Lahat ng Kabanata ng ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ: Kabanata 141 - Kabanata 150

เมื่อไป๋เสวี่ยแน่ใจแล้วว่าหญิงวัยกลางคนผู้นี้มีเหยากัวแฝงอยู่ภายในร่าง แม้ว่านางอยากจะจัดการปีศาจร้ายมากสักปานใดทว่านางก็ไม่อาจทำได้ดั่งใจหมาย ทั้งนี้เป็นเพราะเด็กสองพี่น้องกำลังมองมาด้วยแววตาแห่งความไร้เดียงสา“คุณชายน้อย! ท่านได้โปรดปล่อยแขนของข้าด้วยเถอะ ข้าเกรงว่าตัวเองจะทำให้มือของท่านเปรอะเปื้

“พวกเจ้าเดินกันระวังด้วย!” เสียงของผีซิวดังขึ้นกล่าวเตือนเมื่อพวกเขาเดินผ่านม่านน้ำแข็งค้างแห่งหนึ่งที่ด้านในน้ำแข็งนั้นเต็มไปด้วยซากของสิ่งที่เคยมีชีวิตที่มีทังมนุษย์และสัตว์น้อยใหญ่สองสายตาของมนุษย์ทั้งสิบกับสัตว์เทพต่างสอดส่ายมองรอบด้านอย่างระวังภัยท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงที่ถูกจุด

เมื่อไป๋เสวี่ยรู้ถึงต้นสายปลายเหตุของปีศาจตนนี้ดังนั้นนางจึงเร่งรีบกำจัดเหล่าบริวารปีศาจตัวเล็กตัวน้อยด้วยคาถาขั้นสูงของตนที่เพิ่งจะสามารถทำได้กลุ่มแสงสีทองพลันกระจ่างไปทั่วทั้งบริเวณทำให้ปีศาจเหล่านี้กลายเป็นเศษซากในทันที“พี่รอง!ท่านเก่งมาก” ไป๋เทียนกล่าวชมยังไม่ทันจบร่างของพี่สาวก็อ่อนยวบ“พี่รอ

“เสี่ยวเป่า เจ้าเติบใหญ่แล้วนะลูกเหตุใดถึงยังได้ออกไปตีรันฟันแทงอยู่ข้างนอกอีก” หลินเหมยกุ้ยอดที่จะพูดไม่ได้เมื่อเห็นลูกสาวเที่ยวตะลอนไปกับเด็กชายในหมู่ตึก“ท่านแม่เจ้าคะ หากว่าข้าไม่พาพวกเขาออกไปจะรู้ได้เยี่ยงไรว่าบ้านเมืองของเรากำลังประสบคราวเคราะห์อย่างใหญ่หลวงเช่นนี้” จากเด็กหญิงในวันวานมาบัดนี้

“ท่านอาเฉิง! คนของท่าอาใหญ่ติดต่อมาหรือยังเจ้าคะ” ไป๋เสวี่ยถามขึ้นในขณะที่พวกนางซุ่มซ่อนอยู่ในหุบเขาลึกซึ่งเป็นที่นัดหมาย“ใกล้แล้ว” เฟยเฉิงเงยหน้ามองท้องฟ้ายามรัตติกาลก่อนตอบคำของหลานสาวที่บัดนี้อยู่ในชุดของเด็กหนุ่มผมของนางถูกม้วนขดอยู่ในกวานอย่างเรียบร้อยเสียงสัญญาณดังขึ้นจากป่าด้านข้างทำให้กลุ่