------------- พลันความรู้สึกบางอย่างกลับแวบเข้ามาในหัว สายตาที่เคยมองกัลยาด้วยความเย้ยหยันแปรเปลี่ยนเป็นแววตาอ่อนโยน เสียงในหัวใจดังขึ้นตามจังหวะสั่นไหวบ่งบอกว่า เขาเองก็เป็นเพียงมดงานตัวหนึ่งของนางพญาเช่นกัน "ใจเย็นอีธาน มึงไม่ควรรู้สึกกับยัยป้าไปมากกว่านี้" ร่างหนาแน่นิ่งวางสายตาจุดอื่นแทนใบหน้าสวยพริ้ง ความคิดหนึ่งในหัวกลับดังขึ้นมา "เธอเป็นคนอย่างไงกันแน่กัลยา ฉันชักอยากจะรู้เรื่องของเธอแล้วสิ" ผ่านมาหลายวันแล้วแต่อีธานยังรักษาท่าทีเย็นชาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คำพูดในวันนั้นเหมือนไม่เคยหลุดออกจากปาก ทั้งยังคีพลุคเฉยชา ไม่มองทำเป็นไม่สน ทว่าทุกครั้งที่มีโอกาสก็มักจะใช้ร่างอรชรของป้าภารโรงเป็นจุดพักสายตาทุกครั้งไป ต่างจากกัลยาเธอกลับเป็นฝ่ายว้าวุ่นเอาเสียเอง ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาไม่กล้าเฉียดเข้าใกล้ ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะละอายเธอกลัวสายตาเหยียดหยันกลัวว่าเขาจะมองเธอเป็นเพียงแค่ ผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างที่เขาปักใจเชื่อ "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอไปพักนะคะ" "อือ" เสียงหวานเอ่ยไว้เพียงเท่านั้น ก่อนร่างอรชรสะโพกงอนงามจะเดินหายไปจากห้องทำงาน แว่นหนาถูกถอดออกวางลงบนโต๊ะสีโอ๊ค มือใหญ่
Last Updated : 2025-12-14
LOGIN
