A Story Within A Story

Now everything is changing...with everyone of us sweeping under the carpet the scars of yesterday's sins. Those scars are what kept me alive until you are all born to hear the story. The world government was powerful and taking advantage of the human colonial minds, they buried our freedom and equity. But now that we the Elites whom they educated and rose to revolts against the fingers that had fed us... What do you call it? Oh! yes they had termed it Rebellion. They did call us rebels, for seeking a small ration part of the best that nature has given to mankind. Al-sural-tu-Nas. This for mankind, tell ye that the beast you trained in the dark had turned to an angel in the day. We are filled from the pot of lies now that our bellies cannot contain what they obtain, the promises that were compromised, treaties that were breached, least they covered the black mails and lies with a blanket of Diplomacy. But now is the snatch of the gallon beer from the drunkard because now there is what when diplomacy fails.....is war. "Now we are free." Later in the future a seed germinates bearing fruits of the YESTERDAYS as she possess the abilities to time travel and set broken pieces together but this has consequences in the future of mankind. Read along

They tried to take everything from her: her sanity, her pride, and her daughter. Cast out into a storm by her own husband, Avery Reed was branded a disgrace simply for giving birth to a daughter. Her enemies called her unstable and labeled her child a failure, and for a moment, she almost believed them. Until he arrived. Ashton Knight wasn't just a man from her past; he was a billionaire who could buy and burn his enemies' worlds to the ground. He offered her protection within his fortress of luxury, promising to turn her tears into ammunition and her wounds into strength. Her enemies thought they were fighting a broken woman, but they had no idea that behind her now stood a king, ready to burn their entire dynasty to ash. As she takes refuge in his dangerous embrace, Avery must wonder... does she only want justice, or does she want his heart as well?

After I studied and lived in Descensio for five years, I finally graduated and was ready to return to my home country to take over my dad's company. When I arrived at the Sullivan Group building, I took a picture and posted it on my Instagram story with the caption. 'Since you're the man I love most, I'm here to see you immediately after graduation.' Yet, a woman appeared out of nowhere and slapped me as soon as I arrived at the company's lobby. "It's her! She's the hussy! She had seduced my husband back in high school. Now that my husband has become the director, she shamelessly showed up here to flirt with him. So, I want you girls to beat her up. I'll take the blame if anything happens." While the woman was cooking up a story about me seducing Marcus Lane, a director of Sullivan Group, others around simply looked on coldly and judged me. She slashed my limited-edition bag to pieces and smashed the expensive seal I wanted to give my dad. "You're just a gold digger wearing and buying fake luxury goods. It's just a few hundred dollars. I can still afford to pay you." However, little did she know that everything I had was real. Even if she and her director husband worked for the rest of their lives, they would never be able to afford to pay for the damages.

In front of the orphanage gates, Rebecca Schwartz, the impoverished student I had been sponsoring, stood glaring at me with a face full of disdain. "If you don't let Freddie come along, I'm not going to your house either," she declared, her tone sharp and unyielding. In the past, blinded by love and hopelessly infatuated, I would have caved to her demands, humbling myself just to keep the peace. But things were different now—I had been reborn. Staring at this despicable pair, who had once caused my tragic demise, a tidal wave of fury surged within me. Yet, it settled into nothing more than a faint, icy smile on my lips. "Then stay here," I said, my voice cold and steady. "Rot in this place alongside your precious Freddie. After all, trash like you belong in the garbage heap."

For five years, I thought our marriage was solid. Then, my husband, Lionel Franco’s first love, Sandra Howard, posted a photo of a property deed on her social media. The caption read: [Thank you, Lionel, for transferring the house to me.] I stared in disbelief and left a single comment: [WTF?] Lionel called within minutes. “She’s a struggling single mother. Transferring the house to her makes it easier for her son to get into school. It doesn’t affect where we live,” he snapped. “How can you be so lacking in compassion?” In the background, I heard her muffled sobs. Half an hour later, she tagged me in another post.  This time, she flaunted her Mercedes worth over a million dollars, with the caption: [Paid in full. As the saying goes, ‘Where a man spends his money, that's where his heart is’.] I knew he bought it to soothe her temper. But this time, I had enough. I decided to divorce him.

During a charity gala, my boyfriend bids on a pair of matching watches but gives one of them to his true love. The media excitedly capture the scene and ask, "You bought a million-dollar watch without even batting an eye, Mr. Loewe. You've been single all these years—is it time for you to make an official announcement on your relationship status?" Everyone off stage applauds him, and I join them. I give him my blessings for his so-called announcement. To make it up to me, he attends my birthday celebration. Yet he pushes me into the cake to make his true love happy. Unbeknownst to him, there's a steel rack in the cake to keep it steady. I end up bloodied and on the brink of death.

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”