5 Germe No Te Vayas

ด้วยพันธะสัญญาของบรรพบุรุษ ทำให้เขาต้องถูกเธอชี้นิ้วเลือกมาจากบรรดาพี่น้องทั้ง 5 คนและยัดเยียดหน้าที่สามีให้ ด้วยความรักที่มอบให้เขาตั้งแต่แรกเห็น ทำให้เธอยอมทำตามความต้องการของบรรพบุรุษด้วยความเต็มใจ เมื่อคนหนึ่งแสนจะเต็มใจ แต่อีกคนหนึ่งกลับเต็มไปด้วยความเกลียดชัง นรกบนดินจึงอุบัติขึ้น...!

เพื่อตอบแทนบุญคุณเลี้ยงดู นางจึงยินยอมสวมนามออกเรือนแทนพี่สาวที่ป่วยหนัก เพื่อตอบแทนรักของสามี นางจึงยินยอมสวมนามออกรบแทนสามีที่หายตัวไป ห้าปีในสนามรบนางสู้สุดชีวิตต้านสุดกำลังจนได้เกียรติยศเป็นถึงรองแม่ทัพไร้พ่าย ทว่ายามหวนคืนจากสงครามกลับได้รับคำว่า "ทรยศ" เป็นผลตอบแทนจากพี่สาวและสามี "เจ้าเป็นตัวแทนพวกเรามา 5 ปีแล้ว ตอนนี้ก็สมควรส่งคืนเสียที" คมดาบที่ทะลุผ่านกายยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ได้ยินผ่านหู เปลวเพลิงที่โหมแรงยังไม่เท่าเพลิงแค้นที่ปะทุในอก ชีวิตนี้ข้าช่างโง่งม หากมีโอกาสอีกครั้งข้าจะไม่ยอมเป็นสตรีตัวแทนผู้ใด ราวสวรรค์เมตตา มอบกาลเวลาหวนคืน ยามที่เมิ่งหว่านชิงเปิดดวงตาขึ้นอีกครั้งกลับพบว่าตนเองยืนอยู่ที่หน้าประตูเรือนเถาฮวา ของตระกูลกู้ “นายท่าน อนุเสวี่ยกับคุณหนูเมิ่ง มาถึงแล้วขอรับ” เกิดใหม่ชาตินี้ข้าไม่ขอเป็นสตรีตัวแทนของผู้ใด ความแค้นในชาติก่อนข้าจะทวงคืนกลับในชาตินี้ทั้งต้น ทั้งดอก!

มีด้วยหรือคำว่าเลิกกันด้วยดี มันก็เป็นแค่คำแก้ตัวหรูๆ ที่ทำให้คนมองมาว่าเราไม่เจ็บไม่ช้ำจากรักอันพังยับแค่นั้นเองล่ะ ในเมื่อรักมันห่วยแตก ก็จะเดินออกมาจากคนห่วยๆ แต่ก็หนีมาได้ไม่ถึง 5 ปี สุดท้ายความหยาบคายของโลก ก็ส่งความบรรลัยห่วยแตกให้เดินงงๆ กลับเข้ามาในชีวิตกันอีกครั้ง "ถ้ารู้ว่าพี่ทำงานอยู่ที่นี่ คีย์ก็คงไม่เลือกมา" "รู้แล้วก็ทำเรื่องย้ายออกไปซะสิ" "ถ้าคีย์ผิด คีย์จะไป แต่นี่พี่อูนเป็นคนผิดเต็มๆ" "พี่ผิดอะไร" "ก็พี่เล่นเปลี่ยนชื่อจนคีย์เข้าใจผิด จะเปลี่ยนทำไม" "เปลี่ยนเอาความจัญไรออกจากชีวิต แต่คิดว่าคงจะไม่ได้ผลซะละมั้ง" เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ณ โรงพยาบาลช้างแห่งหนึ่ง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หมออูน หมอคีย์ อดีตคู่รักคู่ร้าง จะกลับมาดุเดือดยิ่งกว่าช้างตกมัน!! "รู้ตัวป่ะ พี่น่ะเหมาะกับความจัญไรแบบนี้แหละ" *Talk. : คำเตือนเล็กน้อย เนื้อเรื่องค่อนไปทาง Dirty talk ของคนที่เคยๆ กันมาก่อน หากไม่ถูกจริต กรุณาเลื่อนผ่าน แต่ถ้าคุณกำลังตามหาความทะลึ่ง เราท้าให้คุณลองจ้ะที่รัก...

คนตายด้านความรู้สึก อย่าง ‘แจน’ วิศวกรรมเครื่องกลปี 3 ทายาทมาเฟีย กลับมีความรู้สึก ปะทุร้อนเพราะเห็นเขา ‘เวลล์’ แพทย์ปี 5 เพียงทั้งคู่สบตา ก็เกิดคืนอันเร่าร้อนไฟลุกโชนในชั่วข้ามคืน

‘นิรมล’ หญิงสาวผู้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต วิญญาณของเธอได้ลงไปยังยมโลกและนึกสงสัยการเสียชีวิตของตัวเอง จนต้องร้องขอท่านยมบาลกลับมาสืบหาความจริงว่าใครเป็นคนทำร้ายเธอกันแน่ แต่ว่า...การย้อนเวลาย่อมมีการแลกเปลี่ยน นิรมลเสนอตัวช่วยเหลือดวงวิญญาณที่กำลังเดือดร้อนจำนวน 5 ดวงด้วยกัน แลกกับการที่ท่านยมบาลยินยอมให้หญิงสาวย้อนเวลากลับไปได้เพียง 90 วันเท่านั้น นิรมลได้ย้อนเวลากลับไปใช้ชีวิตอีกครั้ง แต่ทุกอย่างกลับไม่เหมือนเดิม หญิงสาวกลายเป็นคนเห็นผี การช่วยเหลือดวงวิญญาณน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่เธอต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน และได้เรียนรู้ว่าจิตใจคนยากแท้หยั่งถึง ไม่ว่าจะเป็นแฟนอย่าง ‘เอกภพ’ หรือ ‘ชมพูนุท’ เพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ล้วนแต่น่าสงสัยด้วยกันทั้งนั้น แล้วใครกันนะที่เป็นคนคิดทำร้ายเธอ!?!

นนนทีแต่งงานกับน้ำผึ้งแค่เพียงในนาม เพื่อตอบแทนบุญคุณของบิดาของน้ำผึ้งที่เสียสละชีวิตช่วยเหลือเขาให้รอดพ้นจากความตาย แต่น้ำผึ้งที่ในตอนนั้นวัยเพียงแค่สิบห้าปีกลับคิดฝันว่าที่เจ้านายของบิดาแต่งงานด้วยก็เพราะว่ารักและเอ็นดูในตัวของตนเอง การปกป้องดูแลของนนนทีที่มอบให้มานั้นทำให้เด็กสาวยิ่งถลำใจรักเขายิ่งขึ้น เฝ้ารอวันที่เขาจะมอบความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาแท้จริง แต่แล้วเมื่อวันที่เขาเดินทางกลับมาจากอิตาลี หลังทอดทิ้งเจ้าสาวสิบห้าเช่นหล่อนไปนานถึง 5 ปีเต็ม น้ำผึ้งดีใจที่ได้พบกับนนนทีอีกครั้ง แต่ความดีใจก็ค่อยๆ สูญสลายไป เมื่อได้ยินความต้องการของนนนที

เพราะคำทำนายของหญิงแก่ที่บอกว่าถ้าไม่บวชจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น แรก ๆ จอมทัพก็ไม่เชื่อ จนในที่สุดก็เกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ แฟนสาวคนแรกในชีวิตนอกกาย เคราะห์ซ้ำกรรมซัดลื่นล้มปากแตกในวันต่อมา ทำให้จอมทัพออกบวชอย่างช่วยไม่ได้ แต่ว่าจอมทัพบวชเพราะเรื่องแค่นี้จริงหรอ หรือว่าเพราะเรื่องคืนนั้นกันที่ทำให้ความสัมพันธ์ของจอมทัพและคินเปลี่ยนแปลงไป จนทำให้เกิดเรื่องราววุ่นวายตามมา ความสัมพันธ์เพื่อนรัก 5 ปี จะพังทลายลงมั้ยไปติดตามกัน จอมทัพ รัตนไพศาล (จอมทัพ) หนุ่มวิศวะหน้าโหด เชื้อสายไทยแท้ นิสัยซื่อตรง จริงใจ ใจดี รักความยุติธรรม รักเพื่อน งานอดิเรก : ทำอาหาร “มึงจะเลิกเป็นเพื่อนกับกูมั้ย?” “คิน…อย่ายั่วโมโหกู” “ชอบมั้ย หมาวัดมันเชื่องนะ” “เออ กูติดใจมึงว่ะคิน” นากาโมโตะ คิระ (คิน) หนุ่มวิศวะลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ฉลาด ใจเย็น พูดน้อย รักเพื่อน งานอดิเรก : โชงิ (หมากรุกญี่ปุ่น) “…มึงยังอยากเป็นเพื่อนกับกูอยู่มั้ยล่ะ?” “ตื่นไวแบบนี้ ตอนบวชไม่ค่อยได้ปลดปล่อยสินะ” “ถ้าไม่ชอบคงไม่ให้หมาเลียปากแบบนี้หรอก” “ทำไม?…ติดใจกูหรอ”

แต่งงานกันมา 5 ปีจนมีพยานรักด้วยกัน หลายครั้งรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังมีความลับบางอย่างซ่อนเอาไว้ เมื่อความรักขาดความเชื่อใจ สุดท้ายการหย่าคือทางออก #เนื้อหาส่วนหนึ่งในนิยาย “คุยกันดีๆ ได้ไหม อย่าใช้อารมณ์…” “ปะ ปั้นผิดเหรอ?” น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตาด้วยความผิดหวัง “ปั้นผิดเหรอที่เสียใจ เพราะรู้ว่าโดนผัวตัวเองหลอกมาตลอดหกปี!!!” “พี่ไม่ได้ตั้งใจ…ฟังกันหน่อยได้ไหม” “ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไร!! ขอถามหน่อย...ตั้งแต่รู้จักกันมาอะไรเป็นความจริงบ้าง!?” เพียะ! รอบนี้น้องตบจริง หน้าผมสะบัดไปตามแรงมือนั้นจนเลือดออกจากมุมปาก พอหันกลับมาก็ต้องเผชิญกับแววตาสั่นระริกของภรรยา “ปั้นจะหย่า…”

‘พัชราวลัย’ อกหักรักคุดจากแฟนหนุ่มที่คบกันมา 5 ปี เพื่อนจึงพาไปนัดบอดกับหนุ่มต่าง ม. ทำให้เธอได้เจอกับ ‘พีรวิชญ์’ หนุ่มหล่อ อัธยาศัยดี เฟรนด์ลี่ เขาทำให้เธอยิ้มได้และนับวันยิ่งทำให้หัวใจคันนุบนิบราวมีมดไต่ “เราอยากจูบพรีมทั้งตัวเลย” พลันนั้น ปากร้อนประกบยอดอกกดคลึงด้วยริมฝีปากและลิ้นประสานกับมือตรงส่วนล่าง ปลุกปั่นอารมณ์ให้โหมกระพือ พรีมไร้แรงกำลังต้านด้วยว่าเธอเองก็มีใจให้เขา สัมผัสจับต้องร้อนแรงจึงยิ่งทำให้มีอารมณ์ร่วม ทว่า เมื่อมือแกร่งตลบชายกระโปรง เธอตะปบยึดมือนั้นไว้อย่างสับสน “ไม่เอา...” โซ่บอกย้ำข้างหู งับใบหูเล็กขบคลึงไล้เลีย “ไม่สอด” หน้าคมเคลื่อนจูบมาตามนวลแก้ม ปาดตวัดกลีบปากนุ่ม “แค่ภายนอก” “ไม่ถอด” เสียงสั่นเรียกรอยยิ้มประดับปากได้รูป “โอเค...ไม่ถอด” โซ่ยกกายนุ่มขึ้นมานั่งคร่อมตัก หลังบางเอนพิงแผงอก สอดมือใต้กระโปรงเข้ากอบกุมเนินนูนสาว ปากอุ่นประกบจูบปากนุ่มบดตะโบมโรมรันเสียงชื้นฉ่ำของการแลกลิ้นดังเบา ๆ เคล้าเสียงหวานที่เริ่มครางแผ่วสอดเสียงหอบหายใจหนักขึ้นทุกวินาที

กวินมีเมียน้อยทั้ง ๆ ที่มีลลิตาเป็นภรรยาอยู่แล้ว ทั้งคู่แต่งงานกันได้ 5 ปี แต่ฝ่ายชายกลับเปลี่ยนไป เขามีผู้หญิงคนอื่น ๆ อยู่ตลอด ลลิตาจับได้แต่ก็ยอมให้อภัยเพราะรัก เธอยังคงรักเขา เขาคนนั้นที่เป็นสามี สามีผู้ไม่เคยรักเธอแม้แต่สักเศษเสี้ยวหนึ่งของผู้หญิงที่เขาแอบเอาไว้