Contoh Triple Helix

Habang nakaupo si Thalia Briones sa burol ng kanyang ina, nakaitim at tahimik lang siyang umiiyak. Wala siyang ibang kasama kundi ang lungkot at mga alaala. Samantalang ang asawa niya ay nasa isang birthday celebration. Hindi sa kanya kundi para sa first love nito. Gabi ng halakhak, ilaw, at mamahaling alak habang siya'y nagluluksa mag-isa. Pag-uwi niya ay hindi na siya nagsalita. Iniwan lang niya sa mesa ang divorce papers. Saka siya nagdesisyong ipalaglag ang batang nasa sinapupunan at lumayo nang tuluyan. Lumipas ang limang taon. Sa isang exclusive na auction event, isang babae ang lumitaw bilang punong auctioneer. Nakasuot siya ng backless na modern Filipiniana, may slit sa hita, at nakatakip ang mukha ng manipis na puting belo. Tumahimik ang buong hall. Lahat ng mata ay sa kanya lang nakatingin. Sa isang sulok ng silid naman ay nanigas si Isagani Castillo. Matagal na niyang hinahanap ang babaeng iniwan siyang walang paliwanag. Ngayon, nakaharap niya ulit ang isang anino ng nakaraan.

Menyandang gelar sarjana, tidak menjanjikan seseorang akan mendapatkan pekerjaan yang bagus. Contoh saja Damario Hardana, sudah setahun yang lalu di wisuda dan menjadi seorang sarjana pertanian. Tapi sampai detik ini masih kesana kemari mencari pekerjaan. Hingga terpaksa dia menerima ajakan temannya untuk bekerja di sebuah perkebunan. Ya, Damar sang sarjana pertanian sekaligus anak kota, menjadi buruh perkebunan terbesar di sebuah pedesaan. Siapa sangka melalui pekerjaannya itu mengantarkan Damar untuk menemui jodohnya? Yakni Eliana Gandara, sang pemilik perkebunan itu sendiri. Sepertinya cinta memang tidak memandang status dan usia. Bagaimana bisa Damar yang masih berusia 24 tahun, jatuh cinta pada Eliana yang usianya dua kali lipat lebih tua? Ya, Eliana adalah seorang wanita berusia 48 tahun dan sudah gagal dalam rumah tangga sebanyak tiga kali. Bagaimana tanggapan keluarga Damar? Akankah hubungan Damar dan Eliana berlanjut ke jenjang yang lebih serius? sementara mantan pasangan mereka masih ingin kembali. ****

   Nang dahil sa kahirapan at mga hindi inaasahang pangyayari, isa lamang ang maaaring puntahan ni Serenity Mendez–kulungan o simbahan. Makukulong siya kung hindi niya mababayaran ang kanyang mga utang at ito ang pinakaayaw niyang mangyari kahit gumuho man ang mundo. Paano na lang ang kanyang kapatid na may malubhang sakit? Kaya naman, wala siyang ibang nagawa kundi ang pumayag na magpakasal kay Sage Christensen, ang apo at tagapagmana ng kanyang matandang boss, kapalit ng hindi matutumbasang halaga. Pero hindi niya ito basta-bastang makukuha. Kailangan niyang tuparin ang nag-iisang kondisyon ng kanyang pinirmahang kontrata–ang bigyan ng apo sa tuhod ang matandang boss.       Ngunit paano niya lalapitan ang isang malamig at masungit na si Sage kung sa tuwing magkatinginan lang sila ay tila ba gusto siyang balatan nito ng buhay? Ang mas malala pa ay napapansin niyang nandidiri itong mapalapit sa kanya na para bang may nakakahawa siyang sakit. Dahil dito, palaging nauuwi sa away ang kanilang bawat pagtatagpo. Matutupad kaya niya ang nasasabing kondisyon? O mauuwi sila sa diborsyo?     "How much did that old man pay you? I'll triple it, just fucking disappear from my life, Serene." - Sage Christensen           

Résumé : Pendant des années, Myriam a vécu dans l’illusion d’un mariage parfait avec Idriss, un homme respecté et attentionné. Mais derrière ce masque de mari fidèle se cache une vérité insoutenable : Idriss mène une triple vie. À l’autre bout de la ville, Anastasie, la seconde femme, pense être la préférée. Et Aïshe, la plus jeune, attend avec espoir le départ à l’étranger promis par l’homme qu’elle croit être son seul et unique époux. Chacune aime Idriss. Chacune l’appelle « mon mari ». Mais aucune ne connaît toute la vérité… jusqu’à ce que le mensonge éclate et que le destin les réunisse d’une manière inattendue. Un roman choral bouleversant, où les voix de ces trois femmes s’entrelacent pour dévoiler la trahison, le doute, la douleur… mais aussi la force et la solidarité féminine face à l’impensable.

Il la fixa longuement. Trop longuement. Le cœur de Dolores cognait contre sa poitrine. Mais elle ne baissa pas les yeux. Pas devant lui. Pas ici. Pas maintenant. Alexander Manchester. PDG insupportablement charismatique. Froid. Arrogant. Intouchable. Le genre d’homme devant qui tout plie… sauf elle. Son regard était une lame. Tranchante. Invasive. Elle chercha un doute, un frémissement, un signe de faiblesse. Rien. Juste la détermination glacée d’un homme habitué à obtenir ce qu’il veut. — Je dois assister à une réunion pour le partage des parts de l’entreprise familiale, la semaine prochaine. Ma fiancée est coincée à l’étranger. Y aller seul serait mal vu. Mes parents ne doivent rien savoir. Et je déteste perdre la face. Sa voix était calme, basse, presque dénuée d’émotion. Mais chaque mot tombait lourd, chargé d’un enjeu qu’il ne nommait pas. Elle ne répondit pas. Son silence n’était pas du vide — c’était une tempête contenue. Il s’approcha. Lentement. Sa présence semblait s’étendre, engloutir l’espace. Chaque pas était calculé. Chaque geste, mesuré. Du bout des doigts, il frôla le bord de son bureau. Juste assez pour marquer un territoire. — Sois ma femme. Pour 15 jours. Et je triple ton salaire. Tu viens avec moi. Tu souris. Tu joues le rôle. Et dans 15 jours, on oublie tout. Il lâcha ça comme une bombe à retardement. Puis attendit. — C’est une blague ? Sa voix fendit le silence, un brin d’ironie accroché à l’incrédulité. — Est-ce que j’ai l’air de plaisanter ? Son regard l’écrasa. Aucune échappatoire. Aucune équivoque. Elle aurait pu dire non. Elle aurait dû dire non.