All Chapters of จื่อเถาสาวน้อยเต้าหู้ทอด : Chapter 21 - Chapter 30

“พวกท่านมาต่อแถวกันแต่เช้าเช่นนี้ ได้นอนหรือไม่เจ้าคะ” จื่อเถาไม่คิดว่านางจะลงมาเจอลูกค้าที่แย่งกันต่อแถวแต่เช้าตรู่ ด้านหลังได้ยินเสียงคนทำงานแล้วน่าจะเป็นสาวใช้ที่มาช่วยงานจากบ้านท่านยาย คิดแล้วนางก็ต้องเข้าไปกำชับเรื่องหุงข้าวเสียหน่อย แต่ต้องจัดการคนที่มายืนหน้าร้านก่อน “แม่หนูน้อย เพราะอาหารร้านเจ้าทำให้ข้าประหยัด ทั้งยังอิ่มได้ทั้งวัน วันนี้เราจึงมากันแต่เช้า” ชายหนึ่งในสามที่มีอาชีพจับกังแบกหามกล่าว ท่าทางตัวใหญ่เช่นนี้กินเพียงน้ำเต้าหู้ของนางอิ่มทั้งวันเลยหรือ นางไม่อยากจะเชื่อ “นี่ท่านกำลังจะบอกข้าว่า อาหารร้านค้าอิ่มทนอิ่มนานหรือเจ้าคะ” คราวนี้ใบหน้าง่วงซึมจากการโดนปลุกแต่เช้าเบิกโพลง หรือว่านี่จะเป็นข้อดีของน้ำพุวิเศษอีกอย่างหนึ่งกันนะ “ใช่แล้ว ข้าจึงอยากมากินอีก ร่างกายกระปรี้กระเปร่า วันก่อนภรรยาข้าบอกว่าน้ำเต้าหู้ร้านเจ้าทำให้คนมีผิวพรรณงดงามขึ้นด้วย นางสั่งให้ข้าซื้อไปฝากนาง” ชายอีกคนพูดขึ้น เพราะได้กินกับภรรยาคนละครึ่ง ตกเย็นผิวพรรณก็งดงามขึ้นทันตา จนนางกำชับให้เขาตื่นแต่เช้าเพื่อมาต่อแถวซื้อก่อนจะไปทำงานแบกหาม “เช่นนั้นท่านเข้ามาน

วันถัดมาในร้านของนางก็ยังคงมีลูกค้าเข้ามาในร้านคึกคักเช่นเคย แต่วันนี้พ่อบ้านเกามาต่อแถวพร้อมนำปิ่นโตมาด้วย เพื่อจะใส่อาหารกลับไปให้คุณชาย แต่จื่อเถาให้เขาไปไม่คิดตำลึง เพราะเขาเอาอำพันดอกท้อมาให้นางมากนัก นางจึงใส่ทั้งเมล็ดแมงลักและอำพันดอกท้อไปในถ้วยที่เป็นน้ำเต้าหู้ ยิ่งเห็นคนถืออย่างระมัดระวังก็สมแล้วเป็นคุณชายเผิง นางยืนหน้าร้านดูความเรียบร้อย วันนี้มีเก้าอี้ตั้งนอกร้านได้ และยังคงจ้องมองไปยังร้านที่เยื้องกับร้านของนางฝั่งตรงข้าม เห็นมีช่างมาปรับปรุงร้านให้ดูใหม่ขึ้น นางก็สงสัยผู้ใดกันที่คิดจะมาแข่งกับนาง ตอนนี้รายการอาหารนางเพิ่มข้าวต้มมาอีกหนึ่งอย่าง ถ้าต่อไปนางทำข้าวมันไก่ด้วยคนพวกนั้นจะเลียนแบบอีกหรือไม่ คิดได้ดังนั้นนางก็ต้องสืบให้รู้แน่ชัด ด้วยการให้อาหลงกับอาจิ่นส่งน้ำเต้าหู้ไปให้คนงานดื่มเสียหน่อย “อาหลง อาจิ่นเจ้าเอาน้ำเต้าหู้พวกนี้ไปให้คนงาน บอกว่าเจ้าของร้านเห็นว่าเหน็ดเหนื่อยจึงอยากให้ดื่มจะได้สดชื่น” อาหลงกับอาจิ่นทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง พร้อมกำชับให้หลอกถามว่าคนที่กล้าเปิดร้านแข่งกับพวกเราเป็นผู้ใด อาหลงกับอา

“ร้านมีคนงานที่ท้องไม่มีสามี ไม่รู้ไปสำส่อนที่ใดมา ข่าวมาว่าชอบไปอ่อยสามีข้าด้วยล่ะ ดีนะที่ข้ารู้ทันก่อน” คำพูดแบบนี้อีกแล้วจื่อเถาถอนหายใจ เรื่องป้าข้างบ้านจบไปแล้ว แล้วนี่ป้าที่ไหนอีกนะ จะให้นางพักสักหน่อยไม่ได้หรือไง “นี่เจ้ามาก่อกวนร้านคนอื่น ว่างมากหรือไง” จื่อเถาเพิ่งกินข้าวอิ่มแทนที่จะได้พักผ่อน กลับต้องมาเจอยายป้าที่ไหนไม่รู้ “นังหนูเจ้านะอยากให้ร้านแปดเปื้อนหรือรับสตรีไร้หัวนอนปลายเท้า วัน ๆ นางเอาแต่หลอกล่อบุรุษสามีผู้อื่น” เสิ่นซื่ออุ้มลูกชายออกมา แล้วก็เห็นสตรีใดก็ไม่รู้จักมายืนด่านางฉอด ๆ นางไม่เข้าใจว่านางไปทำอันใดให้ “ข้าไม่รู้จักเจ้า เจ้าเอาอะไรมาพูด” “เจ้าเดินผ่านหน้าบ้านข้า จะไม่ให้ข้าพูดได้อย่างไร แทนที่จะไปอีกทางกลับต้องผ่านหน้าบ้านข้า แล้วเจ้ามีลูกติดก้นอยู่แล้ว ยังริเป็นนางจิ้งจอกล่อลวงบุรุษรึ” ยายป้าหวงสามียืนด่าท่านป้าเสิ่นซื่อ จนจื่อเถาหงุดหงิด อยากรู้นักว่าสามีของป้าท่านนี้หล่อเหล่ามากหรือไงกัน “ท่านเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ” นางต้องยับยั้งความเข้าใจผิดนี้เสีย ก่อนเรื่องราวจะบานปลาย และไม่

อาเต๋อและท่านลุงลู่จื้อนั่งดื่มชากันอยู่นอกร้านคอยเฝ้าดูคนผ่านไปผ่านมา ตามที่คุณหนูได้กำชับไว้ ขณะที่เขาเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ การเดินทางไปต่างเมืองบ้างแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอยู่นั้นก็มีบุรุษผู้หนึ่งเดินมา “ไม่ทราบว่าข้าขอร่วมวงด้วยได้หรือไม่” ชายผู้นั้นกล่าวขึ้น ทำให้ลู่จื้อและอาเต๋อมองหน้ากันอย่างชั่งใจชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยปากบอกให้นั่ง “เชิญท่านเถอะ” อาเต๋อมองอย่างระแวงระวัง แม้ว่าเขาดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจ แต่ทว่าก็เห็นว่าคนผู้นั้นพยักหน้ากับร้านเต้าหู้คู่แข่งของร้านจื่อเถา “วันนี้ให้ข้าเลี้ยงสุราท่านดีหรือไม่...เสี่ยวเอ้อร์เอาสุรามาสองไห” ชายแปลกหน้าผู้นั้นตะโกนข้ามฝั่งไปให้เสี่ยวเอ้อร์ร้านขายเหล้ายกสุรามาให้ ชายผู้นั้นก็ควักอีแปะให้กับเสี่ยวเอ้อร์ เพื่อจ่ายค่าเหล้าชั้นดีไป สองบุรุษหนุ่มมองท่าทางชายผู้นี้ไม่ไว้วางใจ แต่ก็ไม่ได้ตัดไมตรี เพียงแค่อยากรู้ว่ามาที่นี่ต้องการสิ่งใด “ไม่ทราบท่านชื่อเสียงเรียงนามอันใด แล้วมาจากไหนกันเล่า ไม่แนะนำให้ข้ารู้จัก” อาเต๋อที่มากเล่ห์กว่าเริ่มใช้บทสนทนาขึ้น เพื่อหลอกล่อให้คนผู้นี้คายความลับออกมา เขารินเ

วันถัดมาร้านของจื่อเถาเปิดปกติเช่นเดิม แต่วันนี้จื่อเถาออกมาตรวจร้านแต่เช้าตรู่ เพื่อดูของที่จะขายแล้วก็เห็นบุรุษท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ เดินไปตรงบ้านของท่านลุงลู่จื้อ นางรับรู้และวางแผนกับท่านลุงลู่จื้อเอาไว้ แล้วทำตามแผนไหลไปตามน้ำอย่าให้คนร้ายไหวตัวทัน “อีกสามวันเริ่มงานเล่า หากสำเร็จนายข้าให้รางวัลงามแน่นอน” ชายแซ่จางผู้นั้นกระซิบกระซาบ ลู่จื้อก็พยักหน้ารับเอายาบางอย่าง ที่คนผู้นั้นบอกว่าเพียงทำให้คนที่ทานอาหารเข้าไปท้องเสียเท่านั้น ไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิต แต่ว่าลู่จื้อย่อมไม่เชื่อคนผู้นั้นแน่ เขาคิดว่าจะเอายานี้ไปตรวจสอบกับร้านขายยา หากเป็นยาพิษล่ะก็เขาจะให้คุณหนูจื่อเถาจัดการขั้นเด็ดขาด จื่อเถามองหน้าท่านลุงลู่จื้อแล้วพยักหน้าให้ส่วนนางก็ตรวจดูคนงานหลังร้านต้มน้ำเต้าหู้กับหั่นเต้าหู้ที่ทำไว้เมื่อคืนเป็นชิ้น ๆ นางเอาของที่ทำทั้งหมดเก็บเข้าห้วงมิติ แล้วก็เอาออกมาตอนเช้า งานในครัวตอนนี้นางให้ท่านแม่เฝ้าดู ส่วนด้านนอกให้เฟยเฟยเป็นหลัก ส่วนนางจะสมทบทีหลังเมื่อขาดเหลือสิ่งใด เมนูข้าวต้มก็ยังมีทุกวัน นางคิดว่าอีกสองสามวันจะเอาข้าวมันไข่ต้มมาข