บททั้งหมดของ Love Revenge Game : บทที่ 1 - บทที่ 10

A prose of tale written inside this novel is solely fictional by the two authors. Appellations, locations, venues or locality, motifs or themes, manner of speaking, style of writing, and other elements of a novel are purely spurious by vastly hallucinations and illusions. Avoid copying any disclaimer, words, phrases, sentences, and paragraphs in our stories, poems, and quotes or citations. 'Plagiarism is criminality and delinquency that could lead into gory life.' - ElenaPanorama.  If you have any questions, don't be hesitate to contact me. My inbox is all yours anyway.  YouTube channel: Helen Grace and Jimmylle in royalties realm Email:panoyhelengrace@gmail.com  Instagram:helengracepanoy  Facebook:Helen Grace Vasquez Panoy  GoodNovel: Elen

“Ano ba, Niah! Ganito lang ba ang maibibigay mo sa `kin?” bulalas ng nanay ko habang hawak-hawak ang dalawang daang pera mula sa aking pitaka.  Parati na lang ako nasisigawan kapag kulang ang perang naibibigay ko sa kaniya. Naghanap ako ng ibaʼt ibang trabaho para lang matustusan ang pangagailangan niya pero kailanman'y hindi ito naging sapat.  “Sorry po, nay. `Yan na lang po kasi ang natirang pera mula sa trabaho ko. Kinuha mo na po kahapon `yong iba.” Ang lakas nang kabog ng puso ko sa tuwing nakakausap ko siya na galit. Ayokong nakikitang nagagalit si nanay dahil nag-iiba siya ng anyo.  Nakayuko lang ako dahil hindi ko magawang salubungin ang kaniyang nanlilisik na titig. Mas lalo n'yang hinigpitan ang pagkakapit sa braso ko kaya namilipit ako sa sakit.  “Talagang sinasagot-sagot mo pa akong bata ka.”  

CHENANIAH XYRAHʼS POV  “Ano ba naman 'to, Niah. Naghihirap na nga tayo, nagdala ka pa rito ng isang batang kalye. Ipaaalala ko lang sa 'yo, Niah, hindi ito bahay-ampunan,” pagsesermon ng aking nanay sa akin.  “Nay, hʼwag muna ngayon. Please lang.”  “Mga salot talaga kayo sa pamamahay,” hiyaw nito.  Hindi na ako muling sumagot sa debate namin ni nanay bagkus ay dire-diretso lang kami pumasok ng kuwarto. Binaba ko naman siya sa kama dahil karga-karga ko sʼya at mataman na sinulyapan ang kaniyang mga mata.  “Pagpasensiyahan mo na ang nanay ko. Huwag mong pakinggan ang mga sinabi niya. Hindi ka salot,” ani ko.  “Opo, naintindihan ko po, ate.”  “Pumunta muna tayo sa palikuran, papaliguan kita dahil medyo may amoy ka na,”

CHENANIAH XYRAHʼS POV Napalunok ako ng ilang beses bago kumatok sa pinto ng aking boss. Nangangamba ako sa posibleng mangyari pagkatapos kong kumatok dito.  “Oh, Ms. Ricafrente. Hindi ka pa ba papasok? Baka abutan ka nang gabi bago makapasok sa opisina ni Mr. Villaruel,” pang-aasar ni Crystal na kakarating lang.  May dala-dala siyang mga papeles at mahahalagang mga dokumento. Siguro, kailangan pirmahan ni Raze ang mga 'yon.  “K... k-kararating ko lang,” utal kong pagwiwika sa kaniya.  Ngumisi naman ito at agad pumasok sa opisina ni Raze pero bago pa man niya isara ang pinto ay muli sʼyang nang-asar.  “Ms. Ricafrente, why are you so timid with him? The Ms. Ricafrente I knew was a gold-digger, and she never hesitate of something. She habitually achieves all the possible opportunities ahead.

Nang nilisan ni Xyrah ang aking opisina ay biglang bumungad sa akin ang imahen ni Martin, ang pinakabatang empleyado ko rito. Inatasan ko sʼyang magtrabaho sa task support team dahil malinis at organisado siyang nagtatrabaho sa loob ng aking kompanya kaya kampante ako. “Martin, howʼs your day?” unang katanungan ko sa kaniya nang umupo siya sa visitorʼs chair. Tinabi ko muna ang mga papeles na binabasa at sinusuri ko dahil may mahalaga kaming pag-uusapan. Napahawak na lang ako sa aking sihang dahil sa kaniyang kinikilos at pakikitungo. “Mr. Villaruel, Iʼm extremely sorry. I canʼt take it anymore,” kulang sa tapang at walang sigla nʼyang paglalahad. “What do you mean, Mr. Mercedes?” lamak at malamig na tono ang lumabas sa aking bibig. Lihim kong ikinuyom ang aking mga kamao dahil ang isa kong pinagkakatiwalaang empleyado ay nauto at nilason ang i