ไพบู จะมีคอนเสิร์ตครั้งต่อไปเมื่อไร

ดิฉันเคยอ่านสัมภาษณ์ของไพบูหลายครั้งและสิ่งที่ติดใจสุดคือการเชื่อมโยงเรื่องเล่าพื้นบ้านกับประสบการณ์ชีวิตจริงของเขา ในบทสัมภาษณ์หนึ่งไพบูพูดถึงการเติบโตในย่านที่ยังมีตลาดพื้นถิ่น กลิ่นอาหาร และเรื่องเล่าจากป้าๆ ข้างบ้าน ซึ่งเขาบอกว่าเอื้อต่อการสร้างบรรยากาศในงานเขียนของเขาโดยตรง เขานำมิติของความเป็นท้องถิ่น—เสียงแคน ข้าวต้มมื้อเช้า และความเงียบของทุ่งนา—มาผสมกับโครงเรื่องสมัยใหม่ ทำให้ผลงานมีทั้งความอบอุ่นและความแปลกใหม่ ตัวอย่างที่เขายกมาบ่อยคือการยกฉากจาก 'พระอภัยมณี' มาเป็นแรงกระตุ้นในการร้อยความมหัศจรรย์เข้ากับชีวิตประจำวัน นั่นทำให้ฉากธรรมชาติในงานของไพบูไม่ใช่แค่ฉากหลัง แต่กลายเป็นตัวละครหนึ่งในเรื่อง สำหรับฉัน การได้เห็นคนร่วมสมัยนำวัฒนธรรมพื้นบ้านมาผสมกับสมัยใหม่แบบนี้ให้ความหวังว่าหนังสือหรือการ์ตูนไทยมีทางไปไกลกว่าที่คิด

พอจะนึกออกว่าชื่อนี้มักถูกเอาไปเล่นในโลกนิยายและมังงะหลายเรื่อง จึงต้องเล่าแบบแบ่งเป็นกรณีให้ชัดมากขึ้น ฉันชอบเวอร์ชันของ 'ไพบู: บันทึกการเดินทาง' ซึ่งในเรื่องเขาจบจากโรงเรียนมัธยมท้องถิ่นก่อนจะไปต่อที่สถาบันศิลปะแห่งนคร ที่นี่เน้นการฝึกงานจริงกับชุมชน ทำให้ทักษะการวาดและการคิดเชิงสร้างสรรค์ของเขาโตไวมาก ช่วงเรียนปริญญาโทในเรื่องเขาเลือกงานวิจัยเกี่ยวกับวัฒนธรรมท้องถิ่น ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนให้ตัวละครโตขึ้นมาก การเล่าแบบนี้เหมาะกับคนที่ชอบติดตามพัฒนาการตัวละคร เพราะเห็นชัดว่าการศึกษาในเรื่องไม่ได้เป็นแค่ป้ายสถาบัน แต่เป็นเครื่องมือพาเขาไปเจอประสบการณ์ใหม่ๆ และเปลี่ยนมุมมองชีวิต

อยากเล่าแบบละเอียดเพราะงานร่วมมือของไพบูมีมิติหลากหลายมาก เริ่มจากภาพรวมนะว่าผลงานของเขามักโยงกับคนทำเพลงอินดี้ โปรดิวเซอร์อิเล็กทรอนิกส์ และศิลปินสายภาพประกอบที่มีสไตล์จัดจ้าน หนึ่งในรูปแบบที่เห็นบ่อยคือการทำเพลงฟีเจอริ่งกับนักร้องอินดี้ที่มีเอกลักษณ์ เสียงร้องถูกดัดแปลงให้เข้ากับบีตของไพบู บางครั้งก็กลายเป็นซิงเกิลที่ถูกแชร์ในวงเพื่อนนักฟังเพลงอย่างกว้างขวาง อีกด้านหนึ่งคือการร่วมงานกับโปรดิวเซอร์ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์เพื่อทำรีมิกซ์หรือเวอร์ชันแดนซ์ ทำให้เพลงเดิมมีอารมณ์ใหม่และไปเตะตลาดคลับได้ นอกจากงานเพลง ไพบูยังคอลแล็บกับศิลปินภาพประกอบสำหรับหน้าปกซิงเกิลและงานเมอร์ชไลน์ลิมิเต็ด ความรู้สึกที่ได้คือการผสมผสานเสียงกับภาพเพื่อบอกเล่าเรื่องเดียวกัน งานประเภทนี้มักจะเป็นโปรเจกต์ที่จัดแสดงในนิทรรศการเล็ก ๆ หรือวางขายเฉพาะช่องทางออนไลน์ ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้แฟน ๆ ได้จับต้องงานศิลปะพร้อมฟังเพลงไปด้วย นี่แหละคือเหตุผลที่การร่วมงานของไพบูดูมีเสน่ห์และไม่เคยน่าเบื่อสำหรับคนติดตามผลงานเขา

พูดตรงๆ นะ ผมเป็นคนสะสมฟิกเกอร์กับของที่ระลึกมาเป็นสิบปีเลยและจากประสบการณ์ตรง ไพบู (ตัวละครจาก 'The Legend of Korra') มักจะมีสินค้าจำหน่ายแบบเป็นทางการผ่านช่องทางที่ได้รับลิขสิทธิ์ เช่น ร้านออนไลน์ของเจ้าของลิขสิทธิ์หรือพาร์ตเนอร์ที่ได้รับอนุญาต ผมเจอของแท้บ่อยที่สุดตามเว็บสโตร์ของเจ้าของผลงานและของผู้ผลิตที่มีชื่อเสียง เช่น ร้านของบริษัทที่ถือสิทธิ์ บางครั้งของเล่นหรือฟิกเกอร์จะวางขายแบบเอ็กซ์คลูซีฟกับร้านค้าปลีกเฉพาะรายที่มีสัญญา เช่นร้านเสื้อ/ของสะสมระดับชาติหรือเว็บสโตร์อย่างเป็นทางการ นอกจากนั้น ร้านค้าต่างประเทศที่เป็นตัวแทนจำหน่ายลิขสิทธิ์ก็น่าเชื่อถือสำหรับการสั่งนำเข้า ถ้าจะสรุปแบบย่อๆ: มองหาโลโก้ลิขสิทธิ์หรือสติ๊กเกอร์รับรองบนแพ็กเกจ และซื้อตรงจากผู้ผลิตหรือร้านที่มีการประกาศอย่างชัดเจนว่าพวกเขาเป็นตัวแทนจำหน่ายอย่างเป็นทางการ — แบบนี้ผมสบายใจมากกว่าเวลาจ่ายเงินให้กับของสะสมชิ้นโปรด

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นภาพประกอบของไพบู ความรู้สึกเหมือนได้เจอเสียงที่พูดผ่านสีสันและเส้นสาย เราเริ่มเห็นว่าเบื้องหลังงานที่ดูละมุนเหล่านั้นมีเส้นทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกเสมอไป ไพบูเริ่มต้นจากการวาดเล่าเรื่องสั้นๆ ลงบนเว็บบอร์ดและโซเชียลในช่วงที่วงการอิสระกำลังคึกคัก งานแรกๆ ของเขามักเป็นภาพสเกตช์และคอมมิคสั้นที่จับโทนเหงาอบอุ่น ทำให้มีคนติดตามเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ จนมีโอกาสรวมเล่มและออกบูธเป็นครั้งแรก ผลงานที่ทำให้ชื่อของเขาเริ่มเป็นที่พูดถึงคือหนังสือภาพที่เล่าเรื่องความสัมพันธ์แบบไม่หวือหวาอย่าง 'ทางเดินสีคราม' ซึ่งเน้นสีพาสเทลและช่องว่างของคำพูด เช่นเดียวกับซีรีส์ภาพวาดแนวแฟนตาซีที่ใช้ชื่อว่า 'สนามหิน' งานทั้งสองชิ้นแสดงให้เห็นทักษะในการใช้พื้นที่ว่างและการจัดองค์ประกอบเพื่อชวนให้คนดูเติมเรื่องราวเอง ปัจจุบันไพบูยังรับงานคอนเซ็ปต์อาร์ตให้เกมอินดี้และมีนิทรรศการร่วมกับศิลปินอื่นๆ หลายครั้ง ทำให้สไตล์ของเขาเป็นที่รู้จักทั้งในวงการแฟนอาร์ตและวงการออกแบบภาพประกอบโดยรวม