Books Set In Medieval Times

For eight years in a marriage devoid of light, I had abortions five times. Every time, Sam would grip my hand when I woke up, his eyes red, and promise to find the best doctors to help me recover. After the third miscarriage, he finally hired a team of top-tier nutritionists, ensuring that every single meal was planned perfectly. He always comforted me, "Don't worry, Penny. We're still young, so we can have another baby!" When I found out I was pregnant again, snowflakes were dancing outside my window. I wrapped my fur coat tightly around my body and rushed to the company, only to hear Wren's furious voice outside the VIP suite, "Are you insane? Those five babies were your own flesh and blood!" Sam replied coldly, "Nicole needs specimen for her experiments. All I'm doing is providing her with the materials she needs." His words dug into my heart like icy spikes, and I could even hear my own bones cracking. "As for Penelope…" He chuckled. "Do you think that our marriage certificate is the real deal?" Snowflakes stung my face like needles, and I finally found out the truth about our marriage. From the very beginning, I was nothing more than a living test subject for the woman he truly loved. Sam was right. Those unborn children never even had legal identities, and were worth less than a piece of paper, just like my so-called marriage. Glass shattered from inside the room, and I could hear Wren cursing, but I turned and walked towards the elevator. Since Sam's priority was Nicole and nothing else, I was hell-bent on making him pay the price.

Mom dies of rage when she discovers that the bride at my wedding has become Nelly Johnson, Harvey Fisher's business partner. My wedding turns into Mom's funeral the moment she breathes her last breath. Despite that, Harvey insists that the ceremony continue as planned. He even orders me to put the wedding ring on Nelly's finger. "Hurry up and put it on! I'll explain everything to you tonight!" he snarls. I ignore him and leave the hotel with Mom's body in my arms. The wedding ends with a banging success at 8:00 pm. Nelly updated her social media with a post that's liked by tens of thousands of people. "I've finally married the light of my life! I'd like to thank a certain homewrecker for leaving after remembering her place." Harvey updates his social media with a similar post. "Those who are unworthy don't deserve to be loved." I like both their posts in the ice-cold morgue. I comment, "I wish you two a lifetime of happiness." Then, I head home with Mom's ashes. When I enter the house, I see Harvey holding Nelly tightly while making out with her.

Normal is overrated; that’s what my mom always said. My mom didn’t know the half of it. For 23 years, I thought my biggest problem was being an adopted child of a single mom in a tiny house, then I burst into flames. My first thought was mental breakdown, but that didn’t explain the fact that real flames were put out by real firefighters, so I fled to the city. The plan had been to check myself into a mental hospital, but I’d been too afraid, so I looked for a temporary job while I worked up the courage. My first interview is where things really went off the deep end. I found myself submerged in a world of monsters, and I was one of them. By my 24th birthday, I would supposedly be set into my immortality, with supernatural powers and all. With not one, but two handsome immortals watching out for me, hatred and hostility still lurked around every corner.

หวังชิงเยี่ยนบุปผาแรกแย้มแห่งหอสราญรมย์ แต่งเข้าเป็นสะใภ้รองสกุลหรานเพื่อส่งวิญญาณคุณชายรองไปปรโลกอย่างสงบสุข ทว่าสองปีต่อมานางกลับถูกรสรักของพี่สามีแม่ทัพทำให้ชีวิตปั่นปวนจนจวนตระกูลหรานสั่นสะเทือน .................................... เหลียงซินเหยียน แต่งเข้าตระกูลเซี่ย ทว่าไม่ทันเข้าพิธีเซี่ยเฉินอวี้ ผู้เป็นเจ้าบ่าวก็ถูกเรียกตัวเข้ากองทัพ เจ้าสาวเช่นนางทำได้เพียงมองว่าที่สามีขึ้นม้าศึก ส่งสายตาห่วงใยผ่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว ก่อนจะเข้าพิธีแต่งงานโดยมี เซี่ยเฉินซวี่ สวมชุดเจ้าบ่าวแทนพี่ชาย เพียงแต่ไม่คิดว่าต่อมาน้องสามีบัณฑิตผู้นี้จะทำหน้าที่แทนพี่ชายทุกอย่าง แม้แต่เรื่อง "เข้าหอ"

"ฉันก็แค่ของแถมที่ไม่มีค่า" "เธอมันก็แค่ของแถม..อย่าคิดว่าตัวเองมีค่าสิ" รณกร หรือ รณ ลูกชายคนกลางของทอร์ชในเรื่อง 'แค้นฝังรัก' หล่อ เย็นชา ป่าเถื่อน หวงของ . . . . "แล้วของแถมอย่างฉัน..จะถูกทิ้งเมื่อไหร่" นิพาดา หรือ นับตังค์ หญิงสาวที่ถูกแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งแล้วยังถูกยกให้เป็นของแถมฟรี ๆ ให้กับลูกค้ารายใหญ่ที่มาที่ดินของพ่อหญิงสาว ใบหน้าสะสวย แต่มีดวงตาเศร้า แต่ยิ้มง่าย จิตใจดีชอบช่วยเหลือคน เคยมีอดีตที่ดีในวัยเด็ก . . เรื่องนี้เป็นจิตนาการของนักเขียน อาจจะมีเนื้อหาที่รุนแรง กระทบกระเทือนจิตใจโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน . สงวนสิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติ่ม) พ.ศ. 2558 *ห้ามคัดลอก ดัดแปลง ทุกกรณี*

Though we've been in love for six years, Arnold Porter, the Chief Legal Officer of the Werewolf Council, has canceled our marking ceremony 66 times. The first time he did so, he claimed that Erna Porter, his adoptive sister, was coughing blood in the middle of her heat. Decked in my gown, I stood in front of the Altar of the Full Moon alone until the moon had disappeared from the skies and everyone had left. The second time the ceremony gets canceled, it was because he suddenly received a message in the middle of the ceremony, saying that Erna was abducted by Rogues. He tore off his robes and shifted into his wolf instantly, rushing to save her, while I was forced to endure the laughter of our guests. Whenever we are to hold a ceremony, Erna will always get into trouble and then seek his help. Finally, when he cancels the ceremony for the 66th time, both my wolf and I give up. I break up with him and leave. Three days after I traverse the borders of the snowy plains riddled with powerful winds that conceal my trace, he seems to go crazy. He sends the elite guard of his pack on a mission just to find me.

เขายัดเยียด ตราหน้าเธอว่าเป็นเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่แก้ต่างให้กับตัวเอง… ความลับนำพาความสัมพันธ์ มาซึ่ง รัก โลภ โกรธ และลุ่มหลง พัวพันกันจนเกินกว่าจะปล่อยมือ แม้อีกคนจะอยากจากไปแค่ไหน สายสัมพันธ์เล็ก ๆ กับตราตรึงผูกมัดให้อยู่ข้างกายซึ่งกัน

พอ.กับนอ.ถูกจับให้แต่งงานกันตามความประสงค์ของผู้ใหญ่ แต่เมื่อทั้งคู่ได้มาเรียนรู้และลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน. นอ.จึงคิดว่ามือของหมออย่างเธอมีไว้เพื่อรักษา. แต่มือมาเฟียอย่างเขามีไว้เพื่อทำล.าย ซึ่งมันไม่ควรอยู่ด้วยกันได้ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้น นั่นเป็นพราะนอ.รักพอ.มากเกินกว่าจะแบ่งปันเขาไปให้ใคร เธอจึงไม่อยากเสียใจภายหลัง. เมื่อคิดได้นอ.จึงตัดสินใจขอยกเลิกงานแต่งงาน โดยอ้างเหตุผลที่ว่า นอ. : 'เราเข้ากันไม่ได้เลยสักอย่างเพราะเราแตกต่างกันมากเกินไป' พอ. : ใครบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้. ในเมื่อพี่ก็เอามันเข้าไปในตัวเธอได้ทุกรอบ แล้วเธอก็ทำหน้าฟินตลอด. เข้ากันไม่ได้ตรงไหนช่วยเอาปากกามาวงให้ที" ###อิพี่ก็ดันทำเป็นไม่เข้าใจความหมายไปซะอย่างงั้น### : “!!?”

"ก็แค่เพื่อน...ที่เอากันได้" เธอได้อยู่ในสถานะ #ก็แค่เพื่อน ทั้งที่เธอมอบใจและกายให้เขาไปแล้ว. "มาให้เอาหน่อยสิ" "ทะ เทมโปวันนี้แกนขอ..." "รีบมาก่อนที่ฉันจะหงุดหงิด!" 'เทมโป'น้องชายคนเล็กของบ้าน ที่มีพี่ชาย 2 คน ก็คือ 'รณ' จากเรื่อง #ก็แค่ของแถม และ 'ทอย' #ก็แค่แฟนเก่า เขาเป็นคนเจ้าสำราญ เจ้าเล่ห์ ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเล็ก เขาจึงค่อนข้างมีนิสัยเอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ 'ออร์แกน'หญิงสาวที่เรียบร้อย รักการเรียน เธอมีรูปร่างดีหน้าตาสวย หนุ่ม ๆ ต่างพากันหมายปอง แต่เธอไม่สนใจใครนอกจาก เทมโป ที่แม้จะได้เป็นแค่เพื่อน

I dated my lawyer boyfriend for five years. He canceled our wedding. Fifty-two times. First time? His intern messed up some paperwork. He ditched me at the beach to fix it. I waited all day. Alone. Second time, we were mid-ceremony when he bolted. Heard that intern was getting heat from another lawyer and left me to face the guests and their stares. After that, every time we tried again, there was always some "emergency" with her. Always. I finally hit my limit. I was done. Packed up and broke it off. But the day I left Ainsley? He totally lost it trying to find me.