เนื้อเรื่อง Dmc Devil May Cry Dante สรุปสั้นๆ มีจุดพลิกผันอะไร?

ฉากจบของ 'Devil May Cry 5' ให้ความรู้สึกเหมือนบทสุดท้ายของนิทานความสัมพันธ์ที่ดิบ ๆ แต่ไม่ปราณีต มันเริ่มจากการคลี่คลายปริศนาว่าใครคือ V และทำไมต้น Qliphoth ถึงต้องถูกตัดราก ฉันยังจำความหน่วงของอารมณ์ตอนเห็นว่า V ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้า แต่เป็นเศษเสี้ยวของใครบางคน — ช่วงเวลานั้นทำให้การต่อสู้กับ Urizen มีความหมายมากกว่าแค่การปราบปีศาจทั่วไป หลังจากที่ Urizen ถูกทำลาย ความจริงก็เผยออกมาอย่างรุนแรง:สิ่งที่แยกออกจากกันจะกลับมารวมกันอีกครั้ง Vergil กลับคืนร่างในรูปแบบใหม่และการเผชิญหน้าระหว่างเขากับ Dante ก็กลายเป็นศูนย์กลางของจุดจบ การต่อสู้ไม่ใช่แค่การแลกหมัด แต่เป็นบทสนทนาแบบดาบคนละฟอร์ม — ทั้งสองฝ่ายใช้คำพูดน้อย แต่ท่าทางและการโจมตีบอกเล่าความขมขื่น ความโหยหา และความยึดมั่นในอัตลักษณ์ของตัวเอง สิ่งที่ชอบจริง ๆ คือธีมครอบครัวและการตัดสินใจส่วนบุคคลในตอนท้าย เห็นได้ชัดว่าเกมไม่ได้ต้องการให้ทุกความขัดแย้งถูกแก้ให้เสร็จเรียบร้อย Vergil เลือกทางของเขาในแบบของเขา Dante ยืนอยู่กับแนวทางของตัวเอง และคนที่ดูแลงานด้านการต่อสู้ให้โลกล้วนต้องเผชิญกับความเปลี่ยนแปลง ส่วน Nero แม้บทเขาจะไม่เป็นศูนย์กลางในการปิดฉาก แต่การเติบโตของเขาเป็นเสาหลักที่ทำให้ตอนจบมีความหวัง — ไม่ใช่หวังแบบเรียบง่าย แต่หวังที่ผ่านการทดสอบด้วยการสูญเสียและการยอมรับ สรุปแล้ว ฉากจบของ 'Devil May Cry 5' ให้ความรู้สึกเหมือนบทเพลงสุดท้ายที่ดังก้องต่อจากคอร์สทั้งหมด: มีการเฉลย มีการต่อสู้ที่หนักแน่น และมีการจากลาที่ไม่ได้โรแมนติกเกินจริง แต่กลับจริงใจและคมกริบ พูดง่าย ๆ ว่า มันจบแบบมีน้ำหนักและทิ้งร่องรอยให้คิดต่อมากกว่าจะให้ความสบายใจแบบปิดผนึก

เริ่มจากพื้นฐานการคอนโทรลนิ่ง ๆ กับปุ่มโจมตีและการยกศัตรูก่อนเลย แล้วค่อยเพิ่มเทคนิคพิเศษทีละชิ้น — นี่คือสิ่งที่ผมมักแนะนำเมื่อช่วยเพื่อนฝึก 'Devil May Cry 5' โดยเฉพาะกับ Nero ผมมักให้เริ่มด้วยการฝึกทำให้ศัตรูลอย (launcher) แล้วต่อด้วยการต่ออากาศด้วยท่าหนัก-เบาสลับไปมา เพื่อให้รู้จังหวะการโจมตีกลางอากาศ เทคนิคสำคัญของ Nero ที่ควรฝึกก่อนคือระบบ 'Exceed' ของ Red Queen: หาจังหวะกดชาร์จแล้วต่อด้วยการกดโจมตีปกติเพื่อปล่อยแรงตีที่มากขึ้น รวมถึงการใช้ Devil Breaker ให้เป็น — บางชิ้นเหมาะกับการดันศัตรูขึ้น บางชิ้นเหมาะกับการยืดคอมโบกลางอากาศ หลังจากคอมโบพื้นฐานนิ่งแล้ว ให้ฝึกการเชื่อมท่าระยะไกล เช่นยิงปืนเพื่อชะลอการเคลื่อนไหวของศัตรูแล้วต่อด้วยการพุ่งเข้าด้วยท่าโจมตีเร็ว ๆ (พวกที่ทำให้ติดคอมโบต่อได้) ผมมักจะตั้งฝึกกับม็อบที่มีสเตตัสแข็ง ๆ เพื่อฝึกการปรับใช้ Devil Breaker แต่ละครั้ง โดยรวม: รากฐาน (launcher → อากาศ) → การใช้ Exceed ให้แม่น → การเลือก Devil Breaker ตามสถานการณ์ นี่แหละจะทำให้คอมโบของ Nero ดูทรงพลังและสม่ำเสมอขึ้นจริง ๆ

การปลดล็อกตัวละครใน 'Devil May Cry 5' มีชั้นเชิงที่ชวนให้ตื่นเต้นและอยากเล่นซ้ำหลายรอบเลยทีเดียว ผมมองมันเหมือนประตูที่เปิดให้เข้าถึงมุมมองการเล่นใหม่ ๆ มากกว่าจะเป็นแค่ระบบอนุญาตชั่วคราว: พอจบเนื้อเรื่องครั้งแรกก็จะได้ปลดล็อก Dante ให้เล่นในโหมดภารกิจ (Mission Mode) กับเนื้อหานอกเนื้อเรื่องอื่น ๆ ที่ช่วยให้ได้ลองสไตล์การเล่นและท่าต่อสู้ที่แตกต่างจาก Nero หรือ V ซึ่งเป็นตัวละครที่เล่นในเนื้อเรื่องหลักอยู่แล้ว การปลดล็อก Vergil มีวิธีที่แยกจากกันไป ถ้ายังเล่นเวอร์ชันพื้นฐานของเกม Vergil จะมาเป็น DLC เสริมชื่อ 'Vergil's Downfall' ซึ่งเป็นตอนเสริมที่ทำให้ได้เล่นเป็น Vergil แบบเต็ม ๆ ถ้าใครมี 'Special Edition' เวอร์ชันใหม่ ๆ จะรวม Vergil มาให้เลยพร้อมฟีเจอร์เพิ่มเติม ฉะนั้นถ้าชอบสไตล์ดุดันและความเร็วของ Vergil ทางเลือกคือซื้อ DLC หรือหาเวอร์ชันที่รวม DLC มาแล้ว นอกจากนี้ยังมีการปลดล็อกโหมดพิเศษอย่าง Bloody Palace และตัวเลือกแต่งตัวสีสันต่าง ๆ รวมถึงไอเท็มเสริมที่ได้จากการทำภารกิจ คะแนน S-Rank หรือสะสม Red Orbs ให้เพียงพอเพื่อซื้อในร้านภายในเกม มุมมองส่วนตัวที่ทำให้ผมยังกลับมาเล่นใหม่บ่อย ๆ คือความรู้สึกของการเปลี่ยนมุมมองการต่อสู้เมื่อได้ตัวละครใหม่ เช่น การเอา Dante ไปเล่นซ้ำในภารกิจเดิม ๆ แล้วรู้สึกว่าท่าไม้ตายหรือคอมโบใหม่ ๆ ทำให้ทุกการต่อสู้กลายเป็นปริศนาที่ต้องแก้ ซึ่งเติมพลังให้กับการเก็บงานท้าทายและการล่าคะแนนจนอยากกลับมาเล่นอีกครั้ง ข้อแนะนำเล็ก ๆ คือถ้าอยากปลดล็อกตัวละครทั้งหมดไวที่สุด ให้ตั้งใจจบเนื้อเรื่องหลักก่อน แล้วค่อยเลือกว่าจะซื้อ DLC หรืออัปเกรดเป็น Special Edition เพื่อให้ได้ประสบการณ์เต็มรูปแบบแบบที่ผมเพิ่งจะตระหนักว่ามันคุ้มค่าเมื่อย้อนกลับไปเล่นอีกครั้ง

ได้เล่น 'Devil May Cry 5' มาหลายรอบจนจับทางการต่อสู้ของ Dante ได้ชัดเจนขึ้น ทำให้ฉันมองว่าอาวุธที่เหมาะกับมือใหม่ที่สุดคือ 'Rebellion' เพราะมันให้ความสมดุลทั้งระยะ ความรู้สึกเวลาฟัน และการต่อคอมโบที่ไม่ซับซ้อนมาก Rebellion เป็นดาบที่เข้าใจง่าย: กดผสมท่าเบสิกจะได้คอมโบที่สวยงามทันที ไม่ต้องพะวงกับการสลับสกิลแบบซับซ้อนหรือสเตทหลายรูปแบบ ฉันมักจะแนะนำให้ผู้เล่นใหม่เอาเวลาไปฝึกการเชื่อมท่าแบบพื้นฐาน เช่น ฟันเบา-ฟันหนัก-กระโดดฟัน จากนั้นเติมจังหวะยิงปืนเล็กๆ จาก 'Ebony & Ivory' ระหว่างคอมโบเพื่อยืดระยะหรือ break ในจังหวะที่ศัตรูเปิดช่อง เทคนิคที่ฉันคิดว่าช่วยได้คือการอัพเกรดพลังโจมตีของ Rebellion ก่อน เน้นเลือดขึ้นเลเวลของท่าโจมตีพื้นฐาน แล้วเรียนรู้การใช้ Devil Trigger ประสานกับคอมโบเพื่อสร้างความเสียหายระยะสั้น การเคลื่อนที่ก็สำคัญมาก: อย่าอยู่กับที่ ให้ฝึกการหลบและกระโดดเป็นนิสัย แล้วค่อยเพิ่มท่าเชิงรุกอีกที สำหรับคนที่ชอบความเรียบง่ายแต่ยังอยากทำท่าดูเท่ Rebellion จะเป็นทางเลือกที่เหมาะสมและให้ความสนุกแบบไม่เครียดมากนัก

เพลงที่แฟนๆมักยกให้เป็นที่สุดของ 'Devil May Cry 5' คือ 'Devil Trigger' — ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะเห็นคนออนไลน์อ้างถึงเพลงนี้เป็นอันดับหนึ่ง เมื่อได้ยินท่อนริฟฟ์เปิดขึ้นครั้งแรก ความตื่นเต้นมันพุ่งขึ้นทันที ฉันมักจะนึกภาพดันเต้ลุยคอมโบกลางฉากระเบิดไฟของเกม: เสียงกีตาร์ไฟฟ้าเข้มข้นบวกจังหวะกลองที่ดุดัน ทำให้อารมณ์การเล่นพุ่งขึ้นเหมือนได้พลังพิเศษ เพลงนี้มีโครงสร้างที่สั้นแต่ทรงพลัง — ท่อนฮุกที่ติดหู เพลงร้องประสมกับเสียงซินธ์เพิ่มมิติ ทำให้เหมาะกับทั้งฉากคัทซีนและการต่อสู้สุดเดือด ความนิยมของเพลงนี้ยังมาจากการถูกใช้ในตัวอย่างและมอนทาจคอนเทนต์แฟนๆเยอะมาก ชมรมคนทำมิกซ์และนักดนตรีกีตาร์ยกเพลงนี้ไปทำคัฟเวอร์จนกลายเป็นสัญลักษณ์ของยุคเกมเมทัลร่วมสมัย ฉันเองก็ยังชอบเปิดมันก่อนเล่นเพื่อปรับจังหวะหัวใจให้พร้อม เพราะมันเหมือนเป็นสัญญาณว่ากำลังก้าวเข้าสู่โหมดลุยแบบไม่มีถอย สุดท้ายแล้ว 'Devil Trigger' ไม่ได้ดังเพราะเป็นแค่เพลงประกอบ แต่มันเป็นธีมที่สื่อสารบุคลิกของตัวละครและพลังของเกมได้อย่างตรงใจ

ชีวิตของดันเต้ใน 'Devil May Cry' เริ่มต้นจากความขัดแย้งในครอบครัว พ่อของเขาคือสปาร์ด้า อัศวินปีศาจผู้แข็งแกร่ง ส่วนแม่คือมนุษย์หญิงชื่อว่า Eva การผสมเลือดสองสายพันธุ์ทำให้เขามีพละกำลังเหนือธรรมชาติแต่ก็ต้องแบกรับชะตากรรมที่โหดร้าย เมื่อยังเด็ก ดันเต้เห็นแม่ถูกสังหารโดยปีศาจ ทำให้เขาหมกหมุ่นกับการล้างแค้น เขาเปิดร้านรับจ้างไล่ปีศาจใช้ชื่อว่า 'Devil May Cry' ซึ่งกลายเป็นสัญลักษณ์ของชีวิตที่เต็มไปด้วยการต่อสู้และความขมขื่น ทว่าภายใต้ภาพลักษณ์เจ้าชู้เลือดร้อน เขาซ่อนความอ่อนไหวและความรับผิดชอบต่อโลกไว้อย่างดี

เริ่มจากการเตรียมพื้นที่ปลอดภัยก่อนจะลงม็อด ฉันมักเริ่มด้วยการสำรองโฟลเดอร์เกมและเซฟไว้สองที่ การทำสำรองไฟล์ nativePC หรือโฟลเดอร์ที่ม็อดจะไปแก้ไขเป็นสิ่งที่ช่วยให้กลับสู่สภาพเดิมได้เร็วเมื่อมีปัญหา ผมมักใช้วิธีติดตั้งผ่านโปรแกรมจัดการม็อดเพราะสะดวกและลดความเสี่ยง ตัวอย่างลำดับงานทั่วไปที่ฉันทำคือ ดาวน์โหลดม็อดจากแหล่งที่น่าเชื่อถือ เช่น Nexus Mods, แตกไฟล์ด้วย 7-Zip แล้วลากลงโฟลเดอร์ที่ Mod Manager ระบุไว้ จากนั้นเปิดเกมตรวจสอบว่าม็อดโหลดขึ้นจริงหรือไม่ โดยเฉพาะม็อดภาพอย่าง ReShade หรือ ENB ควรเช็คเวอร์ชันของเกมก่อนเสมอเพราะม็อดพวกนี้ผูกกับ build ของเกม ถ้าพบปัญหา ฉันจะปิดม็อดทีละชิ้นเพื่อตรวจสอบความขัดแย้งและคืนค่าจากแบ็กอัพเมื่อจำเป็น การอัปเดตม็อดหรือ Mod Manager เป็นอีกจุดหนึ่งที่มักแก้ปัญหาได้ แต่ควรอ่านคำแนะนำของผู้ทำม็อดก่อนจะอัปเดตทุกครั้ง สาธารณูปโภคที่มีประโยชน์คือ log ของม็อดกับการคืนค่าไฟล์ผ่าน Steam เพื่อความอุ่นใจ มั่นใจได้เลยว่าถ้าทำตามขั้นตอนนี้ คุณจะสนุกกับม็อดของ 'Devil May Cry 5' ได้โดยไม่ต้องเสี่ยงมากนัก

ฉากเปิดที่เห็นตัวละครใหม่ทำให้ผมตื่นเต้นไม่ใช่น้อย — 'Devil May Cry 5' เติมสีสันด้วยตัวละครหลักสองคนที่ไม่เหมือนใคร: V และ Nico โดย V ถูกนำเสนอในฐานะชายลึกลับที่ชอบนั่งอ่านบทกวีและพูดเป็นปริศนา เขาเป็นตัวละครเล่นได้ใหม่ที่เน้นการสั่งให้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าสัตว์รับใช้สู้แทน มากกว่าจะออกไปฟาดฟันด้วยตัวเอง วิธีเล่นของเขาเลยให้ความรู้สึกเหมือนคุมกองทัพนิ้วเดียว แถมการเล่าเรื่องยังเผยทีละน้อยว่าเขามีความเกี่ยวโยงกับ Vergil อย่างลึกซึ้ง ซึ่งทำให้บทบาทของเขาไม่ใช่แค่ตัวละครใหม่ธรรมดา Nico คืออีกคนที่ผมชอบ — เธอเป็นช่างปืนช่างประดิษฐ์ที่เก๋ไก๋และคอยอัพเกรดอาวุธของ Nero โดยเฉพาะตระกูล 'Devil Breaker' ที่ทำให้สไตล์การเล่นของ Nero เปลี่ยนไป เธอมีมุขตลกร้ายๆ และเป็นจุดเชื่อมระหว่างตัวละครหลายคน ผมชอบที่นักพัฒนาให้บทบาทเธอทั้งในเชิงเกมเพลย์ (เป็นร้าน/ผู้ให้ของ) และในเชิงนิยาย (เป็นคนที่สร้างแรงขับเคลื่อนให้ตัวเอกได้ต่อสู้ต่อ) ส่วนฝั่งศัตรูใหม่อย่าง Urizen ก็โดดเด่นในฐานะแกนนำของวิกฤต เขาไม่ใช่แค่บอสเท่ๆ แต่เป็นการสื่อถึงความทะเยอทะยานและการแยกส่วนของ Vergil ทำให้เรื่องราวมีมิติ ผมรู้สึกว่าความสมดุลระหว่างตัวละครใหม่กับขาประจำทำได้ดี ส่งให้เกมทั้งสนุกและซับซ้อนขึ้น