5 Faces Of Death

เมื่อนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง B ดันไปเปิดหีบต้องคำสาปเข้าจนทำให้เล่าวิญญานร้ายออกอาละวาท

Thea had everything she ever wanted; her family, friends, loving fiancé, and beautiful son. Since she had lost her parents in an accident, she was the head of the house, raising her younger siblings until they could start their life. She's proud of her baby sister for coming out of her shell, finding the man she loves, and raising three children. As for her brother, she worries, but that doesn't hide the affection her best friend has towards him. Her brother is a bit dull on romance. Thea thought it would just be the three of them, but now there are more to surrounded by people she cares about and love. Thea loves having a big family. What can go wrong? Engaged and can't wait to marry the woman who brought joy and love into his life. Rex Wolfe decided to celebrate their engagement in Hawaii and show her where she grew up. Rex knew Thea had planned to celebrate on her grandfather's yacht. Everything had gone smoothed when a group of armed men infiltrated as the leader demanded the money his uncle owed them. Rex wasn't sure why because his uncle had been dead for years, and the man who killed him was none other than the man once his father and uncle called "Brother."

เมื่อบาระและเร็น หนึ่งในนักเรียนชั้น ม.5/B ได้ถูกให้ทำภารกิจสำคัญคือการตามล่าปราบเงาปีศาจที่หลุดรอดออกมาจากหีบต้องสาปที่ปราสาทแห่งหนึ่ง....พวกเขาจะเอาชีวิตกลับมาได้หรือไม่

ฮารุกะและคิชิโระนักเรียนห้อง5/B ที่ดันไปเปิดหีบต้องสาปเข้าจนเกิดเหตุการณ์วุ่นวายไปทั่วทั้งโลก พวกเขาทั้งาองคนจึงได้รับหน้าที่ให้มากำจัดเงาปีศาจที่เหมืองร้างแห่งนี้

I used to be the most promising composer of my generation. But while I was working on my latest piece, my husband Charles Lambert's childhood friend destroyed everything I had. She slashed my face, stole my compositions, and set fire to my house—leaving me to burn alive alongside the kitten I'd just adopted. Then, as if my death were just a spark for her success, she posted my compositions online, claiming I'd plagiarized her. And people believed her. Everyone did. Strangers on the internet sneered and spat my name, and my own husband, Charles, chose to believe her over me. Even the International Musical Society rescinded my award and handed it to her without a second thought. My students, who once followed me loyally, were now fawning over her. I became the laughingstock of the entire internet—mocked, discredited, erased. It wasn't until a week later, when someone stumbled upon the charred remains of my lakeside studio, that they found what was left of me.

เมื่อดาอิและไดชิ สองพี่น้องฝาแฝด ของห้อง 5/B ถูกส่งมาทำภารกิจกำจัดเงาปีศาจร้ายที่เกาะต้องคำสาปแห่งนี้ พวกเขาจะมีชีวิตรอดกลับไปได้หรือไม่

เมื่อฮารุและอิจินักเรียนอีกคนของห้องม.5/B ถูกให้รับมอบหมายไปกำจัดเงาปีศาลที่เมืองร้างที่หายสาปสูญไปนับร้อยปี...พวกเขาจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้หรือไม่

ยูเมะและเทนชินักเรียนห้อง ม.5/B ถูกได้รับภารกิจให้ไปกำจัดปีศาจที่สุสานมรณะที่เต็มไปด้วยเงาปีศาจชั่วร้ายเพื่อปลดปล่อยดวงวิญญานบริสุทธิ์

เมื้อคาซิมิและเคนตะหนึ่งในนักเรียนห้องม.5/B ได้รับภารกิจไปปราบเงาปีศาจที่ห้างร่างต้องสาปที่เป็นที่อยู่ของเหล่าบรรดาปีศาจชั่วร้าย...งานนี้พวกเขาจะทำเช่นไรให้ตนเองมีชีวิตกลับมา

Abductors bind me in a basement, subjecting me to the torment of dozens. Meanwhile, my husband, Evan Foster, dines by candlelight with his lover, Carmen Locke. My abductors grant me one chance to call for help, and I dial Evan's number. I'm certain he will come for me. I believe Evan would give his life for me, as he once vowed that his future held no meaning without me. Clinging to hope, I call the number etched in my heart. However, Evan scolds me for interrupting their date. "You think I'll come get you? Dream on. Maybe I'll bother to collect your body if you die out there." His words crush me, and I do die. Five days later, Evan stands before the autopsy table, grimacing at the mangled remains before him. Even as the police department's finest forensic expert, having dissected thousands of bodies, he condemns the killer's brutality. Yet, despite his cold dismissal of my desperate plea over the phone, he now wears a look of pity. Evan, if you knew these fragments belonged to me, would you still find me worthy of your compassion?