All Chapters of พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Chapter 61 - Chapter 70

"ฉันหมดอารมณ์จะพูดกับเธอแล้ว ค่าตัวเธอตามที่ตกลงกันไว้เมื่อเช้า ส่วนเรื่องผับและหนี้พ่อเลี้ยงเธอฉันจะเอาไปคิด ฉันยังไม่เซ็นสัญญานั่น รอให้อารมณ์ดีก่อน"เสียงห้วนเอ่ยใบหน้าถมึงทึงก่อนจะอุ้มเจ้าซัมเมอร์ออกไปจากห้อง ปิดประตูดังโครมใหญ่เบนกับเจมส์เงยหน้าจากแท็บเล็ตเมื่อเห็นเจ้าหน้าเดินหน้าบึ้งตึงออกมาจากห้องนอนเล็ก“เย็นนี้ทานอะไรดีครับบอส”มองเวลาก็สี่โมงครึ่ง เจ้านายมักจะเข้าห้องฟิตเนสส่วนตัวที่อยู่ติดกันห้องเกมเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงจากนั้นก็อาบน้ำแล้วทานข้าวถ้าหากไม่ออกไปไหน“ถามคุณผู้หญิงพวกแก ฉันไม่มีอารมณ์”น้ำเสียงห้วนตอบออกมา อุ้มเจ้าซัมเมอร์ไปสวนลอยเผื่อมันอยากเข้าห้องน้ำ ปล่อยมันเดินไปมาในขณะที่เขาเองก็เดินเสยผมไปมา เมื่อเห็นว่ามันไม่มีทีท่าจะทำธุระไม่ว่าจะหนักหรือเบา สงสัยจะเรียบร้อยแล้วกับแม่ของมัน ชายหนุ่มจึงเดินหันหลัง“เดินตามมาซัมเมอร์”เห็นมันยืนมองเขานิ่งอยู่ คงคิดว่าทำไมเขาไม่อุ้มมันเหมือนตอนขามา“หัดเดินเอาเองบ้าง อย่าทำตัวเป็นลูกแหง่”เสียงห้าวกล่าวสั่งสอนทำท่าเท้าสะเอวหน้าเคร่งราวกับกำลังคุยอยู่กับคน“อี้ๆๆ”เจ้าซัมเมอร์ส่งเสียงออกมาเหมือนตัดพ้อนิดหน่อยที่พ่อทำเสียงดุ

วีรตาอาบน้ำเสร็จในห้องนอนของตัวเอง หล่อนลองแกล้งดื้อกับเขาดู ปรากฏว่าเขายอมเฉยเลย หากก็ทำหน้าบึ้งตึงตามแบบฉบับของสเตฟานเมื่อเดินกลับออกมาร่างสูงใหญ่นั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงหล่อน มีโน้ตบุ๊กวางอยู่บนตัก ท่าทางเหมือนกำลังอ่านอะไรอยู่ หญิงสาวเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดใส่“ห้ามใส่ชั้นใน เสียเวลาถอด”เสียงห้าวสั่งดังออกมาทำเอาวีรตาหน้าแดงเรื่อทันที อีตาบ้ากามนี่จะไม่คิดทำอย่างอื่นเลยหรือยังไงนะ แต่พอคิดมาถึงตอนนี้วีรตาก็ต้องลอบถอนใจ ก็เขาจ่ายค่าตัวสำหรับให้หล่อนขึ้นเตียงกับเขานี่นา ก็คงต้องตักตวงเอาผลประโยชน์ให้คุ้มค่าสินะ หญิงสาวสลัดศีรษะปล่อยความคิดที่จะทำให้ตัวเองอ่อนแอทิ้งไปอย่างเช่นทุกครั้ง“นี่มันห้องฉันนะ ไปรอที่ห้องคุณโน่น เดี๋ยวตามไป”หล่อนหันมาบอกพร้อมกับคว้าชุดนอนผ้าฝ้ายตัวโปรดมาสวม หล่อนไม่มีชุดนอนเซ็กซี่ซีทรูอะไรเหมือนอย่างนางบำเรอในนิยายเขาใส่กันหรอก หากไม่พอใจก็ช่างสิ!“สั่งใคร”เขาเงยหน้าขึ้นจากโน้ตบุ๊กถามด้วยน้ำเสียงของคนที่ไม่เคยมีใครสั่งได้ เขาคงถูกสปอยด์มาตั้งแต่เกิดจริงๆ คงจะดัดไม่ได้เสียแล้วกระมัง ดั่งคำกล่าวที่ว่า... ไม้แก่ดัดยาก... นี่ก็อายุปาเข้าไปสามสิบสองแล้ว วีรตา

“เอ่อ...เอาเป็นว่า พูดแบบลดระดับความแรงและความดังลงมาอีกนิดน่ะขะรับ... ดูยูทูปเอาดีกว่า... พิมพ์ค้นหา... วิธีพูดกับผู้หญิงที่ตัวเองแอบรัก”“ไอ้เวร พวกมึงมันไร้ประโยชน์สิ้นดี!”ด่าเสร็จก็กดสายปิดใส่ลูกน้องทันที จากนั้นก็กระโดดลงน้ำอีกตูมใหญ่ว่ายต่ออีกสองรอบจนรู้สึกเย็นทั้งกายและใจจึงขึ้นมา เดินไปยังห้องทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ อุ้มเจ้าซัมเมอร์มานั่งตัก“หงิงๆ”เจ้าซัมเมอร์งัวเงียร้องทัก สเตฟานจึงพามันไปยังห้องครัวเอานมเทใส่ถ้วยให้ มันกินจากถ้วยได้แล้ว ไม่ต้องใช้ขวด“กินเยอะๆ จะได้โตไวๆ มาช่วยพ่อปราบแม่เอ็ง”เสียงห้าวพูดกับเจ้าซัมเมอร์“ฤทธิ์มากเหลือเกิน พ่อปวดหัว”“หงิงๆ”เจ้าซัมเมอร์ขานรับราวกับจะรู้เรื่อง มันคงมีเซ้นต์ว่าพ่อมันกำลังกลุ้มเรื่องแม่มันอยู่“แค่ใช้ให้นวดนิดเดียวทุบเอาๆ”ดูเหมือนเจ้าซัมเมอร์จะเป็นผู้ฟังและที่ปรึกษาได้ดีกว่าไอ้พวกลูกน้องจอมเสือกของเขาเสียอีก สเตฟานลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน“ทำไมคนต้องว่าพ่อพูดไม่เพราะ พูดหมาๆ พูดแบบซัมเมอร์ๆเหรอ? ...ก็ออกจะน่ารักเนอะ... พวกไม่เข้าใจภาษาของคนจริงใจ ชอบการเสแสร้งประจบประแจงกันนัก”คนตัวโตถอนหายใจพร้อมกับเอาถ้วยเจ้าซ

"เราทำธุรกิจสัญญาแลกเปลี่ยนซื้อขายที่ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ ฉันไม่ได้ขอเงินคุณฟรีๆ เพราะฉะนั้น ถ้าคุณอยากให้ฉันเชื่อฟังให้เกียรติ คุณก็ควรต้องทำอย่างเดียวกัน”ไม่อยากเชื่อว่าหล่อนจะอายุเพียงยี่สิบสองปี ถือว่าเป็นผู้หญิงที่มีหลักการและเชื่อมั่นในความคิดและความเชื่อของตัวเองอย่างน่าทึ่งและไม่มีความหวาดกลัวอยู่ในน้ำเสียงทุกครั้งที่พูดต่อรองกับเขา“จะพูดถึงเช้าเลยไหม”เสียงห้าวประชดทันที ยกร่างนุ่มขึ้นจนหน้าอกงามหย่อนไปใกล้กับปากของเขา คนเอาแต่ใจจึงทำการแลบลิ้นออกมาแตะเลียยอดถันเม็ดสวยจนวีรตารู้สึกเสียวซ่านขนลุกซู่ไปทั่วร่าง“ต่อไปนี้หมดเวลาพูดแล้ว”เสียงห้าวกล่าวก่อนจะจัดการดูดไซ้หน้าอกอวบอิ่ม เสียงดูดดึงปลายถันเม็ดสวยดังจ๊วบๆ เมื่ออิ่มเอมพอใจก็ยกเอวหล่อนให้นั่งบนหน้าอกก่อนจะยกอีกทีไปนั่งคร่อมใบหน้าของเขา“เอ่อ...ส...สเตฟาน...จะ...จะทำอะไร”น้ำเสียงตกใจเอ่ยถาม หากก็ต้องสะดุ้งยกสะโพกลอยขึ้นทันทีเมื่อปลายลิ้นเปียกชื้นแตะไปตรงกลางกลีบกุหลาบอ่อน“จับหัวเตียงไว้ ฉันต้องการกินเธอ แล้วร้องครางดังๆ”เสียงห้าวสั่งเสร็จก็ใช้นิ้วมือแยกกลีบดอกไม้งามออกจากกันจนเห็นเนื้อนุ่มสีชมพู ลิ้นหนาลากยาวปาดจาก

วีรตาสะดุ้งตื่นเวลาหกโมงเช้าตามปกติ ถึงแม้จะนอนเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงหากถึงเวลาตื่นร่างกายก็จะตื่นเองทันที ร่างสูงนอนตะแคงกอดอยู่ด้านหลัง หญิงสาวค่อยจับแขนล่ำสันที่พาดอยู่ตรงเอวออก“กี่โมง” น้ำเสียงงัวเงียถาม“หกโมง” เวลาเดิมที่หล่อนตื่นเมื่อวาน สเตฟานค่อยลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เขาเพิ่งหลับไปได้ไม่นานนี้เอง“คุณนอนต่อเถอะ เดี๋ยวฉันจะปลุกเอง”วีรตาเห็นท่าทางที่ยังง่วงอยู่ของเขา เข้าใจว่าเขาเพิ่งหลับได้ไม่นาน หล่อนเองก็ง่วงแต่จะต้องพาซัมเมอร์ไปห้องสุขา เดี๋ยวลุกอาบน้ำล้างหน้าแล้วก็คงจะหาย“ขอต่ออีกชั่วโมงนะงั้น”เขาเอ่ยบอกก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งวีรตายิ้มบางออกมา จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ไร้พิษสงของเขาเวลานอน อดไม่ได้ที่จะเอื้อมไปปัดปอยผมที่หล่นมาปรกตรงหน้าผากให้ เขาคว้ามือเล็กมาจูบแล้วหลับต่อวีรตาลุกขึ้นจัดการแปรงฟันล้างหน้าดึงเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอนแล้วเดินไปยังห้องของซัมเมอร์ พามันไปยังสวนลอยแล้วปล่อยให้มันทำธุระจนเสร็จ หญิงสาวทำความสะอาดให้มันเสร็จก็พาเดินเล่นรอบๆ จากนั้นก็จัดการรดน้ำกระถางไม้ดอกไม้ประดับทั้งหมด หล่อนโยนลูกบอลให้มันวิ่งไปคาบกลับมา“เก่งมาก ลูกแม่ไวน์” หล่อนรับลูกบอลจาก