บททั้งหมดของ ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ: บทที่ 151 - บทที่ 158

ในระหว่างที่พวกเขากำลังเฝ้ารอสัญญาณแห่งการออกศึกในครั้งนี้ด้วยหัวใจอันจดจ่อ“ขออภัยที่พวกข้ามาช้า” น้ำเสียงอันคุ้นหูของคนผู้หนึ่งกอปรกับเส้นผมสีเงินจึงทำให้ผู้ที่เคยร่วมเป็นร่วมตายไม่อาจลืมเลือน“น้องชายเฉิน!” เฟยเฉิงกล่าวทักเขาออกมาด้วยความมึนงงระคนยินดี“คารวะพี่ชายเฉิงขอรับ” จากเด็กหนุ่มน้อยในวัน

ซึ่งผู้ที่กำลังจะถูกจับคู่หาได้รู้เรื่องนี้แต่อย่างใด “พี่ชายเฉิน เรือของท่านทำสำเร็จแล้วหรือยังเจ้าคะ” ไป๋เสวี่ยถามขึ้นในระหว่างที่เขาทั้งสองอยู่ในสนามฝึกซ้อมของสำนัก“เรียบร้อยแล้ว เพียงแต่ข้ายังไม่ได้นำออกทดสอบ ว่าแต่เจ้าถามทำไมหรือ” ชายหนุ่มถามเด็กสาวที่บัดนี้อยู่ในชุดสำนักฝึกยุทธของตนด้วยความสง

การมาของคุณหนูอวี๋ครั้งนี้ได้นำพาซึ่งความยินดีมาให้ผู้สูงวัยที่เป็นใหญ่ภายในสำนักยุทธชิงหลงไม่น้อย“หลานของเราก็ไม่แย่นะเจ้าคะ ข้าคิดว่าพวกเราต้องรออีกนานเสียอีกกว่าเขาจะเอ่ยปากออกมา” รอยยิ้มของคนพูดฉายชัดถึงความสุขอย่างไม่ปิดบัง“นั่นสิ จะว่าไปน้องหญิงเจ้าไม่เห็นสีหน้าของศิษย์น้องรองแม้ว่าเขาจะไม่เ

เช้าวันต่อมาถนนดินที่เคยขรุขระและเต็มไปด้วยใบไม้แห้งก็ได้รับการดูแลอย่างดีจากเหล่าผู้อพยพพวกเขาต่างช่วยกันทำงานอย่างแข็งขัน ส่วนหนึ่งก็เพื่อตอบแทนที่ได้รับข้าวจากคณะของไป๋เสวี่ย“ทุกท่านวันนี้ข้ามีข่าวดีมาแจ้ง” คำประกาศของไป๋ตงทำให้เหล่าชาวบ้านพากันประหลาดใจ“เรื่องอะไรหรือขอรับคุณชาย” ชายวัยกลางคน