All Chapters of ม่ายสาวกับคนขับรถ: Chapter 1 - Chapter 8

บทที่2คนป่วยหวั่นไหว 2“ตัวร้อนนะคะ แถมหน้าก็แดง สงสัยไข้ขึ้นแน่ๆ ไปหาหมอไหมคะ เดี๋ยวฉันให้ลุงพลพาไป” เธอก้าวถอยหลังกลับไปเล็กน้อยพลางไล่สายตาสำรวจคนตัวสูงด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่ปิดบัง ทำเอาคนที่ใจสั่นอยู่แล้วใจเต้นแรงเข้าไปอีก เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอาเขาถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเพราะความใกล้ชิดแบบไม่ทันตั้งตัว โชคดีป้าแต๋นวิ่งเข้าไปในบ้านแล้วจึงไม่เห็น ไม่อย่างนั้นมันคงไม่ดีแน่ถ้าใครมาเห็นเข้า เขาไม่อยากให้เธอถูกใครว่าเสียๆ หายๆ“ผมไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เลยเป็นหวัด พักผ่อนแป๊บเดียวก็หายแล้วครับ” แม้จะรู้สึกหนักหัวอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่อยากให้เจ้านายสาวเป็นห่วงเขามากนักและไม่อยากรบกวนลุงกัมพล คนสวนที่ตอนนี้กำลังรดน้ำต้นไม้ในสวนหลังบ้าน แม้จะไม่เห็นด้วยตาแต่เวลานี้เป็นเวลารดน้ำต้นไม้ภายในบ้านนี้ เขารู้ดี“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันบอกน้าสาทำข้าวต้มกับยาลดไข้ไปให้ กินแล้วรีบนอนพักผ่อนละ” จะด้วยสาเหตุอะไรไม่รู้มันทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้ามากกว่าที่ควรจะเป็น หรือเพราะใบหน้าขาวๆ ที่แดงด้วยพิษไข้อย่างน่าสงสารนั่นกันนะ“ขอบคุณครับ แต่คุณพิชชาไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นะครั

บทที่4เยี่ยมไข้กลางดึก 2 18+“กินข้าว กินยาหรือยังคะ” เสียงหวานกระซิบถามเพื่อไม่ให้ดังเล็ดลอดจนห้องข้างๆ ได้ยิน ตอนนี้เสียงกิจกรรมอันเร่าร้อนนั้นเงียบลงไปแล้วเธอจึงหายใจได้ทั่วท้องมากขึ้น จะว่ายังไงดีละ เกิดมาก็พึ่งเคยได้ยินคนรักกันแบบสดๆ“ผมกินแล้วครับ” ธันวาทรุดตัวนั่งที่เตียงนอน ทว่าไม่กล้าสบตาหญิงสาวที่ทอดมองเขาด้วยความห่วงใยโดยตรง สภาพเขาตอนนี้ไม่เหมาะที่จะสู้หน้าเธอเท่าไหร่ ไม่รู้ขี้หูขี้ตาติดตรงไหนบ้าง ไหนจะน้ำมูกที่ไหลอยู่นี่อีกเล่า น่าอายชะมัด“แล้วทำไมธันดื้อไม่ยอมไปหาหมอคะ” หญิงสาวเสียงเข้มขึ้นเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมไปหาหมอตามที่เธอบอก พลางส่งสายตาสำรวจห้องไปพลางๆ อืมห้องเป็นระเบียบดีนะให้ตายสิ คำว่า ‘ดื้อ’ มันดีต่อใจเขาเสียจริงๆ ทั้งๆ ที่เธอดุเขาแท้ๆ แต่ทำไมมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก“อาการของผมไม่ถึงขั้นต้องไปหาหมอหรอกครับ แค่พักผ่อนกินยาวันสองวันก็หายแล้ว”“ดื้อ”เหมือนเธอรู้ว่าเขาชอบคำนี้ พิชชาอรถึงได้ดุชายหนุ่มอีกครั้ง ทว่าคนถูกดุกลับยิ้มพอใจและเป็นสุขประดุจดั่งได้รับคำอวยพรจากเจ้าหล่อนอย่างไรอย่างนั้น“ผมเปล่า”“ไหนดูสิ ตัวยังร้อนอยู่ไหม” ไม่ว่าเปล่าเธอยังขยับลุกขึ้นเดิ

บทที่6กินเด็กเป็นอมตะ2 20+++++“มะ หมายความว่ายังไงครับ” ชายหนุ่มตะลึงไม่คิดว่าเจ้านายสาวจะง่ายกับเขา“ต้องให้พูดอีกรอบเหรอคะ” เอียงคอถามร่างหนาด้วยท่าทางน่ารักจนเขาอดใจไม่ไหวกดจมูกฝังลงแก้มใสๆ ของเธอ เพราะตอนนี้เขาเข้าใจความหมายของเจ้าหล่อนแล้ว ในเมื่อเธอเปิดทางเสียขนาดนี้ คงไม่มีอะไรต้องถอย เรื่องอื่นค่อยคิดทีหลังแล้วกันคิดได้ดังนั้นธันวาก็จับตัวหญิงสาวพลิกนอนลงบนเตียงขนาดสามฟุต แม้ว่ามันเล็กไปหน่อยแต่ก็ทำได้หลายท่าเลยทีเดียว ไม่เชื่อเขาจะพิสูจน์ให้ดูทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสความนุ่มของเตียงนอน หัวใจหญิงสาวก็เต้นโครมครามแทบทะลุอก พิชชาอรจ้องมองเขาตาไม่กะพริบ มือบางกำแน่นเข้าหากันด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดอีกอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า“คุณจะไม่เสียทีหลังแน่นะครับ” เขาถามย้ำเธออีกครั้ง“อื้อ”ธันวาขึ้นมาคร่อมทับตัวหญิงสาวจนเธอรู้สึกตัวเล็กลงไปถนัดตา ใบหน้าหยกขาวตี๋เคลื่อนเข้าหาเธอช้าๆ ก่อนจรดริมฝีปากอุ่นลงกลีบปากเธอเบาๆ แล้วบรรจงจูบอย่างดูดดื่มก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความต้องการอันร้อนเร่าปลุกเร้าอารมณ์ปากของเขาทำงานประสานกับมือแกร่งที่ตอนนี้กำลังลูบไล้สำรวจเธอไปทั่วทั้งเรือนร่าง ไ

“อ่า” แล้วความเสียวสยิวก็แทรกผ่านเข้ามาให้เธอได้ลิ้มลองเป็นครั้งแรกของชีวิตตลอดเวลาสามสิบสองปีจนร่างบางสะดุ้งเฮือก อารมณ์พวยพุ่งจนตัวเริ่มสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความอุ่นชื้นจากริมฝีปากจรดแนบเนื้อยังกลีบเนื้อนางไร้ขนปลุกคลุมที่ลอยเด่นตรงหน้าชายหนุ่มราวกับดอกไม้แรกแย้มและเย้ายวนชวนเชยชม มือสอดประสานจิกแน่นขึ้นจนธันวารู้สึก เขาจึงต้องสร้างความคุ้นชินให้กับเจ้าหล่อนเพราะพอจะมองออกว่าเธอคงไม่สันทัดเรื่องบนเตียงเท่าไหร่จากที่สัมผัสมา ปากอุ่นชื้นไล่ซับจูบไปทั่วเนินอูมก่อนปาดลิ้นชำแรกรอยแยกกลีบดอกไม้สีชมพูระเรื่อที่ปิดแน่นสนิท เขาชอนไชไปทั่วทั้งกลีบนอกกลีบใน ตวัดขึ้นลงด้วยความพลิ้วไหวดั่งหญ้าลู่ลม ติ่งไตแข็งเต่งตึงสู้ลิ้นเต้นตุบๆ ยามโดนเขาฉกละเลงระรัวเร็ว จนเด้งสะโพกขึ้นจากเตียง ร่อนส่ายไปมาจนเม็ดทับทิมครูดกับจมูกโด่งของชายหนุ่ม“อ๊า อ่า ธัน อื้ออออ” ปลายเท้าเธอจิกเกร็งเมื่อลิ้นสัมผัสกลีบเนื้อด้านในที่เริ่มชื้นแฉะด้วยน้ำเมือกสีใส มือที่จับประสานเริ่มชื้นด้วยเหงื่อทั้งสองจนเป็นหญิงสาวเองที่ผละมือออกจากการเกาะกุมแล้วกำผ้าปูที่นอนแทนเพื่อระบายอารมณ์อัดแน่นอยู่ข้างในเมื่อนิ้วแกร่งเป็นอิสระหลั