Female Luffy

On my fifth birthday with Zachary Murdock, I sit once again in front of a full table of cold food, just like every year before. Zachary had promised, as always, to spend the day with me. And, as always, he breaks that promise. This year, it's because his childhood sweetheart wanted to shoot a set of "artistic photos". She invited him and a few of his close buddies to be part of it. Without hesitation, he ditches me again and runs straight into her arms. At 11:00 pm, his childhood sweetheart posts a photo to her social media and sets it so that only I can see it. In the picture, four men are in nothing but black briefs and Windsor-knotted ties. They kneel around her while she is draped in sheer fabric like a goddess. The caption reads, "Some people beg for crumbs, but I own the entire bakery." I take a screenshot. Then, I send it to the girlfriends of all three of Zachary’s best buddies. If they all look down on me this much, let's hope they don't end up on their knees begging me someday.

On the day of my wedding to Elliot Wendell, a fake heiress committed suicide. In the second year of our marriage, we ended up enemies. He hated me, the true heiress, for returning and causing Celeste Dent’s death. I hated him for loving the woman who had taken my place as an heiress for twenty years. During the ten years of our marriage, we fought each other with vicious words and wished for the other to die. Then, there was an earthquake, and he shielded me beneath him. He protected me with his back. The building collapsed, and he ended up a mangled and bloody corpse. As he lay dying, he whispered into my ear, “If I had known that she would die, I would’ve never taken you home.” “If we ever meet again, it would be better if I were your only family.” In the end, I still died in the secondary quakes. When I opened my eyes again, I found that I had gone back in time. It was the day when he brought me to the Dent family to regain my rightful place among them. Elliot suddenly changed his mind and said, “Samantha, I was wrong. You’re not the daughter the Dent family lost twenty years ago.”

The end of the world was upon us, but there weren't enough spots for evacuation. The roars of the zombies echoed in my ears as my fiancé, Oliver, gritted his teeth and pulled me onto the rescue vehicle—securing the last available seat. I arrived safely at the survivor base. Lina, his first love, did not. The zombies tore her apart. Oliver still went through with our marriage, but I never expected that he had only done so to make me suffer. In his eyes, I was the one who had killed Lina. If she had to endure such agony, then I should, too. For five years, he hated me. My life was worse than that of a stray dog scavenging for food on the street. On the day my divorce was finalized, he kidnapped me, dragged me into the wilderness, and wrapped his fingers around my throat. Then, he threw us both into the swarm of the undead. When I opened my eyes again, I was somehow reborn on the day the apocalypse began. The rescue team was shouting impatiently, "One more! We have room for one more—hurry!" I turned to Oliver, watching his hesitation. Then, with a quiet smile, I took a step back and let someone else have the last seat.

Dakota Stelter and I tumbled down that steep ravine together. I lay there bleeding and broken, only to watch my boyfriend scoop her into his arms and walk away without a backward glance. He left me. In that moment, in every way that mattered. While everyone fussed over Dakota's scratches, no one even checked if I was still breathing. When I was finally rescued and recovering at the hospital, my boyfriend didn't even visit. I was hurt. So I moved on. Piece by piece, I rebuilt myself without him. But then he became distraught. Suddenly, he was sobbing, telling me he had always loved me.

In October 2025, an explosion occurs at a remote lab. An unidentified substance is leaked, and the virus makes people go insane. Anyone who is bitten by these rabid creatures becomes one of them. It's like the zombies people see in movies and video games. On the first day of the explosion, my five-year-old, Joyce Fairfield, is still at kindergarten. I risk my life to hurry there, but I can't even find her corpse when I arrive. I can only look at the surveillance footage to see her face, which is ashen with fear. I also see her mouth, "Mommy!" 15 days after the explosion, I finally traverse the city and get to my mother's home. However, all that welcomes me is a destroyed apartment and blood everywhere. 20 days after the explosion, my husband, Emmett Fairfield, calls me one last time from his office, which zombies have surrounded. He tells me not to leave the house. Less than a month after the apocalypse arrives, I lose all my family. I'm alone as I struggle to survive in this dead world. The spread of the virus triggers chaos in mankind. I exchange all my supplies to save a neighboring couple from bandits, leading them to safety in a secure zone where they can live stable lives. However, my kindness is not repaid. Three years after the explosion, the secure zone is under siege by a wave of zombies. As we retreat, my neighbors shove me underneath a car so I'll distract the zombies. Then, they make a run for it and get away. Trusted neighbors betray me. As the zombies eat away at me, I can feel death looming. All I want is to see my family again. Now, I've been reborn. I have six hours before the zombie apocalypse breaks out.

เมื่อคิมหันต์ต้องการแต่งงานกับกุลนารี เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครอบครองเธอ “คุณคิมหันต์ คุณเป็นบ้าอะไรนี่ ออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้นะ” “บ้าเหรอ...ใช่ผมมันบ้า เจ้าสาวของผมหนีมาพลอดรักกับชายชู้ จะไม่ให้ผมบ้าได้ยังไง” แล้วกุลนารีจะหลบหนีจากเขาพ้นหรือไม่

เผิงฟู่หลิน บุตรสาวราชครูเผิงผู้ยิ่งใหญ่ นางทั้งรูปงาม ทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ แต่ผู้คนกลับตราหน้าว่านางเป็นคุณหนูใจโฉด ทั้งร้ายกาจ ทั้งเอาแต่ใจ ในเมื่อนางรักมั่นทั้งหัวใจ แต่กลับได้รับเพียงความว่างเปล่า เช่นนั้นนางจะหันหลังให้บุรุษทุกคน....

เมื่อมาเฟียหนุ่มต้องมาเจอสาวน้อยขี้กลัว เรื่องราวความรักและความโกลาหนจึงเริ่มต้นขึ้น ภูทัช มาเฟียหนุ่มเจ้าของธุรกิจคาสิโน หนุ่มหล่อไฟแรงที่มีสาวมากมายหมายตา แต่กลับต้องอ่อนอกอ่อนใจเมื่อเจอกับวาดฝัน หญิงสาวที่ดูเปราะบาง อ่อนแอ วาดฝัน หญิงสาวที่เป็นโรคกลัวการสัมผัส ทั้งยังนิสัยขี้กลัวและขี้ระแวง แต่พอเหล้าเข้าปากเธอกลับโผเข้ากอดภูทัชอย่างไม่ลังเล เหมือนแพร เพื่อนสาวคนสนิทของวาดฝัน หญิงแกร่งแห่งปีที่คอยดูแลปกป้องวาดฝันไม่ต่างจากแม่ไก่ปกป้องลูกไก่ ทรงกลด น้องชายฝาแฝดของวาดฝัน เด็กหนุ่มที่ต้องรับภาระสืบทอดธุรกิจของครอบครัว หลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิต

หยางชิวเหยา บุตรสาวคนโตของจวนสกุลหยาง ผู้เกิดจากอนุต่ำศักดิ์ มีใจรักมั่นกับจางลู่เหวิน บัณฑิตยากไร้ผู้ต่ำต้อย แต่แล้วโชคชะตากลับชักนำให้นางต้องแต่งงานกับหานอี้หลง บุตรชายคนเดียวของสกุลหาน เมื่อคนหนึ่งถูกพรากจากคนรักพร้อมความแค้นที่สุมอก ส่วนอีกคนหนึ่งก็รักมั่นและเฝ้ารอเพียงแต่นางผู้เดียว เรื่องราวความรักสามเส้าจึงเกิดขึ้น....

ปรมาจารย์ผู้เยือกเย็นดุจน้ำแข็งกลับได้พบกับ "มารน้อย" ผู้มาพร้อมรอยยิ้มงดงามที่ซ่อนคมมีดแห่งแผนการร้าย หนึ่งคือปรมาจารย์ผู้ไร้หัวใจ... หนึ่งคือจอมมารผู้ไร้ปรานี... เขาคือจอมมารผู้หมายจะช่วงชิงทุกสิ่ง แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในเกมแห่งการล่อลวงจะกลายเป็นพันธนาการนิรันดร์ เมื่อบ่วงมารร้อยรัดดวงจิต ปรมาจารย์ผู้สูงส่งต้องเลือกว่าจะยอมจำนนต่อไฟพิศวาส หรือดับมอดไปพร้อมกับแผนการที่ถูกถักทอ