All Chapters of Bad Love พันธะรัก 18+ (Set 2 หนุ่มฮอตใคร่รัก 5/5) : Chapter 1 - Chapter 10

เรื่อง Bad Love พันธะรัก - คิมหันต์ Chapter 1รถมินิคูเปอร์สีชมพูขับเคลื่อนมาจอด บริเวณโรงเหล้าเถื่อนย่านชานเมืองในเวลาสี่ทุ่มครึ่ง แค่ชื่อคลับก็รู้แล้วว่าที่นี่ค่อนข้างเทาๆ แต่ทว่าเด็กมหา’ลัยกลับนิยมมาเที่ยวกัน “แฮปปี้นิวเยียร์อีกครั้งค่ะเพื่อนสาว” เจ้าของรถคันหรูใบหน้าสวยจิ้มลิ้มน่ารักระบายยิ้มหวานทะเล้นอวยพรเพื่อนสาวคนสนิทที่ยืนสวยๆ รอเธออยู่โซนหน้าโรงเหล้า“คืนนี้หล่อนต้องได้เกิดแน่ยัยพริกหวาน แต่งตัวได้ยั่วน้ำลายเสือจริงจริ๊ง” โมนาสาวสองสุดแซ่บทั้งประชดทั้งชมพริกหวาน ที่สวยแซ่บคูณสิบด้วยชุดเกาะอกสีดำผูกโบด้านหน้าโชว์หน้าท้องขาวแบนราบอวดเอวคอดกิ่วใส่แมตช์คู่กับกางเกงยีนขาสั้นโชว์เรียวขาสวย ลุคนี้ส่งให้พริกหวานดูเย้ายวนตาเป็นอย่างมาก“แกก็ไม่เบาเลยนะ แม่สาวอกสะบึ้ม” พริกหวานยกมือไปบีบนมโมนาอย่างมันเขี้ยว ที่ใส่เสื้อแหวกเต้าโชว์นมที่พึ่งไปอัปไซซ์มหึมาโมนามีชื่อเดิมว่านโม แต่พอเข้ามหา’ลัยก็เลยเปลี่ยนชื่อเป็นโมนา เป็นสาวแซ่บ หุ่นสูงราวกับนางแบบ หน้าตาสายฝอ “โอ๊ย ยัยพริกหวาน เดี๋ยวนมฉันแตก ฉันไปอัปไซซ์มาให้ผู้ชายจับ ไม่ได้ให้หล่อนกับยัยวิกกี้บีบเล่นเหมือนลูกโป่ง” โมนาสะดีดสะดิ้งตา

Chapter 3“พี่เปรมให้พี่เข้าไปหาตอนนี้เลย พี่เวียร์มาถึงแล้ว”“เออๆ ก็ได้วะ” ปืนหยัดตัวลุกขึ้น ส่วนเด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินออกไปก่อน “เดี๋ยวพี่มานะ” ปืนเอามือลูบหัวพริกหวานเบาๆ เมื่อพริกหวานพยักหน้าส่งยิ้มให้เขา ปืนก็เดินออกไปจากโต๊ะ“โรงเหล้าที่นี่เป็นของพี่ปืนเหรอ” วิกกี้ที่มองตามปืน แล้วเห็นเขาเข้าไปในห้องของเจ้าของคลับ“น่าจะใช่มั้ง”“อ้าว แล้วที่หล่อนคุยกันกับเขา หล่อนไม่ได้ถามชีวประวัติเหรอ? บ้านอยู่ไหน ทำธุรกิจอะไรบ้าง มีพี่น้องกี่คน นี่คุยกันสามเดือนคุยเรื่องอะไรก่อน” วิกกี้เอ่ยถามยาวอย่างสงสัย นี่สรุปคนคุยจริงปะ“ก็คุยเรื่องทั่วไป ไม่ได้ถามลึกถึงครอบครัวเขาขนาดนั้น รู้แค่เพียงว่าเขามีพี่ชายชื่อเปรม”“เออฉันก็ลืมไปว่า รวยไม่รวยไม่สำคัญสำหรับหล่อนหรอก ในเมื่อพ่อหล่อนรวยมากอยู่แล้วหนิ เลี้ยงผู้ชายได้สบาย” วิกกี้พยักหน้าเหมือนคิดอะไรได้ว่า พริกหวานคงไม่สนใจเรื่องฐานะ เพราะพริกหวานนั้นรวยมาก ธุรกิจของครอบครัวมีทั้งบริษัทจิวเวลรีและสนามแข่งรถที่ใหญ่ติดอันดับต้นๆของประเทศ แล้วไหนจะคลับหรูอีกตั้งหลายสาขา“ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย พ่อฉันรวย ฉันไม่ได้รวยสักหน่อย นี่ก็ยังต้องขอเงินพ่อใช้อยู่เ

Chapter 5“ตกลงไหมครับ” เปรมเลิกคิ้วถาม แล้วแสยะยิ้มออกมา“อืม ตกลง”“ห้าปี” ห้าปีที่ว่าก็คือสัญญาซื้อขายระหว่างกัน แบบซื้อผูกขาดเจ้าเดียวกับบริษัทเปรมเท่านั้น“เดือนต่อเดือน” คิมหันต์ยังคงต่อรอง“ห้าปีครับ” เปรมยังคงยืนยันคำเดิมด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"....." คิมหันต์มองเปรมนิ่งๆพักหนึ่ง ก่อนจะตอบรับข้อตกลงของเปรม “เออ!” “เฮ้อ มึงไปเอาสัญญามาสิ” เปรมเอ่ยสั่งลูกน้องเสียงเข้ม ดีนะที่เขาเก็บเอกสารทั้งหมดไว้ที่นี่“อย่ามาจับ!!” พริกหวานสะบัดหน้าหนีจากมือของปืนที่จับแก้มของเธอ“ไอ้สัด! อย่ายุ่งกับเธอ!” คิมหันต์ตะคอกด่าปืนอย่างเดือดดาล เขาอยากยิงพวกมันทิ้งเรียงตัวเหลือเกิน"หึ.." ปืนแสยะยิ้มอย่างไม่ใส่ใจกับคำสั่งของคิมหันต์นัก"อย่าทำให้เสียเรื่องไอ้ปืน" เปรมบอกปืนน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะยกมือไล่ให้ปืนถอยห่างจากพริกหวาน“มึงรีบเอาสัญญามาสักทีไอ้เปรม” คิมหันต์พูดด้วยแววตาไม่พอใจ"นี่ครับสัญญา เซ็นเลยครับคุณคิม” เปรมพูดจายียวน เมื่อได้เอกสารจากลูกน้องของเขา คิมหันต์รับเอกสารมา เขาชะงักนิ่งเสี้ยววิ ก่อนจะตวัดลายเซ็นลงในสัญญาฉบับนั้น แล้วเดินเข้าไปดึงพริกหวานมาไว้ในอ้อมกอด “ฮึก! พี่คิม” พริกหว

Chapter 7“หนูมาได้ยังไง” คิมหันต์มองเด็กสาวด้วยแววตาสงสัยว่าพริกหวานมาที่มหา’ลัยทำไมกัน? อีกทั้งเวลานี้ก็ยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียนของเด็กนักเรียนด้วย แต่ทำไมเธอถึงได้หนีเรียนออกมาเช่นนี้ เธอชักจะเกเรใหญ่แล้ว มิหนำซ้ำยังสวมใส่กระโปรงสั้นจู๋ จนเขาอยากเอาไม้เรียวฟาดก้นไปสักที“หนูนั่งรถแท็กซี่มาค่ะ” พริกหวานขยับเดินเข้าไปใกล้คนตัวสูง เธอเอาแขนเรียวคล้องแขนแกร่ง พร้อมกับช้อนตามองสุดหล่อของเธอด้วยแววตาสั่นระริกไปด้วยคำถามที่ค้างคาใจ“แล้วมาทำอะไรที่นี่ หนูหนีเรียนเหรอ?” น้ำเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยนเอ่ยถามเด็กสาวที่กอดแขนของเขาไว้แน่นด้วยท่าทีแสดงความเป็นเจ้าของ“เลิกถามเรื่องเรียนก่อนค่ะ หนูมีเรื่องสำคัญจะถามพี่คิม” พริกหวานดึงคิมหันต์เดินออกจากกลุ่มเพื่อนของเขา ก่อนจะผละมือออกจากแขนแกร่ง จากนั้นเธอก็ล้วงหยิบมือถือในกระเป๋า นิ้วเรียวเล็กสไลด์หน้าจอมือถือ เลื่อนเข้าโพรไฟล์ของเขาในไอจีที่มีหญิงสาวนางหนึ่งแท็กมาหาเขา มันเป็นรูปคู่ที่ยืนข้างกัน โดยที่คิมหันต์ใส่ชุดกีฬา หญิงสาวคนนั้นยืนข้างๆ ดูยังไงก็เหมือนเอฟซีมาขอถ่ายรูปกับคนหล่อๆ เธอน่ะคิดแบบนั้น แต่มันดันไปสะดุดตาแคปชันที่แค่อ่าน แล้วรู้สึกเจ็บจี

Chapter 9“คงพอดีแหละเนอะ ก็พี่เคยวัดไซซ์มากับมือ” เขายังคงพูดไม่หยุด อีกทั้งยังยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ยักคิ้วหลิ่วตาให้เธออีกด้วย“งื้อ พี่คิม”“เขินจนตัวแดงหมดแล้ว ปะๆ งั้นเรากลับบ้านกัน” คิมหันต์จับมือหญิงสาวเดินออกจากห้องพิเศษของโรงพยาบาลเอกชน“พี่คิมจะพาหนูไปไหนคะ” พริกหวานเอ่ยถามขึ้น เมื่อเขาไม่ได้พาเธอไปส่งที่เพนต์เฮาส์ แต่ขับรถมุ่งหน้าไปทางชลบุรี“กินข้าว”“กินข้าวเหรอคะ?” กินข้าวมันจำเป็นต้องไปไกลขนาดนี้ไหม เธอบ่นเขาอยู่ในใจ“พาเด็กน้อยไปบำบัดใจที่เจอเรื่องร้ายๆ มาเมื่อคืน” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงละมุน โดยที่เขาหันหน้าไปโฟกัสที่ถนนหนทางพริกหวานแอบมองใบหน้าหล่อเหลาครั้งที่ร้อยของวัน โดนเขาตกครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่แบบนี้ เขาจะรู้ตัวไหมนะว่าเขามีอิทธิพลกับใจของเธอมากขนาดไหน“พี่รู้ครับว่าพี่หล่อ”“มั่นใจเกิน” พริกหวานพูดแก้เขินที่แอบมอง จนเขารู้ตัว“หรือหนูจะตอบว่าไม่จริง”“ก็จริง พี่หล่อมาก” พริกหวานตอบน้ำเสียงแผ่วเบา "หึ.." คิมหันต์กดยิ้มมุมปาก ผละมือข้างซ้ายออกจากพวงมาลัยรถ แล้วยื่นมือไปบีบแก้มนิ่มเบาๆพริกหวานจึงจับมือข้างซ้ายของเขามากุมจับไว้เนียนๆ แล้วหันหน้าออกไปมองนอก