หมอหญิงพลิกธรรมเนียม รีวิว ฉบับเต็ม ผู้ชมควรตั้งความคาดหวังอย่างไร?

เสียงสะท้อนแรกหลังจากดู 'หมอหญิงพลิกธรรมเนียม' คือความรู้สึกเหมือนถูกพาไปเดินในห้องสมุดเก่าที่เต็มไปด้วยหนังสือเรื่องเล่าของผู้หญิงที่อยากเปลี่ยนโลก เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ละครแพทย์ธรรมดา แต่เป็นการผสมผสานระหว่างการต่อสู้เรื่องสิทธิ ความเชื่อเรื่องธรรมเนียม และการรักษาด้วยหัวใจของคนทำงานด้านการแพทย์ โดยรวมจะได้บรรยากาศที่ทั้งอบอุ่นและคมคาย ฉากในเรื่องไม่ผลักดันแต่จงใจให้คนดูค่อย ๆ ซึมซับรายละเอียดเกี่ยวกับสังคม ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัว และแรงกดดันจากบทบาทความคาดหวังของหญิงในสังคมไทย นักเขียนบทเลือกเดินเรื่องในจังหวะที่ไม่ได้รีบเร่งมากนัก จึงเหมาะกับคนที่ชอบละครช้าๆ แต่มีชั้นเชิงและฉากที่ทำให้คิดตาม

งานแสดงของทีมนักแสดงเป็นส่วนที่ทำให้เรื่องนี้ทรงพลังอย่างแท้จริง โดยเฉพาะนักแสดงนำที่รับบทหมอหญิงซึ่งถ่ายทอดความขัดแย้งภายในได้ละเอียด ละครซับพอร์ตอย่างกลุ่มญาติ คนไข้ และเพื่อนร่วมงานแต่ละคนถูกออกแบบมาให้มีมุมมองของตัวเอง ไม่ได้มีบทมาเพื่อขับเคลื่อนตัวเอกเพียงอย่างเดียว ฉากการรักษาซึ่งบางฉากทำได้เรียลและประทับใจ ส่วนบางฉากก็ถูกดึงให้คมขึ้นเพื่อสื่อสารประเด็นทางสังคมและจริยธรรม ทำให้ตอนหนึ่ง ๆ มีทั้งความตึงเครียดและความอ่อนโยนสลับกัน เหมือนดูงานที่มีจังหวะดนตรีหลากหลายชั้นเชิง ขณะเดียวกันการใช้โทนสี เสื้อผ้า และฉากในยุคสมัยที่เรื่องเลือกเล่า ช่วยเสริมอารมณ์ได้ดี ทำให้รู้สึกเหมือนเข้าไปในโลกของตัวละครจริง ๆ

ถ้าพูดถึงสิ่งที่ผู้ชมอาจคาดหวังผิดพลาดบ้าง จะอยู่ที่ความคาดหวังเรื่องความเร็วของเนื้อเรื่องและความสมจริงทางการแพทย์ ที่อาจไม่ได้ละเอียดเท่าซีรีส์แพทย์เชิงวิชาการอย่าง 'Grey's Anatomy' หรือความตึงเครียดทางการเมืองแบบ 'The Crown' แต่เรื่องนี้ชดเชยด้วยมิติของความเป็นมนุษย์และการตั้งคำถามกับธรรมเนียมที่ฝังลึก อาจมีฉากที่รู้สึกคาดเดาง่ายหรือบทสนทนาที่บางครั้งชัดเจนจนเกินไปสำหรับคนที่ชอบความซับซ้อนสุด ๆ แต่สำหรับคนที่อยากได้ละครมีหัวใจ มีประเด็นให้ถกเถียงหลังดูจบ และอยากดูตัวละครเติบโตจากการเผชิญปัญหา เรื่องนี้จัดว่าให้คุณค่า การดูแบบต่อเนื่องจะช่วยให้เชื่อมโยงปมต่าง ๆ ได้ลื่นขึ้น ระหว่างชมจะได้ยิ้มไปกับมุขเล็ก ๆ และทึ่งกับบทสรุปของบางตัวละคร

ท้ายที่สุดแล้ว ความรู้สึกหนึ่งที่ค้างอยู่หลังปิดตอนสุดท้ายคือความอบอุ่นผสมความคิดที่ตีกันในหัว เรื่องนี้ทำหน้าที่ได้ดีทั้งในฐานะความบันเทิงที่มีสาระและการเป็นงานเล่าเรื่องที่ไม่กลัวจะตั้งคำถามกับสิ่งที่คนเราเคยยึดถือ ไม่น่าเชื่อว่าละครสมัยนี้ยังสามารถสร้างเวทีให้เรื่องเล็ก ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งกลายเป็นการสนทนาที่ใหญ่พอให้คนดูมายืนขบคิดร่วมกันได้ และนั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้ฉันยังคงคิดถึงมันอยู่เพลิน ๆ