All Chapters of หัวใจในตะวัน: Chapter 1 - Chapter 10

50 Chapters

พล็อต

***-อย่าลืมแกล้งไอสรีย์กับมิรันตีด้วยเจ้าแม่ศรีมหาพร้าวด้วยนะ แบบเอาตลกๆ ให้พูดตาม แบบจัดฉากให้โดนผีหลอกตอนกลางคืน-มิรันตีใส่ยาตามคำยุของไอสรีย์ ก็โดนเอง ก็ไปดักนายหัว โก้ก็มัวมาและนายเรียนมาเรือนใหญ่ก็เลยมา ก็โดนมิรันตีดึงเข้าห้องแล้วก็ปล้ำ ก็ได้เสียกันไป 555 แล้วโก้ไม่ต้องการมิรันตีนะ ก็พูดจาไม่ดีด้วย ก็ดูถูกว่าเป็นพวกไร้ประโยชน์ ถามว่าทำอะไรเป็นมั่ง มิรันตีแรกๆ ก็โกรธและเกลียดโก้นะ แต่ต่อมาก็เพราะมันเป็นพรหมลิขิต นางก็รักโก้ แต่จะถูกโก้ปฏิเสธแบบไม่รักษาน้ำใจ นางก็จะถูกดูถูก จะอยู่เกาะเพื่อตื๊อโก้ เราต้องการให้คนลองมองลึกๆ ว่าทำไมคนถึงเลว และลองให้โอกาสกลับตัวกลับใจ ถ้าคนที่ยังมีจิตสำนึกอยู่ หรือหมดกรรมบังตา เขาก็อาจจะตาสว่างก็ได้ ตอนหลังมิรันตีก็ท้อง โก้ก็ยอมให้อยู่ด้วย แต่แสดงออกตลอดเวลาว่ารังเกียจไม่ยอมรับ มิรันตีต้องเปลี่ยนตัวเองและพิสูจน์ตัวเองจนสามารถเอาชนะใจโก้ได้ ส่วนโก้ก็คิดว่าตนไม่ไปอยู่กรุงเทพฯ ไม่เอาอยู่แล้ว ก็คิดว่าไม่เหมาะสมจึงแกล้งเกลียด-นายกับตะวันก็รู้ทันมิรันตีกับไอสรีย์นะ นายมีการแกล้งมิรันตีด้วย เป็นต้นว่า มิรันตีแกล้งล้มขาเจ็บเพราะต้องการให้นายประคอง นายก็เลย
last updateLast Updated : 2025-11-20
Read more

พล็อต2

***-ไอสรีย์เกี่ยวข้องไหมกับการโกง?-การหมั้น วายุเห็นแหวนก็เลยว่า ให้นายหัวหมั้นซะเลยสิ 555-ต้องมีเหตุผลที่นายหัวไม่แสดงออกมามากมาย เพราะตะวันเป็นเด็กในความดูแลมาตั้งแต่เล็กๆ นายหัวเป็นผู้ใหญ่จะมาทำเป็นเฒ่าหัวงูหรือกินเด็ก นายหัวไม่ทำ และต้องการให้ตะวันพบคนที่ตนรัก-มีความกุ๊กกิ๊กเมื่อนายหัวกับตะวันต้องมาเป็นคู่หมั้นกันจริงๆ ต่างก็คล้ายจะเหวอและไปไม่เป็นกันทั้งคู่นะ ก็จะมีความฟินระห่ำมาก สมกับที่แฟนรอคอย เอลยาทำได้อยู่ล้าว อิอิ-ความคืบหน้าของการโกง-ความคืบหน้าของตะวัน แบบว่าตะวันถ่ายรูปกับริณา แบบริณาเห็นพิณก็ชอบก็ถ่ายรูปนะ บังเอิญแม่เห็นรูปก็ต้องชะงักแล้วถามที่มาที่ไป เรื่องพิณตะวันเกิดจากที่แม่ท้องแก่ ไปเที่ยวทะเล เกิดคลอดในเรือ มีพวกในตระกูลที่ไม่หวังดี แม่สลบถึงขั้นโคม่าอยู่อาทิตย์หนึ่ง คนร้าย ซึ่งเป็นใครดีนะ ก็โกหกว่าเด็กตาย ครรภ์เป็นพิษ ต้องเลือกแม่ แล้วพ่อตะวันเป็นลูกครึ่งเรียนที่อังกฤษ ได้กับแม่ จนแม่ท้อง พ่อก็ตายตอนแม่ท้องแก่ แม่จึงกลับมาเมืองไทย ตาไม่พอใจมาก แม่มีคู่หมายคือพ่อของริณาหรือจะเป็นพ่อของริณาที่รักแม่ของริณามาตั้งแต่เล็ก เป็นเพื่อนกัน แล้วแม่ริณาก็ไปเรียนเมือ
last updateLast Updated : 2025-11-20
Read more

บทที่ 1 ลูกสาวพระอาทิตย์

"เรื่องมันมีอยู่ว่า..."เสียงแม่ขึ้นต้นเช่นทุกครั้งเวลาเล่าที่มาของพิณตะวัน เด็กหญิงหางเปียวัยสิบสองปี นอนหนุนตักแม่เล่นที่นอกชานของบ้านพักคนงานของเกาะนางรัง ลมทะเลพัดเอื่อยกำลังเย็นสบาย บ้านกระท่อมหลังกะทัดรัดขนาดสองห้องนอน อยู่กลางดงมะพร้าว สร้างแข็งแรงแน่นหนาจากไม้บนเกาะนี่เอง บ้านคนงานอยู่กันกระจายตามความกว้างของเกาะพ่อวัฒน์ของพิณตะวันเป็นหัวหน้าคนงานของเกาะแห่งนี้ ซึ่งมีคนงานอยู่ประจำนับร้อย เจ้าของเป็นเศรษฐีตระกูลมั่งคั่งร่ำรวยในกรุงเทพฯ พิณตะวันวิ่งเล่นซนไปทั่วเกาะตั้งแต่รู้ว่าเท้ามีไว้สำหรับเดินและวิ่ง เจ้าตัวมีเพื่อนเป็นเด็กชาวเลเต็มไปหมด... แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กน้อยเกลียดก็คือการถูกล้อว่าเป็น...เด็กที่พ่อกับแม่เก็บได้จากถังขยะ! ถูกล้อว่าเป็นฝรั่งขี้นกบ้าง บ้างก็ล้อว่าเป็นเด็กเก็บตก และอีกสารพัดสาเหตุก็เป็นเพราะหน้าตาของพิณตะวันนั้นไม่มีส่วนไหนคล้ายผู้เป็นพ่อกับแม่เลยนั่นเอง นายวัฒน์กับนางจินดานั้น มีผิวสีน้ำตาลเข้มเพราะเกิดอยู่กับทะเล แต่ลูกสาวกลับมีผิวขาวละเอียด ใบหน้าเรียวเล็กมีเค้ากระเดียดไปทางเลือดผสมแม้ไม่มาก แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์เจ้าตัวถูกล้อว่าเป
last updateLast Updated : 2025-11-20
Read more

บทที่ 2 เด็กแสบ

ถนนเส้นหลักบนเกาะสู่ตัวเรือนใหญ่นั้นลาดคอนกรีต แต่พิณตะวันวิ่งไปทางลัด ซึ่งเป็นทางดิน พวกคนงานใช้เดินกันจนดินแน่นและเส้นทางเตียนกว้างประมาณ 1 เมตร มีสุมทุมพุ่มไม้และต้นไม้ ต้นมะพร้าวขึ้นไปทั่วบริเวณ เส้นทางเป็นเงาตะคุ่มไม่สว่าง อาศัยเจนเท้าและคุ้นชินจึงวิ่งปรู๊ดๆ ได้อย่างเงียบฉี่และรวดเร็ว"คุณพ่อคุณไม่สบายหนักแบบนี้ คุณเป็นลูกสาวคนโตควรรีบจัดการให้แน่ใจว่าท่านได้จัดแจงเรื่องพินัยกรรมเรียบร้อยดีแล้วนะคุณไอซ์"เสียงผู้ชายเอ่ยเบาๆ ตรงหลังพุ่มดอกไม้ ด้านนี้เป็นสวนด้านหลังเรือนใหญ่ พิณตะวันชะงักเท้าที่กำลังวิ่งแล้วรีบหลบวูบอย่างว่องไวและเงียบเชียบ มองลอดช่องว่างระหว่างพุ่มไม้ เห็นผู้ชายใส่เสื้อแขนสั้นคอปกสีน้ำเงินยืนคุยกับผู้หญิง ซึ่งพิณตะวันรู้จักหน้าเธอดี เธอคือคุณไอสรีย์ ลูกสาวของนายหัวนั่นเอง"อย่าแช่งพ่อฉัน คุณกิจ! ท่านแค่ไม่สบาย คุณพ่อเป็นคนรอบคอบเสมอ คุณไม่ต้องห่วง"น้ำเสียงคุณไอสรีย์เข้มเล็กน้อย เหมือนไม่ค่อยพอใจนัก"ที่ผมเตือนก็เพราะเป็นห่วงและหวังดีกับคุณนะครับ ไม่อยากให้คุณเสียเปรียบพวกน้องชายคุณ อย่างเกาะนี้น่ะ ทำเงินได้มหาศาล ผมเป็นคนดูแลเรื่องบัญชีผมรู้ดี ถ้าท่านเห็นว่าคุณเป
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more

บทที่ 3 เด็กแสบ

ช่วงนี้นายหัววิลเรียกหาพ่อตลอด เพราะพ่อรู้ทุกอย่างบนเกาะนี้ พิณตะวันก็คิดว่าตัวเองรู้เกือบเท่าพ่อแล้วละ อีกไม่นานถ้าตัวโตอีกหน่อยก็คิดว่าจะรู้พอๆ กับพ่อ เพราะพิณตะวันตามพ่อไปทุกทีตั้งแต่จำความได้แต่ระยะนี้พิณตะวันขออยู่ห่างๆ พ่อตอนทำงาน เพราะไม่ชอบนายหัวที่ชอบทำหน้าดุ หน้านิ่วคิ้วขมวด เขาดูจริงจังหรือไม่ก็หงุดหงิดตลอด พิณตะวันไม่อยากสนใจ เวลานี้มีเรื่องสนุกๆ ให้ทำมากมายกับเหล่าสมุน"ไอ้แหลม เอ็งขึ้นต้นนี้ ไอ้ก้อนต้นนั้น ไอ้โก้ต้นโน้น ไอ้แมน ไอ้เจ๋ง ต้นถัดๆ กันไป ข้าจะจับเวลายี่สิบนาที ใครเก็บมะพร้าวได้มากที่สุดคนนั้นชนะ""ชนะแล้วได้อะไรเป็นรางวัลจ๊ะตะวัน"ไอ้โก้ถามด้วยน้ำเสียงสุภาพปนเกรงใจ กองเชียร์มีเป็นสิบคอยดูอยู่ เด็กชายหลายคนอยากจะทำอะไรให้พิณตะวันประทับใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่ เพราะพิณตะวันเก่งเกินหน้าทุกคน จึงยากจะทำอะไรให้ประทับใจได้"ถ้าชนะ และทำลายสถิติของข้าได้ด้วย จะให้ลอกการบ้านวิชาภาษาอังกฤษ!"ทุกคนทำตาโต เพราะปิดเทอมคุณครูได้ให้การบ้านแถมมาด้วยเยอะมาก เปิดเทอมต้องเสร็จ และวิชาภาษาอังกฤษก็ถือว่าเป็นวิชาที่ทุกคนหูไม่กระดิกกันเลย ยกเว้นพิณตะวันที่เก่งทุก
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more

บทที่ 4 I Love Will

ไอลวิล อิสรีพัฒน์ ยืนจิบกาแฟอยู่บนระเบียงกว้างชั้นสองทางด้านทิศตะวันออก พระอาทิตย์ยามหกโมงเช้าที่ไหนก็ไม่สวยเท่าที่เกาะแห่งนี้ ท้องฟ้าด้านตะวันออกเป็นสีทองเรื่อและกำลังเพิ่มความสว่างให้แก่โลกในทุกขณะที่เลื่อนตัวขึ้นสูง ลมทะเลพัดโชยเอื่อยเย็นสบาย ร่างสูงผึ่งผายสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงิน เพิ่งอาบน้ำสระผมเสร็จใหม่ คนรับใช้ผู้ชายนำกาแฟร้อนมาวางคอยตรงนี้ตามคำสั่งทุกเช้า เขาเลือกใช้ผู้ชาย เพราะไม่ชอบเห็นคนใช้ผู้หญิงมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ รู้สึกรำคาญสายตาเรือนใหญ่ปลูกอยู่บนเนินทำให้เห็นยอดของต้นมะพร้าวอยู่ต่ำลงไปตามลาดไหล่เนินไปจนถึงชายหาด เม็ดทรายสีน้ำตาลเล็กละเอียดยามต้องแสงพระอาทิตย์เกิดแสงสะท้อนเต้นระยิบระยับเป็นประกายสีทองงดงาม ในอดีตที่ผ่านมา เขามาที่นี่ไม่บ่อยนัก ประมาณสามครั้งเท่าจำนวนที่เขามาเมืองไทย ส่วนใหญ่บิดาจะเป็นคนไปพักร้อนที่อังกฤษจึงได้ใช้เวลาด้วยกัน แต่ช่วงหลังนี้ ท่านมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะท่านอายุหกสิบปีแล้วในเวลานี้ไอลวิลนึกถึงมารดา ไอลีน รอนสัน ที่เพิ่งจากเขาไปด้วยโรคหัวใจ แม่ผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่ไอลวิลลืมตามาดูโลก แม่พบกับพ่อของเขาที่อังกฤษตอนที่พ่อไ
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more

บทที่ 5 คนโชคดี

พิณตะวันแช่ตัวอยู่ในน้ำที่กระจัดกระจายด้วยมีคนกระโดดตูมๆ ลงมาในน้ำไม่หยุด เสียงหัวเราะสดใสเต็มไปด้วยความสนุกสนานดังประสานกันอย่างเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจใครเพราะมีแต่ธรรมชาติคอยฟังอย่างสงบกิจกรรมยามเช้าต้อนรับวันใหม่คือ กิจกรรมฝึกซีล เริ่มจากการที่ทุกคนจะทาหน้าทาแขนและขาด้วยยางไม้ผสมดอกอัญชันจนหน้าเป็นสีน้ำเงินปนดำและลงน้ำก็ไม่หลุด ต้องถูด้วยใยบวบกับสบู่แบบหนักๆ ถึงจะออกจากนั้นก็วิ่งไล่จับกันตามชายหาดจนมาถึงด้านตะวันตกแห่งนี้ กิจกรรมก็จะประกอบด้วยการเอ็กเซอร์ไซส์ด้วยการกระโดดไปตามโขดหินเป็นการบริหารกล้ามเนื้อขาและสายตาที่จะต้องเร็วกับการมองก้อนหินข้างหน้าและกะให้แม่นยำสำหรับเท้า เพื่อที่จะได้ไม่ตกไปหัวฟาดนอนแอ้งแม้งที่พื้นน้ำข้างล่างจากนั้นก็ปีนป่ายขึ้นบนโขดหินใหญ่แล้วฝึกความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวของหน่วยซีลด้วยการกระโดดลงทะเล... เป็นการขจัดความกลัวและความปอดแหกถ้าใครโตพอ ตะวันจะต้องพามาฝึกความกล้าหาญที่นี่ก่อนรับเข้าหน่วย! ทุกคนที่เป็นลูกน้องของพี่ตะวันจะต้องไม่ปอดแหก! ถ้าสอบผ่านจะได้เหรียญกล้าหาญไปห้อยคอด้วย... เหรียญกล้าหาญที่พี่ตะวันแกะจากกะลามะพร้าวด้วยมีดประจำตัวกะมือตัวเองเลยทีเดียว
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more

บทที่ 6 หนูเป็นสาวแล้ว

"นั่นใครอยู่บนต้นพร้าวน่ะ...ลงมาเดี๋ยวนี้!"เสียงห้าวดุเข้มตวาดถาม เมื่อเห็นร่างเล็กห้อยโหนอยู่บนยอดปลายต้นมะพร้าวสูงลิ่วของเกาะ...ร่างนั้นไม่อาจบอกได้ว่าเป็นเด็กหญิงหรือเด็กชาย แต่ตัวเล็กกระจิ๋วหลิวเมื่อเงยมอง ใส่หมวกแก็ปสีกระดำกระด่างไม่มีการโต้ตอบกลับจากร่างเล็กนั้น แต่มะพร้าวห้าวเปลือกสีน้ำตาลลอยละลิ่วเฉียดศีรษะของเขาไปนิดเดียว เรียกได้ว่า...เส้นยาแดงผ่าแปด!"เฮ้ย...เด็กเวร! ลูกหลานใครวะ! ตาจั่น นั่นมันลูกใคร สั่งให้ลงมาเดี๋ยวนี้ ไม่รู้หรือว่าฉันเป็นใคร! แล้วฉันสั่งแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้เด็กขึ้นต้นมะพร้าว!"เสียงเข้มตวาด นายจั่น คนงานประจำสวนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาร่างสูงใหญ่ที่ยืนเท้าเอวแหงนหน้ามองยอดมะพร้าวอยู่ เขาไม่ได้ขยับหลบจากที่เดิมแม้แต่นิดเดียว แต่คิดว่าถ้าหากไอ้เด็กนั่นขว้างลูกมะพร้าวลงมาอีกครั้ง เป็นได้เห็นดีกันแน่! เขาจะสั่งให้โค่นต้นมะพร้าวนั่น ทั้งที่เจ้าเด็กเวรนั่นยังอยู่บนนั้นนั่นแหละ!"ตะวันเอ๊ย! ลงมาเดี๋ยวนี้ หน็อย ตาเผลอแค่แป๊บเดียวเอ็งขึ้นไปจนได้นะ"ตาจั่นตะโกนเรียกคนบนยอดมะพร้าวแล้วหันไปยิ้มเจื่อนกับร่างสูงของนายหัว"เด็กนี่อีกแล้วเหรอ"เสียงห้าวพึมพำอย่างระอาปน
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more

บทที่ 7 หนูเป็นสาวแล้ว

ภาพห่อผ้าขาวกลมที่ลอยละลิ่วลงมาจากเรือสำราญย้อนเข้ามาให้ความทรงจำ... กำเนิดของพิณตะวันนั้นจะเป็นอย่างไร ผู้เป็นแม่ก็สุดจะรู้ได้ รู้แต่ว่า เธอจะต้องปกป้องลูกน้อยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะการที่เด็กทารกถูกโยนทิ้งทะเลจากเรือแบบนั้น แสดงว่ามีคนประสงค์ร้าย ไม่ต้องการให้มีชีวิตอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย!"แม่กับพ่อต้องพูดกับครูใหญ่และนายหัวให้ตะวันนะจ๊ะ ตะวันไม่ไป! ถ้าไปใครจะคอยช่วยแม่ซักผ้าถูบ้าน และใครจะช่วยแม่ล้างผักทำกับข้าวให้คนงานละจ๊ะ"เด็กน้อยทั้งงอนทั้งอ้อนผู้เป็นพ่อกับแม่ เข้าไปกอดคลอเคลียจนคนเป็นพ่อต้องถอนหายใจ"เอาเป็นว่า พ่อจะพูดกับนายหัวและครูใหญ่ก็แล้วกัน แต่นายหัวท่านก็หวังดีจริงๆ อยากให้ตะวันได้เรียนสูงๆ นะลูก การได้เรียนจากโรงเรียนในเมืองที่คุณครูเก่งๆ มีความรู้เยอะๆ จะทำให้ตะวันพลอยเก่งไปด้วย""แต่คุณครูไม่รู้จักเกาะของพวกเราสักหน่อยนี่จ๊ะพ่อ ถ้าหากนายหัวต้องการคนมาช่วยพัฒนาเกาะ ก็ต้องเรียนรู้จากเกาะนี่ไม่ใช่เหรอจ๊ะ ตะวันไม่เห็นว่าจะต้องไปเรียนที่อื่นเลย ไปเรียนทำไมไกลๆ ให้เสียเวลา วันก่อนดูรายการทีวี ตะวันยังเห็นนักศึกษากลับไปทำไร่ทำสวนที่บ้านตัวเองเลยนี่นา เรียนไปตั้งน
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more

บทที่ 8 หนูเป็นสาวแล้ว

****เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก... พิณตะวันอายุ 18 ปีและเรียนจบชั้นมัธยมปลายจากการศึกษานอกโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว และกำลังบ่ายเบี่ยงที่จะเรียนต่อ เพราะไม่รู้ว่าจะเรียนไปทำไม ทุกอย่างบนเกาะนี้พิณตะวันก็รู้หมดทุกซอกทุกมุมแล้ว ทำงานได้คล่องและเก่งพอๆ กับผู้ใหญ่ และเก่งพอๆ กับนายหัวเลยนั่นแหละตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา จากเด็กน้อยที่เคยกลัวนายหัว เวลานี้ก็ไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่แล้ว เพราะเป็นมือขวาของนายหัวไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง ช่วยคุมงานและช่วยเหลือทุกอย่างที่เจ้าตัวทำได้อย่างสนุกกับชีวิต ไม่เคยมีใครเห็นไอ้ตะวันทำหน้าเศร้าได้เกินครึ่งชั่วโมง จะมีก็ครั้งหนึ่งที่เจ้าตัวเศร้าจัดมากๆ คือตอนที่เจ้ารัมมี่ หมาประจำตัวมันตาย"นายหัวฮะ...ตะวันจะไปท้ายเกาะ...""สอนกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามา ฮะ!...ใส่ฉัน"เสียงห้าวตวาดใส่ทันทีอย่างไม่มีเกรงใจ ร่างเพรียวสูงโปร่งสวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีน้ำตาลสลับดำ ผูกชายที่เอวกับกางเกงยีนส์เก่าขาดตรงหัวเข่า ใบหน้าเรียว มัดผมหางม้าสอดเข้ารูหมวกแก็ป เวลานี้เจ้าตัวยืนเอามือเกี่ยวหูกางเกง... ทำตัวก๋ากั่นแก่นแก้วตั้งแต่เด็กจนโต... ไม่ชอบพูดคะพูดขา แต่จะพูด จ๊ะ...ก็ในบางครั้ง แต่ตอนโตมานี
last updateLast Updated : 2025-11-21
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status