ตลาดนัดของสะสมกับบูธเมอร์ชที่วางเรียงกันทำให้หัวใจเต้นทุกครั้งที่เดินผ่าน
สมุดพกเป็นหนึ่งในไอเท็มที่ฉันหยิบมาดูบ่อยสุดเพราะมันผสมกันได้ทั้งภาพศิลป์ ความทรงจำในวัยเรียน และความพิเศษแบบลิมิเต็ดเอดิชัน
ความนิยมมักโฟกัสที่สองแกนหลัก: งานศิลป์กับความหายาก ผลงานที่มีปกเป็นภาพ illust ขนาดเต็มหน้าโดยศิลปินชื่อดังหรืออาร์ตบุ๊กสไตล์ sketchbook มักเป็นที่ต้องการสูง ตัวอย่างที่เคยเห็นคือสมุดพกลาย 'Demon Slayer' ที่วางขายในงานแฟร์ซึ่งปกเป็นภาพใหม่ที่ไม่ได้ลงในอาร์ตบุ๊กหลัก ทำให้มันมีสตอรี่และมูลค่าเก็บสะสม อีกประเภทที่ฉันชอบคือสมุดพกที่ร่วมกับแบรนด์เครื่องเขียน เช่น สมุดขนาด A5 ที่ใช้กระดาษคุณภาพดี มีลายแทรกเว้นหน้าและสปายซ์ที่ออกแบบมาเฉพาะซีรีส์แบบเดียวกับบางคอลเลกชันของ 'One Piece' ที่ฉันเคยเห็น
แง่มุมการใช้งานก็สำคัญเพราะสมุดพกบางเล่มผลิตมาให้ใช้งานจริง ทั้งเส้นบรรทัดแบบ grid หรือหลวมๆ เพื่อสเก็ตช์ ฉันมักแบ่งสมุดเป็นสองกอง: กองที่ใช้เขียนบันทึกและสเก็ตช์ตามใจ และอีกกองเก็บไว้ไม่เปิดเพื่อรักษาลิมิเต็ดเอดิชัน ถ้าตั้งใจเก็บเป็นของสะสมจริงๆ ให้มองหาการบรรจุที่แน่นหนา ปกแข็ง หรือมีการ์ดใบรับรองความพิเศษ สำนักพิมพ์อิสระ (doujin) บางเจ้าก็ผลิตสมุดแบบลิมิเต็ดเพียงไม่กี่สิบเล่ม ทำให้ราคาและความต้องการพุ่งขึ้นถ้าเป็นผลงานของศิลปินที่มีชื่อเสียง
ท้ายที่สุด วิธีการเลือกสักเล่มสำหรับฉันคือดูลักษณะการพิมพ์ ความรู้สึกเมื่อสัมผัสกระดาษ และเรื่องราวเบื้องหลังการผลิต สมุดพกที่ดีต้องทำให้ฉันอยากเปิดมัน ไม่ว่าจะเพื่อดูภาพสวยๆ หรือเขียนบันทึกเล็กๆ ลงไป นี่แหละเสน่ห์ของสมุดพกเป็นของสะสม: มันเก็บทั้งศิลปะและความทรงจำเอาไว้ในหน้ากระดาษทีละหน้า