Aking Sinta

Matapos siyang malasing, patuloy patuloy niyang isinisigaw ang pangalan ni Iris Relova. Nang magising siya kinabukasan, wala siyang maalalang kahit ano, at sinabi sa kaniya “Hanapin mo ang babae mula kagabi!” “......” Sa wakas, nawalan ng pag-asa si Solene at nagsumite ng divorce agreement. Ang dahilan ng diborsyo ay: gusto ng babae ng mga bata, ngunit ang kaniyang asawa ay baog, na nagdulot ng pagkasira ng kanilang relasyon! Si Noah na walang kaalam-alam sa sitwasyon, nakatanggap ng balita at ang kaniyang mukha ay nagdilim. Inutusan niya ang isang tao na dakipin si Solene upang mapatunayan ang kaniyang sarili. Isang gabi, si Solene ay kadarating palang sa bahay galing sa trabaho at na-corner ng isang tao sa hagdan. “Sinong nagpahintulot sa iyo na makipag-diborsyo nang wala ang aking pagsang-ayon?” Tinanong ni Solene, "Wala kang kakayahan, kaya bakit hindi mo ako pinapayagan na makahanap ng ibang makakagawa?" Nang gabing iyon nais ni Noah na malaman niya kung may kakayahan ba siya o wala. Ngunit nang ilabas ni Solene ang isang pregnancy report mula sa kaniyang bag ay nagalit muli si Noah. “Kaninong anak ‘to?” Hinanap niya sa lahat ng dako ang ama ng bata at ipinangako na papatayin ang bastardo! Sinong mag-aakala na ang imbestigasyon ay mahuhulog sa kaniya…

BLURB: Sa isang malaki at mamahaling restaurant na pag-aari ni Richmond De Guzman, nagtrabaho ako roon bilang baguhang waitress. Hindi ko inasahan na mapalapit ako sa kaniya—minahal siya nang hindi ko sinasadya. Naramdaman ko rin ang attention niya na tila sumasagot sa nararamdaman ko. Tunay na naging malapit kami sa isa’t isa hangang sa isang araw... para akong pinag-sakluban ng langit at lupa. Nang sabihin niya sa akin na dumalo sa opisina niya sumunod ako, at isang nakakawindang na pangyayari ang aking nakita; si Natch at siya nakita kong nagháhálikan. Sobra akong nagsisi, nagalit sa sarili na umasa ako kahit walang kami. Ang mas masakit pa dahil may nakaraan pala sila. Ang dami kong nalaman na sobrang hirap tanggapin. Siguro ganoon nga talaga kapag assuming ka, sinasampal rin sa ‘yo ang isang bagay na ina-assume mo. Sa sobrang sama ng loob, pinili ko na lang umalis—hindi nagpaalam. Sumama ako sa mga magulang ko papuntang Singapore. Ilang taon ang dumaan, muli kaming pinagtagpo ng tadhana. Talagang hindi na tulad ng dati ang ‘ngayon,’ maliban sa nararamdaman ko. Bakit hindi ito nagbago? Gusto kong maging malaya, pero ang hiyaw ng puso ko ay iba. Dapat ko bang pairalin ang pride ko o sasabihin ko sa kaniya ang totoo?

"Once you touch me, you're mine!" Yan ang mariin kong sinabi sa fiancé ng stepsister ko. Ako si Grace Cutanda, 25 years old — isang babaeng walang pakialam sa mga taong nasasaktan ko. Mas pinili kong maging matigas at walang puso dahil 'yan ang nagligtas sa akin mula sa mga mapanlinlang na tao. Nagbago ang lahat nang magpakasal ang aking dad sa isang oportunistang babae. Sa isang iglap, ang tahimik naming buhay ay napuno ng kasinungalingan at pagkukunwari. Kasama niya ang anak niyang tila perpektong babae sa mata ng lahat — si Bianca. Pero alam ko ang totoo. Sa likod ng kanyang mala-anghel na mukha ay isang babaeng sanay mang-agaw at manira. Hindi siya nagdalawang-isip na ipakita kung paano siya paborito ng lahat, habang ako ang laging nasa tabi, tila isang anino. At ngayon, ang fiancé niyang si Andrew — isang successful na businessman na may mapanuksong titig at nakakapanghinang presensya — ay parang isang gantimpala na ipinagyayabang niya. Pero sa tuwing nagtatama ang mga mata namin ni Andrew, para bang may lihim na pagnanasa at pagtataksil na bumabalot sa pagitan namin. Alam kong mali. Pero bakit tila ako ang mas nanaisin niyang piliin? At sa huling pagkakataon, binalaan ko siya. "Once you touch me, you're mine." Ngunit handa ba akong akuin ang mga magiging konsekwensya ng mga salitang binitiwan ko?

TEASER Bleez Astrid Fuentes, isang dalaga na walang ibang hinangad kundi Ang mahalin Siya pabalik nang mga taong Mahal niya ngunit sadyang ipinagkakait yata iyun nang Mundo sa kanya dahil sa isa siyang produkto nang Maling Pag-ibig. Despite of being bullied by her Aunties and cousin's she's still a kind hearted young woman, na kahit tinatapak-tapakan na Ang buo nyang pagkatao ay di nya parin makuhang lumaban? She's weak and she knows that, lahat nang sakit ay idinadaan nya nalang sa iyak. Di sya marunong lumaban at ayaw nyang subokan at iyun Ang pinakaayaw na ugali sa isang babae na hate ni Leviticus Brion Madrigal, Ang lalaking lihim nyang iniibig. Ngunit dahil sa pagbabanta nang kanyang pinsan na si Katarina De Salvo, ay pinilit nya Ang sarili na dumistansya Kay Levi at pilit na limutan Ang nararamdaman dito. Pero Pano Kung sa pag limot na gagawin nya ay sya ring paglapit nang lalaki sa kanya upang ihayag na may gusto Rin ito sa kanya. Will they became happy in each other? (Tunghayan po natin Ang bagong kathang isip na aking gagawin, naway magustohan ninyo at susuportahan parin ako gaya nang pag suporta nyo Nung nauna.. If you like me to start this, pa share Naman jarn para mas marami pa tayong readers😁 but it's optional, sa may nais lang mag share, Thanks!)

Actress Vinta Serrano, 28 yrs old, was found alone and unconscious in the forest where they were currently filming her latest television series. They rushed her in the hospital, but she's still insensible as the days passed by. Little they did know, the woman was pulled back in the year of 1895, where spanish colonial is reigning in the Philippines. Her soul was rebirth into another woman's body and name. Not just another woman, but into a nun. Hermina Claveria, was passionate in pleasing her parents. It's her happiness, so when they want her to serve in church, she decided to devote herself in serving God's glory. She liked it, but when Crisanto Agapito gives colour in the picture, her world turns upside down. As it is prohibited, she tried to stop whatever she's feeling for him. She keeps praying for her sanity and faith for Him. That it is just His ways to prove her adherence for Him. But, the harder she wants to stop, the harder she's falling for him. Hence, she gave up and decided to follow what her hearts wants. Crisanto's economic status belongs in "lower class" but she rejected the idea and go on loving him. Until one day, Hermina's parents knew about Crisanto and they.. killed him Hermina is holding Crisanto's lifeless body and whisper, "Sa ika-isangdaan at dalawampu't walong taon na pagtatakip ng mundo sa araw at buwan ay muling magpapakita ang ating nakaraan at magsisimulang muli ang panibagong yugto ng ating pagmamahalan. Nawa'y dumating ka, Crisanto. Pangako, aking mahal. Hihintayin kita kung saan tayo nagsimula."

Eu fui forçada a trocar meu coração com o primeiro amor do meu marido. Depois disso, morri no corredor do hospital particular que ele mesmo criou. Antes de eu morrer, meu filho de seis anos, Otávio Júnior, chorou e implorou a pai dele três vezes. Na primeira vez, Otávio segurou a mão daquele homem e disse que eu estava vomitando sangue. Ele riu com desprezo: — Dessa vez ela finalmente aprendeu algo, até ensinou você a mentir. Em seguida, ele mandou os seguranças expulsarem Otávio do quarto. Na segunda vez, Otávio agarrou a manga de sua camisa e disse que eu estava delirando de dor. Ele franziu a testa: — É só uma troca de coração. Os médicos já disseram que ela não vai morrer. Mais uma vez, os seguranças puxaram Otávio para fora. Na terceira vez, Otávio se jogou no chão, segurou firme a barra da calça dele e chorou dizendo que eu já estava inconsciente. Dessa vez, ele perdeu a paciência. Ele agarrou Otávio pelo pescoço e o jogou para fora do quarto: — Eu já disse que Heloísa Dias não vai morrer. Se você vier aqui incomodar o descanso da Bianca Nunes de novo, eu juro que vou expulsar vocês dois deste hospital. Desesperado para me salvar, Otávio penhorou seu escapulário, algo que ele considerava um tesouro, para uma enfermeira: — Tia, eu não quero viver cem anos. Só quero que minha mamãe continue viva. A enfermeira aceitou o escapulário e se preparou para me transferir para o último quarto disponível. Mas o primeiro amor do meu marido, Bianca, bloqueou a porta com seu cachorro no colo e disse: — Sinto muito, garotinho. Seu pai está preocupado que eu me sinta sozinha sem o meu cachorro. Este quarto foi reservado para meu cachorro.

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?

"Chloe Hades Mondragon, do you take Mr. Hanz Levi as your beloved husband for the rest of your life till death do you part?" Halos mahilo ako sa sobrang kaba ng sandaling sambitin ng pari ang mga katagang Yun, hindi ako makasagot na Tila ba nalunok ko na ang aking dila. "Ms. CHLOE I will repeat... Do you take Mr. Hanz Le-" Para akong nagising sa isang panaginip ng biglang may pwersang humapit sa bewang ko, at bumulong sa tenga ko. " What are you doing! Do you want to D*e!!" He whisper cold in my ears making me feel the shivers all over my body, my hands which is holding the ring shakes as i look at the man's dark eyes, glaring at me.. Because of fear I was force to marry him.. "I--I do" I lost, I can't run away from him now..if I know his real identity before then I shouldn't agree with this Arrange marriage... Now I'm OFFICIALLY married to him, I'm afraid that I can't live my life like I used to.. My family are in danger, my life is not the same.. Why did all of this happen to me? What did I do wrong to deserve all of this.. I'm a good person, I didn't hurt anybody.. Why me? I want to live a normal life, I want to study and travel all around the world, I want to have a job, I have a lot of dreams for me and my family.. But why all of that change? All my dreams crumbled that easy.... I guess I need to deal with this, I need to be strong.. Please hold on Chloe.. You can survive with this.

Catchline: "Maid niya lang ako! Ina lang ng magiging anak niya! Wala akong karapatang mag-inarte dahil kasalanan ko kung bakit ako nasa ganitong kalagayan. Kailangan kong itatak sa aking isipan na ang nasa sinapupunan ko ay kahalili ng anak niyang namatay— namatay nang dahil sa akin. Oo nga at masakit, pero wala pa ito sa kalingkingan ng nararamdaman niyang sakit no'ng pinatay ko ang anak niya." SYNOPSIS Dahil sa kahirapan napilitang pumunta ng Maynila si Olivia upang mamasukang katulong. Sa edad na beinte-sinco, second year college lamang ang kaniyang natapos sa kadahilanang hindi na kaya ng kaniyang mga magulang na sabay silang pag-aralin ng kaniyang kapatid. Nang tumuntong siya ng Maynila, akala niya doon na niya matatagpuan ang kaniyang pinapangarap na Prince Charming— sa katauhan ng kanyang gwapo ngunit masungit na among si Vanadium Abejero, na pangalan pa lamang ay malalaman mo na kaagad na galing ito sa mayamang pamilya. Ngunit nasira ito nang malaman niyang may asawa na ito't anak. Napakabuti ng kaniyang Senyora Isabel kaya hininto niya na ang anumang nararamdaman para sa kaniyang napakasungit na amo. Pero makalipas lamang ang ilang buwang panganganak nito sa kanilang anghel, namatay sa isang car accident si Isabel Abejero. Kaya muling nabuhay ang kaniyang pilit na tinatagong nararamdaman para kay Vanadium. At makalipas lamang din ng tatlong taon matapos mamatay ang kaniyang Senyora Isabel ay naganap ang isang aksidenting siya ang may kasalanan, na naging dahilan upang mabuo ang isang kasunduan sa pagitan nila ni Vanadium. Kasunduang maghahatid sa kaniya ng isang mapait ngunit masayang karanasan.

Matteo Montenegro is a 32 year old businessman. Isa siya sa pinaka kilala at maimpluwensyang tao pagdating sa larangan ng negosyo. At his age ay hindi na halos mabilang lahat ng mga negosyong naipatayo nito mapa loob o labas man ng bansa. "What?! Siya si Matteo Montenegro?" Agad naagaw ang aking atensyon sa kadarating lang na lalaki at saktong huminto ito sa aming harapan. Freya, my twin sister looked at the man with disgusts. "You've got to be kidding me, Mum! Ipapakasal nyo 'ko sa isang lumpo?!" Mabilis na tinakpan ni Mama ang bibig ng kambal ko sabay pinanlakihan niya ito ng mata. "Watch your mouth, Freya. Hindi kung sino-sinong lalaki lang 'yang kaharap mo." May halong diing saad ng aming ina tsaka ito muling humarap dun sa lalaki. "Pasensya na po kayo sa inasal ng anak ko, Mr. Montenegro, nagulat lamang po siya." Hindi umimik iyung lalaki at diretso lang ang tingin nito sa kawalan. Palihim ko naman itong pinasadahan ng tingin. He's dashingly handsome. From his deep, blue eyes, thick brows, pointed nose down to his firm jawline. Walang tapon. He's currently sitting on a wheelchair habang nasa likod naman niya ang isang matangkad na lalaki na naka all black attire, must be his bodyguard. It's obvious that he can't walk. "Wait, are you blind?" Ang diretsong tanong ng kambal ko habang naka kunot ang noo. Muli ay hindi naman umimik iyung lalaki kaya ang bodyguard na niya ang sumagot. "Yes, my boss is blind but-" "Oh, come on! Lumpo na ta's bulag pa? Ganyang klasi ng lalaki ang nais mong ipakasal sa'kin? What kind of a mother are-" "Enough, Freya!"