ฉันจะปรับแต่งรูป อนิเมะเศร้าๆ ให้ดูเศร้าลึกขึ้นอย่างไร?

อยากลงมือแบบเร็วๆ ให้ภาพเศร้าลงอย่างมีรส ฉันมักทำเป็นรายการสั้นๆ ที่ทำตามได้ทันที: ลดความอิ่มตัวของสี (เฉพาะฉากหลัง) ปรับอุณหภูมิให้เย็นลง 200–500K หรือขยับสไลด์สีไปทางน้ำเงิน/เขียว เพิ่มเงาโดยใช้ Curves หรือ Levels ยกจุดดำเล็กน้อยเพื่อให้โทนภาพไม่ดำทึบจนเกินไป ใส่วิกเน็ตต์เนื้อนุ่มรอบขอบภาพ ขยับคอนทราสต์ลงเล็กน้อยเพื่อให้ภาพดูแผ่วและเศร้ากว่าเดิม

จากนั้นให้เน้นส่วนที่ต้องการเล่าเรื่อง: เบลอพื้นหลังด้วย Gaussian Blur หรือ Lens Blur เพื่อสร้าง Depth of Field แล้วเพิ่มความคมเฉพาะที่ตาหรือมือ การใส่เมฆหมอกบางๆ หรือหยดฝนที่ไหลอยู่ตามใบหน้าเพิ่มความเปียกชื้นทางอารมณ์ได้ยอดเยี่ยม ฉันมักใช้ Overlay แบบฝุ่นหรือ Grain แล้วปรับ Opacity ประมาณ 10–25% เพื่อไม่ให้รบกวนรายละเอียดหลัก เทคนิคเล็กๆ เช่นการลด Vibrance มากกว่าการลด Saturation โดยรวม จะรักษาสีผิวให้เป็นธรรมชาติและไม่ทำให้ภาพซีดเกินไป

ตัวอย่างอ้างอิงที่ฉันชอบคือฉากเงียบๆ ใน 'Koe no Katachi' ที่ใช้พื้นที่ว่างและน้ำหนักของแสงแทนบทพูด ถ้าทำตามหลักนี้ จะได้ภาพที่เศร้าลงโดยยังคงความละมุนและดูประณีต

หนึ่งไอเดียที่ชอบคือการใช้พื้นที่ว่างกับมุมกล้องเพื่อเพิ่มความเปล่าเปลี่ยว: ฉันจะทดลองครอปให้เหลือพื้นที่ลบมากขึ้นทางด้านหนึ่งของภาพ เพื่อสื่อการรอคอยหรือการพรากจาก แสงด้านข้างหรือแสงย้อนจะทำให้เงาตกบนใบหน้าเป็นเส้น ย้ำความเหงาโดยไม่ต้องใส่คำพูด

นอกจากการจัดองค์ประกอบแล้ว รายละเอียดเล็กๆ สำคัญมาก เช่นการทำให้ตาดูแห้งแต่มีเงาใต้ตาเล็กน้อย หรือลดคมของริมฝีปากเล็กน้อยเพื่อสื่อความอ่อนล้า ฉันมักใส่เอฟเฟกต์ละอองฝนบางๆ หรือไอร้อนที่ลอยจากปากในฉากหนาว การใช้ Gradient Map สีเทา-ฟ้าอย่างเบาๆ ช่วยรวมโทนภาพให้เป็นเอกภาพและให้ความรู้สึกเศร้าสะเทือนใจได้ดี ตัวอย่างที่ชอบนำมาปรับไอเดียคือฉากเรียงลำดับความทรงจำจาก 'Anohana' ที่วางตัวละครไว้ในพื้นที่โล่ง แล้วให้แสงกับวัตถุรอบข้างเล่าเรื่องแทนคำพูด วิธีเล็กๆ เหล่านี้รวมกันแล้วสร้างความลึกให้ภาพได้โดยไม่ต้องปรับเปลี่ยนโครงสร้างตัวละครมากนัก

แสงเงาเล็กๆ สามารถเปลี่ยนอารมณ์ทั้งภาพได้มากกว่าที่คิด: ฉันมักเริ่มจากการคุมโทนสีเป็นหลัก เพราะโทนสีคือภาษาบอกอารมณ์ทันที การดึงความอิ่มตัวของสีลงประมาณ 20–40% ช่วยให้ภาพดูหม่นลง แต่ยังคงรายละเอียดสำคัญไว้ได้ การปรับ HSL ให้ลดความสว่างของสีเหลืองและเขียวจะทำให้พื้นหลังธรรมชาติดูเยือกเย็นขึ้น และการเลื่อนมิดโทนไปทางน้ำเงินเล็กน้อยจะเพิ่มความเหงานุ่มนวล

ต่อจากนั้นฉันจะเล่นกับแสงและคอนทราสต์: ลดไฮไลต์นิดหนึ่ง ยกระดับเงาเล็กน้อยเพื่อให้ภาพดูทึมกว่าเดิม แต่ยังต้องคงเรตินาให้เป็นธรรมชาติ การใส่วิกเน็ตต์อ่อนๆ รอบขอบภาพและการยกแสงตรงกลางเล็กน้อยช่วยดึงสายตาเข้าหาตัวละคร เพิ่มฟิล์มเกรนบางเบาและป้ายฝุ่นหรือหยดน้ำเพื่อให้บรรยากาศหนักแน่นขึ้น การใช้เลเยอร์แบบ 'multiply' เพื่อเพิ่มเงาหนักๆ ใต้ตา หรือบริเวณคอ สามารถส่งสัญญะความเหนื่อยล้าทางอารมณ์ได้ดี

รายละเอียดเล็กๆ อย่างแสงสะท้อนบนตา น้ำตาที่เป็นไฮไลต์บางๆ หรือเส้นผมเปียกเบาๆ ทำให้ภาพเศร้าลึกขึ้นแบบละเอียด ฉันมักอ้างอิงฉากเขียนจดหมายของ 'Violet Evergarden' กับภาพซากุระที่ร่วงใน '5 Centimeters per Second' เพื่อดูว่าภาษาของแสงกับพื้นที่ว่างช่วยเล่าเรื่องอย่างไร แล้วปรับให้เข้ากับตัวละครในภาพของเรา การคงความละมุนและไม่ปรับจนดูโอเวอร์คือกุญแจสำคัญ เพราะความเศร้ามักมาจากความเรียบง่ายที่มีรายละเอียดซ่อนอยู่