Dark

I, Zierno the famed assassin, am hunting the mythical Mist Mare. My king, my friend, has promised me command of his guard if I gift her to him. I never fail a mission. The beast will belong to the King of the Netherlands, one way or the other. It’s deeply amazing how much can go wrong in a single day. From capturing the rare creature for my liege, to it nearly making off with my king. Now I’m on his short list of enemies. During my mad flight from the castle, I thought to save an injured woman. I couldn’t have been more wrong. What I have now is a sack full of problems. This pretty red-eyed woman, being the largest. She looks like a sweet creature one moment. Then the next, a bloodthirsty demon. And truthfully, I’m terrified. I’ve never seen anything like her. “Chain me to the wall” She says. Normally I’d think that might make for an interesting afternoon. Now I’m thinking I’d rather be anywhere but where she can shriek at me when she has one of her ‘spells.’ “Go talk to the sorcerer.” She orders. As though I should know who he is. “I need your help.” She says, as though I’m intended to be some great savior. I’m a killer not a saint. Meanwhile, I’ve gotten word that the King has sent out an army to hunt me down and drag me back to face the consequences of a potential assassination. One which I did not intend! So my plan right now…Is essentially just to stay alive.

Samantha: Jaecar, the fiercest of the Border Guard, has always been kind to me. Indulging me despite what I thought was his lack of sexual interest. That all changed the day he told me he'd have me as his mate. I said no. Spurring Jaecar to go from the sweet boy next door to the hungry wolf with his eye on me. Jaecar: She was mine. She'd always been mine. She just didn't know it yet. I courted her, I was kind to her, all with my end goal in mind. Possessing her. She thinks she can run from me. But I know everywhere she'd go. I know everywhere she'd hide. Because I know everything about Samantha. The Mating Moon is rising. And she will be my mate. Willing or not.

Kane Porter was as boring as his name implied. Of all the financial coordinators under me, he was the one least likely to be interesting on an intoxicated evening. Kane was quiet, well-mannered and nobody was friends with him. I was his boss and I got along well with everyone until I came across a problem. The account I’d been skimming from had a good hunk of change missing now. Not good. How could I have it investigated without flagging myself for the ten thousand dollars I’d ‘borrowed’? There was only one thing I could do. Porter was a nice guy. He’d help me out. No one could be safer to ask…

แม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขา ต้องแต่งงานตามสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ที่อยู่ตรงหน้าข้านี่คือสิ่งใด ''เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยหายไปขอรับ''

หลี่เหม่ยถิง เกิดอุบัติเหตุหลับไหลไป 1 เดือนแต่ดวงจิตกลับข้ามมิติติดตามดูจุดจบไม่สวยนักของตัวเธอในต่างโลกนานนับ 10 ปี ฟื้นกลับมาอีกครั้งเธอจะไม่เชื่อฟังทั้งแม่ไม่แท้และนังน้องดอกบัวขาวอย่างโง่งมอีก

หลี่เฟยหย่าเกิดใหม่ในครอบครัวนายทหารยุค 60 ก่อนคลอดท่านเทพที่ดูแลเธอตอนเป็นวิญญาณทารกอุ้มเธอไปยัดใส่อกคุณแม่และรีบจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำว่าได้มอบมิติสุดมหัศจรรย์และภูเขาน้ำตกมรกตสารพัดประโยชน์ พร้อมผู้ช่วยแสนฉลาดอีกหนึ่งตัวไว้ให้

แม่ทัพหนุ่มหนิงเฟยอวี้ถึงคราวต้องแต่งภรรยา สะใภ้ที่ท่านแม่ของเขาเลือกมานั้นเห็นว่าเป็นสตรีที่เหมาะสมจะเป็นภรรยาและมารดาที่ดีในอนาคต เป็นคุณหนูในห้องหอผู้เพียบพร้อม แต่ไฉนเมื่อแต่งไป (แค่คืนเข้าหอก็รู้) แล้วกับรู้สึกว่าคำว่าเรียบร้อยอ่อนหวานนั้นช่างห่างไกลจากนางยิ่งนัก ที่เหมาะกับนางควรจะเป็นซุกซนทะเล้นซะมากกว่า คำว่าเรียบร้อยอ่อนหวานนั้นช่างห่างไกลนัก แต่ความขี้อ่อนขี้ประจบกับทำได้ดีทีเดียว

ชีวิตข้าแล้วที่จริงมิได้ต้องการสิ่งใด นอกเสียจากการได้เคียงคู่กับท่าน ข้ากลัวว่าหากหลับตาลงอีกครั้ง เรื่องราวทั้งหมดของข้ากับท่านจะกลายเป็นเพียงความฝันที่จะเลือนหายไปเช่นเดียวกับหมอกควัน เธอหลันซู่ถงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เห็นว่าเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตคือการหาเงิน กับถูกฟ้าผ่าจนทำให้ฟื้นขึ้นมาร่างของหลิวซู่ซู่ซึ่งมีหน้าตาเหมือนนางทุกประการในโลกต่างมิติ แถมพ่วงมาด้วยตำแหน่งฮูหยินน้อยของสกุลฉู่อีกต่างหาก ยังไงซะเธอก็ต้องหาทางอยู่ในมิตินี้ให้ได้ ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน หากแต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ยากที่สุดในการอยู่ในมิตินี้ให้ได้จะไม่ใช่แค่การปรับตัวเสียแล้ว แต่ปัญหาใหญ่สุดกับเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของนางอย่าง ฉู่ฉางซาน บุรุษหน้านิ่งที่ไม่ชอบความวุ่นวายเป็นที่สุด

ตะวัน อิทธิพล พัชรสินธิ์ุ ปีสี่ คณะวิศวะ 187/60 หนุ่มวิศวะต่างจัดหวัด ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพเพราะความชอบของตัวเอง นิสัยเป็นคนสนุกสนาน รักสนุก เป็นที่รักของเพื่อนทุกคน คาเทียร์ กชมน ธนหิรัญกิจ ปีสาม คณะบริหาร 163/47 ลูกสาวคนสวยของคิณกับขวัญตา ภายนอกเป็นลุคลูกคุณหนู ผู้ชายตามจีบเป็นขบวนรถไฟ แต่ยังไม่เจอคนที่ใช่ เลยปฏิเสธด้วยท่าทางสวย ๆ นิสัย เป็นคนรักเพื่อน สนุกสนาน ไม่ชอบผู้ชายที่เรียนวิศวะเพราะคิดว่าเถื่อน คำโปรย เพราะความผิดพลาดในคืนนั้น ทำให้เปลี่ยนความสัมพันธ์ของเขาและเธอที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ไปตลอดกาล “เธอมันนิสัยไม่ดี ได้ฉันแล้วคิดจะทิ้ง ผู้หญิงดี ๆ เขาไม่ทำกันหรอก” “ถ้าฉันมันผู้หญิงไม่ดี พี่ก็อย่ามายุ่งกับฉันสิ” “เรามาไกลเกินกว่าที่จะพูดคำนั้นแล้ว ไปตกลงกันดี ๆ ดีกว่า” "ได้กันแล้ว พี่ต้องทำตัวเบอร์นี้เลยเหรอ" "เบอร์ไหน?"เขายักคิ้วกวนเธอ"เบอร์ตองหรือเปล่า"

คุณอาหนุ่มผู้สุขุม นุ่มลึกกับหลานสาวสุดแสบแถบขี้ยั่ว สิบปีที่ไม่ได้เจอกัน นี่หนูแก้มใสโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ย สวยซะด้วย แล้วคุณอาของเราจะทำยังไงกับหลานสาวคนนี้ดีนะ