Chapter 8

Chapter 8

“ตื่นนานแล้วเหรอเด็กน้อย”

“คะ?!” พริกหวานสะดุ้งตัวโยนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เสียงแหบพร่าทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์เรื่องราวในอดีตที่นึกถึงทีไรก็ปวดใจทุกที

“ตกใจอะไร หืม?” มือสากลูบกลุ่มผมยาวสลวย หญิงสาวใบหน้าขาวซีดที่มองเขาด้วยอาการเหม่อลอย ขนาดว่าเขาลุกจากโซฟามานั่งขอบเตียง เธอยังไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ

“คะ?”

“สงสัยยังมึนยา” คิมหันต์กดกริ่งเรียกคุณหมอให้มาตรวจเช็กอาการของหญิงสาว รอเพียงไม่นานคุณหมอและพยาบาลก็เดินเข้ามาในห้อง วัดความดัน วัดชีพจรหัวใจ ซึ่งอยู่ในเกณฑ์ปกติ อีกทั้งคุณหมอก็แจ้งว่าสิบโมงก็สามารถกลับบ้านได้แล้ว

“พี่คิม” พริกหวานเอ่ยเรียกเขาแผ่วเบา เมื่อคุณหมอและพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้ว

“ครับ”

“หนูขอโทษอีกครั้งนะคะที่ทำให้พี่เดือดร้อน” 

“หนูไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะ แต่อย่าพาตัวเองไปในที่อันตรายแบบนั้นอีก” คิมหันต์เอาสองแขนสอดประคองตัวให้พริกหวานหยัดตัวนั่งบนเตียง เขาโอบกอดคนตัวเล็ก เพื่อส่งผ่านความอบอุ่นให้เธอคลายความกังวลใจ

“ค่ะพี่คิม” พริกหวานพยักหน้าซบอกแกร่ง

“ก่อนหน้าที่พี่จะไปถึง มันทำอะไรหนูอีกหรือเปล่า นอกจากมอมยาปลุกเซ็กซ์” คิมหันต์ผละแขนแกร่งแล้วก้มหน้ามองคนตัวเล็กที่น้ำตาคลอเบ้า

“ที่ปืนเข้าหาหนู ที่จริงแล้วเขาไม่ได้จีบหนูหรอกค่ะ ปืนแค่ทำให้หนูตกหลุมพรางที่เขาวางกับดักไว้ เพียงเพราะต้องการแก้แค้นพัตเตอร์ ที่พัตเตอร์ถ่ายคลิปตอนมีเซ็กซ์กับน้องสาวของปืนที่ชื่อว่าปิ่น แล้วเอาคลิปไปปล่อยลงทวิต จนคนส่งต่อๆ กัน จนกระทั่งปิ่นอับอายและเลือกจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย”

“แต่พี่คิมคะ ถึงพัตเตอร์จะนิสัยไม่ดีนัก แต่หนูก็ไม่เชื่อว่าพัตเตอร์จะทำแบบนั้น”

คิมหันต์เงียบไปสักพักด้วยสีหน้าครุ่นคิด “เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เอง” คิมหันต์เอ่ยบอกพริกหวานด้วยน้ำเสียงนิ่ง เพราะเขาก็คิดแบบพริกหวานเช่นกัน ถึงพัตเตอร์จะมีนิสัยกวนบาทา แต่ก็ไม่น่าจะเลวจนถึงขนาดถ่ายคลิปประจานผู้หญิงเหมือนคนโรคจิต  อีกอย่างพัตเตอร์เป็นพวกวันไนต์สแตนด์ ไม่มีทางที่จะทำแบบนั้นเพื่อผูกมัดตัวเองหรอก

“แล้วเรื่องที่พี่คิมต้องเซ็นสัญญากับทางนั้นล่ะคะ”

 “พี่คิดว่าจะให้คุณลุงวาโยเคลียร์เรื่องนี้ คุณลุงจะได้รู้ว่าหนูโดนไอ้เปรมมันมอมยาปลุกเซ็กซ์ด้วย ” คิมหันต์แกล้งหญิงสาว เพราะไม่อยากให้เธอวิตกกังวลเรื่องสัญญาซื้อขายอะไรมาก เขามีวิธีจัดการเรื่องนี้ได้

“งื้อ พี่คิมขา~ หนูขอร้องเถอะค่ะ ห้ามบอกป๊าเรื่องนี้นะคะ ถ้าป๊ารู้ป๊าต้องดุหนูแน่ๆ” พริกหวานยกมือไหว้ขอร้องเขาด้วยท่าทางอ้อนๆ ถ้าพ่อเธอรู้เรื่องนี้คงต้องสั่งย้ายให้เธอกลับไปอยู่บ้านอย่างแน่นอน ขนาดว่าขออยู่ที่คอนโด พ่อยังให้อยู่เพนต์เฮ้าส์เดียวกับพัตเตอร์เลย

“ขอร้องปากเปล่าพี่ไม่ขอรับนะครับ หนูมีอะไรมาแลกกับพี่”

“แล้วพี่คิมต้องการอะไรจากหนูคะ”

“ตอนนี้พี่ยังคิดไม่ออก แต่หนูเตรียมตัวไว้เลย พี่คิดออกเมื่อไหร่ เดี๋ยวพี่จะบอกหนูเอง” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาว เธอยู่ปากใส่เขาอย่างน่ารัก เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบปากเล็กเบาๆอย่างเอ็นดู

ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เขาผละตัวลุกขึ้นยืนข้างเตียง

“ใครมาคะ”

“ลุงวาโยหรือเปล่านะ” คิมหันต์เหล่ตามองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะก้าวขาเดินไปที่ประตู พอเขากลับเข้ามาอีกครั้ง พริกหวานถอนลมหายใจอย่างโล่งอก เพราะไม่ใช่คุณพ่อตามที่เธอคิดไว้ แต่ทว่าเขากลับถือถุงกระดาษแบรนด์ดังใบใหญ่เข้ามาสองใบ

“โล่งอกเลยละสิที่ไม่ใช่ลุงวาโย”

“งื้อ พี่คิมอย่าแกล้งหนู” พริกหวานมองเขาด้วยแววตาออดอ้อน

 “อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้ว เดี๋ยวเด็กแสบจะร้องไห้ พี่ซื้อเสื้อผ้ามาให้หนูเปลี่ยนน่ะ” เขาวางถุงกระดาษแบรนด์ดังลงบนโต๊ะเล็กข้างเตียงผู้ป่วย 

“ขอบคุณนะคะ” พริกหวานยกมือไหว้เขาด้วยความซาบซึ้งใจ ที่เขาใส่ใจเธอมากขนาดนี้ เขาเป็นผู้ชายอบอุ่นแบบนี้ไง ใจของเธอถึงไปไหนจากเขาไม่รอด 

“ไม่ดื้อแบบนี้สิ น่ารัก” คิมหันต์เอามือลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู

 "เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน" เขาหยิบถุงกระดาษหนึ่งใบ เดินเข้าห้องน้ำ ผ่านไปราวสามสิบนาที เขาออกมาด้วยชุดใหม่เสื้อยืดสีดำใส่คู่กับกางเกงยีนสีเข้มขายาว เขาแต่งตัวธรรมดา แต่ทว่าเขาหล่อ ดูดีมาก อีกทั้งดาเมจรุนแรงทำให้ใจดวงน้อยเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง

“ยังกลัวอยู่เหรอ?” คิมหันต์เอ่ยถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาเขารู้สึกว่าเธอเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ

“นิดหน่อยค่ะ ว่าแต่พี่คิมเห็นมือถือหนูไหมคะ”

 “สงสัยตกอยู่บ้านพี่”

“อ้อค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ 

“หิวข้าวหรือเปล่า”

“ตอนนี้ยังไม่หิวค่ะ แต่หนูขออาบน้ำเลยได้ไหม

“ได้สิ..เดี๋ยวพี่เรียกพยาบาลมาถอดสายน้ำเกลือออกให้ ว่าแต่หนูอาบน้ำไหวหรือเปล่า ให้พี่ช่วยอาบน้ำไหม”

“....”

“ว่าไง อาบน้ำไหวหรือเปล่า”

“วะ..ไหวค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ” พริกหวานเอ่ยบอกเขาด้วยใบหน้าแดงซ่าน เธออยากขอบคุณที่เขาดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่ไม่ต้องถึงขั้นจะอาบน้ำให้เธอก็ได้ไหม? หัวใจเธอจะวาย...

“ไข้ขึ้นเหรอ ทำไมถึงได้หน้าแดง”

“ปะ..เปล่าค่ะ เรียกพยาบาลมาถอดสายน้ำเกลือให้หนูเถอะค่ะ หนูร้อนมากๆเลย อยากอาบน้ำจะแย่แล้ว”

“หึหึ...” คิมหันต์หลุดยิ้มกับท่าทางของหญิงสาวที่เขินเขาจนหน้าแดง จากนั้นเขาก็เลิกแกล้งเธอ แล้วกดกริ่งเรียกพยาบาลให้เข้ามา

 ในเวลาต่อมาเมื่อพยาบาลมาถอดสายน้ำเกลือออก พริกหวานเข้าไปอาบน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดใหม่ พออาบน้ำเสร็จหยิบเสื้อผ้าออกจากถุง ใบหน้าสวยก็ร้อนผ่าวระเรื่อแดง ไม่เพียงมีแค่ชุดนอก แต่เขายังซื้อชุดชั้นในมาให้ด้วย ไซซ์ก็พอดีเป๊ะกับขนาดของเธอ เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยพริกหวานก็ออกมาด้วยชุดกระโปรงเอี๊ยมสั้นใส่ทับเสื้อกล้ามสีขาว

“ใส่พอดีหรือเปล่า”

“พอดีเลยค่ะ ชุดน่ารักมาก ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” 

 “ชุดชั้นในล่ะ แน่นไปไหม แต่ก็ไม่น่าแน่นนะ พี่รู้จักไซซ์ของหนูดี” คำพูดที่เขาถามเองตอบเองนั้น ทำให้พริกหวานพูดไม่ออก เขากำลังทำให้เธอเขิน

“...”