LOGIN
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่
4
Share:
Report
Synopsis
มีสติและเป็นอิสระ
มือที่สาม
ไล่ล่าภรรยา
นอกใจ
การตายปลอม/การตายปลอม
ความรักทรมาน
น้ำเน่า
คู่รักในวัยเด็ก
เพื่อนสนิทวัยเด็ก ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบมหาวิทยาลัย กลับคุกเข่าขอ “เจียงเหนียนเหนียน” คุณหนูตัวปลอมของตระกูล แต่งงานในวันรับปริญญาของฉัน ส่วน “กู้ฉีหราน” นักบุญแห่งเมืองหลวงในสายตาของทุกคน ก็สารภาพรักกับฉันหลังจากที่เพื่อนสนิทวัยเด็กของฉันขอแต่งงานสำเร็จ ห้าปีหลังแต่งงาน เขาอ่อนโยนกับฉันเสมอมา ตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร จนกระทั่งฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อนสนิทโดยบังเอิญ “ฉีหราน ตอนนี้เหนียนเหนียนก็มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว นายยังจะแสร้งทำเป็นรักกับเจียงจิ่นต่อไปอีกเหรอ?” “ในเมื่อฉันไม่ได้แต่งงานกับเหนียนเหนียน อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว อีกอย่าง ตราบใดที่ฉันยังอยู่กับเธอ เธอก็จะไม่สามารถไปรบกวนความสุขของเหนียนเหนียนได้” ส่วนพระคัมภีร์ล้ำค่าที่เขาเก็บรักษาไว้ ทุกหน้าล้วนจารึกชื่อของเจียงเหนียนเหนียนเอาไว้ “ขอให้เหนียนเหนียนหลุดพ้นจากความยึดติด ขอให้เธอมีกายใจที่สงบสุข” “ขอให้เหนียนเหนียนสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา และไร้ซึ่งความกังวลในรัก” ... “เหนียนเหนียน ชาตินี้เราคงไร้วาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าได้ครองคู่เคียงข้าง” ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ตลอดห้าปี สิ้นสุดลงในชั่วพริบตา ฉันสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา วางแผนจัดฉากการจมน้ำของตัวเอง นับจากนี้ไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย
View MoreChapter 1
บทที่ 1
Latest chapter
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่ บทที่ 10
ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยการอ้อนวอนและความต่ำต้อย ราวกับว่าขอเพียงได้อยู่ข้างกายฉัน เขาก็พร้อมจะยอมทุกอย่างในตอนนั้นเอง โจวหยางก็เอ่ยขึ้น น้ำเสียงสงบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความเฉียบคม “คุณกู้ครับ ถึงแม้ผมจะไม่ทราบเรื่องราวระหว่างพวกคุณ แต่ผมคิดว่า การที่จะอยู่ข้างกายคุณหรือไม่นั้น ก็คงต้องขึ้นอยู่กับความเห็นของเธอ คุณเอาแต่พูดถึงความรู้สึกของตัวเอง แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่า จริง ๆ แล้วเธอต้องการอะไรกันแน่?”กู้ฉีหรานชะงักไป อ้าปากค้าง แต่กลับพูดอะไรไม่ออกฉันมองเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งแต่เด็ดเดี่ยว “กู้ฉีหราน ไม่ว่าจะอย่างไร ห้าปีนั้นมันก็ผ่านไปแล้ว ต่อให้ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันก็คิดว่า...คุณไม่ใช่ทางเลือกของฉันอีกต่อไปแล้ว”สีเลือดบนใบหน้าของเขาค่อย ๆ จางหายไป แต่ฉันยังคงพูดต่อ “อย่าบีบให้ฉันต้องมองว่าทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตของเราเป็นความผิดพลาดเลย หรือว่าคุณอยากให้ฉันตายไปจริง ๆ ถึงจะยอมปล่อยฉันไปอย่างสมบูรณ์?”“อย่า!” เขาพูดขัดฉันขึ้นมาทันที ในแววตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าอย่างสุดซึ้ง น้ำเสียงเจือไปด้วยการวิงวอน“เสี่ยวจิ่น ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริง ๆ ขอแค่คุณอยู่ดีมีสุข อย่าจากผมไป
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่ บทที่ 9
แต่กู้ฉีหรานกลับไม่สนใจคำพูดของเจียงเหนียนเหนียนเลยแม้แต่น้อย สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ฉันไม่ละไปไหนน้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยการอ้อนวอน “เสี่ยวจิ่น ฟังผมนะ ผมเสียใจจริง ๆ ผมผิดเองที่ไม่เคยเห็นค่าคุณ ขอร้องล่ะ ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม”“โอกาสเหรอ?” ฉันหัวเราะเยาะ สายตาเย็นชา “กู้ฉีหราน ตอนนี้คุณยังคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์มาพูดคำนี้กับฉันอีกเหรอ?”“ผมรู้ว่าผมผิด ผมไม่ควรละเลยคุณ ไม่ควรเชื่อคำพูดของคนอื่น ความผิดทั้งหมดเป็นของผมเอง ผมยินดีที่จะแก้ไข ขอร้องล่ะ ยกโทษให้ผมเถอะนะ...”น้ำเสียงของเขาค่อย ๆ แผ่วลง จนแทบจะเป็นการขอร้อง “ขอแค่คุณยอม ผมยอมทำทุกอย่าง”เมื่อเจียงเหนียนเหนียนเห็นดังนั้นก็ร้อนรนจนหน้าถอดสี เธอสะกดกลั้นความโกรธแล้วพูดแทรกขึ้น “อาหรานคะ พี่เคยบอกว่าพี่รักฉันคนเดียว พี่...”“หุบปาก!” กู้ฉีหรานพูดขัดเธอขึ้นมาอย่างเย็นชา ในแววตาเต็มไปด้วยความเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ฉันพูดกับเธอชัดเจนไปนานแล้ว ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันอีกต่อไป”เจียงเหนียนเหนียนราวกับถูกตบหน้าอย่างแรง สีหน้าซีดเผือดในทันที เธอตะโกนอย่างไม่ยอมแพ้ “อาหรานคะ พี่จะทำกับฉันแบบนี้ไม่ไ
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่ บทที่ 8
ยังไม่ทันสิ้นเสียง เธอก็พุ่งเข้ามาทันทีฉันใช้สัญชาตญาณปกป้องเด็ก ๆ ที่อยู่ข้างหลัง ทำให้หลบไม่ทัน ถูกมือของเธอคว้าเสื้อไว้แน่น เล็บของเธอข่วนแขนฉันจนเป็นรอยเลือดหลายรอย“หยุดนะ!” ฉันตวาด แต่เธอกลับเหมือนคนบ้า อารมณ์สูญเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง และผลักฉันล้มลงกับพื้นอย่างแรงพวกเด็ก ๆ กรีดร้องด้วยความตกใจโจวจวิ้นน้ำตาคลอเบ้า แต่ก็ยังแอบวิ่งเข้ามาใช้กำปั้นเล็ก ๆ ต่อยเธอไปหนึ่งที “อย่ามาตีคุณครูนะ!”เจียงเหนียนเหนียนชะงักไปเมื่อถูกต่อย จากนั้นก็ยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ไอ้เด็กเวร แม้แต่แกก็กล้าแตะต้องฉันเหรอ?”เธอเงื้อมือขึ้นจะตบโจวจวิ้น ฉันรีบลุกขึ้นพุ่งเข้าไปปกป้องเขาไว้ และรับฝ่ามือนั้นแทนเขาอย่างจังความเจ็บปวดแสบร้อนแล่นไปทั่วหัวไหล่ แต่ฉันก็ยังคงปกป้องเด็ก ๆ ไว้แน่น พร้อมกับตะคอกเสียงดัง “พอได้แล้ว! เจียงเหนียนเหนียน ถ้าเธอยังเป็นแบบนี้อีก ก็รอให้กฎหมายมาจัดการเธอเถอะ!”เธอหัวเราะเยาะ ในแววตาเต็มไปด้วยการดูถูก “เจียงจิ่น เธอหนีได้ชั่วคราว แต่หนีไม่ได้ตลอดไปหรอก! วันนี้แหละฉันจะทำให้เธอต้องชดใช้!”ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาจากหน้าประตูโจวหยางพุ่งเข้ามาเขาไม่
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่ บทที่ 7
”ลองดูเถอะครับ ภาพวาดของคุณมีค่าพอที่จะให้คนอื่นได้เห็นมากกว่านี้”คืนนั้น ฉันหยิบพู่กันที่ไม่ได้จับมานานออกมาบนผ้าใบ ท้องทะเลค่อย ๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้า ๆ บนท้องฟ้าเป็นแสงแรกของยามรุ่งอรุณ ผิวน้ำระยิบระยับสะท้อนเงาของฉันเมื่อฉันตวัดพู่กันเป็นครั้งสุดท้าย ฉันก็พลันเข้าใจในทันทีว่า ภาพวาดนี้ไม่ได้วาดเพื่อเขา ไม่ได้วาดเพื่อใคร แต่เพื่อตัวฉันเองในวันแสดงภาพวาด ผลงานของฉันได้รับการยอมรับอย่างสูงจากคณะกรรมการพรสวรรค์ที่ถูกทอดทิ้งมานานหลายปี ในที่สุดก็ได้ปรากฏสู่สายตาชาวโลกอีกครั้งฉันคิดว่านี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับไม่คาดคิดว่า “การกลับมา” ครั้งนี้จะทำลายชีวิตอันสงบสุขของฉันลงโดยสิ้นเชิงวันหนึ่งขณะที่กำลังสอน ฉันกำลังอธิบายเรื่องการจับคู่สีให้กับเด็ก ๆภายในสตูดิโอ แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา เด็ก ๆ กำลังระบายสีกันอย่างเงียบเชียบ บรรยากาศทั้งหมดเต็มไปด้วยความสงบสุขที่ห่างหายไปนานทันใดนั้น ประตูสตูดิโอก็ถูกผลักเปิดออกอย่างแรง และมีคนหนึ่งพุ่งเข้ามา“เจียงจิ่น!”ฉันเงยหน้าขึ้น และตกตะลึงในทันทีคนที่พุ่งเข้ามาคือเจียงเหนียนเหนียน เธออุ้มท้องโต ใบหน้าซ
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่ บทที่ 6
เขาเริ่มหวนรำลึกถึงความหลัง แต่ฉันกลับค่อย ๆ เดินจากไปไกล“คุณครูครับ คุณครูกำลังดูอะไรอยู่เหรอครับ?” โจวจวิ้น เด็กชายตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ ชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วยความสงสัยฉันรีบปิดหน้าจอโทรศัพท์ แล้วพูดเสียงเบา “ไม่มีอะไรจ้ะ ภาพวาดลายเส้นของเธอยังไม่เสร็จเลยนะ รีบไปวาดต่อเถอะ”“คุณครูครับ” เขาเอียงคอถามฉัน “คุณครูไม่สบายใจหรือเปล่าครับ?”ฉันชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา “ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ เธอคิดมากไปแล้ว”โจวจวิ้นวิ่งจากไป ฉันจ้องหน้าจอโทรศัพท์ในมืออย่างเหม่อลอยใช่ ฉันไม่สบายใจแต่ไม่ใช่เพราะคนเหล่านั้น แต่เป็นเพราะข่าวพวกนี้ดึงฉันกลับไปสู่อดีตที่เต็มไปด้วยคำโกหกและการทรยศหักหลังวันหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังสอนเด็ก ๆ อยู่ในสตูดิโอ ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาเขายืนอยู่ที่ประตู ในมือถือช่อดอกไม้ขนาดใหญ่“สวัสดีครับ ผมเป็นอาของโจวจวิ้น ผมชื่อโจวหยางครับ”“นี่สำหรับคุณครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ระมัดระวัง “จวิ้นจวิ้นชอบเรียนกับคุณครูมาก นี่เป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากผมครับ”ฉันเหลือบมองดอกไม้เหล่านั้น พยักหน้า แต่ไม่ได้รับมา แล้วพูดเรียบ ๆ ว่า “ฉันไม่รับของขวัญค่ะ”เขาชะงักไปเล็กน้
ข้ามพันธนาการรัก สู่ชีวิติใหม่ บทที่ 5
ไม่มีใครรู้ว่าฉันซ่อนตัวอยู่ที่ไหน และก็ไม่มีใครรู้ว่า จริง ๆ แล้วฉันเตรียมใจที่จะอยู่คนเดียวไปจนแก่เฒ่าแล้วตอนที่ย้ายมาเมืองนี้แรก ๆ ฉันปฏิเสธที่จะพูดคุยกับใครไม่ว่าจะซื้อของ จ่ายค่าเช่าบ้าน หรือแม้แต่จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ฉันจะพยายามใช้คำพูดที่สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ผู้คนคิดว่าฉันเป็นคนเย็นชาและแปลกประหลาด นานวันเข้าก็เลยไม่มีใครสนใจฉันอีกซึ่งก็ตรงกับความต้องการของฉันพอดีฉันใช้เงินเก็บเปิดสตูดิโอสอนวาดภาพเล็ก ๆ ที่สอนเฉพาะเด็ก ๆครั้งหนึ่งฉันเคยคิดว่าพรสวรรค์ของฉันมีไว้เพื่อยืนอยู่ใต้แสงสปอตไลท์ในงานแสดงภาพวาด มีไว้เพื่อรับเสียงปรบมือและคำชื่นชมจากผู้คนนับไม่ถ้วนแต่ตอนนี้ ฉันแค่อยากจะวาดเส้นสายง่าย ๆ อย่างเงียบ ๆ และสอนเด็กไร้เดียงสาสักสองสามคนหนึ่งเดือนต่อมา คนจากบริษัทบริการแกล้งตายโทรมาบอกฉันว่า “ช่วงนี้กู้ฉีหรานกำลังตามหาคุณอยู่ครับ”“ตามหาฉันเหรอ?” ฉันหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา “ฉันตายไปแล้ว เขาจะมาตามหาฉันทำไม?”“เขาไปที่แกลเลอรีของคุณ แล้วก็พยายามติดต่อเพื่อนเก่า ๆ ของคุณด้วยครับ” พนักงานกล่าว “แต่วางใจได้เลย มาตรการป้องกันของเราแน่นหนามาก เขาไม่มีทางหาอะไรเจอ
You may also like
Comments