Carmen Sandiego X Player

Carmen Anderson is an orphan, broken and suffering on the streets doing whatever she has to in order to feed and take care of her little brother Cody.After finding out that he has a deadly disease, the life she used to know just doesn't feel the same. Her tricks to put food on the table wont work anymore and she's going to have to stand on her own two feet and face the world from a whole new viewpoint.Adrian Romano is an Italian actor who's famous for his mysterious ways, and he has his eyes set on Carmen when she wanders onto his path. Like a bloodhound, he's determined to learn her big secret.

หนียังไงก็หนีไม่พ้น! เพราะสุดท้ายเเล้วผู้หญิงเมื่อคืนนั้นกลับมาอยู่ตรงหน้าในตอนนี้หึ!เเล้วเจอกันสาวน้อย.. คำโปรย เขามีนามชื่อว่าเเวมไพร์มาเฟียที่มีอิทธิพล เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ผับ โรงเเรม คอนโด เเละอื่นๆอีกมากมาย รวยจัดเลยล่ะ หึ นิสัยปากจัด ชอบเเกล้งนางเอกมากๆ ขี้หึงสุดๆ เอาเเต่ใจตัวเอง หื่นหนักมาก..... "ดื้อนักจับเย_เเม่ง!!! จะเอาให้เอวพังเตียงหักไปเลย หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี ที่สำคัญคือ หนีไม่พ้น โหด!! ดิบ!! เถื่อน!! ขี้เอา!! ต้องยกให้ผมครับ เธอหนีฉันไม่รอดเป็นครั้งที่สองเเน่ น่ารัก!!! เมียเด็กของกูเองครับ ยุ่งกับเมียกู...กูเด็ดหัวทิ้งเเน่!!!" เธอมีนามชื่อว่าน่ารัก พ่อเเม่ของเธอเสียไปตั้งเเต่ยังเล็ก เธอหางานทำเลี้ยงตัวเองจนถึงทุกวันนี้ "ทำไมฉันต้องมาเจอ คนที่ทำเรื่องน่าอายกับฉันไว้ด้วยนะ โอ้ยยย...ปวดหัวๆๆๆ เเต่ยังไงฉันก็ต้องผ่านมัันไปให้ได้สู้!"

“ฉันก็แค่อยากช่วยเพื่อนให้ห่างจากผู้หญิงแบบเธอ” “ผู้หญิงแบบฉันมันเป็นยังไง” “ก็อยากได้ผัวของคนอื่นไง!!!”

[This year I will make friends, this year I will find a boyfriend, and by the end of this year, I hope to be a virgin no longer] Bullied without friends her entire life, Alice Grey hopes her college time will be different. She wishes to start over and make friends. But her hope shatters when it appears Nathan Douglas, her bully for six years, will attend the same college. Nathan Douglas is a promising future NHL player. His fans expect him to be picked up fast, but Nathan isn't sure if a hockey player career is what he wants. He is a complete player on campus and finds pleasure in teasing Alice Grey for being a virgin. Her embarrassment is his delight. But Nathan soon runs into a slight problem—every night, Nathan experiences super realistic dreams where Alice is his future wife. Due to his dreams, Nathan begins to see Alice in a different light, but is there a happy ending when you catch feelings for the person who fears you more than death?

La boda con Diego Velázquez, heredero al reino, se vio empañada por la tragedia. María de Mendoza, la hija adoptiva de Lola —la nana que había cuidado a Diego desde niño—, se quitó la vida. La encontraron ahorcada, vestida con un traje de novia. El vino de la boda resbaló de las manos de Diego. Tras un largo silencio, soltó con voz fría, sin una pizca de emoción: —Dale una buena suma de dinero a Lola. Y asegúrate de que María tenga un entierro digno. Y no dijo más. Continuó con la ceremonia como si nada hubiera pasado, como si aquello no le afectara. Cinco años después, la víspera de que Diego ascendiera al trono, recibí la noticia: no podía tener hijos. Me envió a un convento, donde pasaría el resto de mis días, con la condición de no volver a pisar el palacio. Esa misma noche, me mostró una fotografía de María y, sin inmutarse, me dijo: —Cuando ella murió, llevaba mi hijo. Si no fuera por la influencia de tu familia en la corte, dime, ¿cómo habríamos terminado casándonos? ¿Y qué habría sido de María? —Carmen Pimentel, no sirves ni para ser madre. Quédate aquí, reza y paga por tus pecados. Ora por el alma de María y de nuestro hijo. En menos de un año, mi familia Pimentel fue acusada de traición y todos fueron ejecutados. Yo, por mi parte, morí de un infarto, desangrándome por la boca. Cuando volví a abrir los ojos, me encontré de vuelta en el día de mi boda, justo antes de entrar al palacio.

~ ALISTAIR ~ I hate him. There’s no point in admiring what you can’t be. I hate his sharp tongue, his smug smirk, the way he looks at me like he already knows how this ends. I don’t like men. Calvin Rutledge is a problem. A problem I can’t ignore. A problem that’s in my face, under my skin, unraveling me one smirk at a time. But the worst part? I want him. And he knows it. Now, every glance burns, every touch lingers, and every fight makes me crave the one thing I swore I’d never want—him. A man. A know-it-all who plays by his own rules. I was never supposed to want him. And yet, here I am… falling. __ ~ CALVIN ~ I know his type. Rich. Arrogant. A cocky football star who thinks the world revolves around him. Alistair Morano is all that—and more. My sworn enemy. My reluctant project partner. My ‘boss’. He thinks I’m just another nerd he can push around. Cute. But here’s the thing—he’s the one being played. By the time he realizes I’m the one pulling the strings, it’ll be too late. Because he’ll be mine. Mine to tease. Mine to break. Mine to ruin. And when he finally falls? I’ll be right there, waiting to catch him, just to break him all over again.

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

พายุ นักธุรกิจหนุ่มเบื้องหลังของเขาคือมาเฟีย เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหน จนแม่กลุ้มใจเพราะกลัวว่าเขานั้นอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง จึงได้เรียกลูกชายคนเล็กเข้ามาพูดคุยและได้ข้อสรุปก็คือให้สายฟ้าลองแนะนำหาผู้หญิงดีๆสักคนให้พี่ชายของเขาหน่อย ขอแบบที่อดทนและทนต่อนิสัยหยาบของพายุได้ และที่เห็นในตอนนี้แบบไม่ใกล้ไม่ไกลก็น่าจะเป็น..ชะเอม เพื่อนสนิทของอลิสแฟนสาวของสายฟ้านั่นเอง

เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...