ในฐานะแฟนที่ชอบเรื่องเหนือธรรมชาติ ฉันชอบเล่มที่อาจิณหยิบเอาธรรมชาติของความกลัวมาปรุงเป็นเรื่องสั้นชุดหนึ่ง
เล่มรวมเรื่องสั้นชุดนี้ไม่ยาวเหมือนนิยายยาว แต่ทุกเรื่องสั้นนั้นตีบทให้เข้มข้นและลงตัว ประเด็นที่ทำให้คนติดใจคือวิธีที่เขาใช้ฉากธรรมดาๆ เปลี่ยนให้กลายเป็นบรรยากาศอึดอัดและมีนัยยะ บางตอนจบแบบค้างคา ทำให้ผู้อ่านกลับมาคิดทบทวนถึงความหมายของเหตุการณ์ต่างๆ
ฉันชอบตอนที่ใช้บ้านเก่ากับเสียงในยามดึกเป็นตัว
เร้าอารมณ์ การจบแบบไม่ยอมให้คำตอบสุดท้ายเป็นของเราแต่ให้เป็นสนามคิด เป็นสิ่งที่ทำให้เล่มนี้นั่งอยู่ในชั้นหนังสือและถูกหยิบบ่อยกว่าที่ควรจะเป็น — อ่านแล้วรู้สึกว่าผลงานแบบนี้คือของสะสมที่ดี