ใครเป็นผู้เขียนลิขิตรักข้ามดวงดาวต้นฉบับ?

ชื่อเรื่อง 'ลิขิตรักข้ามดวงดาว' มักจะเรียกภาพของฉากโรแมนติกกับบรรยากาศเหนือจริงขึ้นมาทันที และคนที่เขียนบทต้นฉบับของเรื่องนี้คือ Park Ji-eun (박지은) ผู้เขียนบทซีรีส์จากเกาหลีใต้ซึ่งผลงานชิ้นนี้กลายเป็นพอยต์สำคัญในยุคฮันรยูเวฟ โดยเธอวางโครงเรื่องเป็นบทโทรทัศน์ต้นฉบับ ไม่ได้มาจากนิยายมาก่อน ทำให้เนื้อหาและจังหวะการเล่าเรื่องมีความเป็นเอกลักษณ์ของสไตล์คนเขียนบททีวีคือตัวเอกจะมีบทสนทนาและซีนที่ออกแบบมาเพื่อการแสดงมากกว่าการเล่าเป็นข้อความยาวๆ

ในฐานะแฟนซีรีส์ที่เคยดูซ้ำหลายรอบ ผมเห็นว่าความเก่งของ Park Ji-eun อยู่ที่การผสานแนวโรแมนติกกับคอมเมดี้และองค์ประกอบเหนือธรรมชาติอย่างลงตัว — เธอไม่เล่าเพียงเรื่องความรักข้ามชนชั้นหรือเวลาธรรมดา แต่ใส่บริบทสังคมและความเป็นดาราเข้ามา ทำให้ตัวละครมีมิติมากกว่าที่คาดไว้ ความสำเร็จของซีรีส์ยังดันให้เกิดซาวด์แทร็กที่ติดหูและหลายฉากกลายเป็นมส์ในโซเชียล มีเพียงไม่กี่คนเขียนบทที่ทำให้บทพูดแฝงความขำและเศร้าได้อย่างเนียนแบบนี้

ถ้าจะสรุปแบบสบายๆ ว่าใครคือผู้เขียนต้นฉบับ ให้จำว่าเป็น Park Ji-eun — เธอคือคนเขียนบทที่สร้างโลกของ 'ลิขิตรักข้ามดวงดาว' ขึ้นมาบนหน้าจอ ก่อนที่จะมีการดัดแปลงหรือออกวางเป็นสินค้าอื่นๆ ผมชอบวิธีที่บทของเธอให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กๆ อย่างการตอบโต้ระหว่างตัวละครและการวางจังหวะตลก ทำให้เวลาดูแล้วรู้สึกอบอุ่นและแฝงความเศร้าในเวลาเดียวกัน จบด้วยความคิดแบบแฟนคนหนึ่งคือ งานเขียนที่ดีไม่จำเป็นต้องซับซ้อนมาก แต่ต้องทำให้ตัวละครรู้สึกจริงจังและมีชีวิตอยู่ในหัวผู้ชมได้

คนที่เขียนบทต้นฉบับของ 'ลิขิตรักข้ามดวงดาว' ก็คือ Park Ji-eun ซึ่งงานนี้เป็นผลงานบทโทรทัศน์ต้นฉบับจากเกาหลี ไม่ได้มาจากนิยายมาก่อน สำหรับฉันในฐานะคนดูรุ่นใหม่ที่ชอบจับจุดการเล่าเรื่องแบบบิวท์ฉาก บทของ Park Ji-eun น่าสนใจตรงที่เธอผสมองค์ประกอบแฟนตาซีกับการเสียดสีวงการบันเทิง ทำให้เรื่องไม่จมอยู่แค่เป็นนิยายรักธรรมดา

สิ่งที่ทำให้บทของเธอโดดเด่น คือการบาลานซ์ความไลท์กับความลึกของตัวละคร — บทพูดมักเป็นคีย์ที่ดันให้อารมณ์ขึ้นลงได้ง่าย ซึ่งช่วยให้ฉากคลาสสิกหลายฉากของซีรีส์ยังคงจำได้แม้เวลาจะผ่านไปนาน ฉันชอบที่บทเปิดช่องให้ตัวละครแต่ละตัวมีพื้นที่แสดงออก ทั้งจังหวะตลกและจังหวะเศร้า อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นงานเขียนที่จับใจผู้ชมได้จริง ๆ จบด้วยความคิดแบบคนดูคนหนึ่งคือ บทที่ดีมักทำให้ฉากธรรมดากลายเป็นความทรงจำได้เสมอ