ผ่านไปหนึ่งชั่วยามจื่อเถาที่ได้นอนสักนิดก็สดชื่นขึ้น นางตื่นเต็มตาแล้ว แต่ก็ยังไม่รีบร้อนล้างหน้าล้างตาอาบน้ำให้สดชื่นก่อนค่อยเดินออกไปด้านนอก นางต้องแต่งชุดให้ประณีตอีกหน่อยเพื่อจะได้รับรองแขกที่มาให้ดี ไม่เช่นนั้นคุณชายเซิ่งจะหาว่านางไม่ให้เกียรติ จนเวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วยามนางถึงย่างกายออกมาจากห้องนอนได้ท่ามกลางความตึงเครียดของเซิ่งฉู่มู่ที่คุกเข่าจนหน้าเขียวหน้าเหลืองเพราะขัดไม่ได้ ด้วยมีคำสั่งจากเจ้าเมืองทั้งท่านพ่อของเขายังกำชัดใต้เท้าเจี้ยนมาอีกด้วย หากนังหนูจื่อเถาอะไรนั่นไม่ยกโทษให้เขาก็ลุกขึ้นไม่ได้จื่อเถาตอนแรกคิดว่าจะให้คุณชายเซิ่งอะไรนี่รอปกติ ที่ไหนได้ให้นั่งคุกเข่ารอ นี่นางทรมานเขาเกินไปหรือไม่ แต่ช่างเถอะเขาควรได้รับการสั่งสอน ยิ่งคุกเข่าความสูงของเขาก็ต่ำกว่านางสินะ แบบนี้จะได้ยืนพูดได้ถนัดหน่อย“คารวะใต้เท้าเจี้ยนเจ้าค่ะ ขออภัยที่ให้รอนานพอดีข้าเผลอหลับไปท่านแม่คงไม่กล้าปลุก ข้ามันพวกนอนขี้เซาปลุกยากสักหน่อย หวังว่าท่านจะไม่ถือสา” นางยังไม่เข้าเรื่อง ปล่อยให้เขาเจ้าคิดเจ้าแค้นนางไปอีกสักเล็กน้อยค่อยว่ากัน“ถือสิ...ข้ารอเจ้าอยู่เห็นหรือไม่” เซิ่งฉู่มู่เป็นเดือดเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-26
เข้าสู่ระบบ
