Ivan Fairy Tail

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Si Mona ay isang bata na galing sa ampunan,dahil sa hirap ng buhay pumayag siyang ipadala ng kanyang ina sa kumbento para doon makapagtapos ng pag aaral,hanggang sa nakilala niya ang binatilyong si Ivan sa kumbento,hanggang saan ang kayang tiisin ni Mona gayung bata pa lamang siya alam na niyang wala itong ni katiting na pagtingin sa kanya,hanggang saan ang kaya niyang tiisin at isakripisyo mapaibig niya lamang ang isang Rivano Galvez o mas kilala niya bilang Ivan ganung iba ang itinatangi ng puso nito

Arianna Thompson's life was once a fairy tale with her college sweetheart, Julian Saint Clair. But a devastating rumor tore them apart after graduation. Heartbroken, Arianna escaped into a loveless marriage with Ryan, only to find herself trapped in a toxic relationship with two beautiful children, Emily and Jackson. Seven years later, Arianna summons the courage to divorce Ryan and start anew as a single mother. Four years of healing and independence pass before she meets Zander Wells – a kind, responsible, and loving man who reawakens her heart. Just as Arianna considers a future with Zander, her past with Julian threatens to collide with her present. Will she choose a second chance with her first love or forge a new path with the man who healed her heart?

Si Andrea Rosario, ang dalagang walang maalala sa kanyang nakaraan, ay tila binabangungot habang nakatira sa marangyang hotel ni Rafael Buenavista. Ang kanyang pag-iral ay hindi isang fairy tale dahil sulit ang gastos ni Rafael sa kanya bilang isang mistress. Habang nahuhulog ang loob ni Andrea sa lalaking ito, ay saka niya napagtanto na isa lang siyang laruan na anumang oras ay itatapon. Sino ngayon ang kanyang magiging "bayani" para tulungan siyang makatakas sa malupit at babaero na si Rafael Buenavista.

Lorsque mon père m'a demandé quel homme je choisirais pour un mariage arrangé, dans cette nouvelle vie, je n'ai pas choisi Léonardo. J'ai opté pour son frère aîné : Ivan Vittorio. Mon père a été étonné de ma réponse. Après tout, tout Chicago savait que Léonardo et moi étions des amis d'enfance et que je l'avais poursuivi pendant dix ans. En tant que fille aînée de la famille Leavitt, mon nom figurait déjà à côté du sien sur la liste des mariages arrangés entre les familles. Tout le monde était persuadé que notre union était écrite dans le destin. J'ai souri tristement en repensant à ma vie précédente : j'avais en effet épousé Léonardo comme je l'avais toujours voulu, mais après notre mariage, il ne m'a jamais touchée. Je pensais qu'il avait une maladie honteuse et j'avais tout fait pour la dissimuler. Jusqu'au jour de notre sixième anniversaire de mariage, où, par hasard, j'ai ouvert le coffre-fort de son bureau et découvert qu'il y avait des photos de lui avec ma sœur adoptive, celle que j'avais fait adopter par mon père. Ils avaient même un enfant illégitime de deux ans. Leur photo de famille ressemblait à celle d'un foyer heureux. Ce jour-là, j'avais compris qu'il n'avait aucune maladie honteuse, mais qu'il ne m'avait jamais considérée comme sa femme. Plus tard, pour se débarrasser de moi, il s'était allié avec ma sœur et m'avait fait tuer. Maintenant que je suis revenue dans cette nouvelle vie, j'ai choisi de les laisser vivre leur bonheur. Mais lorsque je suis entrée dans l'église, vêtue de ma robe de mariée, et que je tenais la main d'Ivan, Léonardo est arrivé en courant, armé d'un pistolet. Il m'a crié comme un fou : « Mélanie ! » Sa voix était rauque, presque déchirée, « Tu oses l'épouser ? »