Isayaw Mo Ako

The story of PRINCESS BLYTHE SAMANA "Please forgive me princess, h-hindi ko sinasadya" nauutal na saad nito "H-hindi mo sinasadya? How could you f*cking say that you didn't mean to hurt me when in fact you choose to hurt me! " panunumbat ba saad ko dito. "believe me Blythe, p-please b-believe m-me" naluluhang saad nito habang nagmamakaawang paniwalaan ko siya. "two years dark, I've fcking suffer for two years just to say I'm fine! And now you want me to believe your lies? That you didn't mean to hurt me? Do you really want me to believe that? Tell me dark how can I believe the person who gave me so much pain? " naluluhang saad ko. "Get out Mr. Enozarde before I lose my temper " malamig na saad ko. "I love you princess, I will always do" puno ng emosyong saad nito. Tiningnan ko muna ito sa mga mata niya bago magsalita. "I don't love you anymore dark because whe the day I let you free is the day I totally hate you at wala akong nararamdamang iba ngayon kundi pagkamuhi sayo" malamig na saad ko dito. Tiningnan muna ako nito bago lumabas ng opisina ko. Pagkasarado nito ng pinto ay tuluyan ng dumaloy ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Minahal kita, minahal kita ng sobra pero iyon ang pinakamalaking pagkakamaling nagawa ko dahil sa sobrang pagmamahal ko sayo nasira ang buhay ko, ang buong buhay ko. Bakit dark? Bakit mo ako nagawang saktan samantalang ang ginawa ko lang naman ay mahalin ka ng higit sa sarili ko. May mali rin ako dahil minahal kita at binigay ang lahat sayo. You really made me into mess dark and now its time for you to pay everything.

"Kilala mo ba kung sino ako Carmella?" Tanong nito at binaggit nanaman nito ang pangalan nya."O.. opo... Kayo po ang anak ng may-ari ng Del Castillo Resort" sagot nya. Ngumisi ito at humakbang sa kinatatayuan nya, wala sa loob na napa atras sya at nagpatuloy ito sa paglapit at pag atras naman ang sa kanya hanggang sa madikit sya sa kahoy na dingding. "Kilala mo ko alam ko" sabi nito at hiniharang ang dalawang kamay nito sa tabi ng mga balikat nya, tila sya nasukol nito habang nakatingin sa mga mata nya."Bakit oh?" Tanong nya at sinulyapan ang mga nakaharang nitong kamay sa kanya at lumapit pa ito ng isang hakbang at nasasamyo nya ang mainit na hininga nito na tila humahaplos sa mukha nya. Napalunok sya ng ilang beses dahil kahibla lang ang layo ng mga labi nito sa mga labi nya."Anong ginagawa ng isang Carmella Perez sa loob ng solar ko? Alam mo ba ang pinasok mo? Teretoryo ng kaaway" sabi nito na nagpagulat sa kanya at nanlalaking mga mata napatitig sya rito, kitang-kita nya ang pagbalasik ng mga mata nito habang nakatingin sa kanya, nakikita nya ang galit at pagkasuklam na nakita nya noon rito limang taon na ang nakakalipas.

"Gusto kong pag-isipan mo ang inaalok kong kasal sa 'yo. Hindi kita mamadaliin, pero hindi rin ako tatanggap ng sagot na hindi. Tandaan mo 'yan, Saskia. Una pa lang kitang nakita, alam ko sa sarili kong magiging akin ka pagdating ng araw. Malas lang ng nobyo mo at niloko ka lang niya sa kabila ng pagiging perpekto mong babae," sambit nito sa seryosong tinig. Isang estrangherong gwapong lalaki ang lumapit kay Saskia Magsaysay Santos sa kalagitnaan ng kanyang kalungkutan dulot ng pagtataksil sa kanya ng kaniyang long-time boyfriend na si Gerald at ng pinsan niyang si Vivian. Tinanggap niya ang alok ng lalaki ayon sa idinidikta ng kanyang puso't isipan. Ngunit paano kung matuklasan niyang ang lalaking pinakasalan niya, si Weston Buencamino Del Flores, ay tiyuhin pala ng kanyang ex-boyfriend? Mamahalin pa rin kaya niya si Weston, kahit na kadugo ito ng lalaking nanloko sa kanya? O isasantabi na lang ba niya ang lahat upang patuloy na mahalin ito?

“But I won’t stand a shy woman in bed,” patuloy ko. “Ayoko ng babaeng parang napipilitan lang makipag-sex sa akin. Gusto ko iyong pagka-Freya mo noong gabing buohin natin ‘yang anak ko na nasa sinapupunan mo ngayon.”  “Naka-drugs ako noon…” pabulong niyang sabi. “Hindi ako ang Freya na iyon. Kung ano man ang nangyari sa akin dahil sa droga ay hindi ko ginusto iyon.” I smirked as I cupped her left jaw with my right hand. I stared into her eyes. “That night, Freya...That night I decided to make you my woman. Make you my bitch…” I grinned. “Kaso nabuo man ang panganay ko. Siya ang nagdesisyon na pakasalan kita and that makes you... luckier.”  ****** ALGUIEN ESPOSITO is a mafia boss who doesn’t care to any woman in general. He was raised to be ruthless and focused to be the leader of their organization, EXCELLANTE. Para sa kaniya ay wala siyang pakialam sa kahit sinong babae. But one night, Alguien ended up in bed with FREYA - a poor woman, who was a payment for him because of the latter's boyfriend's debt. Intrigue. Conspiracy. Deception. When Alguien wanted to make his marriage with Freya work, Freya found her true identity and worth. While Alguien wanted to keep Freya as his wife, Freya found a reason to leave him and face her life. As Alguien needs to stay as the leader of Excellante in the underground society, Freya becomes a princess and a true blue-blood royalty. ****** This is a story that is close to a real mafia way of life. If you are a sucker for romance and simple plot, better not read this!!!

I choose to love you in silence, because in silence I feel no rejection "Kung ako lang ang masusunod, ngayon na okay na ako? Ayaw na kitang makita. Kung pwede nga lang na hindi mo makilala ang anak ko ay gagawin ko, pero hindi ako gano'n ka selfish at kasamang tao na pagkaitan ang anak ko ng ama. I already suffered a lot when I was a child, not having my Mom and Dad by my side and I know how painful it is, kaya hindi ko ipaparanas 'yon sa kanya. Mas gugustuhin ko pa na ako na lang ang mahirapan at masaktan huwag lang ang anak ko." Si Kiara ay nag iisang kapatid ni Storm, bata pa lang ng maulila sila dahil namatay ang kanilang mga magulang, pero kahit gano'n pa man ay hindi nakaramdam ng kakulangan sa pagkatao ang dalaga dahil nandyan ang kanyang kapatid na laging nakasuporta at nakaalalay sa kanya. Darating ang araw na susubukin siya ng isang problema na magiging dahilan ng muntik niya ng pagsuko. Ang dating masiyahin ay mapapalitan ng lungkot at hinagpis. Makakayanan niya pa kayang makalabas sa isang madilim na buhay? Paano kung isang araw ay malaman nila na mali ang kanilang pinaniniwalaan? Paano kung bumalik sa buhay nila ang taong ni minsan ay hindi nila maisip na makakasama pa nila ulit? May pag asa pa kayang makuha niya ang kasiyahan na matagal ng hinahangad?

" Kapag nasa kakahuyan ka na, tumakbo ka lang. Huwag kang hihinto at higit sa lahat huwag kang lilingon." Ang nagbabadyang luha ni Estella ay tuluyan ng kumawala na sa kanyang mga mata nang bitawan ni Lucas ang mga salitang iyon. Pakiramdam niya mapupunit ang kanyang puso habang naiisip niyang hindi na niya ito makikita pa kailanman. Ito na ang huli at wala siyang magagawa. Hinaplos niya ang maamo nitong mukha. Kitang-kita niya ang lungkot at pait sa abuhin nitong mga mata.  " Ngunit paano ka?Natatakot ako sa gagawin nila sayo kapag nalaman nilang tinulungan mo akong makatakas. Ayokong mawala ka sakin, Lucas. Ayakong-" Hindi niya natapos ang sasabihin ng siniil siya ng binata ng matamis na halik. Ninamnam niya ang nitong labi. Tahimik niyang naipanalangin na hindi na matapos ang halik na iyon kahit na alam niyang impossible. " Mahal kita," anito at dinala kanyang mga kamay sa matipunong dibdib nito. Ramdam niya sa kaniyang palad ang ritmo ng pagtibok ng puso ng binata. "Makakalimutan ka man ng aking isip pero patuloy na titibok ang puso ko para sayo." " A-anong ibig mong sabihin?." Natigilan ang dalawa ng may marinig silang mga yabag mula sa di kalayuan. Umaalingawngaw di ang kanilang mga boses.   " Malapit na sila. Tumakbo ka na at iwan mo na ako dito. " " P-pero..." pagsusumamo ni Estella sa binata. " Lilituhin ko sila upang mabigyan ka ng oras na makatakas dito. Diretsuhin mo lang ang kakahuyan at igigiya ka nito sa pangpang kung nasaan naghihintay ang isang bangka. Gamitin mo iyon upang makatawid sa kabilang isla." Niyakap niya ang binata ng mahigpit  bago tuluyang tumakbo papunta sa madilim na kakahuyan. Tanging ang liwanag ng buwan ang nagpapaninag sa kanyang dinaraanan. Hindi siya tumigil kahit na narinig niya ang napagsigaw ni Lucas sa di kalayuan. 

Jesiah Kate Saltina—once an Amania, flew in a different country to pursue her passion in arts. She came back to her motherland without knowing what awaits for her come back. There, at the art exhibit in the Philippines where she was invited, she met Ford Khrysler Chua again. It is when he offered her for a job that she realized what he told her back then might be true. "Wala ka ng babalikan kapag hiniwalayan mo ako, Kate." She tried all her best to hide her feelings: grief, pain and insecurities from him. To protect herself. To save herself. She must masked it all!

Matapos ang limang taon kasama si Nathaniel Sinclair, inisip ni Sylvia Garner ang kanilang pagmamahal ay aabot sa habang buhay na commitment. Pero ng pinostpone ni Nathaniel ang kanilang kasal, ang kanyang mundo ay nagsimulang gumuho. Sa private club, nakita ni Sylvia ang isang eksena na dumurog sa kanyang puso—Si Nathaniel nakaluhod sa isang tuhod, nagpropose sa ibang bbabae. “Kasama mo si Sylvia ng limang taon, pero ngayon bigla mong papakasalan si Vivian Hayes. Hindi ka ba takot na malulungkot siya” May nagtanong. Nagkibit balikat si Nathaniel. “Si Vivian ay may sakit. Ito ang kanyang dying wish. Sobrang mahal ako ni Sylvia para iwan ako.” Alam ng buong mundo na mahal ni Sylvia si Nathaniel sa punto na obsessed siya, naniniwala na hindi siya mabubuhay ng wala ito. Pero sa oras na ito, mali siya. Sa araw ng kanyang kasal, sinabi niya sa kaibigan niya, “Bantayan mo si Sylvia. Huwag siyang hayaan na malaman na may iba akong papakasalan!” Napahinto ang kaibigan niya. “Ikakasal din si Sylvia ngayon. Hindi mo ba alam?” Sa sandaling iyon, nagbreak down si Nathaniel.

“Maaari ko bang isangla muna sa iyo ang kwintas na ito kasama ng singsing ng aking mommy?” Anya ng pitong taong gulang na batang babae sa isang lalaki na nakapikit habang nakasandig ang ulo sa sandalan ng upuan sa isang waiting area ng hospital. Seryosong tumitig ang 20 years old na binata sa isang munting bata sa kan’yang harapan. “Alam ba ng mommy mo na isinasangla mo ang ang wedding ring niya?” Seryosong tanong na hindi maalis ang tingin sa mala anghel na mukha ng bata. “Ang sabi ng doctor ay kailangang maoperahan si mommy, pero wala akong pera, hindi mo naman siguro ipapaalam kahit kanino na sinangla ko ito sayo, di’ba?” Malungkot na sagot nito, bago matapang na sinalubong ng batang babae ang mga mata ng lalaki. “Paano kung kukunin ko ‘yan, paano mo ito matutubos sa akin? Hindi ako tumatanggap ng pera.” Seryosong pahayag ng lalaki. Saglit na nag-isip ang bata na wari mo’y naguluhan. “Kukunin ko ‘yan at sasagutin ko ang operasyon ng mommy mo pero sa isang kondisyon, magiging akin ka at pagtuntong mo sa tamang edad ay ikakasal ka sa akin. Kung hindi ka tutupad ay hindi ko babalik sayo ang kwintas at ang singsing ng mommy mo.” “Pumapayag po ako.” Inosenteng sagot nito. ————— Isang batang babae ang nakipagkasundo sa nag-iisang tagapagmana ng pamilyang Smith, si HARRIS SMITH. No read, no write at mangmang sa lahat ng bagay ‘yan si ZAHARIA LYNCH. Isang simpleng dalaga na sinamantala ang kainosentihan ng mga taong itinuturing niyang pamilya. Paano magkakaroon ng katuparan ang kasunduan ng dalawa kung sa apat na sulok ng kwarto umiikot ang mundo ni Zaharia?

Hindi kamukha ng tatlong taong gulang na anak kong lalaki ang asawa ko. Naghihinala, ang father-in-law ko ay kumuha ng paternity test para sa anak ko. Ang resulta ay nagpakita na walang biological na relasyon sa pagitan nila. Galit at napahiya, ang father-in-law ko ay sumabog sa galit, nagbato ng mga insulto sa akin at pinagbantaan pa na patayin kami. Ang asawa ko, galit din, ay sinampal ako ng malakas sa mukha. “Walang hiya ka! Hinayaan mo ako na palakihin ang anak ng ibang lalaki ng tatlong taon!” Habang nakatitig sa kanilang nagaakusang mga mukha, kalmado akong gumawa ng isa pang report—paternity test sa pagitan ng asawa ko at ng kanyang ama. Kinumpirma nito na sila ay hindi din biological na magkaugnay. Ang kanilang mga ekspresyon ay napahinto sa gulat. Na may maliit na ngiti, sinabi ko, “Mukhang hindi natin alam kung sino ay hindi parte ng pamilyang ito, hindi ba?”