นักเขียนนิยายคนไหนใช้ธีมมีช็อปมีเกียร์มีเมีย รึ ยัง วะ ในการสร้างตัวละคร?

พูดถึงธีม 'มีช็อป มีเกียร์ มีเมีย' แล้วผมมักนึกถึงงานที่เอาองค์ประกอบชีวิตประจำวันมาผูกกับระบบของโลกอย่างขำ ๆ

นักเขียนแนวตลก-ผจญภัยแบบ 'KonoSuba' (Natsume Akatsuki) ไม่ได้มีร้านแบบจริงจังนัก แต่การที่ตัวละครต้องจัดการอุปกรณ์ แกียร์ และความสัมพันธ์แบบฮาเร็มเล็ก ๆ ทำให้เรื่องอ่านสนุกและเบาสมอง ผมชอบมิติพวกนี้เพราะมันทำให้ความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นทั้งมุขและพัฒนาการไปพร้อมกัน

ฝั่งซีรีส์ที่จริงจังกว่านั้น เช่น 'The Rising of the Shield Hero' (Aneko Yusagi) ใช้เรื่องอุปกรณ์และการอัปเกรดเป็นแกนให้ตัวเอกเติบโต ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางบางครั้งแปรเป็นพันธะที่ลึกกว่าแค่เพื่อนร่วมทาง ซึ่งทำให้ธีม 'มีเมีย' ในที่นี้กลายเป็นผลจากการพัฒนาตัวละคร มากกว่าจะเป็นเครื่องมือชัดเจนสำหรับแฟนเซอร์วิส สรุปคือถ้าชอบทั้งระบบเกมและดราม่าโรแมนติก มีหลายเรื่องที่เล่นกับธีมนี้ได้อย่างน่าสนใจและหลากหลาย

หลายครั้งที่นักเขียนแนวต่างโลกเลือกใช้ 'ร้าน' เป็นเวทีให้ตัวละครเติบโต และฉันชอบวิธีที่บางคนผสานระบบไอเท็มกับความสัมพันธ์ได้อย่างกลมกล่อม

ตัวอย่างที่น่าสนใจคือ 'Isekai Yakkyoku' ซึ่งวางตัวเอกเป็นผู้มีความรู้ด้านแพทย์และเปิดร้านขายยาในโลกแฟนตาซี เรื่องนี้ใช้องค์ประกอบของการผลิตและจัดการสินค้าเป็นเครื่องมือเล่าเรื่อง ทำให้การหา 'เกียร์' หรือการปรับปรุงเวชภัณฑ์กลายเป็นฉากสำคัญที่เชื่อมโยงกับความใกล้ชิดกับตัวละครอื่น ๆ นิยมมีสัญญาณความสัมพันธ์ค่อย ๆ พัฒนาเป็นความผูกพันที่จริงจังขึ้น แต่ไม่จำเป็นต้องลงเอยด้วยการแต่งงานเสมอไป

อีกแนวที่ฉันติดตามคือแนวที่โลกมีระบบเกมชัดเจน อย่าง 'tensei shitara slime datta ken' ('That Time I Got Reincarnated as a Slime') ผู้เขียนเอาเรื่องการสร้างเมือง การครอบครองทรัพยากร และการผลิตอุปกรณ์มาเล่นเป็นส่วนหนึ่งของการเล่า ในกรณีนี้ 'เมีย' หรือความสัมพันธ์แบบคู่รักมักถูกจับใส่เป็นองค์ประกอบหนึ่งของพลอตใหญ่เพื่อแสดงพัฒนาการของตัวเอกและตัวละครรอง ซึ่งให้ผลต่างจากการเน้นแค่การต่อสู้ล้วน ๆ

มุมมองของฉันคือ นักเขียนที่เก่งมักไม่ใช้ธีมนี้เพียงเพื่อตอบสนองแฟนเซอร์วิส แต่เลือกให้มันเป็นเครื่องมือขับเคลื่อนตัวละครและโลก ทำให้ทั้งร้าน แกียร์ และความสัมพันธ์กลายเป็นสิ่งที่มีผลต่อกันและกันอย่างเป็นเหตุเป็นผล

สายเกมเมอร์ที่ชอบระบบไอเท็มกับการจัดการร้านคงเคยเจอแนวนี้บ่อย ๆ

ฉันชอบเล่าเรื่องว่าใครทำอะไรแบบ 'มีช็อป มีเกียร์ มีเมีย' เพราะมันเป็นพื้นที่ทองของการพัฒนาโลกและความสัมพันธ์ ในมุมของฉัน 'The Wandering Inn' ของผู้เขียนชาวตะวันตกเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนตรงที่ตัวเอกเปิด 'ร้าน' ในรูปแบบของโรงเตี๊ยม แล้วร้านนั้นกลายเป็นจุดศูนย์กลางของชุมชน การแลกเปลี่ยนไอเท็ม ระบบเงินตรา และความสัมพันธ์เชิงลึกกับตัวละครหลายคนที่พัฒนาไปสู่ความสัมพันธ์แนวครอบครัวหรือคู่รัก มันไม่ใช่แค่การตั้งร้านเพื่อขายของ แต่เป็นเวทีให้ตัวละครเติบโตทั้งด้านอาชีพและด้านความผูกพัน

อีกเล่มที่ฉันชอบหยิบยกมาคือ 'The Legendary Moonlight Sculptor' ซึ่งเน้นระบบอาชีพและการประดิษฐ์ชิ้นงาน ที่นี่ผู้เขียนเอาเกมเมคานิกซ์มาทำเป็นแกนของตัวละคร ทำให้การหา 'เกียร์' และการพัฒนาทักษะเป็นเรื่องที่ผูกโยงกับชีวิตจริงของตัวเอก ซึ่งแนวนี้มักนำไปสู่ความสัมพันธ์โรแมนติกหรือความผูกพันที่ลึกซึ้งกับตัวละครหลายคน

สุดท้ายลองดู 'isekai Nonbiri Nouka' ที่เปลี่ยนจากการต่อสู้มาเป็นการทำฟาร์มและการค้าขาย ตัวเอกสร้างร้านขายผลผลิตและอุปกรณ์ในโลกใหม่ ทำให้เรื่องเล่าเกิดสีสันจากชีวิตประจำวันและคนรอบข้าง จังหวะการเล่าแบบนี้ทำให้ธีม 'มีช็อป มีเกียร์ มีเมีย' ถูกใช้เป็นเครื่องมือสร้างความอบอุ่นหรือความตลก มากกว่าจะเป็นแค่โครงเรื่องเชิงแอ็กชัน สรุปคือมีนักเขียนหลายคนที่เอาธีมนี้ไปเล่น แต่ทิศทางของเรื่องจะขึ้นกับว่าผู้เขียนอยากให้โฟกัสที่เศรษฐกิจ ชีวิตประจำวัน หรือความสัมพันธ์เชิงโรแมนติก