Giantess Growth Story

Back when we were still in love, I heard from someone else that Charlie Grant had been getting unusually close to his secretary. He never offered an explanation. He let me dig for the truth on my own. Over the past five years, I quietly collected countless photos of them together—having lunch, leaving late-night meetings, even traveling for business—but none of them offered conclusive proof of cheating. Until the day he proposed to me. There was a giant screen set up. It was supposed to play a romantic video Charlie had prepared just for the proposal, but the screen suddenly cut to something else. A video of Charlie at a hospital, standing beside his secretary as she underwent a pregnancy check-up. In the video, the doctor clearly referred to Charlie as her husband… and the father of her child. His secretary burst into tears on the spot and apologized to me repeatedly. She sobbed as though she were the victim. Charlie, however, stood there with a cold expression and said flatly, "She's an unwed mother. She was helpless. I was just accompanying her for the checkup. The doctor must've misunderstood." Everyone braced for a dramatic scene. However, I didn’t scream. I didn’t cry. I only reached up and slowly removed the delicate flower hairpiece from my head. I set the hairpiece down. Then I looked Charlie in the eyes and spoke calmly. "You're right. It is sad that she’s pregnant and all alone. "This marriage proposal was meant for her. Not me." I gave a faint smile. "May you enjoy a blissful life. And… congratulations on the baby."

During a charity gala, my boyfriend bids on a pair of matching watches but gives one of them to his true love. The media excitedly capture the scene and ask, "You bought a million-dollar watch without even batting an eye, Mr. Loewe. You've been single all these years—is it time for you to make an official announcement on your relationship status?" Everyone off stage applauds him, and I join them. I give him my blessings for his so-called announcement. To make it up to me, he attends my birthday celebration. Yet he pushes me into the cake to make his true love happy. Unbeknownst to him, there's a steel rack in the cake to keep it steady. I end up bloodied and on the brink of death.

Dakota Stelter and I tumbled down that steep ravine together. I lay there bleeding and broken, only to watch my boyfriend scoop her into his arms and walk away without a backward glance. He left me. In that moment, in every way that mattered. While everyone fussed over Dakota's scratches, no one even checked if I was still breathing. When I was finally rescued and recovering at the hospital, my boyfriend didn't even visit. I was hurt. So I moved on. Piece by piece, I rebuilt myself without him. But then he became distraught. Suddenly, he was sobbing, telling me he had always loved me.

On the day of my wedding to Elliot Wendell, a fake heiress committed suicide. In the second year of our marriage, we ended up enemies. He hated me, the true heiress, for returning and causing Celeste Dent’s death. I hated him for loving the woman who had taken my place as an heiress for twenty years. During the ten years of our marriage, we fought each other with vicious words and wished for the other to die. Then, there was an earthquake, and he shielded me beneath him. He protected me with his back. The building collapsed, and he ended up a mangled and bloody corpse. As he lay dying, he whispered into my ear, “If I had known that she would die, I would’ve never taken you home.” “If we ever meet again, it would be better if I were your only family.” In the end, I still died in the secondary quakes. When I opened my eyes again, I found that I had gone back in time. It was the day when he brought me to the Dent family to regain my rightful place among them. Elliot suddenly changed his mind and said, “Samantha, I was wrong. You’re not the daughter the Dent family lost twenty years ago.”

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็ชอบหนีฉัน" "นิวก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักจักรคนเดียว ทั้งๆที่จักรก็ใจร้ายมากเหมือนกัน"

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”

นิยายเซ็ต มาเฟียบ้านปีกซ้าย “ ไคเดน ” ชื่อนี้ที่มามาพร้อมกับภาพของมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ และเจ้าชู้เสน่ห์แพรวพราว แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและความนิ่งเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าคนที่ไม่ถูกใจ “ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผม ผมมีเมียที่ไหนแม่” “ ไม่ใช่ลูกมึงเลยสิ หน้าตาถอดแบบมึงมาเป๊ะ ไปทำผู้หญิงท้องตอนไหนมา” หรรษาที่ยืนกอดอกพร้อมกับไคเดน เบื้องหน้ามีเด็กหญิงน่าตาจิ้มลิ้มยืนอยู่ “ ผมไม่รู้แม่” “ มันน่าฟาดให้หัวแตกเลยดีมั้ย!!!” “เฮ้ยๆ อย่านะแม่ ผมไม่รู้จริงๆ คู่นอนผมมีเป็น 10 เป็น 100 ป้องกันทุกรอบ” “ ถุงยางอนามัยมันเสื่อมคุณภาพหรือไง ป้องกันยังไงมีเด็กหน้าตาเหมือนมึงอย่างกับย้อนเวลามายืนอยู่ตรงนี้เนี่ย!!” เสียงของหรรษาผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น “ ก็ผมไม่รู้จริงๆแม่” “ มึงไปหาคำตอบมา ไม่งั้นแม่จะฟาดที่หัวแตกเลย!!”

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”