีกสามวันข้างหน้าเลยเป็นไง...""จริงเหรอตะวัน ถ้าได้ก็ดีซิวะ...ข้ากับเอิบได้ซ่อมบ้านเอาไว้แล้ว เป็นเรือนหอ ส่วนเอิ

พิณตะวันปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของเมืองกรุงอย่างฝืดฝืนเต็มทน เพราะความมีอคติและไม่ชอบเป็นทุนอยู่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าของคนที่อุตส่าห์ส่งให้เรียนก็ต้องถอนใจ นายหัวซื้อโทรศัพท์มือถือให้พิณตะวันเครื่องหนึ่ง แต่ก็กำชับว่าไม่ให้โทรหาเขาอย่างพร่ำเพรื่อ และสามารถเขียนอีเมลหาบิดามารดาได้ โดยนายหัวจะปริ้นต์เอาไปส่งให้ หมายความว่า เขากำลังตัดหางไอ้ตะวันปล่อยกรุงจริงๆ ตามที่เคยได้ขู่เอาไว้บ่อยๆ ตอนที่พิณตะวันดื้อรั้นไม่เชื่อคำสั่งของเขาเมื่อสมัยก่อน...ภายในเดือนแรกพิณตะวันก็ขึ้นรถเมล์คล่องแล้ว เพราะถ้าหากสามารถปีนถ้ำที่เป็นหน้าผาสูงชันที่เกาะรังนกได้ การขึ้นรถเมล์ก็เป็นเรื่องขี้ผงอย่างที่สุด จากคอนโดก็เดินออกจากซอยไปประมาณร้อยสิบเมตรก็ถึงถนนใหญ่ จากนั้นก็ขึ้นรถไปลงหน้ามหาวิทยาลัยก็เท่านั้นเองเทอมแรกในมหาวิทยาลัย จากพิธีรับน้อง ทุกคนต่างได้ประจักษ์กับตาว่าพิณตะวันเป็นคนกล้าหาญ แกร่งและทรหดอดทนมาก แถมไม่เกรงกลัวใคร กับรุ่นพี่นั้น พิณตะวันจะสุภาพแต่ขณะเดียวกันจะไม่หงอ พิณตะวันเป็นคนตั้งใจเรียน ไม่คุยเรื่องไร้สาระ ไม่สุงสิงกับใคร จนหลายคนในชั้นมองว่าพิณตะวันเป็นคนหยิ่ง"คงคิดว่าสวยละมั้งเ

"ริณาทำไมถึงเรียบร้อยจัง ไม่อึดอัดบ้างเหรอ"พิณตะวันถาม เพราะเจ้าตัวเป็นพวกตรงกันข้าม แค่เห็นลริณาเรียบร้อยเป็นสาวน้อยร้อยชั่ง พิณตะวันก็รู้สึกอึดอัดแทนลริณาได้แต่ยิ้มแหยกับคำถามของคนที่ลริณาชื่นชมและชื่นชอบเหมือนพี่สาวไปแล้วตอนนี้"ไม่ทราบสิคะ ริณาเป็นแบบนี้จนชินแล้ว คุณแม่สบายใจที่เห็นริณาเรียบร้อย""เรียบร้อยมากไปมั้งพี่ว่า...เอางี้มั้ย วันเสาร์ไปเข้าฟิตเนสกัน พี่จะสอนให้ต่อยมวย เอามั้ย"พิณตะวันนำเสนอ เพราะคิดว่าลริณาควรมีทักษะในการป้องกันตัวเอาไว้บ้าง เพราะผู้หญิงสวยแต่ไร้พิษสงนั้น เปรียบเหมือนดอกกุหลาบที่ไร้หนาม มันจะถูกเด็ดได้ง่าย ซึ่งไม่ดีหรอก! ดอกไม้งามมันควรต้องให้มีหนามแหลมไว้คอยทิ่มแทงมือไอ้คนที่คิดอยากเชยชมไว้บ้าง จะได้ไม่ถูก เด็ด อย่างง่ายดายเกินไปลริณาทำท่าลังเล เกิดมายังไม่เคยมีความคิดแบบนี้ในหัว มารดาได้ยินเข้าจะต้องตกใจแน่ๆ และถ้าหากมารดาของลริณาได้เห็นพี่ตะวัน ท่านอาจจะเป็นลมกับความเปรียวและความไม่ค่อยเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ที่ท่านไม่คุ้นชิน!"คุณแม่คงไม่อนุญาตค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงอ่อย"ก็อย่าให้ท่านทราบสิ เราโตแล้วนะ เป็นผู้ใหญ่แล้ว จะต้องหัดคิดเอง ตัดสินใจเอง แม

อนเที่ยงคืน พิณตะวันสะดุ้งตื่น พบว่าตัวเองนอนเหยียดยาวหนุนตักคนที่นั่งเอนพิงโซฟาหลับอยู่ เขาคงจะเหนื่อยล้ามากจริงๆ ถึงกับนั่งหลับได้แบบนี้ พิณตะวันค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น แล้วจับขายาวยกขึ้นพาดยาวไปกับโซฟา แต่ขายาวเลยโซฟา ท่าจะนอนไม่สบายแน่ แถมยังไม่ยอมตื่นอีก..."นาย..."หญิงสาวเรียกพร้อมกับเขย่าตัวเบาๆ"หือ..."ขานในลำคอแต่ยังคงหลับตาต่อไป"ไปนอนในห้องเหอะ จะได้ไม่เมื่อย""ยังไม่ได้อาบน้ำ"คนง่วงและเพลียเอ่ยตอบ"ก็ไม่เห็นเป็นไร หรือจะอาบแล้วค่อยนอนก็ได้ จะได้สบายตัว แต่อย่านอนโซฟาเลย เดี๋ยวเจ็บหลัง"พิณตะวันเอ่ย คนตัวสูงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามอง เขายกมือขึ้นเสยผมแล้วดูนาฬิกาที่ข้อมือ"หือ...เที่ยงคืนแล้วหรือ..."เขาทำเสียงแปลกใจ พิณตะวันดึงแขนล่ำให้ลุกขึ้น"ไปๆ ตะวันเอากระเป๋าไปไว้ในห้องแล้วล่ะ"คนตัวเล็กเอ่ย คนตัวสูงกว่ายอมให้ดึงและลากไปในห้องนอน"ขออาบน้ำก่อนก็แล้วกัน" เขาเอ่ย พิณตะวันจึงไปยกกระเป๋าใบเล็กของเขามาวางกับพื้นแล้วเปิดออก"ไม่มีผ้าเช็ดตัวเหรอ...แต่ไม่เป็นไร ตะวันมีสำรองไว้สองผืน เผื่อเอาไว้ให้นายนั่นแหละ"เจ้าของห้องกล่าว ก้าวไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่มีชุดนักศึกษาและเสื้อผ้าลำลองที่

เมื่อทั้งสองมาถึงบ้านอิสรีพัฒน์ ในห้องโถงรับแขก วันนี้มีไอสรีย์ พี่สาวคนโตของไอลวิลและวายุนั่งอยู่ด้วย พิณตะวันไม่ค่อยได้เจอไอสรีย์บ่อยนัก ไอสรีย์เป็นคนที่ค่อนข้างถือตัว ไม่เหมือนบิดาและน้องชาย นอกจากไอสรีย์ก็มีหญิงสาวอีกคนนั่งอยู่ด้วย"สวัสดีครับพ่อ พี่ไอซ์"ไอลวิลทักทาย พิณตะวันก็ยกมือไหว้ทุกคนที่นั่งอยู่ หญิงสาวไปนั่งเก้าอี้เดี่ยวที่ว่างอยู่ ส่วนไอลวิลนั่งลงข้างบิดาบนโซฟาตัวยาว"เป็นไงล่ะเรา กลับมาดึกไหมเมื่อคืน"บิดาเอ่ยถาม"ก็ดึกเหมือนกันครับ คุณพ่อสบายดีนะครับ""ก็เหมือนเคย ก็ได้หนูตะวันคอยมาคุยเป็นเพื่อนบ้างตอนเสาร์-อาทิตย์ พวกแกไม่มีใครว่างมาคุยกับพ่อเลยนี่นะ"ท่านกล่าวแล้วแกล้งเหน็บพวกลูกๆ"ก็คุณพ่อขยายธุรกิจทำไมให้ใหญ่โตละคะ พวกเราก็ต้องคอยรับช่วงดูแล เลยไม่มีเวลาอย่างที่เห็น"ไอสรีย์กล่าว เวลานี้ไอสรีย์ได้ย้ายออกไปอยู่คอนโดของตัวเองใกล้กับสำนักงานใหญ่ จึงไม่ค่อยได้กลับมานอนที่บ้าน ก็เหลือแต่วายุที่อยู่กับบิดา"อ้อ เกือบลืม วิลจ๊ะ นี่น้องมิงค์ มิรันตี น้องสาวของเพื่อนพี่เองจ้ะ มิงค์จ๊ะ นี่ไง ไอลวิลที่พี่เล่าให้ฟัง"เสียงเอ่ยแนะนำดังขึ้น ทำให้หญิงสาวสวยที่นั่งข้างๆ ไอสรีย์เป็