All Chapters of ทาสรักน้องสาว(เมีย): Chapter 31 - Chapter 40

------------- "โห! ไม่คิดว่าจะได้กินชาบูที่บ้านเรานะเนี่ย" เสียงมะลิวัลย์เอ่ยสดใสเขย่งเท้าจ้องมองดูหม้อชาบูที่กำลังเดือดพล่านอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน โดยข้างกันนั้นมีเค้กช็อกโกแลตก้อนใหญ่วางอยู่ด้วย ช่างเป็นมื้ออาหารที่แสนวิเศษที่สุดสำหรับเธอ "นั่งดีๆ สิเดี๋ยวพี่ตักให้" "ไม่อะ! ครั้งนี้วัลย์จะเป็นคนตักให้พี่ยาเอง พี่นั่งรอเลย" "ไม่ได้ เกิดน้ำร้อนลวกมือขึ้นมาจะทำยังไง" "ไม่เอา! วัลย์จะตัดให้พี่บ้าง ตั้งแต่เกิดมาพี่เอาแต่ตักข้าวกับข้าวให้วัลย์มาโดยตลอด ครั้งนี้ยังไงวัลย์ก็ไม่ยอม" น้องสาวดูเหมือนจะไม่ฟังกอดอกเบือนหน้าหนี ทำเอาพี่สาวถึงกับหนักใจถอนหายใจลากยาว กระทั่งกรรมการเดินเข้ามาห้ามจับไหล่มนของพี่สาวเอียงหน้าเอ่ยกระซิบเสียงเบา "น้องคงอยากดูแล ไม่เห็นจะเป็นไรเลยให้วัลย์ได้ดูแลคุณบ้างสิ" "........" พี่สาวยืนนิ่งคิดอยู่พักใหญ่ ก่อนจะถอยหลังกลับไปนั่งยังที่ตัวเอง วัลย์เห็นเช่นนั้นยกยิ้มดีใจรีบจับกระบวยเตรียมจะตัดอาหารในหม้อให้พี่สาวบ้าง "พี่ยาเชื่อใจวัลย์ได้เลย" น้องสาวตักชาบูในหม้ออย่างทะมัดทะแมง จัดแจงใส่ถ้วยใบเล็กอย่างบรรจงก่อนจะวางตรงหน้าพี่สาว "เรียบร้อย ทานให้อร่อย

----------- บ้านในโครงการขนาดกลางในหมู่บ้านมีพื้นที่ส่วนกลางไม่เล็กและไม่ใหญ่อีกทั้งยังมีสระว่ายน้ำ ต้นไม่น้อยใหญ่ดูร่มรื่นไม่น้อยเป็นบ้านที่ใครหลายๆ คนฝันใฝ่แต่กลับ อองฟอง เธอกลับได้มันมาอย่างง่ายดาย โดยมีข้อแลกเปลี่ยนเพียงไม่กี่อย่าง "อ๊าย!!!"เสียงกรีดร้องของหญิงสาวร่างเปลือยเปล่า รูปร่างอวบอั๋นผิวขาวสะอาดตาเป็นสาวในอุดมคติของใครหลายๆ คน ทว่าเวลานี้เธอกลับกรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด "ร้องอีกสิจ๊ะ เสี่ยธงชอบ" เสี่ยธง เป็นผู้ที่เสกทุกอย่างให้อองฟองได้เพียงพริบตา ทว่าทุกสิ่งเหล่านั้นต้องแลกมาด้วยการตอบแทนโดยเรือนร่างหญิงสาววัยยี่สิบสี่ของเธอ "สะ...เสี่ยคะฟองเจ็บ""เจ็บงั้นหรอ เจ็บสิดี"น้ำเสียงของชายวัยสี่สิบห้าปีร่างท้วมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาราวกับชายโรคจิตที่ชื่นชอบมองดูความเจ็บปวดของหญิงสาวเป็นความสุข ฝ่ามือใหญ่กดที่ต้นคอจนใบหน้าจิ้มลิ้มอยู่ติดกับเตียงที่ท่อนใหญ่ยังคงสอบเอวเข้าออกที่ทางกลีบกุหลาบ ส่วนมืออีกข้างนั้นถือเทียนเอียงให้น้ำตาเทียนหยดลงที่แก้มก้นเด้งงอนของหญิงสาว กระทั่งร่างอวบหวั่นกลัวพร้อมกับความเจ็บแสบจนสะท้านไปทั้งตัว "อ๊า! อีกนิดนะ อื้ม อีกนิด""มะ...ไม่

--------------"ขอบคุณที่ไม่ไล่ผมนะครับ ถ้าฝนซาผมจะไป" "ค่ะ พักให้สบายใจก่อนนะ" "ครับ" อองฟองหมดธุระเตรียมเดินกลับเข้าในบ้านเพื่อล็อคประตูลงกลอนเพื่อความปลอดภัย ทว่าเธอยังไม่ทันจะเดินออกไปได้ไกล เสียงชายชาวต่างชาติเอ่ยเรียกดังขึ้น "ขอโทษนะครับ! คุณชื่ออะไรครับ" "อองฟองค่ะ ฉันชื่ออองฟอง" "........."ดั่งโลกหยุดหมุน เธอสวยมากเพียงแค่หันหน้าก็สวยดั่งเทพธิดา โดยเฉพาะนิสัยเธอเป็นคนดีที่สามารถนิยามคำว่านางฟ้าได้โดยไม่มีข้อกังขา ทำไมโลกไม่เหวี่ยงให้ผมมาเจอคนอย่างเธอก่อนนะ "ว่าแต่คุณชื่ออะไรคะ" ”ผะ...ผมชื่อ เฮย์เดน เป็นลูกครึ่งไทยสวีเดนครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ฝ่ามือหนายื่นเพื่อทำทักทายอย่างเป็นทางการ อองฟองจึงเดินกลับมาอีกครั้ง "ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะเฮย์เดน ^^ "ลูกครึ่งงั้นเหรอ แล้วไหงมาเป็นคนไร้บ้านแบบนี้ล่ะ หรือว่าเขาหลงทาง?เสียงฝนตกโปรยปรายเคล้าเสียงพูดคุยระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวบนชิงช้าไม้สัก "อา คุณอองฟองเป็นน้องผมสามปีนี่เอง" "ค่ะ ว่าแต่คุณเฮย์เดนพูดไทยชัดมากเลยนะคะ อยู่ไทยนานแล้วหรอคะ?" "เปล่าครับ ผมอยู่สวีเดนกับพ่อและแม่แต่ที่มาไทยครั้งนี้เพราะว่า...ผมมาหาแฟน

------------ช่วงเย็น บนรถ"วันนี้เป็นไงบ้าง พอจะทำงานได้หรือเปล่าคะ""ได้สิ! สนุกมากได้เรียนรู้วิธีชงกาแฟ วิธีเก็บแก้วและจานสนุกมากเลย ^^""เห็นพี่สนุกก็ดีใจ จริงสิวันนี้อองฟองไปเช่าห้องพักที่อยู่ไม่ไกลจากร้านให้พี่เฮย์เดนเดือนหนึ่งนะ""ชะ...ช่างั้นหรอ พี่อยู่กับอองฟองที่บ้านไม่ได้หรอ""อ...เออ เราเป็นผู้หญิงและผู้ชาย จะให้อยู่ตามลำพังคงไม่ได้หรอก"น้ำเสียงและคำพูดของอองฟองดูตะกุกตะกักคล้ายกับมีเรื่องที่ยังค้างคา "เพราะอาชีพของอองฟองงั้นหรอ""อื้ม จะว่าแบบนั้นก็ได้""ก็แค่เป็นนักมวยไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่""ไม่สิ! ไม่ใช่แบบนั้นอองฟองไม่ได้เป็นนักมวย"เสียงดุของอองฟองทำเอาชายร่างใหญ่ถึงกับเงียบ ก้มหน้ามองหน้าขาตัวเอง มองจากดาวอังคารยังรู้ว่าเขากำลังงอน"ขอโทษอองฟองไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่งอน""พี่ต่างหากที่ไม่ได้ตั้งใจทำให้อองฟองอารมณ์เสีย แค่อองฟองช่วยพี่ก็มากพอแล้ว"เธอเปิดช่องเก็บของ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์สมาร์ทโฟนส่งให้เฮย์เดน ทำเอาชายหนุ่มถึงกับตกใจ "มือถือ?""อองฟองคิดว่าพี่จำเป็นต้องใช้""แต่อองฟองให้พี่มันเยอะมากแล้วนะ!!!""รับไปเถอะค่ะ อย่าคิดมากเลย ^^""ขอบคุณนะครับ!!!""!!!!"ร่าง

---------------"ฉันจะย้ายไปอยู่สิงคโปร์ ที่นั่นฉันมีเพื่อนและคู่ธุรกิจที่มากกว่า อยู่ที่นี่พวกแมลงหวี่แมลงวันมันเยอะน่ารำคาญ" "บะ...แบบนั้นหรือคะ" "ส่วนเธอ ควรจะมีธุรกิจและครอบครัวได้แล้ว ไม่ต้องเป็นเล็กเป็นน้อยให้กับใครเงินที่ฉันให้ไปบนห้องเก็บไว้รักษาตัว ส่วนนี่...." เสี่ยธงเปิดกระเป๋าหนังสีดำในนั้นมีเงินจำนวนสิบล้าน ทำเอาดวงตาหญิงสาวสุขสกาวอย่างเห็นได้ชัด "เงินก้อนนี้ฉันให้เธอสร้างชีวิตใหม่ และขอโทษที่ผ่านมารุนแรงกับร่างกายของเธอ" "ขอบคุณค่ะเสี่ย ถ้าไม่มีเสี่ยครอบครัวของอองฟองคงจะไม่สุขสบายเหมือนตอนนี้" อองฟองยกมือไหว้ขอบคุณเสี่ยธง แม้เขาจะชอบทำร้ายร่างกายเธอตอนมีกิจกรรมเข้าจังหวะ แต่เขาถือว่าเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชุบเลี้ยงเธอมา "แล้วกับไอ้หนุ่มลูกครึ่งนั่นล่ะ เธอถึงไหนกับมันแล้ว" "ค....คือ!" หญิงสาวพูดตะกุกตะกักไม่อาจจะบอกเรื่องราวทุกอย่างได้เต็มปาก "ฉันรู้เรื่องของเธอกับมันหมดแล้ว ลูกน้องฉันบอกหมดแล้ว เพราะงั้นไม่ต้องกลัว" "เรายังไม่ได้เกินเลยกันค่ะ อองฟองแค่ช่วยเขาไว้เท่านั้นเอง""เอาเถอะ หวังว่าหลังจากนี้เธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นนะอองฟอง" เสี่ยธงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงต