Lahat ng Kabanata ng พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Kabanata 71 - Kabanata 80

​“กาแฟได้แล้ว...จะเอาอะไรอีกมั้ย”วีรตาวางกาแฟบนเคาน์เตอร์ครัวตรงหน้าเขา ไม่แน่ใจว่าเขาต้องการอะไร ทำไมทำท่าหาเรื่องอยู่อย่างนั้นไม่หยุด“ฉันบอกว่าจะเอาผู้หญิงขึ้นเตียง เธอจะว่าไง”คำถามเดิมหากไม่ถูกใจคำตอบจึงถูกหยิบยกมาถามอีกครั้ง วีรตายกมือขึ้นกอดอกจ้องมองใบหน้าหล่อของคนชอบหาเรื่อง เขายกกาแฟขึ้นจิบสายตาจ้องมายังหล่อนอย่างรอคอยคำตอบ“คุณถามฉันทำไม ฉันสำคัญกับคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงต้องมาคาดคั้นอยากฟังความคิดเห็นของฉันแบบนี้”เสียงเรียบเอ่ยถามออกไปตามตรง สเตฟานชะงักมือที่กำลังยกกาแฟขึ้นจิบคิดทบทวนประโยคของหล่อนทันที เห็นหล่อนสำคัญน่ะหรือ? และตั้งแต่เมื่อไหร่... เปล่าสักนิด... เขาไม่ได้เห็นหล่อนสำคัญ เพียงแค่ถามเพราะอยากรู้เท่านั้นเอง“เห็นเธอว่าคนอยู่บ้านเดียวกัน เธออยากให้ฉันให้เกียรติเธอไม่ใช่เหรอ”เขายกเอาคำพูดของหล่อนมากล่าว วีรตาถอนหายใจ“ถ้าอย่างนั้นก็รอให้ฉันหมดสัญญาก่อนแล้วค่อยหาคนมาแทนก็แล้วกัน”หล่อนกล่าวออกไป เห็นใบหน้าร้ายกาจเหมือนจะคลายอาการหงุดหงิดลง“เธอไม่อยากให้ฉันนอนกับใครใช่ไหม”อยากได้คำตอบชัดๆ อีกนิดหนึ่ง“ใช่...ของบางอย่างก็ใช้ร่วมกันไม่ได้ คุณทนได้มั้ยล่ะกับการที

“เธอนั่งอยู่ในนี้ เบน มึงไม่ต้องลงติดเครื่องรถเตรียมพร้อมเอาไว้”เสียงกร้าวสั่งเสร็จก็ก้าวลงจากรถซึ่งเจมส์เป็นคนเปิดประตูให้ร่างสูงใหญ่ของเบอร์นาโดสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนเสื้อขึ้นไปอย่างลวกๆ นั่งกอดอกอยู่หน้ากระโปรงรถ ข้อเท้าไขว้กัน ใบหน้ามีแว่นตากันแดดเหมือนกับสเตฟาน วีรตามองดูร่างสูงสง่าของสเตฟานที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำ เขาเดินเข้าไปหาเบอร์นาโดอย่างไม่สะทกสะท้านหากทันใดนั้นกำปั้นหนักของเบอร์นาโดถูกขว้างออกมา เป้าหมายถึงใบหน้าของสเตฟาน แต่ชายหนุ่มระวังตัวอยู่ก่อนแล้วจึงฉากหลบทัน แล้วสวนหนึ่งหมัดไปที่ท้องของศัตรู ลูกน้องขยับเข้าไปจะช่วยหากเบอร์นาโดยกมือขึ้นห้าม พร้อมกับสเตฟานก็ส่ายศีรษะบอกลูกน้องว่าไม่ต้อง“มึงกล้าดียังไงไอ้ฟาน! อย่างนี้มันหยามกันเกินไป! กูไม่เคยลอบกัดมึงแบบนี้เลยสักครั้ง ไอ้หมาลอบกัด ถุย!”เบอร์นาโดส่งเสียงฉุนเฉียวด่ากราดพร้อมกับขยับยืนกางขา สองมือกำหมัดไว้แน่นอยู่ข้างตัวท่าทางพร้อมกระโจนใส่“เดี๋ยวก่อนไอ้เบอร์ดี้...กูไม่รังเกียจหรอกที่จะกระแทกปากมึงแก้เซ็งน่ะ แต่ก่อนจะซัดกัน มึงเล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น!”สเตฟานส่งเสียงกร้าวไม่เกรงกลัวถามออกไปพร้อมกับยืนกางขากอดอก

​เมื่อรถมาจอดยังหน้าลิฟต์ส่วนตัว เจมส์รีบลงมาเปิดประตูให้บอสใหญ่พร้อมกับคุณผู้หญิง เบนนำรถไปจอดยังที่จอด สเตฟานเดินตัวเอียงไหล่ตก เจมส์รีบปาดเข้าไปหมายจะช่วยประคองร่างสูงของเจ้านาย“ไม่ต้อง” เสียงห้าวตะคอก ส่งสายตาพยักพเยิดไปยังเจ้าซัมเมอร์“เอ่อ...คุณผู้หญิงส่งซัมเมอร์มาให้ผมดีกว่าครับ”วีรตาซึ่งอุ้มเจ้าซัมเมอร์และมองร่างสูงของสเตฟานด้วยสายตาเป็นห่วง หญิงสาวรีบยื่นเจ้าหมาน้อยให้เจมส์ ดูเหมือนร่างสูงจะเซเล็กน้อยทำให้วีรตารีบผวาเข้าไปพยุง แขนล่ำสันยกขึ้นโอบไหล่บางทันที เบนเดินมาทันพอดี จึงหันไปสบตากับเจมส์แล้วทำท่ากลอกตา... เบนกระซิบเพื่อนคู่หูเมื่อเจ้านายยังคงหันหลังให้อยู่"กูว่าตั้งใจจะกวาดทั้งออสการ์และลูกโลกทองคำว่ะ""ไม่ยักกะรู้ว่านายมีทาเล้นต์ด้านการแสดงนะมึง กูว่าสนับสนุนให้เป็นพระเอกหนังท่าจะดี" เจมส์กระซิบตอบ"มึงลองแนะนำสิ แต่ยืนห่างๆ ตีนนายล่ะ"เสียงสองคนทำท่ายืนกุมเป้าเอียงศีรษะเกือบชนกันและมีเพียงปากที่ขยับขมุบขมิบได้ยินกันสองคน“ค่อยๆ เดินสิ”เสียงเล็กเตือนเมื่อคนเจ็บทำท่าก้าวฉับเพราะลืมว่ากำลังแกล้งเจ็บอยู่ แขนบางโอบไปรอบเอวสอบพาเดินเข้าไปในลิฟต์ เบนกับเจมส์ยืนอยู่ข้างห

มันเป็นเรื่องชาชินปกติสำหรับคนที่อยู่ในวงการธุรกิจประเภทนี้ อันที่จริงธุรกิจของเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย มีบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์อย่างถูกต้องทุกอย่าง แต่ในส่วนของเงินกู้นอกระบบก็อาจจะเรียกว่าสีเทานิดหนึ่งตามสายตาของนักกฎหมาย เพราะเป็นเงินด่วนที่ดอกสูงกว่าปกติแต่ลูกหนี้ต่างก็พอใจทำสัญญาแลกเปลี่ยนจำนองหรือจำนำหลักทรัพย์ประกันอย่างเต็มใจ ทุกคนมาหาเขาเอง เขาไม่เคยบังคับใคร หากลูกหนี้รายใดเครดิตดีก็จะคบค้ากันต่อไปได้เรื่อยๆ แต่รายใดเบี้ยวไม่ทำตามสัญญาก็ต้องรับผลตามสัญญาระบุคือยึดหลักทรัพย์ที่ใช้ค้ำประกันเขาไม่เคยสั่งฆ่าหรือทำร้ายใคร การมีเรื่องทุกวันนี้ก็คือการปกป้องตัวเองเป็นส่วนใหญ่ และคู่กรณีก็ไม่ใช่พวกลูกหนี้ แต่เป็นพวกนักธุรกิจในวงการเดียวกัน“คุ้มเหรอกับการต้องเจ็บตัวแบบนี้ทุกอาทิตย์ คุณทำอะไรกับตัวเองฮึสเตฟาน ไม่เคยได้ยินหรือว่าคนตายได้เพราะช้ำใน”หล่อนเอ่ยถาม ไม่เข้าใจว่าคนที่มีเงินพร้อมทุกอย่างทำไมไม่อยู่เฉยนั่งกินนอนกินให้สุขสบาย เที่ยวรอบโลกทำอะไรที่ตัวเองต้องการ“มันชินแล้ว เธอจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อฉันมีคนคอยปองร้ายรายรอบ จะให้งอมืองอเท้าหลบซ่อนเหมือนคนขี้ขลาดหรือยังไง”เส

สเตฟานเดินออกมายังหน้าห้องเห็นเบนยืนหน้าเครียดทำให้รู้ทันทีว่าต้องมีเรื่อง“ว่าไง” เอ่ยถามทันทีพร้อมกับเดินนำไปยังห้องทำงานโดยมีเบนกับเจ้าซัมเมอร์เดินตามมาติดๆ“ผับของจอห์นถูกก่อกวนมีมือดีไปลอบวางเพลิงแต่พอดีเด็กเสิร์ฟเห็นเสียก่อนเลยดับทัน แต่ส่วนของด้านหลังไหม้เสียหายน่าดูเหมือนกันครับ” เบนรายงานทำให้สเตฟานต้องชะงัก“ฝีมือใคร ทำเพื่ออะไร” เขาถามเสียงราบเรียบหากเบนกับเจมส์รู้จักโทนเสียงนี้ของเจ้านายดีว่ากำลังเดือดอยู่ภายใน“ข่มขู่น่ะครับ เด็กเสิร์ฟว่าเป็นคนของเบอร์นาโดแต่ผมว่าไม่ใช่ฝีมือเบอร์นาโดหรอก” เจมส์กล่าว“ผมว่าเป็นไอ้บรูโน่อีกแน่ กะจะยุสองฝ่ายให้ตีกัน มันคงรู้ว่าผับนั่นกำลังจะตกเป็นของบอส”เบนเสริมเข้าไป ร่างสูงยืนกอดอกแววตาเข้มดุดัน“มันบังอาจเล่นไม่เลิกเหรอไอ้สัตว์!...เตรียมคนของเรา คืนนี้กูจะไปสั่งสอนมันให้ถึงถิ่น”เสียงกร้าวสั่งลูกน้องทันที เจมส์กับเบนมองหน้ากัน เจ้านายเพิ่งเจ็บตัวมาถึงแม้จะไม่มากแต่ก็ไม่อยากให้แย่ไปกว่าเก่า“เอ่อ...เดี๋ยวส่งคนของเราไป เจ้านายอยู่บ้านดีกว่าครับ”เจมส์เอ่ยด้วยความหวังดี สเตฟานหันขวับไปมองสมุน ดวงตาวาวโรจน์ไม่พอใจ แม้จะรู้ว่าพวกมันเป็นห่วงเข