All Chapters of ดวงใจธีธัช: Chapter 11 - Chapter 20

เมื่อถึงวันเสาร์ที่ได้นัดหมายกับมารดาเอาไว้ ตอนนี้ทุกคนก็อยู่บนรถตู้ราคาหลายล้านของคุณธีราภรณ์ กำลังมุ่งตรงไปที่วัด หน้าตาของธีธัชก็ไม่ได้ดูดีขึ้น ทำให้น้องสาวยังเข้าใจว่าพี่ชายโดนคุณไสยจริงๆ เธอจับจ้องที่ใบหน้าพี่ชายของตนเอง ก่อนที่จะหมายมั่นว่าเธอจะต้องได้บอกพระอาจารย์ เพื่อให้ท่านช่วยพี่ชายของเธอให้ได้ ธีรนัยมีพี่ชายคนเดียว จะมาให้ตายเพราะคุณไสยไม่ได้เด็ดขาด ธีรนัยเชื่อเรื่องนี้อย่างสนิทใจ และก็เป็นจริงเป็นจังอย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย แม่พามาทำบุญนะ ไม่ได้พามาฆ่า” คุณธีราภรณ์เอ่ยออกมาเสียงเย็น เพราะเห็นท่าทางซังกะตายของบุตรชาย แน่นอนสิเขาไม่อยากไป แต่มารดาก็เชื่อคำน้องสาวแล้วมาบังคับให้เขาไป เขาก็เลยเป็นสภาพแบบนี้“อยากพาผมไปก็ต้องรับสภาพให้ได้ครับแม่ ไม่ต้องหันมาสนใจผมหรอกครับ ผมก็มาให้แม่แล้วไง โน่นหันไปสนใจลูกสาวสุดที่รักของคุณแม่สิครับ สภาพไม่ต่างจากผมเท่าไหร่หรอก” ธีธัชตอบออกมาอย่างเซ็งๆ และคนที่โดนบังคับให้มาอีกคนก็สภาพไม่ต่างจากเขามากเท่าไหร่หรอก โน่นนั่งสัปหงกตั้งแต่ขึ้นรถผู้หญิงอะไร ไม่มีการคีพลุคส์สักนิด เมื่อไหร่จะหาสามีได้นะยัยไหม แต่เอ๊ะเหม

หลังจากที่รับน้ำมนต์จากพระอาจารย์ดำแล้วทุกคนก็ออกจากวัด บรรยากาศบนรถเต็มไปด้วยความเงียบ ทอไหมนั่งอยู่ข้างๆ ธีรนัย ทำให้ธีรนัยไม่กล้าคุยเรื่องนี้กับมารดา ได้แต่สงสัยว่าทอไหมไปทำอะไรให้ธีธัชโกรธมากขนาดนั้น ถึงได้เป็นต้นเหตุให้พี่ชายเธอโทรมจนนอนไม่หลับส่วนพี่ชายของเธอก็เคร่งขรึมจนน้องสาวไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกไป ส่วนคุณธีราภรณ์ที่นั่งข้างๆ ธีธัชก็หลับตาลงด้วยความปวดหัว ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าทำให้ท่านอายไม่น้อย เสียหน้าต่อพระอาจารย์ดำอีก มีอย่างที่ไหนไปว่าบุตรชายโดนคุณไสย์ ทั้งที่ความเป็นจริงแค่ไม่ได้นอนรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นแต่ที่คุณธีราภรณ์แปลกใจเป็นอย่างมากก็คือทอไหมกับธีธัช สองคนนี้มีอะไรกัน ตั้งแต่กลับมา ทั้งสองคนก็จมอยู่ในความเคร่งขรึม ขรึมจนคนที่ช่างเจรจาและอยากรู้อยากเห็นอย่างธีรนัยไม่กล้าถาม เมื่อรถมาถึงที่เรือนหลังใหญ่ ทั้งหมดจึงแยกกันไปอย่างงๆ“แม่ว่าสองคนนี้มีซัมติงอะไรกันมั้ย พีชว่าทั้งคู่ดูแปลกๆ ไปนะ” ธีรนัยเอ่ยกับมารดา ตอนที่สองคนนั้นกลับไปแล้ว ทำให้ทางสะดวกที่จะพูดเรื่องสองคนนั้น“ไม่รู้สิ แต่ก็แปลกมากนะ บางทีเราอาจจะมีความหวังก็ได้นะ ขอให้มันเป็นสัญญาณดีแล้วกัน

“พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าไหมไม่รับปากพี่ว่า จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น นอกจากพี่” ธีธัชเอ่ยออกมาจริงจัง“จะบ้าเหรอ อยู่ดีๆ จะมาให้รับปากอะไรแบบนั้น พี่ธัชคิดอะไรอยู่ ไหมกับพี่ธัชเนี่ยนะจะแต่งงานกันได้ ตลกล่ะ” ทอไหมไม่ยอมรับปาก ส่วนธีธัชก็บีบบังคับให้เธอรับปาก ทำไมเช้านี้มันถึงมีแต่เรื่องวุ่นๆ แบบนี้“ไม่รับปากพี่ก็ไม่กลับ แล้วก็ไม่รักษาสัญญาอะไรทั้งนั้น พี่จะไปสารภาพกับคุณน้าเดี๋ยวนี้ลองดูมั้ยล่ะว่าพี่จะทำแบบที่พี่ขู่มั้ย” ธีธัชยังคงบีบบังคับทอไหมต่อ ส่วนทอไหมนั้นโกรธเขามาก แต่ก็กลัวเหลือเกินว่าเขาจะไปคุยกับมารดาของเธอจริงๆ แล้วคราวนี้ต่อให้เธอไม่อยากแต่งแค่ไหน เธอก็ต้องแต่งงานกับเขา แบบนี้มันคงแย่กว่าแน่ๆ“ก็ได้ค่ะ ในเมื่อไหมไม่ได้คิดจะแต่งงานกับใครอยู่แล้ว ถ้าไหมท้องไหมจะยอมแต่งงานกับพี่แต่ถ้าภายในสองเดือนไหมไม่ท้อง พี่ธัชต้องรับปากว่าจะไม่มายุ่งกับไหมอีก” ทอไหมเอ่ยออกมาอย่างยอมจำนน เธอรู้ดีว่าธีธัชบ้าดีเดือด หากปล่อยให้เขาทำอย่างที่เขาขู่เธอจริงๆ งานนี้เธอจบไม่สวยแน่“ก็ได้” ธีธัชรับปากไปอย่างนั้นแหล่ะ แต่เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่าเธอต้องเป็นของเขา ถ้าสองเดือนยังไม่ท้อง เขาก็จะทำให้เธอท้

ระหว่างที่ทอไหมกุลีกุจอทำอาหารอยู่ในครัว ธีธัชก็กดโทรศัพท์บอกมารดาว่าเขามีธุระ เขาไปรับประทานอาหารเย็นด้วยไม่ได้ มารดาก็บ่นเล็กน้อย แต่ก็ยอมปล่อยเขา นี่ถ้ามารดาของเขารู้ว่าธุระของเขาคืออ้อนทอไหมนะ รับรองท่านไม่มีทางทำเสียงแบบนั้นแน่นอน“กินข้าวต้มก่อน ไม่อย่างนั้นไม่ต้องกินตำมะขาม” ทอไหมถือออกมาพร้อมกันทั้งสองอย่าง เธอไม่อยากให้เขากินตำมะขามก่อน เพราะว่าอาการอาเจียนของเขาอาจจะมาจากโรคกระเพาะก็ได้ ตอนนี้เธอไม่ตัดเรื่องอะไรออกไปสักเรื่องหรอก ดังนั้นธีธัชต้องระวังเรื่องการกินเป็นอย่างมาก“กินตำมะขามก่อนไม่ได้เหรอ เหม็นข้าวต้ม” ธีธัชอ้อนพร้อมทั้งเอามือปิดจมูกไว้ ไม่ได้การล่ะ ทำไมอาการมันเหมือนแพ้ท้องแบบนี้แล้วตอนนี้ประจำเดือนของทอไหมก็ยังไม่มา มันน่าเครียดเหมือนกันนะเนี่ย“เหม็นอะไร ข้าวต้มนี่นะหอมจะตาย กินก่อน อย่างมาต่อรอง” ทอไหมเล่บบทโหด แต่ในใจแอบหวั่นเป็นอย่างมาก กลัวว่าจะเป็นอย่างที่เธอกังวล งั้นก็คงไม่มีทางเลือกหรอก คงต้องพิสูจน์ว่าเขาแค่แกล้งทำหรือเป็นจริงๆ“ก็ได้ๆ กินข้าวต้มก่อนก็ได้” คนพูดมีอาการหงอยๆ ก่อนจะมองไปที่ชามใส่ข้าวต้มอย่างผะอืดผะอม ส่วนแววตาของเขาเมื่อหันไปมองตำมะขามม

เช้าวันต่อมา...ธีธัชก็ลากสังขารที่ไม่ค่อยสมประกอบเท่าไหร่ของตนเอง ไปพบกับทอไหมที่ตัวอำเภอ ส่วนทอไหมก็ทำลับๆ ล่อๆ ก่อนที่จะออกจากรีสอร์ทไป คนที่แอบมองบุตรสาวที่ชอบหายตัวไปบ่อยๆ ช่วงนี้ ได้แต่มองด้วยความสงสัย แล้ววันนี้ก็จะไปไหนอีกก็ไม่รู้ เล่นแต่งตัวออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าแบบนี้ความสงสัยมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คุณทอฝันกดโทรศัพท์โทรหาพี่สาวคนสนิทอย่างคุณธีราภรณ์ เพื่อปรึกษาเรื่องนี้“คุณพี่คะ คุณพี่ช่วยเช็คให้หน่อยค่ะว่าตาธัชได้ออกไปไหนมั้ยคะ” คุณทอฝันเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย[ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วคุณน้อง] คุณธีราภรณ์เอ่ยออกมาโดยไม่ได้ตงิดใจ เหตุใดคุณทอฝันถึงถามถึงบุตรชาย“งั้นก็น่าสงสัย เพราะลูกสาวน้องก็ออกไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่าไปนัดพบกันที่ไหนหรือเปล่า” งานมโนเริ่มมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นงานมโนที่ใกล้ความจริงที่สุดแล้ว[อย่าหลอกให้คุณพี่ดีใจเล่นๆ นะคุณน้อง] คุณธีราภรณ์หัวใจไหววูบ สิ่งที่ท่านแอบหวังมานานมันอาจจะเป็นจริงแล้วก็ได้ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากมโน เพราะว่าทั้งสองอาจจะไม่ได้ไปด้วยกันจริงๆ ก็ได้ คุณธีราภรณ์กลัวว่าตนเองจะดีใจเก้อน่ะสิ“เราต้องมีความหวังค่ะคุณพี่” คุณทอฝันปลุ