5 Seconds Of Summer And One Direction

Suddenly Zeva Adelia, a freelance photographer, got a client who expressed his interest in her after spending a day together on the first day they met. However, without clarifying what their relationship was and only introducing his name as Zero, the next day Zero immediately returned to his country. He left only a trail of his handmade sketch of Zeva's face and a tiny letter asking Zeva to keep her heart's loyalty to him only. Strangely enough, by only communicating via chat, even without video or phone calls, Zeva feels that Zero has succeeded in conquering her heart. Then, can Zeva undergo a status-less relationship and a long-distance relationship with Zero? How long can Zeva endure waiting for Zero to come back for her? Also, how much does Zeva trust Zero's loyalty to her, when there's another girl like 24/7 beside Zero?

เมื่อนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง B ดันไปเปิดหีบต้องคำสาปเข้าจนทำให้เล่าวิญญานร้ายออกอาละวาท

เมื่อบาระและเร็น หนึ่งในนักเรียนชั้น ม.5/B ได้ถูกให้ทำภารกิจสำคัญคือการตามล่าปราบเงาปีศาจที่หลุดรอดออกมาจากหีบต้องสาปที่ปราสาทแห่งหนึ่ง....พวกเขาจะเอาชีวิตกลับมาได้หรือไม่

I double over in pain after assisting Adrian Randall with a late-night operation. He immediately carries me to a ward to check on me. However, before he can do that, he receives a call from a patient and hurries off. That night, I miscarry. When I come out of the operating theater, I see his childhood friend's social media update. She's shared a photo of her baby bump. "He hurried to come to my side just because I was lost. You have to treat Adrian well in the future, my darling!" I rub my belly, which throbs with a dull ache. I don't cry and demand an explanation from Adrian as I would have in the past. Instead, I like the post and apply for a position on the Borderless Medical Assistance Program. The day I leave, the high and mighty Dr. Randall looks at me with red-rimmed eyes. He asks, "How can you bear to leave me behind?"

เมื่อฮารุและอิจินักเรียนอีกคนของห้องม.5/B ถูกให้รับมอบหมายไปกำจัดเงาปีศาลที่เมืองร้างที่หายสาปสูญไปนับร้อยปี...พวกเขาจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้หรือไม่

เมื่อดาอิและไดชิ สองพี่น้องฝาแฝด ของห้อง 5/B ถูกส่งมาทำภารกิจกำจัดเงาปีศาจร้ายที่เกาะต้องคำสาปแห่งนี้ พวกเขาจะมีชีวิตรอดกลับไปได้หรือไม่

เมื้อคาซิมิและเคนตะหนึ่งในนักเรียนห้องม.5/B ได้รับภารกิจไปปราบเงาปีศาจที่ห้างร่างต้องสาปที่เป็นที่อยู่ของเหล่าบรรดาปีศาจชั่วร้าย...งานนี้พวกเขาจะทำเช่นไรให้ตนเองมีชีวิตกลับมา

ยูเมะและเทนชินักเรียนห้อง ม.5/B ถูกได้รับภารกิจให้ไปกำจัดปีศาจที่สุสานมรณะที่เต็มไปด้วยเงาปีศาจชั่วร้ายเพื่อปลดปล่อยดวงวิญญานบริสุทธิ์

เมื่อฟูมิโกะและเก็นได้รับคำภารกิจให้มาจัดการกับพวกเงาปีศาจที่หลุดออกมาจากหีบที่โรงพยาบาลร้างแห่งหนึ่ง....งานนี้พวกเขาจะเอาชีวิตรอดไปได้หรือไม่?

Today was like the day I met him: Me, riding a bicycle and him, walking down the pavement. I grab the handle of the bicycle and watch him as he make his way towards me. I do not know why I feel nervous. A trickle of sweat drip on the side of my face, my heart beat fast and I could hardly breathe. He was meters away, until it grow shorter to a foot and then bam, he bumped into me and we fall down, him on top of me. This felt like a deja vù, like it was our very first encounter. We scurried to get up but ended up bumping our heads together. I glared at him as he got up, He didn't even offer me a hand. He didn’t even give me a second glance. He just passed by me. Not noticing me. Not even looking at me. I let go of the bicycle and turn to face him. I remove the helmet that I was wearing and grip it tightly before screaming, “YAH! My hands curled into a fist and before I know it, the helmet I was holding was already flying towards him.I raise my hand as if to save him but it collided on his head right before I could even react. It sounded a hollow thump and a pronounced groan. His hands made his way to the back of his head as he turn and face me. With those eyes that seem like it was murdering me, he chase me off and I hastily took my bicycle and ran. I couldn’t help but feel happy instead of guilty as he ran after me. This was like before. This was like that summer, that summer I met him.