สายธาร

"คุณอยากทำอะไรล่ะ" "เล่นเกมไล่จับไง ใครแพ้ ดื่มหมดแก้ว ว่าไง กล้ารับคำท้าเจ้มั้ย" "ผมอายุมากกว่าคุณสี่ปี" แป้งทำตาหวานใส่เขาพร้อมกับยกนิ้วชี้ส่ายไปมาอย่างยั่วยวนก่อนจะใช้นิ้วนั่นมาประทับที่ปากเขาอย่างลืมตัว "อย่าพึ่งพูดสิ ยังไม่เริ่มเลย อยากกินแล้วเหรอ" เขามองที่ริมฝีปากที่เซ็กซี่นั้นจนกระทั่งชุดเดรสเข้ารูปของเธอซึ่งตอนนี้เกือบจะหลุดเต็มทีแล้วเพราะคอมันกว้าง "แล้วถ้าอยากกิน จะได้กินเหรอ" "ได้กินสิ เข้ามาในห้องก่อน แล้วจะให้กิน อ๊าา อย่าพึ่งรีบสิ" "ผมอยากกินเดี๋ยวนี้เลย"

จางเยี่ยนเฟยจ้องมองเรือนร่างอะร้าอร่ามของเยี่ยนเหนียง นางช่างเป็นหญิงงดงาม ทั่วสรรพางค์กายไร้ที่ติติง ผิวพรรณขาวเปล่งปลั่งขาวเนียนไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง

หมอยาพิษอัจฉริยะในศตวรรษที่ 22 เดินทางข้ามเวลามาและกลายเป็นพระชายาที่ขี้เหร่ไร้ความสามารถแต่รักสามีจนเป็นบ้าไร้ความสามารถ? ขี้เหร่?เธอทรมานผู้หญิงสวาท ชายสวาท มือหนึ่งหมอยาพิษพลิกฟ้าคว่ำฝน ภายใต้หน้ากากที่รูปโฉมงดงาม!น้องสาววางยาพิษเธอเหรอ?เข็มเดียวทำให้หน้าของเธอพังยับเยิน!อ๋องเย็นชารังเกียจเธอ?หนังสือหย่าถูกตบวางบนโต๊ะ!อ๋องเย็นชาที่โต๊ะแทบจะหายใจไม่ออกและอาเจียนเป็นเลือดผู้หญิงสารเลวนี่ ตอนเธอต่อสู้กับคนอื่น ใครเป็นคนส่งมีด?ตอนเธอได้รับบาดเจ็บใครเป็นคนช่วยเธอ?เขาให้ความสำคัญกับเธอและปกป้องเธอในทุกย่างก้าว แต่เธอกลับหลบหน้าเขา ไปเที่ยวหอนางโลม สร้างพรรคพวก เปิดคลินิกทั่วเมืองหลวง และยังประกาศไปทั่วว่าเธอจะหย่ากับสามี!

แก่นของนิยายเรื่องนี้คือ “รักต่างวัย” เน้นความรักของคู่รักที่มีวัยแตกต่างกันมาก ทว่าโชคชะตาก็เล่นตลกเหลือเกิน ที่ลิขิตให้สองชีวิตต่างวัยต้องมาพานพบประสพสวาท ดำเนินเรื่องราวของคู่รักต่างวัยสุดฟิน โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน... และหญ้าอ่อนก็ร้อนรักสุดๆ

เอวา เมื่อเก้าปีก่อน ฉันได้กระทำเรื่องอันผิดมหันต์ลงไป มันไม่ใช่หนึ่งในช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน แต่เมื่อโอกาสที่จะได้ครองคู่กับชายผู้เป็นที่รักตั้งแต่วันเยาว์มากองอยู่ มีหรือที่ฉันจะไม่ไขว่คว้าเอาไว้ เวลาพัดผ่านไปอย่างรวดเร็วหลายปีจนฉันสุดจะทนกับชีวิตคู่ซึ่งไร้รักเช่นนี้ มีใครบางคนบอกว่าหากรักคนคนนั้นจริง ก็ควรปล่อยให้เขาก้าวเดินต่อไป ฉันรู้ตัวดีมาตลอดว่าเขาไม่เคยมอบหัวใจให้หรือมองว่าฉันเป็นตัวเลือกเลยด้วยซ้ำ เขามีเพียงผู้หญิงคนนั้นอยู่เต็มทั้งสี่ห้องหัวใจและรังเกียจการทำผิดบาปของฉันยิ่งนัก แต่ฉันก็มีสิทธิ์ได้รับความรักเช่นกัน โรแวน เมื่อเก้าปีก่อน ผมตกหลุมรักจนตามืดบอด ผมเสียความรักนั้นด้วยการทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตและระหว่างนั้นเอง ผมก็สูญเสียคนที่รักที่สุดในชีวิต ผมรู้ดีว่าต้องรับผิดชอบต่อความผิดนั้นด้วยการแต่งภรรยาที่ผมไม่ต้องการ อยู่กับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนรัก ตอนนี้เธอปั่นปวนชีวิตผมอีกครั้ง ด้วยการหย่าร้างทุกอย่างมันวุ่นวายมากยิ่งขึ้นเมื่อหญิงผู้เป็นดั่งหัวใจของผมกลับมาที่เมืองนี้ คำถามหนึ่งผุดขึ้นมา หญิงคนไหนกันเล่าที่เป็นคนนั้นของหัวใจ? หญิงที่ผมหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อหลายปีก่อน? หรือหญิงที่เป็นอดีตภรรยาของผม ผู้ที่ผมไม่เคยต้องการแต่กลับแต่งงานกับเธอ?

เธอเฉิ่ม เธอเชย และเธอเป็นเลขาของเขา หน้าที่ของเธอคือเลขาหน้าห้อง แต่หลังจากความผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น สถานะของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิม จากเลขาหน้าห้อง กลับกลายเป็นเลขาบนเตียงแทน... “เวลาทำงาน คุณก็เป็นเลขาหน้าห้องของผม แต่ถ้าผมเหงา คุณก็ต้องทำหน้าที่เลขาบนเตียง...” “บอส...?!” “ผมรู้ว่าคุณตกใจ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันกับสถานะของพวกเรา แต่มันเกิดขึ้นแล้ว จะทำยังไงได้ล่ะ” “บอสคะ...” หล่อนขยับตัวพยายามจะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย “ว่าไงครับ” “แก้ว... แก้วว่าให้แก้วทำเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ หรือไม่ก็ให้แก้วลาออกไป...” “ผมให้คุณลาออกไม่ได้หรอก คุณเป็นเลขาที่รู้ใจผมที่สุด อย่าลืมสิแก้ว” “แต่แก้ว...” หล่อนอยู่ในฐานะนางบำเรอของเขาไม่ได้ หล่อนทะเยอทะยานต้องการมากกว่านั้น แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีวันจะได้สิ่งที่หวังมาครอบครอง “ทำตามที่ผมบอก ไม่มีอะไรยากเย็นเลย”