Semua Bab กรงร้ายจำนนรัก: Bab 51 - Bab 60

บัวบูชาไม่ได้แพร่งพรายหรือแสดงสีหน้าแววตาอะไรให้เป็นที่สงสัย เมื่อวานนี้เกื้อคุณดูตกใจไม่น้อยที่เห็นเธอนอนหลับอยู่บนเตียง แท้จริงแล้วเธอไม่ได้หลับ แต่ต้องแสดงละครให้สมจริงว่าสิ่งที่เขาคุยกับท่านประสงค์จะไม่รู้ถึงหูเธอแน่ส่วนตัวเขาเองก็ปกติ เกื้อคุณยังเอาใจใส่เธอเหมือนเดิม ทั้งยังซื้อชุดคลุมท้องมาให้เธอด้วยตัวเองอีกด้วย วันนี้ว่าที่คุณแม่จึงเลือกชุดสีชมพูมาสวมใส่เอาใจเขาตอบ และเธอถือเป็นเคล็ดว่าผลการอัลตราซาวนด์จะพบว่าเจ้าจิ๋วน้อยเป็นผู้หญิงอย่างที่วาดหวังเอาไว้“วันนี้คุณแม่สวยจัง” เขาทักเสียงนุ่มเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องแต่งตัวถ้อยคำแสนหวานทำให้เธอยิ้มตอบบางๆ กักเก็บมันเอาไว้ในความทรงจำให้ลึกสุดใจ“ขอบคุณค่ะ บัวขอหวีผมทาแป้งแป๊บหนึ่งนะคะ”“ไม่ต้องรีบหรอก ยังไงวันนี้ก็ได้รู้แน่ๆ ว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” เกื้อคุณเอ่ยเสียงตื่นเต้น เขาเดินมาปักหลักนั่งรอเธอที่เตียงนอน ดวงตาคู่คมเฝ้ามองร่างเล็กแต่ท้องโตแปรงผมอย่างเพลินตาบัวบูชารับรู้ถึงการจับจ้องจึงหันไปมอง เมื่อเห็นว่าเขายิ้ม มองเธอตาหวานก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย คำพูดของเขตทัพกับมธุรสแว่วมาในความคิด‘เราว่าคุณเกื้อดูเอาใจใส่บัวมากกว

“นอกจากพวกเธอสองคน บัวยังมีที่พึ่งที่ไหนอีก”มธุรสนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ส่ายหน้าช้าๆ“ชีวิตบัวน่าสงสารมากนะคะ นอกจากคุณแม่ชลธาร เราสองคน บัวก็ไม่มีเพื่อนหรือญาติที่ไหนอีกเลยค่ะ”“จริงสิ...นทีไง บัวต้องไปหานทีแน่ๆ” เกื้อคุณยิ้มออก ก่อนไม่รอช้ารีบโทรหาเพื่อนเก่าทันที ท่ามกลางสายตาลุ้นรอของผู้อ่อนวัยกว่าทั้งสองคน“ไอ้นที บัวอยู่กับแกหรือเปล่าวะ”“บัว!” ปลายสายทำเสียงเหมือนงุนงง “บัวก็อยู่กับแกไง จะมาอยู่กับฉันได้ยังไงล่ะ”“บัวหนีไปทั้งๆ ที่ท้องอยู่ ฉันต้องตามหาบัวให้เจอ บัวอยู่ที่ไหน ฉันรู้ว่าบัวอยู่กับแก บอกมาซะดีๆ” เกื้อคุณลองใช้วิธีทำทีเหมือนรู้ทัน คาดหวังว่าคำตอบจะเป็นไปตามที่คิด“อะไรของแก งงไปหมดแล้ว สรุปคือบัวไปไหนเนี่ยไอ้เกื้อ มึงดูแลบัวยังไงถึงเป็นแบบนี้ กูจะกระทืบมึงยังไงดีถึงจะสาสมกับสิ่งที่มึงทำกับบัววะ” อีกฝ่ายตอกกลับมาขึงขัง และมีท่าทีไม่รู้เรื่องชัดเจนจนเกื้อคุณเข่าอ่อน“นี่มึงไม่รู้เรื่องเหรอวะ”“เออ กูจะรู้ได้ไงก็บัวอยู่กับมึงแท้ๆ บอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่ามึงทำอะไรบัว”“กู...ไม่ได้ทำอะไร”“มึงต้องทำ ไม่อย่างนั้นบัวจะหนีไปได้ไง”เกื้อคุณกดวางสายแล้วหลับตาลงแน่นอย่างทดท้อ นทีดูไ

“สามีป้าขี้เมา ก่อนแต่งงานสัญญากันแล้วว่าจะเลิก แต่สุดท้ายเขาก็ผิดสัญญา ปาร์ตีนอกบ้านทุกวัน แม้ตอนที่ยัยปรางคลอดก็ยังออกไปเที่ยวไม่ละเว้น ปล่อยให้ป้าต้องเลี้ยงยัยปรางคนเดียวทั้งวันทั้งคืนจนสุดท้ายป้าก็ทนไม่ไหว หอบยัยปรางที่อายุแค่ห้าเดือนกลับมาพึ่งใบบุญพ่อกับแม่ของป้า”“คุณป้า...เด็ดเดี่ยวจังเลยค่ะ” เธอมองด้วยแววตาชื่นชม“มีลูกแล้วเลยคิดให้หนัก หากอยู่กันแบบนี้คงไม่เจริญหรอก ต้องตัดใจมาสร้างเนื้อสร้างตัวที่นี่ พ่อกับแม่เลี้ยงลูกให้ ป้าก็เลยมีเวลาไปทำโรงแรมอย่างที่เห็นนั่นแหละ” ปานวาดยิ้มภูมิใจ“แล้ว...ไม่คิดถึงเลยหรือคะ” เธอยังคิดถึงเขาแทบตาย นอนร้องไห้ทุกคืน“คิดถึงมาก รักมาก แต่รักลูกมากกว่าเลยตัดใจได้ไวหน่อย เดี๋ยวคลอดลูกแล้วก็ไม่มีเวลาไปคิดถึงคนพรรค์นั้นแล้วแหละ” ปานวาดยิ้มให้กำลังใจ“หวังว่าหนูจะทำได้อย่างคุณป้าบ้าง”“แล้วเมื่อกี้อะไรทำให้หนูร้องไห้หรือจ๊ะ”“เอ่อ...เขาโอนเงินมาให้แสนหนึ่งค่ะ” บัวบูชาตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าลึกปานวาดเลิกคิ้วสูง เธอเองก็รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของบัวบูชาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จึงนิ่วหน้าพร้อมคำถามแปลกใจ“อ้าว! เขาก็เลี้ยงดูหนู รับผิดชอบหนูกับลูกนี่จ๊ะ แส

เธอเป็นคุณแม่อย่างสมบูรณ์แล้วจริงๆบัวบูชายังน้ำตาคลอด้วยความปลื้มใจตลอดเวลา เจ้าจิ๋วน้อยตัวจิ๋วสมชื่อที่เธอใช้คุยด้วยตลอดระยะเวลาเก้าเดือนที่ผ่านมา ใบหน้าเล็กเท่ากำมือ จิ้มลิ้ม ปากนิดเดียว หลับตาพริ้ม ผมดกดำเหลือเชื่อ พอได้ยินว่ายัยหนูแข็งแรงสมบูรณ์ดี ‘คุณแม่’ ก็น้ำตาไหลพรากออกมาทันทีเธอยอมรับว่าช่วงเวลาแสนยาวนานในห้องคลอดเป็นความทรมานอย่างที่สุดในชีวิต นึกอยากจะเปลี่ยนใจให้หมอผ่าคลอดเสียให้รู้แล้วรู้รอด ได้แต่ท่องคำว่าอดทนซ้ำๆ จนในที่สุดปากมดลูกก็เปิดถึงสิบเซนติเมตรจนได้ พยาบาลคอยเชียร์ให้เบ่งยาวๆ อยู่นานมาก นานจนแทบจะหมดลมหายใจไปเสียดื้อๆ แต่สุดท้ายเธอก็แข็งใจเบ่งต่อ วนเวียนอยู่แบบนี้หลายครั้ง ในที่สุด ‘จิ๋วน้อย’ ก็ร้องขึ้นเสียงดังลั่นห้องคลอดจนโดนแซวว่าอนาคตเป็นนักร้อง เธอทั้งร้องไห้ ทั้งหัวเราะเหมือนคนเป็นบ้าเลยทีเดียวหลังจากนั้น เธอก็ถูกพามายังห้องพิเศษที่ได้จองเอาไว้ล่วงหน้า ชะเง้อมองไปที่หน้าประตูอย่างรอคอย วันนี้คุณป้าปานวาดไม่ได้มาด้วย แต่ปรางมาศกับนทีมาช่วยเป็นกำลังใจให้เธอดุจญาติสนิท คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เลือกมาอยู่กับเขา เธอสัญญากับตัวเองว่าหลังจากนี้จะช่วยทำงานให้อย่างสุ

หลังออกจากโรงพยาบาล บัวบูชากลับมาอยู่ที่บ้านของปานวาดเช่นเดิม แม้เกื้อคุณจะคะยั้นคะยอให้กลับไปด้วยกันเท่าไร หญิงสาวก็แสร้งทำเป็นนิ่งเสีย เธอไม่ได้ตีโพยตีพายต่อว่าหรือขับไล่ให้เขาออกไปจากชีวิต บัวบูชาเพียงนิ่งเฉยต่อทุกคำพูดและการกระทำจนเขาเดาใจไม่ถูก หากเธอโกรธเกลียดเขาคงจะง้อง่ายกว่านี้ นี่ทำเหมือนไม่โกรธ แต่ก็ไม่คืนดี เท่านั้นก็ทำให้เกื้อคุณหน้าเศร้าหนักใจหลังเขามาส่งเธอเรียบร้อยเมื่อวานนี้ ไม่คาดคิดว่าเขาจะรีบมาที่บ้านของปานวาดในเวลาหกโมงเช้า!“ลูกตื่นหรือยังบัว” ชายหนุ่มก้าวเข้ามาในบ้านพร้อมเอ่ยถามเสียงแจ่มใส เพียงหนึ่งสัปดาห์ที่เขาได้พบเธอ สง่าราศีก็กลับมาดูมีออราดังเดิม ร่างกายที่ซูบผอมก็มีเนื้อมีหนังมากขึ้น“ตื่นตั้งแต่ตีสี่แล้วค่ะ กินนมแล้วก็หลับไปอีก”“อ้าว! ถ้าอย่างนั้นเธอได้นอนบ้างไหม”“ได้นอนอยู่ค่ะ” เธอยิ้มบางๆ แต่สีหน้าดูสะโหลสะเหลไม่น้อย ตั้งแต่พาลูกกลับมา ใบหน้าบัวบูชาแทบจะไม่ได้สัมผัสแป้งหรือเครื่องสำอาง เวลาทุกวินาทีเธอมอบให้หนูน้ำรินจนหมดสิ้น ไม่มีเวลาทำสวยใดๆ ผมก็มัดลวกๆ ไปไว้ด้านหลัง สวมชุดให้สบายมากที่สุดเพราะหน้าท้องยังไม่ค่อยยุบลงเท่าไร“แต่หน้าตาไม่สดชื่นเลย ง