ดนตรีสามารถเป็นภาษาที่ซื่อสัตย์ที่สุดของ
จดหมายรักเราเคยรู้สึกว่าการอ่านจดหมายรักในแฟนฟิคเหมือนการเปิดกล่องความทรงจำเล็ก ๆ: คำบางคำสว่างไสว ขณะที่บางวรรคสำคัญกลับซ่อนอยู่ตรงมุม ขณะที่ฟังเพลงประกอบต้องพยายาม 'แปล' น้ำเสียงนั้นเป็นเมโลดี้และเสียงประสาน ตัวอย่างที่ชัดเจนคือฉากเปียโนใน 'Your Lie in April' ที่ใช้เมโลดี้กระซิบเพื่อสื่อความละเอียดอ่อนและความพังทลายของใจ อีกฝั่งหนึ่ง 'Clannad' ใช้สตริงและซินธ์เบา ๆ เพื่อทำให้ความเศร้ากลายเป็นความอบอุ่นแทนที่จะเป็นการระเบิดอารมณ์
เริ่มต้นด้วยการเลือกมู้ดก่อน: จดหมายรักเน้นความละมุนหรือดราม่า? เสียงเปียโนเดี่ยวกับกีตาร์อคูสติกจะให้ความเป็นส่วนตัว เหมาะกับการอ่านส่ง ๆ ในขณะที่ออร์เคสตร้าหรือพ่วงคอรัสเล็ก ๆ จะยกระดับฉากให้ยิ่งใหญ่ขึ้น เรามักจะเอาวรรคเด่นในจดหมายมาทำเป็น
ห้วงเมโลดิกสั้น ๆ แล้วใช้คอร์ดช่วงเปลี่ยนเพื่อบอกความเปลี่ยนแปลงของอารมณ์ การเว้นจังหวะเงียบ ๆ ระหว่างประโยคก็เป็นอาวุธดีในการสร้างพื้นที่ให้คำพูดสะท้อน
วิธีเล็กๆ ที่เราใช้แล้วได้ผลคือการทำธีมประจำตัวตัวละครแบบซ้ำ ๆ ในฉากต่าง ๆ ให้มันเปลี่ยนโทนตามสถานการณ์ เช่น ใช้เมเจอร์เล็กน้อยกับคอร์ดยวนยีเมื่อตัวละครกล้าเปิดเผย หรือใช้โมดัลไมเนอร์เมโลดี้เมื่อต้องการ
ความหวานปนเศร้า สุดท้ายแล้วเพลงประกอบที่ดีสำหรับจดหมายรักไม่จำเป็นต้องซับซ้อน แค่มันต้องพูดแทนตัวอักษรได้ ทำให้เวลาที่คนอ่านเจอท่อนนั้นอีกครั้ง หัวใจก็ยังตีกลับมาเหมือนตอนอ่านครั้งแรก